KNW- Wykład 8 Wnioskowanie rozmyte.

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Logika rozmyta w Javie prezentacja możliwość biblioteki: jFuzzyLogic.
Advertisements

Joanna Sawicka Wydział Nauk Ekonomicznych, Uniwersytet Warszawski
System lingwistyczny - wnioskowanie
Metody Sztucznej Inteligencji 2012/2013Zastosowania systemów rozmytych Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii Systemów Sterowania 1 Zastosowania.
Mechanizm wnioskowania rozmytego
RACHUNEK ZDAŃ.
Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu
Sztuczna Inteligencja Reprezentacja wiedzy I Logika przybliżona
REGUŁOWO-MODELOWE SKORUPOWE SYSTEMY EKSPERTOWE Część 1
Inteligencja Obliczeniowa Zbiory rozmyte, modelowanie wiedzy.
Badania operacyjne. Wykład 2
Instrumenty o charakterze własnościowym Akcje. Literatura Jajuga K., Jajuga T. Inwestycje Jajuga K., Jajuga T. Inwestycje Luenberger D.G. Teoria inwestycji.
ALGORYTMY GEOMETRYCZNE.
Sztuczna Inteligencja Reprezentacja wiedzy I Logika rozmyta
Systemy rozmyte Systemami rozmytymi nazywamy systemy (statyczne lub dynamiczne) w których wykorzystujemy zbiory rozmyte i właściwy im aparat matematyczny.
Model lingwistyczny – wnioskowanie Mamdani’ego
Model Takagi – Sugeno – Kang’a - TSK
Metody Sztucznej Inteligencji w Sterowaniu 2009/2010 Metoda propagacji wstecznej Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii Systemów Sterowania.
Wykład 2: Upraszczanie, optymalizacja i implikacja
Klasyfikacja Obcinanie drzewa Naiwny klasyfikator Bayes’a kNN
SZTUCZNA INTELIGENCJA ARTIFICIAL INTELLIGENCE
Hipotezy statystyczne
Konstrukcja, estymacja parametrów
Własności funkcji liniowej.
Wykład 25 Regulatory dyskretne
Obserwatory zredukowane
Wybrane modele rozmyte i schematy wnioskowania
formalnie: Rozmyte systemy wnioskujące
Statystyka – zadania 4 Janusz Górczyński.
Modelowanie i Identyfikacja 2011/2012 Metoda propagacji wstecznej Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii Systemów Sterowania 1 Warstwowe.
Kilka wybranych uzupelnień
Rachunki Gentzena Joanna Witoch.
Wnioskowanie w stylu Takagi - Sugeno.
Podstawowe pojęcia rachunku zdań
MECHANIKA I WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW
III EKSPLORACJA DANYCH
SYSTEMY EKSPERTOWE I SZTUCZNA INTELIGENCJA
Co to jest dystrybuanta?
Zagadnienia AI wykład 4.
Zagadnienia AI wykład 2.
Zagadnienia AI wykład 6.
KNW- Wykład 3 Powtórzenie. PROGRAM WYKŁADU NR 3 Przykładowe zadania z logiki Modele możliwych światów.
Zagadnienia AI wykład 5.
Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu
Wnioskowanie Mamdani’ego
Metody sztucznej inteligencji – technologie rozmyte i neuronoweSystemy rozmyte – podstawy i struktury  Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż.Katedra Inżynierii.
Systemy wspomagające dowodzenie twierdzeń
Warstwowe sieci jednokierunkowe – perceptrony wielowarstwowe
Metody Sztucznej Inteligencji – technologie rozmyte i neuronowe Wnioskowanie Mamdani’ego - rozwinięcia  Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii.
Modelowanie i identyfikacja 2014/2015Modele rozmyte  Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż.Katedra Inżynierii Systemów Sterowania1 Systemy rozmyte są modelami.
Metody sztucznej inteligencji – technologie rozmyte i neuronoweReguła propagacji wstecznej  Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii Systemów.
© Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż. Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Modelowanie i podstawy identyfikacji 2015/2016 Modelowanie rozmyte – podstawy,
KNW K Konwencjonalne oraz N Niekonwencjonalne metody W Wnioskowania.
KNW - wykład 3 LOGIKA MODALNA.
GeneracjeTechnologia Architektura przetwarzania 0. Przekaźniki elektromechaniczne 1. Lampy elektronowe 2. Tranzystory 3. Układy scalone 3.5.Układy dużej.
Przekształcanie wykresów i odczytywanie własności funkcji Opracowała : KL. II LP.
Etapy procesu sterowania rozmytego
Metody sztucznej inteligencji - Technologie rozmyte i neuronowe 2015/2016 Systemy rozmyte – wnioskowanie Mamdani’ego I © Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab.
Metody sztucznej inteligencji - Technologie rozmyte i neuronowe 2015/2016 Systemy rozmyte – wnioskowanie Mamdani’ego II © Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab.
STATYSTYKA – kurs podstawowy wykład 8 dr Dorota Węziak-Białowolska Instytut Statystyki i Demografii.
Metody sztucznej inteligencji - Technologie rozmyte i neuronowe 2015/2016 Systemy rozmyte – wnioskowanie formalne © Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż.
Elementy cyfrowe i układy logiczne
Podstawowe rodzaje modeli rozmytych
Systemy neuronowo – rozmyte
Jednorównaniowy model regresji liniowej
WARSAW DATA SCIENCE MEETUP
Metody sztucznej inteligencji
Systemy eksperckie i sztuczna inteligencja
Sztuczna Inteligencja Reprezentacja wiedzy I Logika przybliżona
Zapis prezentacji:

KNW- Wykład 8 Wnioskowanie rozmyte

1 Zbiory rozmyte m(x)  XR m: X  [0,1] – funkcja przynależności zbioru rozmytego  (uogólnienie funkcji charakterystycznych zbiorów klasycznych) Dziedzina XR przyjmuje postać zbioru R, przedziału [x,y]R, bądź {x1,...,xn}R, w zależności od natury zastosowania W tym ostatnim przypadku wygodnie jest reprezentować zbiór rozmyty  jako tablicę {(x1,r1),...,(xn,rn)}, gdzie ri=m(xi), i=1,...,n

Logika rozmyta – negacja Niech  będzie zbiorem rozmytym określonym na dziedzinie XR Negację zbioru  definiujemy jako zbiór  o funkcji przynależności m:X[0,1] określonej wzorem m(x) = 1 – m(x) xX Przykładowo, dla zbioru  określonego przez tablicę {(3,0.4),(5,1),(7,0.5),(9,0)}  to tablica {(3,0.6),(5,0),(7,0.5),(9,1)}

Logika rozmyta – koniunkcja Niech , będą zbiorami rozmytymi określonymi na dziedzinie XR Koniunkcję  i  definiujemy jako zbiór rozmyty  o funkcji przynależności m:X[0,1] określonej wzorem m(x) = T(m(x),m(x)) xX Funkcja T:[0,1]2[0,1] jest T-normą

Własności T-normy Warunki brzegowe: T(0,r) = 0 & T(1,r) = r r[0,1] Monotoniczność: r  s  T(r,t)  T(s,t) r,s,t[0,1] Symetria: T(r,s) = T(s,r) r,s[0,1] Łączność: T(T(r,s),t) = T(r,T(s,t)) r,s,t[0,1]

Przykładowe T-normy T-norma Zadeha: T(r,s) = min{r,s} r,s[0,1] T-norma Mengera: T(r,s) = r·s r,s[0,1] T-norma Łukaszewicza: T(r,s) = max{0,r+s-1} r,s[0,1]

Przykładowe T-normy Dla  równego {(3,0.4),(5,1),(7,0.5),(9,0)} oraz  równego {(3,0.6),(5,0),(7,0.5),(9,1)} koniunkcja  odpowiada tablicom: Zadeh: {(3,0.4),(5,0),(7,0.5),(9,0)} Menger: {(3,0.24),(5,0),(7,0.25),(9,0)} Łukaszewicz: {(3,0),(5,0),(7,0),(9,0)}

Reguły rozmyte Niech , będą zbiorami odpowia-dającymi poprzednikom, zaś  zbiorem odpowiadającym następnikowi reguły IF  AND  THEN  Regułę tę interpretujemy jako implikację    Reguły tego typu mogą pochodzić od ekspertów, jak również stanowić wynik eksploracji danych treningowych

Uczenie się reguł rozmytych (1) Jakość danej reguły wyznaczamy na podstawie analizy wektorów uczących Niech ,, będą zbiorami rozmytymi o dziedzinach X,Y,ZR Niech (x,y,z)X×Y×Z będzie przykładowym wektorem uczącym Niech r,s,t[0,1] oznaczają stopnie przynależności x,y,z do zbiorów ,,

Uczenie się reguł rozmytych (2) Prawdziwość reguły  dla stopni r,s,t[0,1] otrzymamy przez ich podsta-wienie do wzoru na funkcję implikacji F:[0,1]3[0,1] Wzór ten można wyznaczyć zapisując  jako (()) Jakość reguły możemy wyrazić jako jej średnią prawdziwość dla dostępnych wektorów uczących (x,y,z)

Stopnie prawdziwości implikacji Według T-normy Zadeha: max{1-r,1-s,t} r,s,t[0,1] Według T-normy Mengera: r·s·t + (1-r·s) r,s,t[0,1] Według T-normy Łukaszewicza: min{1,2+t-r-s} r,s,t[0,1]

Wnioskowanie rozmyte Chcemy wnioskować o stanach z Z na podstawie obserwacji xX,yY Niech ,, będą zbiorami rozmytymi o dziedzinach X,Y,ZR Zastosowanie reguły rozmytej postaci IF  AND  THEN  polega na wyliczeniu, jaki wpływ na m:Z[0,1] mają stopnie przynależ-ności obserwacji x,y do zbiorów ,

Prawa wnioskowania Klasyczne prawo odrywania można przepisać w silniejszej postaci Ta druga postać lepiej odzwierciedla ideę wnioskowania rozmytego

Wnioskowanie rozmyte Załóżmy, że mamy do dyspozycji regułę IF  AND  THEN  Niech r,s oznaczają stopnie przynależ-ności obserwacji x,y do , Zgodnie z silniejszą wersją prawa odrywania, funkcja przynależności do  dla danych x,y przyjmuje postać m/x/y(z)=T(r,s,m(z)) zZ

Przykład : {(-2,1),(0,0.5),(2,0)} x=0 : {(-2,0.3),(0,1),(2,0.3)} y=2 : {(-2,0.1),(-1,0.4),(0,0.7),(1,1),(2,0.5)} Z: {(-2,0.1),(-1,0.3),(0,0.3),(1,0.3),(2,0.3)} M: {(-2,0.015),(-1,0.06),(0,0.105),(1,0.15),(2,0.075)} Ł: {(-2,0),(-1,0),(0,0),(1,0),(2,0)}

Uściślanie (Defuzzyfikacja) Znając wpływ obserwacji warunkowych na funkcję m:Z[0,1], musimy obliczyć wartość zZ, która powinna być podana jako odpowiedź modułu wnioskującego xX r  zZ yY s  ZR

Przykład : {(-2,1),(0,0.5),(2,0)} x=0 : {(-2,0.3),(0,1),(2,0.3)} y=2 : {(-2,0.1),(-1,0.4),(0,0.7),(1,1),(2,0.5)} Z: {(-2,0.1),(-1,0.3),(0,0.3),(1,0.3),(2,0.3)}