Przytul mnie Reż. K. Munk Dania 2010

film o mocy upokorzenia debiut pełnometrażowy duńskiego reżysera Kaspara Munka film oparty na faktach: w 2006 roku w Gadńsku czternastolatka popełniła samobójstwo po tym, jak upokorzono ją na oczach całej klasy dlaczego głupi żart może spowodować tragiczne konsekwencje? Odpowiedź na pytanie jest przejściem do kolejnych slajdów: bo ludzka psychika jest tak skonstruowana, że upokorzenie człowieka może go złamać. Tu w dodatku mamy do czynienia z nastolatkami - o nich cd. prelekcji kadr z filmu Przytul mnie

nastolatki - rozwój emocjonalny zwiększona wrażliwość, czasem nawet przewrażliwienie pytania: „kim jestem? kim będę?”, szukanie własnego miejsca w świecie wywołujące często uczucie zagubienia, niepewność manifestacja niezależności: kontestowanie opinii rodziców, sprzeciw jako symboliczne odcięcie pępowiny niedojrzałość skutkująca brakiem przemyślenia konsekwencji podejmowanych działań silna potrzeba bycia akceptowanym w grupie rówieśniczej, przynależności do grupy kadr z filmu Przytul mnie

w grupie rówieśniczej szczególny egocentryzm: koncentracja na własnych przeżyciach, emocjach, własnym „ja”, chronieniu samego siebie pytania „jaka/jaki jestem?”, „jak postrzegają mnie inni?” powodujące przywiązywanie szczególnej wagi do opinii rówieśników autorytet rówieśników większy niż rodziców ochrona własnej pozycji w grupie za wszelką cenę: gdy grozi upokorzenie, można upokorzyć innych, by oddalić od siebie niebezpieczeństwo postawa Mikkela, bohatera filmu: delikatny, o subtelnym wyglądzie - wciaż musi udowadniać, że pasuje do reszty, łatwo go sprowokować kadr z filmu Przytul mnie

psychologia grupy presja grupy - jednostce trudno zachować się niezgodnie z oczekiwaniami patrzącej zbiorowości; wymaga to odwagi, nonkonformizmu; członkowi grupy zależy na tym, by być dobrze ocenianym przez pozostałych, bo od tego zależy jego pozycja w grupowej hierarchii kozioł ofiarny: zwykle najsłabsza osoba w grupie, na którą przelewane są złe emocje, frustracje innych (problemy osobiste Louise a jej niechęć do Sary)‏ ochrona własnej pozycji w grupie za wszelką cenę: gdy grozi upokorzenie i upadek w grupowej hierarchii, często ze strachu upokarza się innych, by oddalić od siebie niebezpieczeństwo (sytuacja Mikkela)‏ wiele zachowań bohaterów nie wynika z ich młodego wieku, lecz jest typowych dla relacji wewnątrz grupy. Ten slajd ich właśnie dotyczy. ad. sytuacja Mikkela: Mikkel boi się, że podejrzenie, iż podoba mu się pilna, dobrze ułożona uczennica, skompromituje go w oczach nie ceniącej takich osób grupy. Reaguje tym bardziej nerwowo, ze ona faktycznie mu się podoba. Na banalne docinki kolegów reaguje niewspółmierną do sytuacji agresją wobec dziewczyny kadr z filmu Przytul mnie

psychologia grupy - cd. spirala emocji: w grupie emocje uczestników wydarzenia podsycają się wzajemnie, łatwiej osiągając niebezpieczny pułap - sytuacja łatwiej wymyka się spod kontroli rozmycie odpowiedzialności: za czyny, ale i za ich zaniechanie (milczące koleżanki Sary) - w grupie łatwiej rozgrzeszyć własną bierność, bo „inni też nic nie zrobili” dlaczego jednostka boi się niełaski grupy? (strach przed odrzuceniem, samotnością, okrucieństwem zbiorowości, przed upokorzeniem)‏ Okrucieństwo grupy, o którym mowa w ostatnim podpunkcie, bierze się z jej cech wymienionych w dwu poprzednich. W grupie ludzie potrafią się zachować z bezwzględnością i okrucieństwem, jakich się po sobie nie spodziewali (Mikael). Wspomnienie problemu upokorzenia jest wprowadzeniem do kolejnej, ważnej części prelekcji kadr z filmu Przytul mnie

godność i upokorzenie godność kto upokarza? upokorzenie jako odebranie człowiekowi godności godność Człowiek nie może być nigdy środkiem do jakiegoś celu, lecz zawsze musi być celem samym w sobie - Immanuel Kant poczucie własnej wartości i wyjątkowości; prawo do szacunku ze strony innych stwierdzenie przyrodzonej godności człowieka leży u podstaw wszelkich praw odebranie człowiekowi godności to pozostawienie go bezbronnym, przepełnionym wstydem (który może popychać do agresji, także przeciw sobie samemu)‏ kto upokarza? zwykle ci, co się boją upokorzenia - słabi, niepewni, niedowartościowani - by wzmocnić swoją pozycję, pokazać, że nie są najsłabsi

nowe media a skala upokorzenia media społecznościowe - internet i wielofunkcyjny telefon komórkowy a aktywność członków społeczności (możliwość tworzenia własnych treści, rejestrowania i udostępniania ich nieograniczonej grupie ludzi)‏ media mające łączyć - w nieodpowiedzialnych rękach dzielą świadectwo upokorzenia, które do nich trafi, jest trwałe i rozprzestrzenia się bez końca, wzmagając w ofierze lęk oraz poczucie osaczenia Okrucieństwo grupy, o którym mowa w ostatnim podpunkcie, bierze kadr z filmu Przytul mnie

jak nie dać się złamać? rola rodziny, wychowawców - dać silne podstawy poczuciu godności, własnej wartości pielęgnowanie pewności siebie, przekonania, że ma się powody do dumy z siebie i prawo do szacunku innych wierne grono przyjaciół - szacunek jest podstawą przyjaźni gdy jestem upokarzana/upokarzany: nie zamykam się w sobie, lecz szukam wsparcia (rodzina, przyjaciele, wychowawcy, pedagog, psycholog szkolny, organizacje - np. Stowarzyszenie Bliżej Dziecka)‏ kadr z filmu Przytul mnie

świadek przemocy przemoc to nie tylko bicie - upokarzanie, agresja słowna to także przemoc bierność świadka przemocy jako najgorszy błąd (powiększa rozpacz i osamotnienie ofiary)‏ empatia – ważna cecha człowieczeństwa; nie pozwala na obojętność! konieczna jest natychmiastowa reakcja, przerwanie przemocy; można udać się po pomoc, ale musi ona nadejść szybko - działania podjęte po zdarzeniu mogą nie wystarczyć, by pomóc ofierze (przykład Sary)‏ kadr z filmu Przytul mnie

poetyka filmu prosta, klarowna kompozycja zachowująca chronologię wydarzeń przeplatające się ze sobą, symetrycznie prowadzone wątki czworga bohaterów obraz zamiast słów - milcząca ekspozycja bohaterów w rodzinach długie, statyczne ujęcia - rola milczenia (koncentracja uwagi na świecie wewnętrznym postaci, podkreślenie ich samotności)‏ Wiele dowiadujemy się o Sarze z jej samotnego poranka. Widzimy, jak się budzi, myje, patrzy w lustro, przez uchylone drzwi zagląda do pokoju brata, szykuje mu śniadanie - te zwyczajne czynności nie tylko dużo mówią o sytuacji rodzinnej bohaterki (wygląda na samotną matkę własnego brata), ale uchylają drzwi do świata wewnętrznego bohaterki. Kamera z wielką uwagą śledzi jej twarz kadr z filmu Przytul mnie

rola zbliżenia Zbliżenie to huragan szeptu - L. Delluc to podstawowy, obok milczenia, nośnik znaczenia w tym filmie. Oglądane z bliska twarz, stopy Sary milcząc krzyczą. Zbliżenie to huragan szeptu - L. Delluc kadr z filmu Przytul mnie

samotność Sary kompozycja kadrów podkreśla samotność i smutek bohaterki - fotografowana jest w pustych, zimnych, ciemnych przestrzeniach dominacja chłodnych barw: szare, wilgotne tło przełamane błękitem czy bladą zielenią kadr z filmu Przytul mnie

brutalność przemocy dynamiczny montaż w scenie ataku na Sarę, skontrastowany z realizacją reszty filmu, podkreślający chaos zdarzenia oraz brutalność napastnika i strach ofiary, wynaturzenie tego aktu dodatkowe wyizolowanie i podkreślenie aktu przemocy poprzez kilkukrotne przywoływanie zdjęć z filmu nagranego telefonem przez Louise kadr z filmu Przytul mnie - zapis z telefonu

zapraszamy na film www.nhef.pl znajdź nas na facebooku!