7 cudów świata starożytnego Mianem siedmiu cudów świata określa się siedem przykładów dzieł sztuki i szczytowych osiągnięć architektury, szczególnie cenionych przez starożytnych Greków.

Wielka Piramida – monumentalna budowla znajdująca się w Gizie Piramida Cheopsa Wielka Piramida – monumentalna budowla znajdująca się w Gizie w Egipcie, wzniesiona ok. 2560 p.n.e. prawdopodobnie wg projektu Hemona, stanowiąca w starożytności miejsce pochówku faraona Cheopsa.

Świątynia Artemidy w Efezie Znana pod nazwą Artemizjonu stanowiła największą ozdobę Efezu w Azji Mniejszej. Była to olbrzymia świątynia, zbudowana przez króla Lidii Krezusa w połowie VI wieku p.n.e. Do jej budowy użyto doskonałej jakości marmuru. Wśród rzeźbiarzy zaangażowanych do prac przy budowie należeli między innymi: Fidiasz, Poliklet. Ukończenie budowli zajęło 120 lat. W roku 356 p.n.e. świątynię spalił szewc Herostrates, by zyskać rozgłos.

Kolos Rodyjski Olbrzymich rozmiarów posąg Heliosa wybudowany na wyspie Rodos przez Charesa z Lindos w III w. p.n.e. Monument wykonano z brązu i ustawiono u wejścia do portu. Posąg miał ponad 30 m wysokości i upamiętniał zwycięstwo Rodyjczyków nad Demetriuszem Poliorketesem. Według zapisków kronikarskich, do budowy tego posągu zużyto 12,7 tony brązu oraz 7,6 tony żelaza do wykonania szkieletu. Jego budowa trwała 12 lat. Posąg uległ zniszczeniu w 224 roku p.n.e. w czasie trzęsienia ziemi.

Latarnia morska na Faros Została zbudowana ok. 280 p.n.e. - 279 p.n.e. na polecenie Ptolemeusza I. Możliwe, że pomysłodawcą budowy latarni był sam Aleksander Macedoński. Latarnia znajdowała się na przybrzeżnej wysepce Faros, która stanowiła część wejścia do portu w Aleksandrii w Egipcie. Była to wieża o wysokości ok. 100 - 120 m. Po zmierzchu rozpalano na latarni ogień. Chrust był dostarczany na szczyt wieży na grzbietach osłów, a potem przez tragarzy. Odbijane metalowymi lustrami światło widoczne było z kilkudziesięciu kilometrów. Latarnia uległa uszkodzeniu przez trzęsienia ziemi.

Wiszące ogrody królowej Semiramidy Ogrody w Babilonie zostały założone w VII wieku p.n.e. na zlecenie ówczesnego władcy Nabuchodonozora II, który, podarował je później królowej Semiramidzie. Składały się z ponad 100 tarasów zbudowanych jeden nad drugim i wypełnionych taką ilością ziemi, że rosły na nich drzewa. Niestety do naszych czasów nie przetrwały żadne ślady tych ogrodów.

Posąg Zeusa w Olimpii Olbrzymi posąg (13 m wysokości) dłuta Fidiasza został wykonany po roku 430 p.n.e. Przedstawia Zeusa siedzącego w płaszczu na tronie i trzymającego w jednej ręce berło, a w drugiej posążek Nike. Dotrwał jedynie do roku 426 n.e., a znany jest z rzymskiej kopii.

Mauzoleum w Halikarnasie Był to grobowiec Mauzolosa, perskiego namiestnika prowincji Karii wzniesiony ok. 350 p.n.e. Nie przetrwał on do naszych czasów; wspaniałą tę budowlę rozebrał zakon joannitów pod koniec XV wieku; z kamiennych bloków zbudowali potężne mury, broniące siedziby ich zakonu. Część z zabytków mauzoleum, między innymi rzeźby, znajduje się w British Museum w Londynie.

W prezentacji wykorzystano materiały pochodzące z: www.wikipedia.pl (repozytorium wolnych zasobów projektów Fundacji Wikimedia). Microsoft Clip Gallery. Autor prezentacji: Jolanta Woźniak – Partyka