W tej prezentacji znajdziecie odpowiedzi na pytania: Co to jest Eden? Eden w chrześcijaństwie Eden w buddyźmie Eden w islamie Eden w Starożytnym Egipcie Eden w Religii Słowiańskiej

Co to jest Eden? Eden jest to biblijny raj stworzony przez Boga dla pierwszych ludzi – Adama i Ewy. W ogrodzie tym ludzie wszystkiego mieli pod dostatkiem i ze wszystkiego mogli korzystać, z wyjątkiem drzewa poznania dobra i zła, którego owoców nie mogli zrywać. Jednak Szatan pod postacią węża skusił Ewę do zerwania zakazanego owocu, który po skosztowaniu podała mężowi, i on też go jadł. Za ten akt nieposłuszeństwa wobec Boga zostali oboje wygnani z Edenu, którego od tej pory strzegły cheruby i wirujący ognisty miecz, aby nikt nie mógł zerwać owoców z drzewa życia. W Biblii da się wyróżnić dwie tradycje dotyczące Edenu – zawartą w Księdze Ezechiela i zawartą w Księdze Rodzaju. Prawdopodobnie obie są niezależnymi od siebie nawiązaniami do mezopotamskich mitów i tradycji królewskich i boskich ogrodów, takich jak wiszące ogrody Semiramidy, dostosowanymi do teologii judaistycznej.

Eden w chrześcijaństwie Chrześcijaństwo – w tej religii jak pewnie większości z nas wiadomo panuje przekonanie o istnieniu trzech zupełnie różnych od siebie światów – nieba, czyśćca i piekła, do których trafimy po tzw. sądzie i wyroku, wydanym przez samego Boga. Według wielu źródeł nawet ludzie, którzy przeszli już ten sąd i są w niebie dopiero w czasie Apokalipsy przekonają się ostatecznie, jak będzie wyglądał ich los. Niebo w chrześcijaństwie wyobrażane jest jako jako stan wiecznego bycia blisko Boga i cieszenie się jego światłem, pięknem i ciepłem. Piekło to natomiast nie ognista kraina, pełna diabłów, ale odwrotnie  do raju stan oddalenie się od Boga i myśl, że nigdy się to nie zmieni…

Eden w buddyźmie Buddyzm – śmierć w buddyzmie jest dość ciekawym i dla większości pewnie pierwszym prawdziwym spotkaniem z samym sobą. Mówiąc skrótowo wszystkie myśli, czy odczucia jakie mieliśmy w trakcie umierania wpływają na to, co zobaczymy w czasie naszej pośmiertnej wędrówki. Czasem te wizje potrafią być naprawdę przerażające i sprawiać, że człowiek zaczyna się obawiać drugiej strony i pragnie zostać na Ziemi, przez co przez długi czas dryfuje w świecie własnej fantazji. Buddyzm zakłada istnienie reinkarnacji, czyli cyklu narodzin i odrodzenia, które mają pozwolić człowiekowi zyskać doświadczenie i dostąpić nirwany, czyli wiecznego spokoju i uwolnienia.

Eden w islamie Islam – w tym, tak ostatnio popularnym wyznaniu najważniejszą sprawą, bez której nie może obyć się żaden muzułmanin jest wiara w prawdziwość swojej religii. Jest to, aż tak ważne, że nawet jeśli nie prowadziliśmy godnego życia na Ziemi to po śmierci nie trafiamy od razu do piekła, ale mamy szansę odkupić swoje winy w araf, które jest odpowiednikiem czyśćca. W islamie istnieje podział na niebo, piekło i właśnie araf. O tym do którego świata trafimy decyduje, oczywiście Allah, jednak w dniu Ostatecznego Sądu Mahomet, jako prorok będzie miał prawo wstawić się za ludźmi, którzy w jego mniemaniu nie zasłużyli na potępienie. Niebo w islamie natomiast wyobrażane jest jako niesamowity, przepełniony bogactwem świat, o którym ludzie na Ziemi mogą wyłącznie marzyć.

Eden w Starożytnym Egipcie Starożytny Egipt – tu Sąd Ostateczny wygląda trochę inaczej. Po śmierci dusza staje przed trybunałem, składającym się z czterdziestu bogów, na czele którego stoi Ozyrys, czyli pana śmierci i odrodzenia. Na początek wszystko należy do człowieka, który ma prawo wytłumaczyć się i wyspowiadać, ze wszystkich swoich życiowych błędów.  Tu bez wątpienia dużą rolę odgrywa Księga Umarłych (w którą jeśli miało się pieniądze mógł wyposażyć się człowiek za życia), zawierająca gotowe odpowiedzi, czy zaklęcia, które pomagają w usprawiedliwieniu się przez bóstwami.  Dopiero następnie dochodzi do słynnego ważenia serca zmarłego naprzeciwko którego stawiano pióro – symbol bogini wiecznej prawdy. I tu bywa różnie – zależnie od wyniku dusza idzie do raju lub jest  skazywana na wieczne męczarnie, albo z miejsca  rozszarpywana przez potwora Ammita- pożeraczkę grzeszników o głowie krokodyla, tułowiu geparda i zadzie hipopotama.

Eden w Religii Słowiańskiej Religia Słowiańska – w przypadku tych wierzeń śmierć jest niezwykle radosnym i pięknym tematem, ponieważ oznacza ona odejście do lepszego, wspanialszego świata. Rodzina odprawiając osobą na tamten świat obdarowywała ją różnego rodzaju rzeczami typu broń, czy pieniądze, ze względu na fakt, że u słowian panowało przekonanie, że jeśli człowiek został należycie wyposażony nie powróci powtórnie na ten świat w innej postaci. Stypy również wyglądały tu zupełnie inaczej. W przeciwieństwie do naszej bardzo smutnej, grobowej atmosfery przy poczęstunku po pogrzebie tam były to huczne biesiady, którym towarzyszyły zabawy, rozrywka, a nawet igrzyska, w czasie których tańczono, a nawet uprawiona zapasy. Całe te dość dziwne dla nas „zwyczaje” miały na celu uwolnienie od złych dusz, które mogły się przyczepić do uczestników pogrzebu, jak też lepsze wprowadzenie zmarłego w tamten świat. W przeciwieństwie do wielu innych religii tu nie ma nawet słowa o Sądzie Ostatecznym, choć oczywiście zdarza, że niektórzy ludzie błąkają się po świecie z powodu swoich win. Generalnie słowianie wierzyli w krainę, zwaną Wyrajem, do której zimą odlatywały ptaki i która była światem piękna i wiosny, do której trafiali ludzie po śmierci.

KONIEC! Dziękuję za obejrzenie mojej prezentacji. Mam nadzieję że dowiedzieliście się wielu ciekawych rzeczy na temat różnych religii :)