Potęga Eksperymentu

Motto naszego projektu „Chemik amator eksperymentu niczym najlepszy detektyw może odkrywać tajemnice związków”

Cele projektu: samodzielne przeprowadzanie doświadczeń chemicznych, zapoznanie się ze specyfiką pracy ze sprzętem chemicznym i odczynnikami, umiejętność pracy z kamerą, umiejętność kadrowania filmu, obróbka materiału filmowego, wstawanie do filmu komentarza, zapisów reakcji chemicznych, opracowanie zwięzłej i poprawnej wypowiedzi.

Nasza grupa projektowa:

Tak wyglądała nasza praca nad projektem:

Zajęcia w pracowni komputerowej

Próby w pracowni chemicznej

Próby z kamerą

Próby z kamerą

Nasze doświadczenia

1. Wulkan chemiczny Odczynniki i szkło potrzebne do wykonania doświadczenia: -dichromian VI amonu -alkohol etylowy -model wulkanu Doświadczenie to pokazuje widowiskową reakcję rozkładu dichromianu VI amonu. Powstały puszysty zielony proszek to tlenek chromu(III). (NH4)2Cr2O7 → Cr2O3 + N2↑ + 4H2O↑ Tlenek ten jest bardzo czysty ponieważ pozostałe produkty są gazami. Doświadczenie to można wykonać, wsypując pomarańczowy di chromian amonu do specjalnie wykonanego do tego doświadczenia modelu wulkanu z gliny. Efekt gwarantowany.

Doświadczenie wykonują: Marek Tomek Damian

2. Pasta do zębów dla słonia Rozpuszczamy 20 gram jodku potasu w 20 ml wody i wlewamy to do 100 ml wody nadtlenku wodoru wymieszanego z barwnikiem i z płynem do naczyń (10 ml). Powstała reakcja jest niebezpieczna i kontakt ze skórą ma szkodliwe działanie i może doprowadzić do oparzeń. Eksperyment pokazuje rozkład nadtlenku wodoru na tlen i wodę za pośrednictwem jodku potasu. Reakcja jest egzotermiczna, należy zachować ostrożność! Do doświadczenia potrzebujemy: Nadtlenku wodoru (perhydrolu), płynu do naczyń, barwnika spożywczego (w celu nadania koloru naszej "paście") i jodku potasu. Uwaga: Do doświadczenia, dla lepszego efektu możemy użyć bardzo dużych cylindrów miarowych i proporcjonalnie zwiększyć ilości odczynników chemicznych. Można wykonać to doświadczenie w dwóch cylindrach jednocześnie, z innymi kolorami barwników, będzie wtedy jeszcze ciekawsze.

Doświadczenie wykonują: Ania Zuzia

3. Chemiczna lokomotywa  Szybka reakcja, dużo ciepła i dużo dymu?, pary?, czyli chemiczna lokomotywa, to efekt reakcji perhydrolu i manganianu(VII) potasu. Proste doświadczenie, które obudzi każdego znudzonego słuchacza. W doświadczeniu zostały wykorzystane dwie substancje chemiczne, perhydrol (nadtlenek wodoru ok. 30%), oraz manganianu(VII) potasu zwany też nadmanganianem potasu. Nadtlenek wodoru redukuje manganian(VII) potasu do tlenku manganu(IV), 2KMnO4 + 3H2O2 → 2MnO2 + 2KOH + 2H2O + 3O2 Wydzielony w pierwszej reakcji tlenek manganu(IV) jest katalizatorem dla reakcji rozkładu perhydrolu, 2H2O2 –> 2H2O + O2 reakcja ta jest silnie egzotermiczna co powoduje gwałtowne wrzenie i odparowanie powstającej wody. Sposób wykonania: Do dużej kolby stożkowej wlewamy około 150ml perhydrolu (30% nadtlenek wodoru), następnie ostrożnie wsypujemy łyżeczkę manganianu VII potasu i lokomotywa gotowa.

Doświadczenie wykonują: Adam Maciek

Projekt wykonali: Anna Garnuszek – klasa II „b” Zuzanna Siudak – klasa II „b” Marek Bury – klasa II „a” Tomek Krawczyk – klasa II „a” Damian Święcicki – klasa II „a”

Dziękujemy za uwagę!