Helena Zając- najbardziej znana łodygowicka poetka ludowa. Urodziła się roku w Łodygowicach, a zmarła roku. Jej ojciec był tkaczem, a matka krawcową. Miała pięć sióstr jednego brata. W Łodygowicach mieszkała przez całe życie.

Twórczość p. Heleny mówiła o miłości do Wielkiej i tej Małej Ojczyzny, opiewała piękno otaczającej przyrody, przypominała o potrzebie radości z posiadania domu, rodziny i zdrowia. W swoich utworach oddawała hołd wielkim postaciom naszego regionu, swoim rodzicom, nauczycielom. Nie pozwalała zapomnieć o tym co w życiu najważniejsze.

„Moja wioska” Helena Zając Między górami w zacisznej dolinie, Szeroki potok z gór beskidzkich płynie. Z bystrości prądu, z dawien dawna znany, Żylicą, przez naszych praojców nazwany. W okolicy rzeki kobiety len uprawiały, A, że czasu na pielenie go nie żałowały. Len pięknie i gęsto na zagonach wschodził, W grube, mocne łodygi, zawsze im obrodził. Kobiety snopy lnu w Żylicy moczyły, A potem na przęślicach, mocne nitki snuły. Na krosnach tkały płótna szare, lniane, Na zgrzebne koszule, pościel i ubranie. Od łodyg tych lnu- Łodygowice wołano, I tak naszą wioskę tym mianem nazwano…

bibułkarstwem ( wyrobem kwiatów z bibuły), pisaniem wierszy, przyśpiewek ludowych, należy do Koła Gospodyń Wiejskich, prowadzi zajęcia wśród dzieci i młodzieży, przekazując kulturę i tradycje ludowe.

10 lat temu p. Maria nauczyła się wytwarzać bibułkowe cuda. Od tego czasu stara się jak najwięcej przekazać młodemu pokoleniu. Do wytwarzania kwiatów nie używa kleju.

„Hymn Łodygowic” W Beskidzie Żywieckim Pośród prastarych drzew Leży malownicza Łodygowska wieś. Kochamy Cię bardzo Wsi nasza rodzinna Jakaś milsza inna. Nasi pradziadowie Zawsze o Cię dbali I ten obowiązek Nam przekazali. I my przyrzekamy Uczynimy wszystko Byś co dzień piękniejszą Stawała się wioską Bogatą historię Kryje w sobie zamek Dawne Twoje dzieje W niego są wpisane. Drewniany kościółek Cenna perła wioski Zna Twoich pokoleń Rozmaite troski Wielu mądrych ludzi Tyś wiosko powiła I swe dobre imię Tym też rozsławiła Zaszczyt to dla Ciebie Żeś jest taka znana Mała ty ojczyzno Wiosko ukochana A Ci co ich losy hen rzuciły gdzieś w świat Nigdy nie zapomną Tu przeżytych lat Zawsze swoim sercem I swymi myślami Będą wiosko z Tobą Oraz z rodakami

Rękopis utworów Pani Marii

Pani Stanisława tworzy barwne rzeźby, obrazy, są to w głównej mierze anioły, gobeliny. Jej prace powstają z różnego rodzaju materiałów: patyczków, korzeni, drewna, szkła, czy gliny. Swoimi pracami nawiązuje do tradycji ludowych regionu.

W naszej miejscowości wiele kobiet zajmuje się koronkarstwem. Powstają serwetki, obrusy, biżuteria, ozdoby świąteczne, a nawet elementy stroju. Umiejętności te przekazywane są młodemu pokoleniu na dodatkowych zajęciach artystycznych w szkole.

Przeminęły we wspomnieniach, Znikły, zbladły wydarzenia. Z lat dziecięcych odeszły, Nie powróci już czas przeszły, ale … możemy go zatrzymać pamiętając o naszych twórcach ludowych i podziwiając ich dzieła.