Życie i działalność naukowa Marii Curie-Skłodowskiej

Maria Skłodowska urodziła się w Warszawie pod zaborem rosyjskim 7 listopada 1867 roku. Pochodziła z rodziny szlacheckiej o tradycjach inteligenckich. Ojciec został podinspektorem gimnazjum na Nowolipkach.

Matka – Bronisława z Boguskich – prowadziła pensję dla panien przy ulicy Freta w Warszawie.

Miała dość liczne rodzeństwo Miała dość liczne rodzeństwo. Była najmłodszą z pięciorga dzieci państwa Skłodowskich. Największy wpływ na Marię miała jej siostra Bronisława, z którą zawarła swoisty pakt. Zaproponowała siostrze finansowanie studiów medycznych na Sorbonie, potem role miały się odwrócić.

Aby dotrzymać słowa, musiała podjąć pracę. Zdecydowała się na posadę guwernantki. Na początku miała miejsce – jak sama pisała do kuzynki – w Warszawie w domu adwokata, ale źle się tam czuła i postanowiła zostać nauczycielką domową na prowincji – w Szczukach niedaleko Makowa Mazowieckiego, gdzie przeżyła nieszczęśliwą miłość.

Mając lat dwadzieścia cztery, Maria w końcu zrealizowała swoje marzenie i wyjechała na studia do Paryża. We Francji zdała licencjat z fizyki i matematyki. Miała wrócić do ojca i pracować jak on w Szkole Realnej, poznała jednak Piotra Curie, który dla niej zaofiarował się porzucić swoją pracę naukową i wyjechać do Polski.

Maria postanowiła wyjść za francuskiego uczonego Maria postanowiła wyjść za francuskiego uczonego. Ich pożycie uznać można za szczęśliwe. Oboje lubili wycieczki rowerowe oraz pracę w laboratorium. Doczekali się dwojga dzieci – dziewczynek Ireny i Ewy.

Do historii przeszli jako odkrywcy dwóch pierwiastków radioaktywnych – radu, który został wykorzystany w leczeniu raka, i polonu. 10 grudnia 1903 roku otrzymali Nagrodę Nobla z fizyki – „W uznaniu ich zasług, jakie oddali poprzez wspólne badania nad zjawiskiem promieniotwórczości odkrytym przez profesora Henri Becquerel’a”. Niedługo potem Piotr Curie zginął pod kołami wozu ciężarowego.

W 1911 roku sama Maria otrzymała Nagrodę Nobla z chemii - za wydzielenie czystego radu i uzyskanie radu w postaci krystalicznej. Maria przejęła po mężu katedrę profesorską i jako pierwsza kobieta wykładała na Sorbonie.

Zmarła w 1934 roku z powodu choroby popromiennej. Jej córka - Irena Joliot - otrzymała także Nagrodę Nobla za pracę nad sztuczną promieniotwórczością.