Ja, twórczyni tej wystawy, jestem uczennicą klasy 3 gimnazjum i zapraszam do obejrzenia mojej wystawy.

Chcę zrobić wystawę, bo to zadanie zaliczeniowe do szkoły na lekcję edukacji medialnej  Na rzecz stworzenia tej wystawy, rezygnuję z czytania mojej ulubionej książki.

Moja wystawa jest dla uczniów mojej klasy, w której się uczę, odbiorcy będą w wieku 15 lat. Moim zdaniem oczekują ciekawej wystawy.

W związku z tym tematem, można opowiedzieć o czasie. Co to jest czas? Czas może być rozumiany jako: -chwila, punkt na osi czasu, -odcinek czasu, -trwanie, -zbiór wszystkich punktów i okresów czasowych, -czwarta współrzędna czasoprzestrzeni w teorii względności.

Zakres tematyczny: CZAS Słowa kluczowe to: Zegar Minuta Godzina Wieczność

Tytuł mojej wystawy brzmi: ,,Czas to pieniądz”

Ten eksponat znalazł się tutaj, ponieważ jest to zegarek, jedna z rzeczy osobistych Karola Wojtyły, która trafiła do kolekcji wadowickiego muzeum dzięki nazaretance siostrze Magdalenie Strzeleckiej CSFN, pierwszej kustoszce opiekującej się zbiorami. Warto zapamiętać, że został stworzony w XX w ze skóry, szkła i złota. Może Cię zainteresować również, że znajduję się w Muzeum Domu Rodzinnego Ojca Świętego Jana Pawła.

Ten eksponat znalazł się tutaj, ponieważ Prezentowany obiekt to zegar domowy, ścienny, wahadłowy z wychwytem, zaopatrzony w mechanizm napędowy i sygnalizacyjny, który wydzwania pełne godziny. Posiada także napęd ciężarkowy. Cały mechanizm umieszczony zostały w drewnianej obudowie z dzwonkiem i młoteczkiem na górze. Płyta tarczowa zegara jest drewniana, kwadratowa z półkolistym zwieńczeniem oraz biało-szarym tłem na dość grubym podkładzie. Tarcza zawiera podziałkę godzinową opisaną cyframi rzymskimi rozmieszczonymi promieniście wokół osi wskazówek. Widoczna jest także podziałka minutowa. 

Prezentowany zegar kominkowy został wykonany z jasnozielonego malachitu. Przyjmuje formę sześcianu ujętego po bokach dwoma podstawami, ustawiony na czterech nóżkach w postaci mosiężnych kul.  Na ściance frontowej znajduje się krągła, mosiężna tarcza, z przeszklonymi drzwiczkami, ujęta u spodu odlewanymi aplikami w postaci ornamentu roślinnego. Całość zwieńczona odlewaną figurką myśliwego ze strzelbą stojącego przy drzewie. Na bocznych podestach odlewane spływy wolutowe utworzone z rocaille i ornamentu roślinnego.

Wynalezione w XV wieku zegary sprężynowe z czasem zaczęto udoskonalać Wynalezione w XV wieku zegary sprężynowe z czasem zaczęto udoskonalać. Stopniowo stawały się one coraz mniejsze, aż na początku XVI wieku posiadały taki rozmiar, że można było stawiać je na stole. Jednym z popularnych typów takich zegarów były czasomierze horyzontalne, których mechanizm umieszczony był w wielobocznej, płaskiej oprawie, z poziomą tarczą od góry. Kształt obudowy kojarzący się z formą ceramicznych kafli piecowych spowodował, że zegary te nazwano „kaflakami”, „kaflowymi” lub po prostu „kaflami” czy „kafelkami”.

Prezentowany zegar charakteryzuje się nietypową obudową drewnianą, rzeźbioną i polichromowaną, w kształcie figury huzara węgierskiego. Mechanizm zegarowy z okrągłą tarczą zegarową, wykonany w Bochni, został wprawiony w korpus postaci. Na mechanizmie znajduje się podpis zegarmistrza i data wykonania: Michał Zabydrowic/ w Bochni/ 1791.

Prezentowany obiekt to zegar szafkowy Prezentowany obiekt to zegar szafkowy. Ustawiony na cokole zakończonym profilowaną listwą, dekorowanym intarsjowaną, ośmioramienną gwiazdą na ściance frontowej. Szafa z drzwiczkami dekorowanymi profilowaną płyciną w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, dekorowaną w polu dwiema intarsjowanymi, ośmioramiennymi gwiazdami. Zwieńczenie w formie skrzynki zwieńczonej gzymsem, wyłamanym na froncie na kształt trzech boków z ośmioboku. Na ściance frontowej płycina w formie kwadratu zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. W polu okrągła tarcza zegarowa wpisana w kwadrat, powyżej pod łukiem medalion z inskrypcją: „EB 1753”, ujęte wieńcem. Tarcza zegarowa o białej metalicznej barwie, gdzie godziny oznaczono grawerowanymi cyframi rzymskimi, minuty zaś mniejszymi arabskimi. Naroża pola wypełnia odlewany ornament roślinny. 

Jeden z dwóch bliźniaczych zegarów szafkowo-podłogowych zdobiony imitacją zielonej laki dalekowschodniej pochodzi z wyposażenia zamku w Podhorcach pierwotnie należącego do Rzewuskich, następnie zakupionego wraz z wyposażeniem przez rodzinę Sanguszków.

Kupujemy, dostajemy, kolekcjonujemy… przedmioty tak zwanego codziennego użytku — wiernych towarzyszy naszej rzeczywistości. Staramy się otaczać tymi, które sprawiają nam przyjemność, tymi, przy których szybciej zabiło nam serce, tymi, do których poczuliśmy sympatię od pierwszego wejrzenia. Ważna jest przecież przestrzeń, która nas otacza. Uciekamy od „zwykłości” i „bylejakości”. Zawsze staramy się ją ozdabiać. Tak było również w przeszłości. W drugiej połowie XIX wieku w Anglii artyści zniechęceni do masowej, maszynowej produkcji zapoczątkowali Arts and Crafts Movment. Chcieli odrodzić to, co piękne i szlachetne w przedmiotach użytkowych. Inicjatywa spotkała się z oddźwiękiem w całej ówczesnej Europie, w tym także w Polsce.

Najstarszym zegarem w kolekcji MHK jest zegar stołowy wieżyczkowy Najstarszym zegarem w kolekcji MHK jest zegar stołowy wieżyczkowy. Nazwa tego typu zegarów pochodzi od ich formy, która powtarza w miniaturze kształty wieży kościelnej. Prostopadłościenna, mosiężna obudowa mechanizmu zegara grawerowana i złocona, wsparta jest na cokoliku. Ścianki obudowy ujęte są kolumienkami, a w ściance frontowej umieszczone są dwie tarcze zegarowe: godzinowa i kwadransowa. Całość zwieńczona jest galeryjką, i ażurowym hełmem ze sterczynami, pod którym znajdują się dzwonki bicia godzin i kwadransów oraz figurka lwa, a całość przykrywa kopułka zwieńczona figurką lisa.

Ozdobny zegar podróżny, zachowany wraz z zabezpieczającym go etui, zaopatrzony w mechanizm o wychwycie szpindlowym i napędzie sprężynowym chodu i bicia, repetier wybijający minioną godzinę i kwadranse. Srebrna, okrągła i wypukła koperta zegara opatrzona jest z przodu szybką ochraniającą emaliowaną tarczę z oznaczeniem godzin, minut i tarczką budzika. Plastyczna scena w tylnej partii koperty, dzieło augsburskiego złotnika Friedricha Christiana Langpaura, ukazuje Atenę jako boginię mądrości i nauki, co podkreśla siedzące u jej stóp puttowskazujące na geometryczne wykresy, oraz Hermesa w roli opiekuna sztuki i wiedzy. Łącznikiem między tą parą bogów jest Fortuna, bogini przypadku, unosząca się na obłoku ponad morzem i płynącym żaglowcem z rogiem obfitości w ręku. Kompozycja  przedstawienia podkreśla znaczenie sztuki, nauki i mądrości jako solidnego fundamentu chroniącego przed władzą kapryśnej Fortuny z jej ulotnym, przemijającym bogactwem.

Najcenniejszy zegar stołowy w zbiorach wawelskich, o rzadko spotykanej, okazałej formie i skomplikowanym mechanizmie. Obudowa kształtem zbliżona jest do monstrancji, z tarczą zegarową w miejsce glorii, podtrzymywaną przez klęczącą syrenę-nereidę. W zwieńczeniu znajduje się budzik w skrzynce nawiązującej do zegarów wieżyczkowych. Mechanizm głównego zegara jest wyposażony w napęd sprężynowy z wychwytem szpindlowym, regulowanym krótkim tylnym wahadełkiem. Tarcza oprócz podziałki godzinowej i minutowej wzbogacona jest wskazaniami astronomicznymi (fazy księżyca, kalendarz księżycowy, wschody i zachody słońca, długości dnia i nocy, znaki zodiaku, dni miesiąca). Ozdobny trzon z postacią syreny-nereidy nawiązuje do niemieckich wyrobów złotniczych, tzw. Nautiluspokal, powstałych około 1600 roku w warsztatach norymberskich i augsburgskich, w których czasza pucharu, wykonana z muszli, często jest podtrzymywana przez pełnoplastyczne wyobrażenia klęczących nereid lub trytonów.

Przykład zegara o obudowie figuralnej, popularnej wśród tzw Przykład zegara o obudowie figuralnej, popularnej wśród tzw. zegarów kominkowych od 2. połowy XVIII wieku. Ukazuje Apollina z lirą i wieńcem wawrzynu na głowie, siedzącego na szczycie obelisku mieszczącego tarczę oraz mechanizm z wychwytem hakowym i napędem sprężynowym. Przedstawienie boga jako opiekuna muzyki, nauki i sztuki poświadczają atrybuty rozmieszczone wokół obelisku – instrumenty muzyczne, nuty, globus nieba oraz plakietka na cokole z personifikacjami rzeźby, malarstwa, astronomii i nauk matematycznych. Płomienie lamp ustawionych na trójnogu, na narożnikach cokołu, symbolizują oświecenie przez wiedzę.

Przez wiele lat uchodził za jeden z najstarszych polskich zegarów stołowych, zwanych od kształtu płaskiej obudowy kaflowymi, kaflakami lub kachelkami. Jednak wyrytą datę „An 1607” należy uznać za późniejszy dodatek, sprzeczny z latami życia i działalności sygnującego zegar Simona Gintera. Mechanizm kaflaka z wychwytem szpindlowym, balansem włosowym i napędem sprężynowym chodu i bicia zdobi bogata, finezyjna ornamentyka znana z innych wyrobów gdańskiego zegarmistrzostwa, w której dominują „krzaczki” utworzone z łodyg, kwiatów i owoców poziomki.

Mechanizm zegara z wychwytem szpindlowym i napędem sprężynowym chodu i bicia umieszczono w ozdobnej obudowie w kształcie wieży zakończonej arkadowym bębnem, zwieńczonym smukłymi balaskami wspierającymi cebulastą kopułkę z iglicą. Na przedniej i tylnej ściance korpusu znajdują się trzy srebrzone tarcze zegara – z oznaczeniami godzin (dwa razy po 12), wskazująca upływające kwadranse oraz informująca o wybijanej godzinie. Wszystkie tarcze opatrzone niellowaną, delikatną dekoracją z wici roślinnej i drobnych kwiatków. 

Zegar słoneczny, który odmierza czas na podstawie zmiany pozycji Słońca, najczęściej wyrażony jako lokalny prawdziwy czas słoneczny. Jego działanie polega na wskazaniu odpowiedniej podziałki za pomocą cienia, rzucanego przez nieruchomą wskazówkę na skalę czasu (np. z podziałką godzinową), umieszczoną na powierzchni (niekoniecznie płaskiej – jak np. w zegarach pierścieniowych) tarczy zegarowej, znajdującej się na ziemi, posadzce, ścianie budowli lub postumencie. Oprócz stacjonarnych istnieją także przenośne zegary słoneczne. Niektóre z nich, pełniące rolę zegarów podróżnych, występują w wersji kieszonkowej (składanej).

Wystawę wykonała: Anna Retel kl. 3a