Choroby wirusowe przenoszone drogą płciową

Choroby wirusowe : AIDS Opryszczka wargowa Wirusowe zapalenie wątroby Opryszczka genitaliów Kłykciny kończyste Mięczak zakaźny HTLV

AiDS Jest zespołem nabytego niedoboru odporności stanowi końcową fazę zakażenia wirusem HIV. Układ immunologiczny chorego staje się dysfunkcjonalny pacjent zapada na różne choroby, m. in. na nowotwory, grzybice, zapalenie płuc, schorzenia te często doprowadzają do śmierci. Wbrew powszechnemu przekonaniu, osoby starsze ponoszą takie samo ryzyko zakażenia HIV jak ludzie młodzi.

Drogi zakażenia HIV Krew Produkty krwiopochodne Sperma Płyn przedejakulacyjny Istnieje też dość wysokie prawdopodobieństwo zarażenia przez matkę dziecka karmionego piersią. Wśród dróg zakażenia najczęściej wymienia się: stosunek seksualny, stosowanie niesterylnych igieł i strzykawek, przetaczanie zakażonej krwi, bądź produktów krwiopochodnych, zabiegi akupunktury, skaleczenia i zadrapania w kontaktach z chorym.

Leczenie Nie istnieje medykament pozwalający na wyleczenie AIDS, dotychczas opracowano jedynie preparaty utrudniające namnażanie się wirusa HIV i wniknięcie do komórek. Najczęściej stosowaną terapią jest podawanie choremu leków powstrzymujących różne etapy rozwoju wirusa. Przy tego rodzaju postępowaniu jednak mają miejsce liczne efekty uboczne: wymioty, biegunka, anemia, zapalenie wątroby.

Opryszczka wargowa Wirus opryszczki, który wniknął do organizmu, pozostaje w nim już na zawsze. Umiejscawia się w zwojach nerwowych i trwa w stanie uśpienia. Ujawnia się w postaci powierzchownych zapalnych pęcherzyków uformowanych w skupiska, na granicy błony śluzowej jamy ustnej i warg Początkowo pęcherzyki są wypełnione treścią surowiczą, następnie ropną i w ciągu kilku dni pokrywają się strupami. Zwykle towarzyszy im lekkie pieczenie lub niewielka bolesność; niekiedy objawy te poprzedzają wystąpienie opryszczki o 2-3 dni. Czasem pęcherzyki mogą też wystąpić w okolicy otworów nosowych. Wykwity opryszczkowe pojawiają się zwykle w momencie osłabienia odporności komórkowej organizmu. Często występują przed ujawnieniem się objawów innej choroby lub w trakcie powrotu do zdrowia. Wysiew opryszczki wargowej może wystąpić również po ekspozycji na światło słoneczne (opalanie). U kobiet nawroty opryszczki wargowej mogą korelować z miesiączką. Pierwotne zakażenie występuje najczęściej u dzieci w postaci tzw. opryszczkowego zapalenia jamy ustnej, przebiegającego z wysoką gorączką i ciężkimi objawami ogólnymi, jak posocznica, zapalenie opon mózgowych; Opryszczka zwykła nawrotowa występuje u wielu nosicieli wirusa opryszczki pod wpływem bodźców nieswoistych (np. stany gorączkowe, przemęczenie, miesiączka) Opryszczka pospolita znika zwykle samoistnie po 10–12 dniach bez pozostawiania śladów.

Opryszczka genitaliów powodowana jest przede wszystkim przez wirus HSV2 Zakażenie występuje u osób dorosłych, podczas kontaktów płciowych. Jeżeli chodzi o zmiany u mężczyzn, dotyczą one żołędzi oraz napletka, a niekiedy mogą pojawić się także zmiany w cewce moczowej. Może to utrudniać lub uniemożliwiać oddawanie moczu. W przypadku kobiet, zmiany są widoczne na wargach sromowych, w okolicach krocza, w pochwie, czasem nawet na szyjce macicy i na wewnętrznej stronie ud. Opryszczka genitaliów u kobiet może zwiększyć ryzyko pojawienia się raka szyjki macicy. Może wystąpić także zakażenie odbytnicy, ale tylko u osób uprawiających seks analny. Podczas porodu, chora matka może zarazić swoje dziecko.

leczenie Leczenie miejscowe - stosuje się je wtedy, kiedy zmiany są niewielkie. Działanie takiego leku jest wtedy o wiele słabsze, niż chociażby w przypadku stosowania doustnego. Leczenie takie nie zapobiega nawrotom. Leczenie ogólne - stosuje się je przy zmianach uciążliwych, oraz nawrotowych. Lekiem, który jest wtedy stosowany jest Acyklowir. Może być stosowany doustnie, a także dożylnie. Wskazane jest także podawanie witamin z grupy B. Na chwilę obecną wciąż nie ma jeszcze szczepionki zapobiegającej zarażeniu opryszczką genitaliów. Skutecznym środkiem ochrony może być więc stosowanie prezerwatyw lub jeszcze lepiej, całkowite unikanie kontaktów seksualnych.

Wirusowe zapalenie wątroby (WZW) Zapalenie wątroby jest to schorzenie występujące dość często, a wywołane jest przez wiele czynników etiologicznych takich jak: alkohol, leki, różnorodne substancje chemiczne występujące w środowisku człowieka oraz wiele drobnoustrojów. Wirusowe zapalenie wątroby to wywoływane jest przez szereg nie spokrewnionych ze sobą wirusów. Ogólnie można podzielić je na wirusy pierwotnie hepatotropowe, wśród których znamy co najmniej 5 typów: A, B, C, D, E oraz wirusy cytomegalii (CMV), herpes (HSV), Epsteina-Barr (EBV). Wirusy wywołujące WZW typu A i E szerzą się drogą pokarmową, przebieg choroby okresu ostrego jest lżejszy, z mniejszą śmiertelnością. Typy wirusów B, C i D przenoszą się drogą parenteralną a także drogą seksualną i drogą zakażenia wertykalnego, przebieg jest na ogół cięższy z większą śmiertelnością, a u części ozdrowieńców występują następstwa o charakterze organicznym (przewlekłe zapalenia wątroby, marskość wątroby, pierwotny rak wątroby).

Kłykciny kończyste W przypadku kobiet choroba umiejscawia się na wargach sromowych, w pochwie, na szyjce macicy, w okolicy odbytu i w odbytnicy. W przypadku mężczyzn zmiany występują na napletku, w ujściu cewki moczowej, na trzonie prącia, w odbycie i w odbytnicy występują miękkie, różowe brodawki. Kłykciny kończyste są brodawkowatymi zmianami w kolorze ciała, najczęściej wywołanymi przez określone typy wirusa brodawczaka o niskim ryzyku. Kłykciny kończyste najczęściej pojawiają się na zewnętrznych narządach płciowych lub w pobliżu odbytu u kobiet i u mężczyzn. Rzadziej kłykciny kończyste mogą pojawiać się także w pochwie lub na szyjce macicy. Kłykciny kończyste zazwyczaj nie wywołują pieczenia, swędzenia lub bólu. Kłykciny kończyste rozprzestrzeniają się bardzo szybko. Występują częściej u mężczyzn niż u kobiet. Podejrzewa się, że kłykciny mogą być stanem przednowotworowym raka macicy i innych narządów. Aby zapobiec chorobie należy stosować prezerwatywy w celu ochrony przed infekcją w czasie stosunku płciowego.

Mięczak zakaźny Po 2 - 3 miesiącach od zakażenia na skórze pojawiają się guzki wielkości główki od szpilki. Twarde, półprzezroczyste, często o perłowym zabarwieniu, okrągłe. W środku widoczne jest charakterystyczne zagłębienie, nazywane „pępkowatym”. Guzki wyraźnie różnią się od otaczającej skóry i wyglądają jakby były na nią naklejone. Z czasem ich średnica powiększa się do 3 – 5 milimetrów, rzadko osiąga 1,5 centymetra. Na ogół nie swędzą, mogą nieznacznie boleć przy dotyku. U kobiet najczęściej zajmują okolice wzgórka łonowego, ud, warg sromowych. Mężczyźni zwykle znajdują je na skórze prącia. Najczęściej występuje u młodych, aktywnych seksualnie osób i zwykle rozprzestrzenia się drogą płciową. Wirus przenosi się także poprzez dotykanie przedmiotów używanych przez osobę chorą, korzystanie ze wspólnych ręczników. Na mięczaka często chorują dzieci poniżej 5 roku życia, zarażając się od swoich opiekunów w czasie czynności pielęgnacyjnych (dotyk dłoni) lub od rówieśników podczas zabaw. Jest to również dość częsta choroba masażystów i pracowników pływalni.

Guzki zwykle znikają bez leczenia po kilku miesiącach. Często dochodzi także do samozakażenia, czyli przeniesienia wirusa w inne miejsce własnego ciała. W praktyce jedne guzki znikają, a pojawiają się drugie. Do leczenia pojedynczych, dużych zmian stosujemy wyłyżeczkowanie mięczaka (usunięcie za pomocą ostrego narzędzia podobnego do łyżeczki), zamrażanie (doprowadza do martwicy komórek i unieszkodliwienia znajdujących się w nich wirusów), elektrokoagulację i laseroterapię (istota działania podobna do zamrażania). Guzki można też nakłuć, wycisnąć zawartość i posmarować odpowiednim kremem. Wszystkie zabiegi, oprócz zamrażania, wykonywane są w znieczuleniu miejscowym i najczęściej nie bolą. Mogą pozostawiać blizny. Jeśli choroba wystąpiła w postaci małych, licznych, rozsianych grudek skuteczniejsze jest leczenie polegające na smarowaniu zmienionych miejsc właściwym kremem.

HTLV HTLV to wirus ludzkiej białaczki z komórek T Jest retrowirusem wywołującym białaczkę i chłoniaka. Wyróżniamy dwa typy HTLV. HTLV-I może wywoływać nowotwory (białaczkę i chłonniaka), natomiast HTLV-II nie jest bezpośrednio wiązany z żadnymi chorobami, chociaż podejrzewa się, że może wywoływać pewne schorzenia neurologiczne. Wirusy HTLV przenoszone są przez krew, mleko matki oraz nasienie. Jako najczęstsze drogi zakażenia wskazuje się stosunek płciowy, karmienie piersią oraz używanie zakażonych igieł do strzykawek. Współczesna medycyna nie zdołała stworzyć szczepionki przeciwko HTLV. Jedyną metodą walki z wirusem jest odpowiednia profilaktyka, która opiera się na tych samych założeniach co profilaktyka w HIV.

źródła http://www.psseswidnica.pl/szczepienia/wzw.php http://www.biomedical.pl/mezczyzna/zakazenie- wirusem-brodawczaka-ludzkiego-1718.html http://seks.wieszjak.pl/choroby- weneryczne/236054,Mieczak-zakazny--choroba- przenoszona-droga-nie-tylko-plciowa.html http://www.weneryczne.choroby.biz/K%C5%82ykciny +ko%C5%84czyste