6. Współczynnik załamania #1

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Prawo odbicia.
Advertisements

Podsumowanie W4 Wzory Fresnela: polaryzacja , TE polaryzacja , TM r
Wojciech Gawlik - Optyka, 2006/07. wykład 61/16 Podsumowanie W5 Wzory Fresnela dla n 1 >n 2 i 1 > gr : r 1 0 /2 i R R B gr R, || = rr * całkowite odbicie.
prawa odbicia i załamania
Podsumowanie W2 Widmo fal elektromagnetycznych
Wojciech Gawlik - Optyka, 2007/08. wykład 9 1/9 Podsumowanie W8 - Spójność światła ograniczona przez – niemonochromatyczność i niestałość fazy fizyczne.
FALE Równanie falowe w jednym wymiarze Fale harmoniczne proste
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Wykład 6
Karolina Sobierajska i Maciej Wojtczak
Obrazy otrzymywane za pomocą zwierciadła wklęsłego
Fale t t + Dt.
ŚWIATŁO.
Dane INFORMACYJNE (do uzupełnienia)
WYKŁAD 10 ATOMY JAKO ŹRÓDŁA ŚWIATŁA
WYKŁAD 15 INTERFEROMETRY; WYBRANE PRZYKŁADY
Fale - przypomnienie Fala - zaburzenie przemieszczające się w przestrzeni i w czasie. y(t) = Asin(wt- kx) A – amplituda fali kx – wt – faza fali k –
Pomiar współczynnika załamania
Rys. 28 Bieg promieni w polaryskopie Savarta.
Wykład 1 Promieniowanie rentgenowskie Widmo promieniowania rentgenowskiego: ciągłe i charakterystyczne Widmo emisyjne promieniowania rentgenowskiego:
Polaryzacja światła Fala elektromagnetyczna jest fala poprzeczną, gdyż drgające wektory E i B są prostopadłe do kierunku rozchodzenia się fali. Cecha charakterystyczną.
Elektryczność i Magnetyzm
WYKŁAD 10 METODY POMIARU PRĘDKOŚCI, STRUMIENIA OBJĘTOŚCI I STRUMIENIA MASY W PŁYNACH.
T. Wróblewski, K. Szerement, G.P. Karwasz Instytut Fizyki, Pomorska Akademia Pedagogiczna, Słupsk, ul. Arciszewskiego 22b Każdy, kto rozpoczyna.
Optyka geometryczna.
DANE INFORMACYJNE Nazwa szkoły: ZSP im. Gen. Wł. Andersa w Złocieńcu
Obliczenia optyczne (wykład)
Nazwa szkoły: Gimnazjum nr 58 im. Jana Nowaka Jeziorańskiego w Poznaniu ID grupy: 98/62_MF_G2 Opiekun Aneta Waszkowiak Kompetencja: matematyczno- fizyczna.
Fale oraz ich polaryzacja
Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu Wszelkie treści i zasoby edukacyjne publikowane na łamach Portalu
Temat: Płytka równoległościenna i pryzmat.
Dane INFORMACYJNE (do uzupełnienia)
Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły: Zespół Szkół Gastronomicznych
Politechnika Rzeszowska
Autorstwo: grupa 2 Stargard Szczeciński I Liceum Ogólnokształcące
MECHANIKA I WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW
Optyka geometryczna Dział 7.
10. Pomiary kątów (klinów, pryzmatów)
5. Lunety. Mikroskopy. Inne
POMIARY OPTYCZNE Pomiary ogniskowych Damian Siedlecki.
7. Współczynnik załamania #2
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski informatyka +
Fale świetlne Charakter elektromagnetyczny, rozchodzenie się zmiennego pola elektromagnetycznego wskutek ruchu ładunków elektrycznych. Elementarne oscylatory.
Grafika i komunikacja człowieka z komputerem
Przygotowanie do egzaminu gimnazjalnego
Przygotowanie do egzaminu gimnazjalnego
„Wszechświat jest utkany ze światła”
Kwantowa natura promieniowania
Zjawiska falowe.
WYKŁAD 3 UKŁADY OGNISKUJĄCE OPARTE NA ZAŁAMANIU ŚWIATŁA, część I
WYKŁAD 9 ODBICIE I ZAŁAMANIE ŚWIATŁA NA GRANICY DWÓCH OŚRODKÓW
REAKCJA DYNAMICZNA PŁYNU MECHANIKA PŁYNÓW
WYKŁAD 4 UKŁADY OGNISKUJĄCE OPARTE NA ZAŁAMANIU ŚWIATŁA, część II PRYZMATY, DYSPERSJA ŚWIATŁA I PRYZMATYCZNE PRZYRZĄDY SPEKTRALNE.
WYKŁAD 12 INTERFERENCJA FRAUNHOFERA
WYKŁAD 11 ZJAWISKA DYFRAKCJI I INTERFERENCJI ŚWIATŁA; SPÓJNOŚĆ
WYKŁAD 14 DYFRAKCJA FRESNELA
Anteny i Propagacja Fal Radiowych
KULA KULA JEST TO ZBIÓR PUNKTÓW W PRZESTRZENI, KTÓRYCH ODLEGŁOŚĆ OD JEJ ŚRODKA JEST MNIEJSZA LUB RÓWNA PROMIENIOWI.
ZJAWISKO CAŁKOWITEGO WEWNĘTRZNEGO ODBICIA ŚWIATŁA Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Zwierciadło płaskie. Prawo odbicia i załamania światła. Całkowite wewnętrzne odbicie. Autorzy: dr inż. Florian Brom, dr Beata Zimnicka Projekt współfinansowany.
Dyspersja światła białego wyk. Agata Niezgoda Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Temat: Jak powstaje fala? Rodzaje fal.
W każdej lustrzance, czyli aparacie fotograficznym z wymiennymi obiektywami i lusterkiem kierującym promienie świetlne do celownika optycznego, znajduje.
podsumowanie wiadomości
Eksperyment edukacją przyszłości – innowacyjny program kształcenia w elbląskich szkołach gimnazjalnych. Program współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.
Proste pomiary terenowe
Podstawowe prawa optyki
631.Promień światła pada na szkło, którego współczynnik załamania jest n=1,545. Jaki jest kąt padania, jeśli promień odbity jest prostopadły do załamanego?
OPTYKA FALOWA.
ELEKTROSTATYKA.
 Podsumowanie W5 Wzory Fresnela dla n1>n2 i 1 > gr :
Zapis prezentacji:

6. Współczynnik załamania #1 POMIARY OPTYCZNE 1 6. Współczynnik załamania #1 Damian Siedlecki

Definicja 𝑛≡ 𝑐 𝑣 = 𝜀𝜇 sin 𝜃 1 sin 𝜃 2 = 𝑣 1 𝑣 2 = 𝑛 2 𝑛 1 ≡ 𝑛 21 Przypomnienie: Współczynnik załamania ośrodka opisuje zmianę prędkości fali w ośrodku: 𝑛≡ 𝑐 𝑣 = 𝜀𝜇 c – prędkość światła w próżni; v – prędkość światła w ośrodku; ,  - względne przenikalności: elektryczna i magnetyczna ośrodka. PRAWO SNELIUSA [Snella] (załamania) między kątem załamania i kątem padania zachodzi związek: sin 𝜃 1 sin 𝜃 2 = 𝑣 1 𝑣 2 = 𝑛 2 𝑛 1 ≡ 𝑛 21 Definicja

Wsp. załamania a gęstość

Dyspersja Przypomnienie: Dyspersja – właściwość materiału: zależność prędkości fazowej fal (a więc również współczynnika załamania) od częstotliwości, długości fali albo wektora falowego. Efektem jest dyspersja – zjawisko rozszczepienia światła polichromatycznego na monochromatyczne; Ale dyspersja to też liczba – parametr, określający liczbowo dyspersję materiału. Dyspersja

Dyspersja Liczbowo dyspersję opisują: ∆𝑛= 𝑛 𝜆1 − 𝑛 𝜆2 ∆𝑛= 𝑛 𝐹 − 𝑛 𝐶 - dyspersja cząstkowa ∆𝑛= 𝑛 𝜆1 − 𝑛 𝜆2 - współczynnik dyspersji (dyspersja średnia) ∆𝑛= 𝑛 𝐹 − 𝑛 𝐶 𝜈 𝑑 = 𝑛 𝑑 −1 𝑛 𝐹 − 𝑛 𝐶 - liczba Abbego: 𝑃 𝜆1,𝜆2 = 𝑛 𝜆1 − 𝑛 𝜆2 𝑛 𝐹 − 𝑛 𝐶 - dyspersja cząstkowa względna: 𝑛 𝑑 - współczynnik załamania ośrodka dla żółtej linii He, 587.6 nm 𝑛 𝐹 - współczynnik załamania ośrodka dla niebieskiej linii H, 486.1 nm 𝑛 𝐶 - współczynnik załamania ośrodka dla czerwonej linii H, 656.3 nm Dyspersja

Źródło: Schott AG Dyspersja

Źródło: Schott AG Dyspersja

Dyspersja

Wzory dyspersyjne Schotta: Sellmeiera: Herzbergera: Conrady’ego: Cauchy’ego: Hartmanna: Wzory dyspersyjne

Współczynnik załamania Nazwa cieczy Współczynnik załamania Alkohol metylowy 1.33 Olejek anyżowy 1.56 Woda destylowana 1.333 Monobromobezen 1.561 Alkohol etylowy 1.36 Anilina 1.58 Heksan 1.375 Bromoform 1.588 Alkohol amylowy 1.400 Olejek migdałowy 1.60 Czterochlorek węgla 1.46 Monojodobenzen 1.621 Oliwa z oliwek 1.467 Dwusiarczek węgla 1.63 Ksylol 1.495 a-monochloronaftalen 1.639 Benzol 1.501 a-monobromonaftalen 1.659 Olejek cedrowy 1.516 Jodek rtęciowo potasowy 1.73 Monochlorobenzen 1.527 Jodek metylenu 1.74 Olejek goździkowy 1.544 Nasycony roztów siarki w jodku metylenu 1.778 Nitrobenzen 1.554 Wsp. załamania cieczy

Po co mierzy się współczynnik załamania? Pomiary wsp. załamania

Pomiary wsp. załamania Metody pomiaru współczynnika załamania: spektrometryczne interferencyjne opierające się na pomiarze kąta granicznego inne Pomiary wsp. załamania

Metody spektrometryczne W przypadku metod spektrometrycznych, badany materiał musi mieć kształt pryzmatu o kącie łamiącym φ (ograniczenie) 𝜑 Metody spektrometryczne

Metoda autokolimacyjna 𝛼 𝑝 𝛾=180°−( 𝛼 𝑙 − 𝛼 𝑝 ) Pomiar kąta łamiącego

Pomiar kąta łamiącego 𝛾= 𝛼 𝑙 − 𝛼 𝑝 2 Metoda promieni odbitych od ścian bocznych 𝛾= 𝛼 𝑙 − 𝛼 𝑝 2 Pomiar kąta łamiącego

Metody spektrometryczne Przy symetrycznym biegu promieni przez pryzmat: 𝑛= sin 𝜑+ 𝜀 min 2 sin 𝜑 2 𝜀 min - kąt minimalnego odchylenia Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne 𝜀= 𝑖 𝑖 −𝜑+ arcsin 𝑛 2 − sin 2 𝑖 1 sin 𝜑 − cos 𝜑 sin 𝑖 1 n1=1.52 n2=1.53 j = 600 Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda Fraunhofera bazuje właśnie na wzorze: 𝑛= sin 𝜑+ 𝜀 min 2 sin 𝜑 2 2 𝜀 min 𝜀 min Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Pomiaru można wykonać, gdy: (dlaczego?) 𝜑<2 arcsin 1 𝑛 Dla kąta minimalnie odchylonego: 𝑖 1 ′ = 𝑖 2 𝑖 2 = 𝜑 2 Kąt padania na drugą ścianę wynosi: Stąd: 𝑛 sin 𝑖 2 =𝑛 sin 𝜙 2 < sin 90° sin 𝜙 2 < 1 𝑛 𝜑<2 arcsin 1 𝑛 Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda Fraunhofera – cd. Czynniki praktyczne decydujące o jakości i dokładności pomiaru: - Szerokość szczeliny lunety kolimatora a rodzaj kresek celownika lunety autokolimacyjnej; - Wymagania na równoległość wiązki: ogniskowe lunety i kolimatora min. 500 mm przy średnicy nie mniejszej niż 35 mm, powiększenie nie mniejsze niż 30x; - Ściany łamiące pryzmatu powinny być wykonane z dokładnością nie mniejszą niż 0,25 prążka interferencyjnego; - Kontrola temperatury. Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda Fraunhofera – cd. Niepewność określenia współczynnika załamania: Błąd średni kwadratowy: Można pokazać, że do pomiaru współczynnika załamania szkła z dokładnością 10-5 należy użyć goniometru jednosekundowego. Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda Rydberga-Martensa. (Pomiar kąta padania promieni na pryzmat) 1) Celujemy lunetą bezpośrednio w szczelinę kolimatora, odczytujemy położenie; 2) Obracamy lunetę o wyliczony kąt  i unieruchamiamy ją w tym położeniu; 𝜉=180°−2 𝑖 𝑖 ⇒ 𝑖 1 = 180°−𝜉 2 3) Stawiamy pryzmat na stolik i obracamy go tak, aby obraz szczeliny kolimatora pokrył się z krzyżem lunety; 4) Obracamy lunetę tak, by znaleźć kąt odchylenia  promieni po przejściu przez pryzmat. Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda Rydberga-Martensa. (Pomiar kąta padania promieni na pryzmat) 𝑛= sin 𝜀+𝜑− 𝑖 1 + cos 𝜑 sin 𝑖 1 sin 𝜑 2 + sin 2 𝑖 1 Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda promienia prostopadle wychodzącego z pryzmatu. Jeśli promień wychodzi z pryzmatu prostopadle do ściany wyjściowej, to muszą być zachowane następujące warunki: 𝜀 𝑖 2 ′ =0, 𝑖 𝑖 ′ =𝜑 oraz 𝑖 1 = 𝑖 1 ′ +𝜀 𝑛= sin 𝑖 1 sin 𝑖 𝑖 ′ a ponieważ: więc: 𝑛= sin (𝜑+𝜀) sin 𝜑 1) Lunetą goniometru celujemy na szczelinę nieruchomego kolimatora; 2) Kładziemy pryzmat na stolik i ustawiamy go tak, aby jego ściana wyjściowa była prostopadła do osi lunety (autokolimacyjnej); 3) Stolik i lunetę blokujemy tak, aby obracały się razem; obracając ten moduł, szukamy obrazu szczeliny po przejściu przez pryzmat; 4) Z różnicy odczytów otrzymujemy wartość kąta odchylenia  i obliczamy n. Kąt łamiący pryzmatów w tej i następnej metodzie musi być dwa razy mniejszy, niż w metodzie Fraunhofera. Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda promienia prostopadle wchodzącego do pryzmatu. Jeśli promień wchodzi do pryzmatu prostopadle do ściany wejściowej, to muszą być zachowane następujące warunki: 𝑖 2 =𝜑 oraz 𝑖 2 ′ = 𝑖 2 +𝜀=𝜑+𝜀 𝜀 𝑛= sin 𝑖 1 sin 𝑖 𝑖 ′ a ponieważ: więc: 𝑛= sin (𝜑+𝜀) sin 𝜑 1) Kolimator i lunetę ustawiamy pod niewielkim kątem względem siebie; 2) Obracamy pryzmat na stoliku tak, aby luneta celowała w obraz szczeliny kolimatora utworzony przez promienie odbite od wejściowej ściany pryzmatu; 3) Obracamy lunetę tak, aby celowała w kolimator (szczelina widziana przez pryzmat); 4) Różnica obu położeń wyznacza podwojony kąt, o który obracamy stolik z pryzmatem; 5) Blokujemy stolik; mierzymy kąt odchylenia  pryzmatu celując na obraz szczeliny kolimatora po przejściu przez pryzmat; 6) Różnica odczytów przy celowaniu lunetą bezpośrednio i przez pryzmat daje szukaną wartość kąta odchylenia. Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda Abbego Pęk promieni osiowych wychodzących z lunety autokolimacyjnej po wejściu do pryzmatu i odbiciu od jego tylnej ściany wychodzi z pryzmatu pod tym samym kątem, pod jakim wszedł. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy promienie te padają prostopadle na tylną ścianę pryzmatu. Metody spektrometryczne

Metody spektrometryczne Metoda Abbego – cd. 𝑛= sin 𝑖 1 sin 𝑖 𝑖 ′ Z prawa załamania: ale: 𝑖 1 ′ =𝜑 więc: 𝑛= sin 𝑖 1 sin 𝜑 Podobieństwo metod Fraunhofera i Abbego: 𝜑<2 arcsin 1 𝑛 𝜑< arcsin 1 𝑛 Metody spektrometryczne

Metody z kątem granicznym Metoda Kohlrauscha Pomiar opiera się na zjawisku całkowitego wewnętrznego odbicia. 𝑛= 1 sin 𝑖 1max ′ Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Metoda Kohlrauscha - cd. Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Metoda Kohlrauscha – cd. Modyfikacja metody – promienie odbijają się od górnej powierzchni – tu lepiej widać zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia. Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Metoda Kohlrauscha – cd. Dwa przypadki wyjścia promienia z pryzmatu 𝑛 2 =1+ cos 𝜑∓ sin 𝑖 2 ′ sin 𝜑 2 Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Metoda Wollastona Pomiar polega również na pomiarze kąta granicznego całkowitego wewnętrznego odbicia, ale badane ciało pozostaje w kontakcie nie z powietrzem, ale z innym pryzmatem o znanym współczynniku załamania (większym od badanego!), najczęściej o kącie łamiącym 90°. Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Metoda Wollastona-Kohlrauscha Badane ciało musi mieć wypolerowaną powierzchnię; konieczna jest ciecz immersyjna. Dla φ=90°: 𝑛= sin 𝜑 𝑛 0 2 − sin 2 𝑖 2 ′ ± cos 𝜑 sin 𝑖 2 ′ 𝑛= 𝑛 0 2 − sin 2 𝑖 2 ′ Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Metoda Wollastona-Kohlrauscha Rola immersji między pryzmatami 𝑛= 𝑛 𝑖 sin 𝑖′ 𝑛 𝑖 sin 𝑖′ = 𝑛 0 sin 𝑖 1 ′ 𝑛= 𝑛 0 sin 𝑖 1 ′ Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Rola cieczy immersyjnych w układach optycznych: Zapewnia jednorodny bieg promieni (zmniejsza ugięcie światła i jego rozproszenie); Zapobiega niepożądanemu zjawisku całkowitego wewnętrznego odbicia; Wykorzystywane są w pomiarach współczynnika załamania oraz w układach mikroskopowych (obiektywy, kondensory). Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Refraktometr Pulfricha Specjalnego kształtu goniometr, który służy do szybkiego pomiaru współczynnika załamania szkła metodą Wollastona-Kohlrauscha. Pryzmat wzorcowy wykonany jest z bezsmużystego szkła o kącie łamiącym 90° 𝑛= 𝑛 0 2 − sin 2 𝑖 2 ′ Metody z kątem granicznym

Metody z kątem granicznym Refraktometr Pulfricha Metody z kątem granicznym