Tensor naprężeń Cauchyego

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Biomechanika przepływów
Advertisements

Blok I: PODSTAWY TECHNIKI Lekcja 7: Charakterystyka pojęć: energia, praca, moc, sprawność, wydajność maszyn (1 godz.) 1. Energia mechaniczna 2. Praca 3.
Równowaga chemiczna - odwracalność reakcji chemicznych
Plan Czym się zajmiemy: 1.Bilans przepływów międzygałęziowych 2.Model Leontiefa.
Blok I: PODSTAWY TECHNIKI Lekcja 6: Zjawisko tarcia i jego wpływ na pracę ciągników i maszyn rolniczych (1 godz.) 1. Zjawisko tarcia 2. Tarcie ślizgowe.
Mechanika płynów. Prawo Pascala (dla cieczy nieściśliwej) ( ) Blaise Pascal Ciśnienie wywierane na ciecz rozchodzi się jednakowo we wszystkich.
 Głośnik – przetwornik elektroakustyczny (odbiornik energii elektrycznej) przekształcający prąd elektryczny w falę akustyczną. Idealny głośnik przekształca.
Podstawowe pojęcia termodynamiki chemicznej -Układ i otoczenie, składniki otoczenia -Podział układów, fazy układu, parametry stanu układu, funkcja stanu,
Badania elastooptyczne Politechnika Rzeszowska Katedra Samolotów i Silników Lotniczych Ćwiczenia Laboratoryjne z Wytrzymałości Materiałów Temat ćwiczenia:
Wypadkowa sił.. Bardzo często się zdarza, że na ciało działa kilka sił. Okazuje się, że można działanie tych sił zastąpić jedną, o odpowiedniej wartości.
WSPÓŁRZĘDNE GEOGRAFICZNE.  Aby określić położenie punktu na globusie stworzono siatkę geograficzną, która składa się z południków i równoleżników. Południk.
ENERGIA to podstawowa wielkość fizyczna, opisująca zdolność danego ciała do wykonania jakiejś pracy, ruchu.fizyczna Energię w równaniach fizycznych zapisuje.
Analiza tendencji centralnej „Człowiek – najlepsza inwestycja”
„MATEMATYKA JEST OK!”. Figury Autorzy Piotr Lubelski Jakub Królikowski Zespół kierowany pod nadzorem mgr Joanny Karaś-Piłat.
Radosław Stefańczyk 3 FA. Fotony mogą oddziaływać z atomami na drodze czterech różnych procesów. Są to: zjawisko fotoelektryczne, efekt tworzenie par,
© Prof. Antoni Kozioł, Wydział Chemiczny Politechniki Wrocławskiej MATEMATYCZNE MODELOWANIE PROCESÓW BIOTECHNOLOGICZNYCH Prezentacja – 4 Matematyczne opracowywanie.
W KRAINIE TRAPEZÓW. W "Szkole Myślenia" stawiamy na umiejętność rozumowania, zadawania pytań badawczych, rozwiązywania problemów oraz wykorzystania wiedzy.
KLASA VI 1. WSTĘP – Układy współrzędnych – przykłady 2. UKŁAD WSPÓŁRZĘDNYCH X-Y – definicja, rzędne, odcięte, początek układu. 3. WSPÓŁRZĘDNE PUNKTU –
Pole magnetyczne Magnes trwały – ma dwa bieguny - biegun północny N i biegun południowy S.                                                                                                                                                                     
Własności elektryczne materii
Metody sztucznej inteligencji - Technologie rozmyte i neuronowe 2015/2016 Perceptrony proste nieliniowe i wielowarstwowe © Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab.
M ETODY POMIARU TEMPERATURY Karolina Ragaman grupa 2 Zarządzanie i Inżynieria Produkcji.
Temat: Właściwości magnetyczne substancji.
Wytrzymałość materiałów
Wytrzymałość Konstrukcji (Wytrzymałość materiałów, Mechanika konstrukcji) Nauka o trwałości spotykanych w praktyce typowych elementów konstrukcji pod działaniem.
Wykład IV Zakłócenia i szumy.
Systemy wizyjne - kalibracja
Wytrzymałość materiałów
Wektory i tensory.
Okrąg i koło Rafał Świdziński.
Optyka geometryczna.
Prawa ruchu ośrodków ciągłych c. d.
Schematy blokowe.
MECHANIKA 2 Dynamika układu punktów materialnych Wykład Nr 9
Wytrzymałość materiałów
terminologia, skale pomiarowe, przykłady
WYPROWADZENIE WZORU. PRZYKŁADY.
RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY
MATEMATYCZNE MODELOWANIE PROCESÓW BIOTECHNOLOGICZNYCH
Modele oscylatora harmonicznego Oscylator harmoniczny – układ fizyczny, który może wykonywać samoistne drgania o okresie niezależnym od amplitudy.
Prowadzący: dr Krzysztof Polko
Biomechanika przepływów
FIGURY.
MECHANIKA 2 Wykład Nr 3 KINEMATYKA Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ
Elementy analizy matematycznej
KLASYFIKACJA CZWOROKĄTÓW
Temat: Przewodnik z prądem w polu magnetycznym.
Zajęcia przygotowujące do matury rozszerzonej z matematyki
Elementy fizyki kwantowej i budowy materii
Tensor naprężeń Cauchyego
KLASYFIKACJA i własności CZWOROKĄTÓW
Podstawy teorii zachowania konsumentów
Temat: Pole magnetyczne przewodników z prądem.
Moment gnący, siła tnąca, siła normalna
Wytrzymałość materiałów
PODSTAWY MECHANIKI PŁYNÓW
PRZYKŁADY Metody obrazowania obiektów
Wytrzymałość materiałów
Tensor naprężeń Cauchyego
Przepływy w ośrodkach porowatych
MATEMATYKAAKYTAMETAM
Ruch masy w układach ożywionych. Dyfuzyjny transport masy
Mechanika płynów Dynamika płynu lepkiego Równania Naviera-Stokesa
Wytrzymałość materiałów
Prawa ruchu ośrodków ciągłych c. d.
WYBRANE ZAGADNIENIA PROBABILISTYKI
Elipsy błędów.
Zapis prezentacji:

Tensor naprężeń Cauchyego Wykład 2 Tensor naprężeń Cauchyego Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Skalar, wektor , tensor Wielkość skalarna –liczba , wartość. Danemu punktowi w przestrzeni przypisuje się określoną wartość, np. temperaturę, lub ciśnienie, stężenie, pH itp.. pole skalarne Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Wektor – obiekt który posiada wartość i kierunek w przestrzeni. pole wektorowe – w danym punkcie przestrzeni umieszczony jest wektor prędkość, przyśpieszenie, siła Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń tensor – ( nie wchodząc w szczegóły matematyczne) uogólnienie pojęcia wektora; wielkość (tablica liczb), której własności pozostają identyczne niezależnie od wybranego układu współrzędnych. Operować będziemy w przestrzeni trój wymiarowej stosując różne układy odniesienia Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Kartezjański układ odniesienia: wersory jednostkowe których długość wynosi 1 y x Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Cylindryczny układ odniesienia: Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Tensor rzędu n ma 3n komponentów. Tensor rzędu „0”  jeden komponent skalar ( Temperatura) Tensor rzędu „1”  3 składowe  wektor lub ogólnie: Tensor rzędu „2”  9 składowych  tensor np. tensor naprężenia: Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Podstawowe operacje na wektorach: iloczyn skalarny (dot product) (skalar) interpretacja geometryczna: u gdy wektory są prostopadłe !!!! v Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń iloczyn wektorowy (cross product) wektor !!!!! Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń interpretacja geometryczna: Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Ważne : Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Wprowadźmy operator: Gdy zadziałamy tym operatorem na skalar ( np. ciśnienie) to otrzymamy wektor: gradient ciśnienia dla współrzędnych cylindrycznych: Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Gdy działamy tym operatorem na wektor to możemy otrzymać : skalar gdy działamy przez iloczyn skalarny dywergencja Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń wektor gdy działamy przez iloczyn wektorowy Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń tensor gdy działamy przez dyadic product tensor Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Wykład 2 – Tensor naprężeń Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

Podstawowa Koncepcja Mechaniki Ośrodków WYKŁAD 2 : TENSOR NAPRĘŻENIA Rozważmy ciało B w danej chwili czasu t Wyodrębnijmy zamkniętą powierzchnię S wewnątrz obszaru ciała B. x2 ΔF Jakie jest oddziaływanie materiału części zewnętrznej na materiał ograniczony powierzchnią S? n ΔS S x1 Podstawowa Koncepcja Mechaniki Ośrodków Ciągłych B x3 Rozpatrzmy nieskończenie mały element na powierzchni S  ΔS. Można poprowadzić jednostkowy wektor n normalny do ΔS skierowany na zewnątrz powierzchni S. Zasada naprężeń Eulera i Cauchy`ego Możemy teraz rozróżnić dwie strony ΔS w stosunku do wektora n

WYKŁAD 2 : TENSOR NAPRĘŻENIA Rozpatrzymy materiał leżący po dodatniej stronie normalnej zewnętrznej. Materiał ten wywiera siłę ΔF na przyległą część leżącą po ujemnej stronie normalnej zewnętrznej. Siła ΔF jest punkcją pola elementu powierzchniowego ΔS oraz jego orientacji na powierzchni S. Założymy że gdy to oraz że moment sił działających na element powierzchniowy ΔS względem dowolnego punktu tego elementu znika Graniczny wektor możemy zapisać w postaci: wektor naprężenia wskaźnik n oznacza kierunek normalnej zewnętrznej przedstawia on siłę przypadająca na jednostkę powierzchni (N/m2) (Pa)

WYKŁAD 2 : TENSOR NAPRĘŻENIA Stwierdzenie, że na dowolnej, myślowo poprowadzonej powierzchni S wewnątrz danego kontinuum istnieje wektorowe pole naprężeń, którego działanie na materiał zawarty we wnętrzu S jest równoznaczne z oddziaływaniem przyległego materiału zewnętrznego stanowi zasadę naprężeń EULERA i CAUCHY`EGO Rozpatrzmy przypadek szczególny, gdy element ΔS jest równoległy do jednej z płaszczyzn współrzędnych. Normalna zewnętrzna jest skierowana w dodatnim kierunku osi xk oznacza wektor naprężenia którego trzy składowe są odpowiednio równe: ΔSk n płaszczyzna prostopadła kierunek osi xk

WYKŁAD 2 : TENSOR NAPRĘŻENIA W tak zdefiniowanym przypadku szczególnym wprowadzić można nowy układ oznaczeń dla składowych stanu naprężenia: Składowe wektora naprężenia działające na elementarne pola k=1, k=2, k=3 można zapisać: 1 2 3 Pow. normalna do x1 Pow. normalna do x2 Pow. normalna do x3

WYKŁAD 2 : TENSOR NAPRĘŻENIA Notację dobrze uwidacznia rys: Składowe : x3 zwane są naprężeniami normalnymi podczas gdy pozostałe składowe zwane są naprężeniami stycznymi x2 Istnieje wielka rozbieżność oznaczeń stanu naprężenia. x1 Najbardziej rozpowszechniony dla prostokątnego kartezjańskiego układu współrzędnych x,y,z: dla naprężeń normalnych

Wykład 2 – Tensor naprężeń Można więc zdefiniować tensor: lub w postaci: naprężenia styczne (deviatoric part) ciśnienie (isotropic part) reprezentuje pole sił na jednostkę powierzchni powstałych w płynie w odpowiedzi na deformację elementu płynu. Wprowadzenie do biomechaniki przepływów