Globalne bezpieczeństwo ekologiczne – Ujęcie cybernetyczne Fazy i etapy trwałego rozwoju Wykład V 24 lutego 2013

Lesław Michnowski Wieloletni ( ) członek Komitetu Prognoz Polska 2000 Plus przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk

Informacje uzupełniające

Tematy prac zaliczeniowych: 1. Cywilizacja Życia i Miłości/Ekohumanistyczna jako warunek trwałego przezwyciężenia globalnego kryzysu – w świetle cybernetyki rozwoju. 2. Cywilizacja Życia i Miłości/Ekohumanistyczna jako warunek ukształtowania zdolności trwałego rozwoju (sustainable development) światowej społeczności – w świetle cybernetyki rozwoju.

Abp H. Hoser, Wypowiedź w Radio Wnet (13 lutego 2013, ): O zagrożeniach zmniejszaniem zaludnienia Ziemi do 1 mld osób: 2/abp-henryk-hoser-w-poranku- radia-wnet/ 2/abp-henryk-hoser-w-poranku- radia-wnet/ 2/abp-henryk-hoser-w-poranku- radia-wnet/

Schaff, A., Medytacje, Warszawa 1997, s (…) potrafimy zgnieść (…) bunt jak robactwo (…) Współczesny (2013) rozwój nauki i techniki, w tym metod tajnej wojny, umożliwia zmniejszanie zaludnienia Ziemi w białych rękawiczkach

Powtórzenie

Każdemu działaniu sż, jak i upływowi czasu, towarzyszy destrukcja (wzrost entropii), zarówno fizyczna jak i moralna, dotycząca zarówno sż, jak i środowiska.

Czym wyższy poziom rozwoju n-t tym większe natężenie moralnej destrukcji układu: sż – środowisko, a zarazem większe zapotrzebowanie na dalszy rozwój n-t.

Aby żyć trzeba niszczyć życie własne i środowiska, lecz będąc dojrzałym, w tym doinformowanym, można pozytywnymi oddziaływaniami względem siebie i otoczenia przewyższać negatywne konsekwencje życia własnego i środowiska, a zarazem zwiększać szanse kontynuowania własnego życia.

Środowisko (społeczne lub przyrodnicze) jako system życia – zdolny do obrony jego życia i kooperacji dla dobra wspólnego

Okres życia sż ( Ə) jest skończony, lecz nie zdeterminowany i zależy od poziomu jego informacji, w tym ilości i stopnia odpowiedniego zróżnicowania elementów sż.

Stan Zmian i Ryzyka (SZR): 1. Coraz szybciej wraz rozwojem n-t postępująca moralna destrukcja dotąd poprawnych form życia 2. Wyczerpywanie dostępnych zasobów życia – naturalnych i przyrodniczych 3. Konieczność FEEDFORWARD – o wzrastającym wraz z rozwojem zasięgu -. dla adaptacyjnych działań wyprzedzających zmiany w uwarunkowaniach życia (duża inercja); 4. Konieczność rezerw zasobów życia na wszelki wypadek, brak możliwości w pełni skutecznego prognozowania.

Kryzys globalny to skutek niedostosowania światowej społeczności do życia w Stanie Zmian i Ryzyka

Model 3 - LM Scenariusz drugi: Zastąpić darwinizm społeczny mechanizmami ewolucji intelektualnej. Aktywnością intelektualną zastępować aktywność rozrodczą (biologiczną) LM - Nowa rewolucja naukowo- techniczna Przekształcać odpady w czynniki życia środowiska

Dwa podejścia do problemu przeciwdziałania globalnej katastrofie: I - czym więcej ludzi, tym więcej zanieczyszczeń środowiska przyrodniczego i mniej dostępnych zasobów naturalnych, a zatem szybciej globalna katastrofa; II – czym więcej ludzi zdolnych do MĄDREJ - na dobro wspólne ukierunkowanej poznawczo- intelektualnej - aktywności twórczej, tym większe szanse przekształcania tych zanieczyszczeń w czynniki podtrzymywania życia ludzi i przyrody oraz zapewniania dostępu do nowych lub alternatywnych źródeł zasobów naturalnych

Czym wyższy poziom rozwoju nauki i techniki tym więcej mądrej, etycznej, ekospołecznie użytecznej poznawczo- innowacyjnej pracy potrzeba dla: (1) podtrzymywania rozwoju społeczno-gospodarczego, w tym (2) eliminowania negatywnych konsekwencji niezbędnych coraz liczniejszych zastosowań osiągnięć rozwoju nauki i techniki.

Im mniej bezrobocia i biedy - jednak bez wiedzy o prawdopodobnych kompleksowych skutkach polityki, pracy i innych zmian w uwarunkowaniach życia - tym szybciej nastąpi wyczerpanie źródeł aktualnie dostępnych zasobów naturalnych i zdegradowanie przyrody. A wraz z tym - globalna katastrofa.

ROZWÓJ TRWAŁY (w tym r. przekr. gr. wzr.) ŚS albo kryzys i globalna katastrofa [θ = θ(i)] I – poziom informacji światowej społeczności (ŚS) - wg N. Wienera; s – poziom entropii ŚS (j.w.); n – ilość elementów ŚS; q – jakość elementów ŚS; Θ – trwałość ŚS. Monitoring Dynamiczny (MD) – przetwarzanie danych statystycznych w prognozy ostrzegawcze i informację o jakości i dynamice oraz przyszłym przebiegu procesu życia ŚS, pod warunkiem braku interwencji w ten przebieg. Ekohumanizm w przezwyciężaniu globalnego kryzysu:

three pillars of sustainable development of the world society. It is impossible to integrate social development with economic development and environmental protection without computer simulation

Ho – Homeostat H - Hardware O – Orgware Ob. – Otoczenie bliższe S – Software

Podstawowe - kolejno w trakcie rozwoju kształtowane – elementy homeostatu rozwiniętego sż/SCT: 1. pole informacyjne; 2. elita; 3. powszechna świadomość, w tym mądrość.

Wykład V Fazy i etapy trwałego rozwoju sż

MĄDROŚĆzdolność: (1) - OBSERWOWANIA zdarzeń zachodzących w układzie: podmiot życia społeczno-gospodarczego – środowisko (społeczno-przyrodnicze); podmiot życia społeczno-gospodarczego – środowisko (społeczno-przyrodnicze); (2) - ROZPOZNAWANIA procesów, których te zdarzenia dotyczą; (3) - PRZEWIDYWANIA przyszłego biegu tych procesów; (4) - ich POPRAWNEGO (współcześnie EKOHUMANISTYCZNEGO) WARTOŚCIOWANIA, (5) - WSPOMAGANIA procesów pozytywnych i PRZECIWSTAWIANIA się procesom negatywnym.

Społeczeństwo powszechnej mądrości jako podstawa ewolucji intelektualnej – warunku trwałego rozwoju polskiej, europejskiej i światowej społeczności

Przezwyciężenie kryzysu, poprzez: 1 – przebudowę makrostruktury (orgwareu) SCT, zwłaszcza zwiększającą jego sprawność informacyjną, lub 2 – integrację SCT z innym/innymi SCT, o zasobach informacji uzupełniającej się (synergia) a zwłaszcza zwiększającą jego pojemność informacyjną.

Konstruktywność: przewaga konstrukcji nad destrukcją. Destruktywność: przewaga destrukcji nad konstrukcją. Konstruktywność: przewaga konstrukcji nad destrukcją. Destruktywność: przewaga destrukcji nad konstrukcją.

Cztery stany jakości życia SCT: 1. Wewnętrznej konstruktywności przy zewnętrznej destruktywności. 2. Wewnętrznej i zewnętrznej konstruktywności. 3. Wewnętrznej destruktywności przy zewnętrznej konstruktywności. 4. Wewnętrznej i zewnętrznej destruktywności.

Rozwój SCT odznacza się jego dwoma fundamentalnymi etapami: I – rozwoju niedojrzałego, oraz II – rozwoju dojrzałego.

W trakcie pierwszego – NIEDOJRZAŁEGO – etapu ROZWOJU SCT jest wewnętrznie konstruktywny, zaś nieuchronnie zewnętrznie destruktywny, czyli w stanie Wzrostu KOSZTEM społeczno-przyrodniczego środowiska SCT więcej ze środowiska bierze aniżeli daje.

W trakcie drugiego – DOJRZAŁEGO – etapu ROZWOJU SCT jest zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie konstruktywny, czyli jest w stanie Rozwoju RAZEM ze społeczno- przyrodniczym środowiskiem SCT sam się nadal rozwija a zarazem środowisku daje więcej, aniżeli zeń bierze.

Podstawowe kolejne granice wzrostu SCT : 1 – BEZWŁADNOŚCIOWA – konieczność antycypatywności 2 – ŚRODOWISKOWA – konieczność aksjologii dobra wspólnego 3 – KATASTROFICZNA – konieczność symbiozy i wielkiej rezerwotwórczości

Konieczność – po pierwsze - ekohumanistycznego zintegrowania światowej elity. Zło w dobro przekształcać

EKOHUMANIZM: partnerskie współdziałanie dla dobra wspólnego/win-win – wszystkich ludzi (bogatych i biednych, społeczności wysokorozwiniętych i w rozwoju opóźnionych), ich następców oraz środowiska przyrodniczego (jako sż) – POWSZECHNIE WSPOMAGANE nauką i wysoką techniką oraz KULTURĄ INFORMACYJNĄ.

Dziękuję za uwagę