Wiszące Ogrody Semiramidy Jeden z siedmiu cudów starożytnego świata Kacper Sikora

Spis treści Ogrody Semiramidy według wyobrażeń z początku XX w. Musiały istnieć… Ogrody Semiramidy – grafika komputerowa Historia Poszukiwania Koldewey’ a Tajemnica… Podsumowanie

Ogrody Semiramidy według wyobrażeń z początku XX w. Z książki pt. Petit Larousse wydanej w roku 1912

Musiały istnieć… Owe ogrody musiały istnieć ze względu na wzmianki o nich występujące w wielu źródłach historycznych z tamtego i późniejszego okresu (pisali o nich m.in. Herodot, Strabon i Diodor Sycylijski). Ponadto wykopaliska przeprowadzone w miejscu ich hipotetycznego położenia wykazały obecność pozostałości rozległego pałacu Nabuchodonozora II jak i specjalnej konstrukcji tarasy i studnie.

Ogrody Semiramidy – grafika komputerowa Nowoczesność

Historia Ich niezwykłość budziła podziw współczesnych, a zdumienie i wielkie zainteresowanie potomnych. Opisywali je często historycy greccy, a od czasów Aleksandra Wielkiego zalicza się je do siedmiu cudów świata. Zostały zbudowane na polecenie króla Nabuchodonozora II (604-562 p.n.e.), który podarował je swojej żonie, Amytis, ponieważ po przyjeździe do Babilonu bardzo tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju – Medii. Niejasne jest, dlaczego nazwano je imieniem Semiramidy, asyryjskiej królowej, która żyła dwa wieki wcześniej.

Poszukiwania Koldewey’ a W 1898 roku niemiecki archeolog Koldewey rozpoczął poszukiwania Babilonu, który stał się sławny dzięki trzem budowlom: wieży Babel, dzięki wielkim murom i dzięki ogrodom Semiramidy. Koldewey miał odnaleźć te trzy budowle. M. in. efektem jego poszukiwań było odkrycie budowli, której fundamenty składały się z 12 wąskich komór. Budowla była z kamieni ciosowych, a stropy komór zrobione były z palonych cegieł tak masywnych, że z pewnością utrzymywały duże ciężary. Mury i filary miały do 7 m grubości. I nie mniej zadziwiająca niż ten nietypowy dla Babilonu styl budowy była studnia, którą Koldewey odkopał z gruzów tuż przy sklepieniu piwnicy. Składała się z trzech szybów: kolistego – środkowego i dwóch mniejszych kanciastych. Koldewey nie wiedział co to za budowla. Na tabliczkach klinowych znalazł wskazówki, że tylko w dwóch miejscach w Babilonie użyto kamieni ciosowych: przy północnych murach zamku królewskiego El Kasr oraz przy Wiszących Ogrodach Semiramidy. Zamek El Kasr odnalazł już wcześniej, więc był pewny, że odnalazł Wiszące Ogrody. Naukowcy próbowali dowieść jednak, że wiszące ogrody nie mogły znajdować się tam, gdzie wskazał Koldewey Przytaczano różne teorie, ale nie pewności, która jest prawdziwa.

Ponownie Ogrody babilońskie

Ruiny Wiszących Ogrodów Babilonu - zdjęcie z 1950 roku

Tajemnica… Każdy z prawdopodobnie siedmiu tarasów stanowił odrębny ogród, jednocześnie tworzyły one jedną całość. Zewnętrzne krawędzie tarasów porośnięte były tysiącem pnączy, które wiły się ku niższym tarasom, tworząc z siedmiu ogrodów zieloną, stromą górę z niezliczonymi drzewami, żywopłotami, krzewami i kwiatami. Wyglądały tak, jakby wisiały lub unosiły się w powietrzu, stąd też nazwa- „wiszące ogrody”. Ze studni pompowano wodę do wielu małych kanałów, które przepływały przez wszystkie tarasy. Były tam małe źródełka i wodospady, po małych stawach pływały kaczki, rechotały żaby, latały pszczoły, motyle i ważki. Podczas gdy Babilon był wystawiony na żar palącego słońca, ogrody Semiramidy kwitły, nie dotknięte gorącem i suszą. Ten kontrast spowodował chyba, że ogrody babilońskie zostały umieszczone na drugim miejscu listy siedmiu cudów świata. Wiszące ogrody Semiramidy są chyba najmniej zbadanym spośród siedmiu cudów świata.

Podsumowanie Czemu wybrałem akurat wiszące ogrody na temat swojej prezentacji? Dobre pytanie… Zapewne dlatego, że wydawały mi się najbardziej majestatyczne, tajemnicze – po prostu intrygujące, bo w rzeczywistości jest to cud starożytnego świata, o którym wiemy najmniej i prawdopodobnie nic więcej się nie dowiemy…