projekt edukacyjny z astronomii Poznać Księżyc projekt edukacyjny z astronomii

Uczestnicy projektu Bałos Katarzyna Gibas Anna Marszałek Marta Sacha Filip Stanaszek Dominik

Temat projektu

Harmonogram Październik: Listopad, grudzień, styczeń, luty: Utworzenie bloga Opisanie teorii dotyczącej Księżyca Listopad, grudzień, styczeń, luty: Obserwacja Księżyca Publikowanie wyników obserwacji na blogu Marzec, kwiecień: Zebranie i interpretacja wyników obserwacji na blogu Przedstawienie wyników pracy Harmonogram

Harmonogram Przez okres całego projektu: Dyżury tygodniowe: - codzienna obserwacja - publikacja wyników (co najmniej 3/tydzień) Sprawozdania miesięczne: - opis wykonanych zadań - prezentacja wyników obserwacji Harmonogram

Fazy Księżyca: 31 sierpnia tego roku była niepowtarzalna okazja, żeby zobaczyć niebieski Księżyc. Kolejna taka szansa dopiero w 2015 r. Niebieski księżyc to określenie dla drugiej pełni w miesiącu. Czemu księżyc będzie niebieski? Nazwa drugiej pełni nie pochodzi od barwy satelity, bo pełnia wyglądała jak każda inna. Termin pojawił się w pierwszej połowie XX wieku i sugerował, że zjawisko jest niezwykle rzadkie. Rzadkie niebieskie księżyce? Niebieskie Księżyce zdarzają się średnio raz na 2,7 lat, a czasami znacznie częściej. W 1999 r. takie zjawisko wystąpiło zarówno w styczniu, jak i w marcu, bez pełni księżyca w lutym. Skąd dwie pełnie w jednym miesiącu? Niebieskie Księżyce istnieją, ponieważ ziemskie miesiące kalendarzowe nie są idealnie zsynchronizowane z księżycowymi. Nasz satelita krąży po orbicie ziemskiej 29,5 dnia. W tym czasie możemy obserwować różne jego fazy. Z kolei wszystkie ziemskie miesiące kalendarzowe, z wyjątkiem lutego, mają 30 lub 31 dni, więc od czasu do czasu zdarzają się dwie pełnie Księżyca w jednym miesiącu.

Fazy Księżyca: Popielate światło Jaśniejsza część oświetlona jest bezpośrednio przez Słońce, pozostała część Księżyca oświetlona jest światłem słonecznym odbitym z Ziemi. Jest to tzw. popielate światło. Zjawisko to najlepiej obserwuje się na początku I kwadry, lub na końcu III kwadry.

Perygeum: 256 334 km; Apogeum 405 503 km Dane fizyczne: Promień: 1 737,064 km (0,273 promienia Ziemi); Odległość od Ziemi: 384 403 km (9,6 razy długość równika) Perygeum: 256 334 km; Apogeum 405 503 km

Dane fizyczne: Masa: 7,347 673×1022 kg (0,0123 Ziemi) Okres obrotu wokół własnej osi/obiegu: 27,3 dni (mierzony względem tzw. gwiazd stałych) 29,5 dni (uwzględniając ruch Ziemi po orbicie okołosłonecznej)

Dane fizyczne: Temperatura: od 130 C (za dnia) do -160 C (w nocy)

Dane fizyczne: Księżyc jest ciągle zwrócony w stronę Ziemi tą samą stroną. Powód: Księżyc obraca się wokół własnej osi. Ruch obrotowy ma ten sam okres co ruch obiegowy wokół Ziemi, to jest 27 322 dni. Jest to jedyny tak przypadek w naszym układzie słonecznym.

Fazy Księżyca: NÓW Księżyca nie widać (zwrócony jest ku Ziemi nieoświetloną półkulą)

Fazy Księżyca: Księżyc rośnie

Fazy Księżyca: PIERWSZA KWADRA Widać całą wschodnią połowę tarczy

Fazy Księżyca: Księżyc rośnie

Fazy Księżyca: PEŁNIA Widać całą tarczę

Fazy Księżyca: Księżyc maleje

Fazy Księżyca: OSTATNIA KWADRA Widać całą zachodnią połowę tarczy

Fazy Księżyca: Księżyc maleje

Fazy Księżyca: NÓW Księżyca nie widać (zwrócony jest ku Ziemi nieoświetloną półkulą)

Fazy Księżyca: W lutym czasami nie ma ani jednej pełni Księżyca. Zdarza się to jednak bardzo rzadko – następny taki luty nastąpi w 2066 roku • W lutym nigdy nie mogą wystąpić dwie pełnie, ponieważ najkrótszy odstęp między nimi wynosi 29,3 doby Mniej więcej co 19 lat w jednym miesiącu występują dwie pełnie Księżyca. Ostatnim takim rokiem był rok 2004 (lipiec)

Wspólny środek ciężkości

MORZA NA WIDOCZNEJ STRONIE KSIĘŻYCA Dane fizyczne: Najważniejsze formy terenu to: 1) „Morza” księżycowe to ciemniejsze obszary Księżyca. Są starymi formami powstałymi w wyniku uderzeń wielkich ciał np. meteorytów i następujących potem wyciekach lawy. Nazwa „morze” wzięła się stąd, że dawniej uważano, iż Księżyc faktycznie pokryty jest morzami, jak Ziemia. MORZA NA WIDOCZNEJ STRONIE KSIĘŻYCA

Dane fizyczne: 2) Łańcuchy górskie (z uderzeń meteorytów), Najważniejsze formy terenu to: 2) Łańcuchy górskie (z uderzeń meteorytów), GÓRY APENINY łańcuch górski o dł. 1000 km (najwyższy szczyt Apenin: 6500 m)

Dane fizyczne: Najważniejsze formy terenu to: 3) Kratery – powstałe również w wyniku uderzeń meteorytów. Od niektórych kraterów rozchodzą się promieniste jasne smugi – może to być wynik lawy wypływającej tuż po powstaniu krateru, albo rozrzucony pył księżycowy (po uderzeniu meteorytu). KRATER KOPERNIKA KRATER PTOLEMEUSZA KRATER CLAVIUS

Zjawiska: Zaćmienie zachodzi, gdy Ziemia znajduje się między Słońcem a Księżycem będącym w pełni i Księżyc (naturalny satelita Ziemi) "wejdzie" w stożek cienia Ziemi. Stożek cienia całkowitego to miejsce geometryczne tych punktów znajdujących się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce, z których Słońce jest całkowicie niewidoczne. Stożek półcienia to miejsce geometryczne tych punktów, z których tylko część Słońca jest widoczna, a część zasłonięta przez Ziemię.

Zjawiska: Czas trwania całkowitego zaćmienia Księżyca jest różny i wynosi max 1 godzina i 40 minut.

Wyprawy na Księżyc: Na Księżycu wylądowało jak dotąd 12 osób: Neil Armstrong i Edwin Aldrin (Apollo 11); Alan L. Bean i Charles Conrad Jr. (Apollo 12); Edgar D. Mitchell i Alan B. Schephard (Apollo 14); James B. Irvin i David R. Scott (Apollo 15); Charles M. Duke Jr. i John W. Young (Apollo 16); Eugene A. Cernan i Harrison H. Schmitt (Apollo 17). ALE! Żadna kobieta nie postawiła jeszcze stopy na Księżycu

TRUDNOŚCI W OPRACOWANIU PROJEKTU Mało precyzyjne przyrządy W wyniku zwiększenia przyspieszenia animacji orbity stają się wielokątami Mała moc obliczeniowa sprzętu

Czego się nauczyliśmy oraz wnioski

Źródła

Czy są jakieś pytania?