Co wynika z wcześniejszych badań wyjaśnienie dodatkowe do III dr Genowefa Janczewska-Korczagin www.wiktor.horyzont.net

Z badań Piageta wynika Że cała specyfika myśli dziecięcej ustanowiona przez niego, to zarówno synkretyzm, brak wrażliwości na sprzeczności, tendencja do uszeregowania i inne w całości wypływające, wynikające z poza-systemowych, spontanicznych pojęć dziecięcych. On wiedział i rozumiał, że centralny punkt rozróżnienia między spontanicznym pojęciem dziecka i pojęciem dorosłego zawarty jest w niesystematyczności pierwszego i systematyczności drugiego, dlatego Piage uruchamia regułę, zasadę wyzwolenia wypowiedzi dziecka od wszelkiego śladu systemu, w celu odkrycia zawartych w nich pojęć spontanicznych.

To słuszna reguła Bo sama natura pojęć spontanicznych jest poza-systemowa. Dziecko, jak mówi (P) , jest mało systematyczne, jego myśl nie jest wystarczająco powiązana, dedukcyjna, w ogóle obca potrzebie unikania przeciwieństw, skłonna do liniowych sądów, zamiast ich syntezy i zaspokaja się synkretycznymi schematami zamiast analizy. Inaczej mówiąc, myśl dziecka stoi bliżej ku całości rozmieszczenia, wypływających jednocześnie z działania i z marzenia, niż z myśli dorosłego, która jest systematyczna i uświadomiona.

Badacze Piaget, skłonny był widzieć w niedostatku, braku systemu istotną cechę pojęć spontanicznych, on nie widział tylko tego, że niesystematyczność nie jest jedną z cech dziecięcej myśli wśród wielu innych cech, a jest jakby korzeniem, z którego wyrastają wszystkie wyliczane przez Wygotskiego specyficzne cechy myślenia dziecka.

Można byłoby pokazać, Że wszystkie te cechy specyficzne wprost i bezpośrednio wynikają z pozasystemowości spontanicznych pojęć: można byłoby wyjaśnić każdą z nazwanych cech wyjątkowych oddzielnie i wszystkie razem z tych relacji wspólnych, które rządzą w kompleksowym systemie spontanicznych pojęć. W tym specyficznym systemie relacji wspólnych przynależnych kompleksowej strukturze pojęć przedszkolaka , zawarty jest klucz do wszystkich unikalnych fenomenów opisanych i zbadanych przez Piageta.

To postawiło Wygotskiego Przed koniecznością szczególnego badania aby porównać w wyniki jego i w tym celu schematycznie wyjaśnić porównując z tym co Piaget określił jako specyfikę dziecięcej myśli. Niewystarczające powiązanie myśli dziecięcej jest wyrażeniem wprost niewystarczającego rozwoju wspólnoty, (łączności) między pojęciami, szczególnie niedostatku dedukcji (to wywodzenie z prawa ogólnego szczegółowego przypadku), wynikają wprost- są wynikiem niedorozwoju związków między pojęciami wg kryterium długości wg pionowych linii relacji łączności. Niedostatek, brak potrzeby unikania sprzeczności, to lekko można pokazać na prostym przykładzie, koniecznie powinno powstać w takiej myśli, w której pojedyncze pojęcia nie są podporządkowane jednemu nad nimi stojącemu wyższemu pojęciu.

W tym celu, aby sprzeczność Była doświadczana jako przeszkoda dla myśli, niezbędnym jest, żeby dwa sprzeczne jeden drugiemu sądy analizowane były jako szczególne przypadki jednego wspólnego pojęcia. Ale właśnie tego nie ma i nie może być w pojęciach poza systemem.

Dziecko w doświadczeniach Piageta Utwierdza raz, że piłka rozpuściła się w wodzie, dlatego ona jest maleńka; innym razem dziecko twierdziło, że druga piłeczka rozpuściła się w wodzie dlatego że jest duża. Jeżeli wyjaśnimy co zachodzi w naszym myśleniu, gdy doświadczamy jawnej sprzeczności między obydwoma sądami, my zrozumiemy, czego nie starcza dziecięcej myśli w tym celu, aby pojąć tą sprzeczność.

Z bada wynika Że sprzeczność zauważa się wtedy, gdy oba pojęcia, w stosunku do których wypowiada się sprzeczne sądy, wchodzą w strukturę jednego stojącego nad nimi pojęcia. Wtedy odnosimy wrażenie, że my wypowiedzieliśmy o jednym i tym samym dwa sprzeczne sądy. Ale u dziecka oba pojęcia są pozbawione jeszcze z powodu swego niedorozwoju relacji łączności, możliwości włączenia w jedną strukturę wyższego pojęcia , zgodnie z tym ono wypowiada dwa wyłączające siebie wzajemnie z punktu widzenia własnej myśli nie o jednym i tym samym, a o dwu jednostkowych rzeczach.

W logice jego myśli Możliwe są tylko te relacje między pojęciami, które są możliwe między samymi przedmiotami. Jego sądy noszą czysto empiryczny konstatacyjny (urządzenie) charakter. Logika spostrzeżeń (percepcji) w ogóle nie zna przeciwieństwa. Dziecko z punktu widzenia tej logiki wypowiada dwa jednakowe prawidłowe sądy. One są sprzeczne z punktu widzenia dorosłego ale nie z punktu widzenia dziecka, ta sprzeczność istnieje dla logiki myśli, ale nie dla logiki spostrzeżenia (percepcja). Dziecko mogłoby w potwierdzeniu absolutnej prawidłowości swojej wypowiedzi zesłać się na rzeczywistość i bezsporność faktów.

W doświadczeniach Wygotskiego Istniały próby naprowadzenia dzieci na sprzeczność, one jednak często odpowiadały: „ja sam widziałem”. Ono rzeczywiście to widziało, że jeden raz rozpuściła się maleńka a drugi raz duża piłka. Myśl zawarta w jego sądzeniu w istocie i oznacza następujące: ja widziałem, że malutka piłeczka rozpuściła się; ja widziałem, że duża piłka rozpuściła się w wodzie.: jego „dlatego że” pojawia się w odpowiedzi na pytanie eksperymentatora, nie oznacza w istocie ustalenia przyczynowej zależności, która jest niezrozumiała dla dziecka, a odnosi się do tej klasy nieuświadomionych i nieprzydatnych w dowolnym wykorzystaniu „dlatego że”, które spotykamy przy rozwiązywaniu zadania z zakończeniem niedokończonych zdań.

Szereg powstaje tam, gdzie Brakuje ruchu myśli od wyższych wg miary wspólnej do niższych pojęć. Synkretyczne schematy (wiązanie, łączenie w prymitywnym myśleniu do 7-8 lat) przejawiają się też jako typowe w czasie rządzenia w myśleniu dziecka więzi, związków empirycznych i logiki spostrzegania. I dlatego więź swoich wrażeń dziecko przyjmuje za więź rzeczy. Jak wynika z badań, naukowe pojęcia nie odkrywają tych fenomenów i nie podporządkowują się tym prawom a przebudowują je.