Wojny informacyjne. Przypadek Rosji i Ukrainy Serhii Minin WSIiZ, 4LED

Czym jest wojna informacyjna? Czym jest wojna informacyjna? Naprawdę to zjawisko ma wiele definicji (cyberwojna, ekonomiczna, psychologiczna), ale dzisiaj będę omawiał te zjawisko z poglądu wykorzystywania w nim mediów, ze strony wpływu psychologicznego, filtracji informacji i propagandy. Czyli w tym przypadku wojną informacyjną będzie różnego rodzaju wpływ na obywateli cywilnych albo armie wroga przez rozpowszechnienie nie prawdziwej albo nie do końca prawdziwej informacji. Oczywiście że nie będzie tu brana pod uwagę reklama, która ma wszystkie właściwości wojny.

Krótko z historii „Systemy broni i wojna informacyjna”, Ron Thomas, 1976 Uważa się, że po raz pierwszy sformułowanie „wojna informacyjna” pojawiło się i zostało opisane przez Rona Thomasa w raporcie spółki Boeing z 1976 roku. Raport ten był ciekawy dla amerykańskiego rządu i oni zaczęli badać ten temat bardziej szczegółowo. Wiadomo, że obecnie Stany mają najbardziej rozwinięty system prowadzenia tego rodzaju wojny. Ale tak naprawdę sama wojna informacyjna ma dłuższą historię: na przykład propaganda nazizmu w Niemczech przed i w trakcie II wojny światowej która była prowadzona przez ministra edukacji i propagandy Goebelsa. Również te sformułowanie się pojawiało się w książkach Związku Radzieckiego.

Cele wojny informacyjnej Zmusić społeczność, osobę lub grupę osób do myślenia w wygodny dla agresora sposób; Uzyskanie informacyjnej przewagi nad wrogiem; Inne korzyści; Wsparcie wojny tradycyjnej. Główne cele wojny informacyjnej to: zmusić osobę lub grupę osób, albo społeczność, do myślenia w wygodny dla agresora sposób; uzyskanie informacyjnej przewagi nad wrogiem; oraz inne korzyści (na przykład sprzedaż kradzionej informacji: w trakcie wojny w Iranie, duńscy hakerzy ukradli plan ruchu żołnierzy amerykańskich i chcieli go sprzedać Irakijczykom. Również celem takiej wojny może być wsparcie konfliktu zbrojowego dla uzyskania tych samych przewag.

Wsparcie wojny tradycyjnej. Strategie: Niszczenie; Straszenie; Bloki/koalicji. Podobnie do normalnej wojny, wojna informacyjna może mieć pewne strategii do prowadzenia Niektóre z nich to są: Niszczenie informacji oraz systemów informacyjnych. Zazwyczaj to są ataki hakerów oraz po prostu niszczenie fizyczne komputerów, pendrivów, specjalistów, ludzi i t.d. Staranie się aby nastraszyć swojego wroga, na przykład rozmiarem wojska. W szkole na lekcji z historii nam opowiadali o tym, że kiedy Mussolini ustanawiał faszyzm w Włoszech, przed tym, jako on doszedł do urzędu, pojawiła się informacja o tym, że on ma wojsko złozone z tysięcy ludzi, którzy mu ufają. No i jeszcze jedna, która jest podobną do strategii straszenia to jest strategia stworzenia koalicji w czasie pokoju, żeby zyskać większe siły przeciw wspólnemu wrogowi.

„Atakowanie” własnego narodu. Kontrola mediów Wojna w Wietnamie, kląska Amerykanów; Wojna między Ukrainą a Rosją Ale dość często celem ataku stają nie ludzie lub obiekty wojenne państwa-wroga, a własny naród. Jednymi z pierwszych, którzy to zrozumieli byli Amerykanie po klęsce w wojnie wietnamskiej. Podczas tej wojny media amerykańskie rozpowszechniały bardzo negatywną opinię na temat tego konfliktu wśród narodu amerykańskiego i w taki sposób wywierały presję na władzę. Niektórzy eksperci wierzą, że to była jedna z głównych przyczyn tej klęski. W przypadku dzisiejszej wojny informacyjnej między Ukrainą a Rosją też można zobaczyć, że większość mediów prezentuje to, co się odbywa tylko z jednej strony, z jednego punktu widzenia: Roja mówi, że na Ukrainie faszyści, Ukraińcy, że na schodzie ich państwa – seperatyści. Ale można powiedzieć, że Rosja jest bardziej przygotowana do tej wojny, dlatego że

Strategia propagandy Propaganda – mniej lub bardziej systematyczna, manipulacja opinią i przekonywanie ludzi za pomocą różnych środków. Cel – wpływ na nieświadome audytorium

Telewizja w Rosji 51% udziałów ma państwo Wielka część udziałów należy do „Gazprom-Media” Holding

Propaganda. Koncepcje Lippman Goebbels Ellul

Propaganda. Metody wpływu Gra na emocjach; Autorytet anonimowy; Odwracanie uwagi od faktów; Zastąpienie faktów komentarzem własnym; Wyolbrzymianie; Podawanie cytatów bez kontekstu; Powtarzanie; Dezinformacja. Jeżeli badać ten temat bardziej szczegółowo, to można zobaczyć, że Istnieje dość wiele metod wpływu na audytorium, z których większość bazuje się na tych koncepcjach. W pierwszą kolej to jest gra z emocjami audytorium. W tym przypadku informacja podaje się bardzo emocjonalnie z używaniem słów artystycznych, które podkreślają „pozytywność” lub „negatywność” pewnego faktu. Czasem w mediach możemy usłyszeć coś takiego: „bła-bła-bła…. Nasze źródło anonimowe w rządzie powiedziało że….” Jeżeli słyszycie taką informację, to nie obowiązkowo te „źródło anonimowe” w ogóle istnieje, ale mogą to mówić, żeby wpłynąć na podświadomość, dlatego że takie „źródło” automatycznie staje „autorytetem” szczególnie, kiedy ono jest jakimś specjalistą. Następne co mogą wykorzystywać w mediach – to narzucanie bardzo wielkiej ilości informacji powiązanej z faktem tylko z jednej jego stroną, ale, jednocześnie te fakty nie są dostateczne dla złożenia na 100-procent normalnej decyzji o nim. W taki sposób zostaje człowiek przekonany za pomocą ilości a nie jakości. Dość często można usłyszeć lub przeczytać „znów …bła-bła-bła, tam jest tak źle i najprawdopodobniej że faszyści kontrolują całe państwo”. W tym przypadku dziennikarz nie mówi faktu, a tylko swoją opinię, najczęstszej nie mówiąc o tym, jako on do niej doszedł. Mogą, również powiedzieć że „ruch za zbliżenie województwa Doneckiego z Rosją odbywa się w całym województwie” gdy tylko 500-600 człowiek wyszły na ulicę w samym Donecku. Mogą podawać cytaty bez kontekstu w jakim oni były powiedziane. Na przykład ktoś mówi: „Słyszałem gdzieś że na Ukaranie są grupy ludzi którzy wspierają faszyzm”. W mediach że mogą podać tylko „Na Ukrainie wspierają faszyzm”. No i powtarzanie jednego faktu wiele razy zmusza ludzi uwierzyć w go.

Skąd na Ukrainie „pojawili się” faszyści? Nie mogę powiedzieć na pewno, ale najprawdopodobniej, że przekonanie wśród Rosjan o tym, że na zachodniej Ukrainie są faszyści wzięło się z podzielanych przez ludzi stereotypów, opartych na micie o Stiepanie Banderze. Był to……. – Informacje o nim podawano w sposób nierzetelny, sama postać jest zresztą kontrowersyjna. Niemniej to na tym nazwisku Rosjanie opierają przekonanie o faszyzacji Ukrainy.

Jak na Ukrainie zaczęła się kryza polityczna Kryza polityczna na Ukrainie zaczęła się w końcu listopada 2013 roku, kiedy Gabinet Ministrów oświadczył o przerwie Eurointegracji Ukrainy. Masowe mitingi, nazwane „Euromajdanem”, odbyły się w całej Ukrainie i w styczniu przetworzyły się w walki uzbrojonych radykałów z organizacjami bezpieki wewnętrznej <…> 22 lutego w państwie odbyło się gwałtowne zdobycie władzy. Werchowna Rada, łamając wszystkie osiągnięte porozumienia między Wiktorem Janukowiczem a opozycję, zmieniła Konstytucję, liderów parlamentu, i MSW i odsunęła prezydenta od władzy, który musiał wyjechać za granicę, obawiając się za swoje życie Za materiałami „RIA Wiadomości” РИА Новости

Co na to opinia społeczna? Rosja, Białoruś i Ukraina – siostry; Odpowiedzialność ponoszą Stany Zjednoczone oraz Europa; Władza – nacyści; USA i Europa wspierają faszyzm na Ukrainie Rosja jest silną.

„Jeżeli chcecie znać prawdę, to nikt wam jej nie powie „Jeżeli chcecie znać prawdę, to nikt wam jej nie powie. Każdy opowie Wam tylko swoją wersję. Jeżeli chcecie znać prawdę to szukajcie jej sami. W tym jest Wasza siła i wola popatrzeć na inną stronę tej historii. W tym przypadku jesteście niebezpieczni dla nich.” © Piąta Władza

Dziękuję za uwagę