Szkolna kampania promująca wiarygodne informacje i źródła o szczepieniach 2018 Zaszczep się wiedzą!

POMÓŻ TWORZYĆ ODPORNOść ZBIOROWĄ EDUKUJĄC SIEBIE I SWOICH ZNAJOMYCH I pamiętaj szczepienia to duże osiągnięcia ludzkości. Zapytaj dziadków… Dziś trudno wyobrazić nam sobie, że takie choroby, jak odra, świnka czy ospa prawdziwa jeszcze 100 lat temu pochłaniały miliony ofiar na całym świecie.

Historia szczepień Historia szczepionek sięga 1800 roku, kiedy rozpoczęły się pierwsze masowe szczepienia ochronne przeciw ospie prawdziwiej. Szczepienia uratowały ponad miliony ludzi doprowadziły do całkowitego wyeliminowania tego śmiercionośnego wirusa z naszego globu.

Edward Jenner-prekursor szczepień 1796 rok okazał się przełomowy dla historii szczepień. To wówczas angielski lekarz Edward Jenner dokonał ciekawego odkrycia – kobiety dojące krowy nie chorowały na ospę prawdziwą albo przechodziły ją bardzo łagodnie. Ustalił, że jest to efekt zakażenia łagodnym wirusem ospy krowiej (twz. „krowianką”). Przeprowadził więc eksperyment. Do organizmu 8-letniego chłopca wprowadził ropę, pobraną z pęcherza chorej na krowiankę kobiety. Po łagodnym przebiegu choroby chłopiec wyzdrowiał, a próba zarażenia go rok później wirusem ospy prawdziwej zakończyła się niepowodzeniem. Chłopiec okazał się odporny. Przez kolejne lata lekarz powtarzał zabieg na ochotnikach, a afektem jego pracy było dzieło „Badania nad przyczynami i skutkami ospy krowiej”, opublikowane w 1798 roku.

Mimo wielu przeciwników Edward Jenner powiedział kiedyś, że „końcowym efektem szczepień będzie całkowite wyplenienie ospy – straszliwej plagi rasy ludzkiej.”. Jak się okazuje – miał rację. Metoda Jennera, nazwana przez niego metodą wakcynacją (łac. vacca – krowa), rozprzestrzeniła się niemal po całej Europie i Stanach Zjednoczonych. Stąd swój początek wzięła nazwa szczepionka (ang. vaccines) i wakcynologia (dziedzina zajmująca się szczepionkami). Tym samym krowa na stałe weszła do historii medycyny, a Edward Jenner okazał się prekursorem stosowania szczepionek na szeroką skalę, odkrywając szczepionkę przeciw ospie prawdziwej.

Odporność nabyta po szczepieniu i inne rodzaje odporności

ODPORNOŚć czynna polega na pobudzeniu organizmu do samodzielnej produkcji przeciwciał. Sposób ten jest powolny, ale nabyta ta drogą odporność, dzięki komórkom pamięci trwa całymi latami, nieraz całe życie.

Odporność czynna naturalna- (przechorowanie) Wytworzenie przeciwciał w reakcji na wniknięcie drobnoustrojów do organizmu na skutek zachorowania np. na ospę wietrzną Odporność czynna sztuczna (szczepienie) Wytworzenie przeciwciał w reakcji na podanie szczepionki, czyli osłabionych lub zabitych drobnoustrojów

ODPORNOŚĆ BIERNA odporność bierna polega na dostarczeniu do organizmu gotowych przeciwciał przeciwko danemu antygenowi. Sposób ten daje co prawda szybką reakcję odpornościową, ale ilość przeciwciał szybko ulega wyczerpaniu i odporność zostaje utracona

Odporność bierna sztuczna- Podanie surowicy zawierającej określone przeciwciała. Sposób ten stosuje się w przypadkach gdy antygen, który wniknął do organizmu zagraża życiu człowieka - np. laseczki tężca, jad żmii, wścieklizna podczas ugryzienia przez psa. Odporność bierna naturalna- zachodzi tylko u płodu, który otrzymuje przeciwciała z organizmu matki przez łożysko, oraz u niemowląt karmionych mlekiem matki (im dłużej karmione, tym więcej otrzymuje przeciwciał).

Co to jest nop i dlaczego budzi niepokój? NOP- Niepożądany odczyn poszczepienny Pamiętaj, że: Niepożądane odczyny poszczepienne są starannie monitorowane przez liczne instytucje, W razie wątpliwości dotyczących bezpieczeństwa, szczepionki są natychmiast wycofywane i sprawdzane, Ciężkie niepożądane odczyny poszczepienne, wymagające hospitalizacji, występują nieporównanie rzadziej niż powikłania chorób przed którymi chronią. Częstość występowania NOP zależy od rodzaju szczepionki. Przy szczepionkach stosowanych w Polsce jeden NOP występuje przeciętnie raz na 10 000 szczepień. Pod względem częstości można je podzielić na odczyny bardzo częste, częste, umiarkowanie częste, rzadkie i bardzo rzadkie. Przykładowo reakcja anafilaktyczna może wystąpić z częstością 1 na milion podanych dawek szczepionki, natomiast objawy miejscowe z częstością 1 na 10 podanych dawek.

MITY NA TEMAT SZCZEPIEŃ Raport Komisji Europejskiej donosi, że zaufanie do szczepień wzrosło w 2015r. we Francji, Włoszech, Grecji i Słowienii. W tym samym czasie zaufanie zmniejszyło się w Polsce, Czechach, Finlandii i Szwecji. Największy jednak spadek zaufania odnotowano w Polsce. Wśród powodów wymienia się m.in. działania mediów społecznościowych oraz dezinformację w Internecie.

Główny Inspektor Sanitarny apeluje o dopełnienie obowiązku szczepienia przeciwko odrze, śwince i różyczce wobec dzieci, które dotychczas nie zostały zaszczepione. Na terenie Polski, w okresie od 1 stycznia do 31 października 2018 r. odnotowano 144 przypadki zachorowań na odrę. W analogicznym okresie roku 2017 zgłoszono ich 58. Zachorowania na odrę w Polsce są związane przede wszystkim z zawlekaniem choroby z zagranicy lub zakażeniem osób, które nie są zaszczepione przeciwko odrze przez osoby nie będące narodowości polskiej.

Jak dochodzi do zakażenia odrą? Do zakażenia wirusem odry dochodzi drogą kropelkową, czyli na skutek bezpośredniego kontaktu z nosicielem wirusa. Rzadko można zaobserwować przypadki chorych, którzy zarazili się odrą przez kontakt z przedmiotami, których używała osoba zakażona.

ODRA-objawy Pozostałe objawy odry u dzieci obejmują: Wysypka towarzysząca odrze jest specyficzna. Na początku pojawiają się grube plamy. Wykwity skórne pojawiają się za uszami, żeby kolejno przejść na twarz, szyję, tułów, ręce oraz nogi. Po kilku dniach choroby wysypka zaczyna się samoistnie łuszczyć. Zdarzają się przypadki dzieci, u których odra miała bardzo ciężki przebieg, z towarzyszącą wysypką krwotoczną oraz drgawkami.   Pozostałe objawy odry u dzieci obejmują: ból gardła, wysoką temperaturę, nieżyt nosa, kaszel (suchy), światłowstręt, zaczerwienienie oczu.

odra - powikłania Powikłania po odrze dotyczą zazwyczaj najmłodszych pacjentów, szczególnie nieszczepionych! Wówczas może pojawić się bakteryjne zapalenie płuc, ucha środkowego i krtani. Najgroźniejsze są jednak powikłania neurologiczne:  zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie rdzenia kręgowego, zapalenia wielonerwowe czy nerwów czaszkowych, podostre stwardniające zapalenie mózgu (LESS), rozwijające się po wielu latach od przechorowania odry (średnio 5–8 lat), a kończące się śmiercią.

Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH- szczepienia info Prezentację opracowała: Beata Ziemann-Pietrzykowska ŹRÓDŁA: Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH- szczepienia info www.poradnikzdrowie www. zaszczepsiewiedza.pl