Hans Christian Andersen Najbardziej popularny Hans Christian Andersen znany jest dzieciom i dorosłym na całym świecie - jego baśnie zostały przełożone na więcej języków, niż utwory jakiegokolwiek innego pisarza.

Przepowiednia  Już po pierwszym wydaniu "Baśni opowiedzianych dzieciom" powiedział mu znajomy, że "Improwizator" uczyni go sławnym, ale bajki uczynią go nieśmiertelnym.

Prawda o samym sobie W wielu baśniach w osobach głównych postaci przedstawił samego siebie. Za najbardziej autobiograficzną baśń uważa się "Brzydkie kaczątko". Brzydki podrzutek pokonując wiele przeciwności losu, wyrósł na najpiękniejszego ptaka w gromadzie.  

Dziwak? H.C. Andersen miał naturę dziwaka; bał się jeść mięso wieprzowe, bo mogło może zawierać larwy trychniny; był przeświadczony, że jego żołądek nie może trawić słodkich zup.

Pełen humoru   W towarzystwie ceniony był za swój humor. Potrafił opowiadać o wydarzeniach dnia w sposób humorystyczny, nie zważając na prawdziwość opowiedzianej historii.

Śpiewak   Chętnie śpiewał, gdy został o to poproszony; przebywając za granicą miał w swoim repertuarze pieśni duńskie

Podróżnik H.C.Andersen podróżował dużo po Europie. Kraje, które odwiedził to: Niemcy, Francja, Włochy, Grecja, Holandia, Grecja, Turcja, Anglia, Szkocja, Hiszpania, Szwecja, Norwegia

Moje ulubione bajki Brzydkie kaczątko Jest to historia łabędziątka, które wykluwa się z jaja wysiedzianego przez kaczkę, odrzuconego z własnego podwórka ze względu na odmienność i brzydotę. Brzydkie kaczątko nigdzie nie znajduje przychylności, aż do momentu, gdy wyrasta na pięknego łabędzia.

Księżniczka na ziarnku grochu Książę zapragnął poślubić prawdziwą księżniczkę. Nie mógł poznać żadnej damy, która spełniłaby jego wymaganie. Pewnego dnia księżniczka szukała schronienia w domu księcia. I oczywiście je uzyskała. Jednak królowa poddała księżniczkę próbie prawdziwości. Musiała ona spędzić noc na ziarnku grochu ukrytym pod niezliczona masą materacy i pierzyn z puchu

Królowa śniegu Baśń opisuje losy pary dzieci – Gerdy i Kaja, które żyły w przyjaźni aż do jednego z wiosennych dni. Wówczas do oka Kaja dostał się tajemniczy odłamek roztrzaskanego w przestworzach diabelskiego zwierciadła, który odmienił spojrzenie chłopca na świat w ten sposób, że wszystko, co piękne i dobre, postrzegał on od tej pory jako brzydkie i złe. Grzeczny chłopiec przemienił się w dziecko krnąbrne, złośliwe i okrutne. Na dodatek był zupełnie zależny od nieznajomej kobiety, która zwabiła go do siebie. Chłopiec wbrew ostrzeżeniom przywiązał swoje sanki do powozu zimowej damy i odjechał w nieznane. Była to tytułowa Królowa Śniegu, władczyni lodowatej krainy, której obce były jakiekolwiek ciepłe, serdeczne uczucia