Zadośćuczynienia z OC komunikacyjnego Dominika Małysa

ZADOŚĆUCZYNIENIE Zadośćuczynienie pieniężne z tytułu poniesionej szkody niemajątkowej, dochodzone na podstawie art. 445 § 1 k.c, art. 446 § 4 k.c, art. 448 w związku z art. 24 § 1 k.c

Art. 445. § 1. W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Art. 446. § 4. Sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Art. 448. W razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.

Dochodzenie zadośćuczynienia jest bezpośrednio związane z wystąpieniem szkody o charakterze NIEMAJĄTKOWYM określanej mianem KRZYWDY, której POSZKODOWANY doznaje w związku z wypadkiem komunikacyjnym.

Zdarzenia, w związku z którymi może powstać krzywda: uszkodzenie ciała wywołanie rozstroju zdrowia śmierć najbliższego członka rodziny naruszenie dobra osobistego

Zadośćuczynienie jest to świadczenie JEDNORAZOWE, a cechą charakterystyczną krzywdy jest jej ZMIENNOŚĆ w czasie.

Funkcje zadośćuczynienia kompensacyjna (rekompensata cierpień) prewencyjna (powstrzymanie sprawcy od dalszego naruszania dóbr osobistych) represyjna (ściśle związana z funkcją kompensacyjną)

Przepisy prawa nie zawierają żadnych kryteriów, jakimi należy kierować się przy określaniu wysokości zadośćuczynienia, dlatego KNF wydał 21 REKOMENDACJI dot. procesu ustalania i wypłaty zadośćuczynienia z tytułu szkody niemajątkowej z umów ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych Obowiązują one i dotyczą zdarzeń zgłoszonych po dniu 31 grudnia 2016 roku.

Rekomendacje podzielone zostały na 3 obszary: – organizacja, zarządzanie, nadzór i kontrola nad procesem ustalania i wypłaty zadośćuczynienia, – sposób prowadzenia postępowania w zakresie ustalenia i wypłaty zadośćuczynienia, – sposób ustalania wysokości zadośćuczynienia.

REKOMENDACJE NIE STANOWIĄ ŹRÓDŁA PRAWA!

Rekomendacje dotyczące sposobu ustalania wysokości zadośćuczynienia uwzględniają orzecznictwo Sądu Najwyższego i utrwalone orzecznictwo sądów powszechnych.

Zakład ubezpieczeń odpowiadający za sprawcę wypadku komunikacyjnego z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, powinien wypłacić zadośćuczynienie, co do zasady w terminie 30 dni, licząc od dnia zawiadomienia o szkodzie.

Całościowy charakter zadośćuczynienia Zadośćuczynienie ma charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę wyrządzoną czynem niedozwolonym, za wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne poszkodowanego, zarówno te, których już doznał, jak i te, które zapewne w związku z doznanym uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia wystąpią u niego w przyszłości, jako możliwe do przewidzenia następstwa czynu niedozwolonego.

Okoliczności, które powinny decydować o wysokości zadośćuczynienia a) czynniki obiektywne, w szczególności: rozmiar doznanych obrażeń, nieodwracalność skutków urazu (kalectwo, oszpecenie), czas trwania oraz stopień intensywności cierpień fizycznych i psychicznych, w tym: czas procesu leczenia uciążliwość procesu leczenia czas rehabilitacji, długotrwałość i nasilenie dolegliwości bólowych, trwałość następstw, w tym ograniczenia, jakie wyniknęły w dotychczasowym życiu, m.in. potrzeba stałej rehabilitacji, zażywania środków farmakologicznych, zmiany charakteru zatrudnienia, trybu życia, przyzwyczajeń czy sposobu spędzania wolnego czasu, utrata szans na przyszłość, w tym utrata zdolności do pracy, wiek poszkodowanego b) czynniki subiektywne, na przykład: poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne okoliczności podobnej natury, pozbawienie poszkodowanego możliwości osobistego wychowywania dzieci i zajmowania się gospodarstwem domowym konieczność korzystania z pomocy innych osób przy prostych czynnościach życia codziennego

„stopa życiowa poszkodowanego/społeczeństwa” orzecznictwo vs rekomendacja 17

3 sierpnia 2008 r. weszły w życie zmiany w kodeksie cywilnym, pozwalające na przyznanie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę również rodzinie poszkodowanego, który zmarł w wyniku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (art. 446 § 4 k.c.)

może zostać przyznane „najbliższym członkom rodziny” rozstrzygającym kryterium jest charakter rzeczywistych stosunków łączących zmarłego z osobą uprawnioną, wskazujących na występowanie między nimi relacji o szczególnej bliskości, przejawiającej się istnieniem silnej i pozytywnej więzi emocjonalnej w przypadku niewystąpienia zgonu bezpośrednio poszkodowanego, lecz wyłącznie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, pośrednio poszkodowany będący najbliższym członkiem rodziny nie będzie uprawniony do otrzymania zadośćuczynienia krzywda może być ściśle związana np. z: wystąpieniem wstrząsu psychicznego; cierpieniami wywołanymi śmiercią osoby bliskiej; wystąpieniem poczucia osamotnienia; wystąpieniem zaburzeń psychicznych w postaci depresji lub nerwicy po śmierci osoby bliskiej itd.

PRZYKŁAD: Wyrok Sądu Rejonowego w Łodzi – odszkodowanie i zadośćuczynienie – wypadek samochodowy […] zasądza od U… T… U… Spółki Akcyjnej w Łodzi na rzecz A… K…: kwotę 13.400 zł (trzynaście tysięcy czterysta złotych) zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 25 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty, kwotę 9.491,04 zł (dziewięć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt jeden złotych cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty, kwotę 130 zł (sto trzydzieści złotych) odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty, oraz kwotę 4.149 zł (cztery tysiące sto czterdzieści dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;