Systemy rozproszone  Rozdzielenie obliczeń między wiele fizycznych procesorów.  Systemy luźno powiązane – każdy procesor ma lokalną pamięć; procesory komunikują się ze sobą poprzez różne łącza komunikacyjne (szybkie szyny danych, łącza telefoniczne).  Korzyści. Wspólne użytkowanie zasobów Podział obciążenia Niezawodność Łączność

Systemy rozproszone W tworzonych ostatnio systemach komputerowych daje się zauważyć tendencja do rozdzielania obliczeń między wiele procesorów. W porównaniu ze ściśle powiązanymi systemami, procesory te nie dzielą pamięci ani zegara.

Procesory Procesory w systemach rozproszonych mogą się różnić pod względem rozmiaru i przeznaczenia.

Wśród procesorów mogą być:  małe mikroprocesory,  stacje robocze,  minikomputery,  wielkie systemy komputerowe ogólnego przeznaczenia.

Na określenie tych procesorów używa się różnych nazw, takich jak:  stanowiska (ang. sites),  węzły (ang. nodes),  komputery itp. - zależnie od kontekstu, w którym się o nich mówi.

Systemy rozproszone buduje się celem:  Podziału zasobów  Przyspieszenia obliczeń  Niezawodności  Komunikacji

Podział zasobów: Po połączeniu ze sobą różnych stanowisk (o różnych możliwościach) użytkownik jednego stanowiska może korzystać z zasobów dostępnych na innym. Na przykład użytkownik węzła A może korzystać z drukarki laserowej zainstalowanej w węźle B. Użytkownik węzła B może w tym samym czasie mieć dostęp do pliku znajdującego w A. Mówiąc ogólnie, podział zasobów w systemie rozproszonym tworzy mechanizmy dzielonego dostępu do plików w węzłach zdalnych, przetwarzania informacji w rozproszonych bazach danych, drukowania plików w węzłach zdalnych, zdalnego użytkowania specjalizowanych urządzeń sprzętowych (np. odznaczających się wielką szybkością procesorów tablicowych) i wykonywania innych operacji.

Przyspieszanie obliczeń: Jeśli pewne obliczenie da się rozłożyć na zbiór obliczeń cząstkowych, które można wykonywać współbieżnie, to system rozproszony umożliwia przydzielenie tych obliczeń do poszczególnych stanowisk i współbieżne ich wykonanie. Ponadto, jeżeli pewne stanowisko jest w danej chwili przeciążone zadaniami, to część z nich można przenieść do innego, mniej obciążonego stanowiska. Takie przemieszczanie zadań nazywa się dzieleniem obciążeń (ang. load sharing).

Niezawodność: W przypadku awarii jednego stanowiska w systemie rozproszonym pozostałe mogą kontynuować pracę. Jeżeli system składa się z dużych, autonomicznych instalacji (tzn. komputerów ogólnego przeznaczenia), to awaria jednego z nich nie wpływa na działanie pozostałych. Natomiast gdy system składa się z małych maszyn, z których każda odpowiada za jakąś istotną funkcję (np. za wykonywanie operacji wejścia-wyjścia z końcówek konwersacyjnych lub za system plików), wówczas z powodu jednego błędu może zostać wstrzymane działanie całego systemu. Ogólnie można powiedzieć, że istnienie w systemie wystarczającego zapasu (zarówno sprzętu, jak i danych) sprawia, że system może pracować nawet po uszkodzeniu pewnej liczby jego węzłów (stanowisk).

Komunikacja: Istnieje wiele sytuacji, w których programy muszą wymieniać dane między sobą w ramach jednego systemu. Przykładem tego są systemy okien, w których często dzieli się dane lub wymienia je między terminalami. Wzajemne połączenie węzłów za pomocą komputerowej sieci komunikacyjnej umożliwia procesom w różnych węzłach wymianę informacji. Użytkownicy sieci mogą przesyłać pliki lub kontaktować się ze sobą za pomocą poczty elektronicznej (ang. electronic mail). Przesyłki pocztowe mogą być nadawane do użytkowników tego samego węzła lub do użytkowników innych węzłów.