Wyrok NSA z dnia 29 września 2016 r. , I FSK 477/15 Wyrok TS UE a wznowienie postępowania podatkowego – sędzia NSA Roman Wiatrowski Wyrok NSA z dnia 29 września 2016 r. , I FSK 477/15

Stan faktyczny Skarżący 26 marca 2013 r. wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego ostateczną decyzją NUS z 20 czerwca 2008 r., określającą skarżącemu zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. Jako podstawę prawną swojego wniosku skarżący wskazał art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej powołując wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 31 stycznia 2013 r. w sprawie C – 643/11.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2013 r Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2013 r., LVK - 56 EOOD, sprawa C-643/11.  Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że art. 167 i art. 168 lit. a) dyrektywy 2006/112, a także zasady neutralności podatkowej, pewności prawa i równego traktowania nie stoją one na przeszkodzie udzieleniu odbiorcy faktury odmowy prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej z powodu braku rzeczywistej transakcji opodatkowanej, nawet jeżeli korygująca decyzja podatkowa skierowana do wystawcy faktury nie nakazywała korekty zadeklarowanego podatku od wartości dodanej. Jednakże w razie uznania, iż transakcja nie miała rzeczywiście miejsca, w związku z działaniami bezprawnymi lub nieprawidłowościami popełnionymi przez wystawcę faktury lub na wcześniejszym etapie obrotu w stosunku do transakcji powoływanej jako podstawa prawa do odliczenia, należy ustalić na podstawie obiektywnych okoliczności i bez wymagania od odbiorcy faktury podejmowania czynności sprawdzających, które nie są jego zadaniem, że odbiorca ten wiedział lub powinien był wiedzieć, iż transakcja wiąże się z naruszeniem przepisów o podatku od wartości dodanej, co ustalić powinien sąd odsyłający.

Stanowisko organów NUS odmówił uchylenia swojej ostatecznej decyzji z 20 czerwca 2008 r., wydanej na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) u.p.t.u., z uwagi na to, że skarżący bezpodstawnie odliczał podatek naliczony wynikający z faktur VAT . Organ uznał, że skarżący nie zweryfikował wiarygodności swoich kontrahentów. Nie dochował zatem należytej staranności w celu uniknięcia ryzyka udziału w nadużywaniu prawa podatkowego, któremu sprzeciwia się zasada neutralności VAT, w związku z zasadą równej konkurencji. DIS uznał, że decyzja ta została wydana na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) u.p.t.u., podczas gdy wyrok TSUE z 31 stycznia 2013 r. (C – 643/11), który w świetle art. 241 § 2 pkt 2 O.p. mógłby mieć znaczenie w niniejszej sprawie, dotyczy innego przepisu, tj. art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) u.p.t.u., nie może zatem stanowić przesłanki do uchylenia spornej decyzji ostatecznej na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 O.p.

Stanowisko WSA Orzeczeniem TSUE, o którym mowa w art. 240 § 1 pkt 11 O.p., jest orzeczenie, które w sposób nowatorski zmienia dotychczas prezentowaną przez Trybunał wykładnię przepisów prawa unijnego lub (i) orzeczenie, w którym Trybunał po raz pierwszy dokonuje wykładni przepisów prawa unijnego. Wyrok TSUE w sprawie C – 643/11 wpisuje się w dotychczasową linię orzeczniczą Trybunału, dotyczącą prawa do odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę towarów i (lub) usług w kontekście zasady neutralności podatku od wartości dodanej, z uwzględnieniem konieczności badania przez sądy (organy) państw członkowskich, czy odbiorca faktury (nabywca towarów lub/i usług) wiedział lub powinien był wiedzieć o tym, że dana czynność wiąże się z oszustwem (nadużyciem) podatkowym w zakresie VAT.

Stanowisko NSA Orzeczenie o którym mowa w art. 240 § 1 pkt 11 O.p., to orzeczenie TS, które jako pierwsze wskazuje na konieczność innej wykładni, a tym samym zastosowania przepisu krajowego stanowiącego podstawę wydania decyzji będącej przedmiotem wniosku o wznowienie postępowania. Orzeczenie TS dające podstawę do wznowienia to orzeczenie, które jako precedensowe wskazuje na wykładnię określonych norm prawa unijnego, rzutujących na praktykę stosowania przepisów krajowych, stanowiących podstawę wydania decyzji, będącej przedmiotem wniosku o wznowienie postępowania.

Stanowisko NSA c.d. Wyrok TSUE w sprawie C-643/11 ŁWK – 56 EOOD wpisuje się w ciąg analogicznych orzeczeń tego Trybunału Orzeczeniem TS, które jako pierwsze w sposób jednoznaczny i dobitny wskazało, że należy brać pod uwagę, czy odbiorca faktury wiedział lub powinien był wiedzieć, iż transakcja wiąże się z naruszeniem przepisów o podatku od wartości dodanej, był wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawach połączonych C-80/11 i C-142/11 Mahagében i Dávid.