SSP I rok – zajęcia nr 6, 14 listopada 2017 r. Kara SSP I rok – zajęcia nr 6, 14 listopada 2017 r.
Definicja kary Kara to określona przepisami prawa dolegliwość dla podmiotu prawa będąca sankcją za naruszenie norm praw Koncepcja trójczłonowej budowy normy prawnej: hipoteza, w której wyznacza się adresata normy i okoliczności, w których jest on obowiązany zachować się zgodnie z dyspozycją normy; dyspozycja, w której wyznacza się nakaz lub zakaz określonego zachowania; sankcja, w której wyznacza się dolegliwość, jaka grozi adresatowi normy w razie naruszenia jej dyspozycji.
Kara jako sankcja Sankcja represyjna ma charakter zagrożenia represją karną. Ta sankcja może być: · Bezwzględnie oznaczona np. podlega karze takiej i takiej nie ma możliwości wyboru · Względnie oznaczona np. podlega karze grzywny lub pozbawienia wolności · Alternatywna pozostawia wybór sądom
Kara w społeczeństwach pierwotnych 1.Przestępstwo to czyn, który obraża bogów 2.Przestępstwo to czyn, który uderza w autorytet władcy 3.Przestępstwo to czyn, który uderza w społeczność Kara jako przebłaganie – element sakralny Kara jako narzędzie władcze. Kara jako zemsta.
Cechy kary w społeczeństwach pierwotnych Początkowo nie miała charakteru zinstytucjonalizowanego. Wymierzana była w zależności od danych okoliczności – realnej siły władzy, charakteru społeczeństwa, efektywności samego prawa. Zasadniczo pierwszym uregulowaniem dot. kary było prawo talionu (Kodeks Hammurabiego). Prawo talionu to inaczej prawo odwetu („oko za oko”; „ząb za ząb”), które jednak nie miało charakteru absolutnego.
Kara we wczesnym i późnym średniowieczu W związku z rozpadem Cesarstwa Rzymskiego, wędrówkami ludów i powstaniem nowych państw plemiennych (Frankowie, Burgundowie, Sasi) – kara nabrała charakteru odwetu rodziny za popełnioną krzywdę. Termin wróżda w języku słowiańskim, krwawy odwet. głowszczyzna, nawiązka, infamia, zesłanie Odwet z czasem przerodził się w odszkodowanie pieniężne.
Kara w okresie schyłkowego średniowiecza, renesansu i oświecenia Odzyskanie efektywnej kontroli na terytorium przez władzę centralną -> powrót do instytucjonalizacji kary. Kwalifikowana kara śmierci jako najwyższy wymiar kary. Kary cielesne, a ich szczególną formą były: Kary mutylacyjne będące nie tylko nakierowane na okaleczenie, ale także odebranie godności. Kara ma charakter penalny, ale też odstraszający (prewencyjny).
Postulaty humanitaryzacji Cesare Beccaria, autor rozprawy O przestępstwach i karach (1764 r.). Nullum poena sine lege Zakaz stosowania tortur oraz kar arbitralnych Zaraz różnicowania kar w zależności od pochodzenia społecznego Postulat zniesienia kary śmierci z powodów politycznych lub za myśli Dotkliwość kary powinna być wprost proporcjonalna do ciężaru przestępstwa (sprawiedliwość)