JĘZYK MIGOWY Prezentacja: Joanna Graf-Denisewicz

Definicja Metoda oparta na zastosowaniu specjalnie opracowanego języka, w którym komunikat składa się z ciągu konwencjonalnych znaków gestykulacyjnych (zwanych znakami migowymi) określających poszczególne litery, liczby lub całe słowa (a czasem nawet krótkie zwroty). Elementem charakterystycznym dla danego znaku jest zarówno układ palców i dłoni u obu rąk, położenie rąk w stosunku do ciała oraz ruch wchodzący w skład całości znaku.

Główne cele Umiejętność posługiwania się językiem w piśmie Ułatwienie komunikowania się niesłyszących i słyszących

Słuchanie Urządzenia dostępne dziś dla dzieci niesłyszących i niedosłyszących stają się wciąż silniejsze i bardziej skuteczne. Nawet dzieciom z głębokim niedosłuchem zaleca się wczesne i konsekwentne używanie protez słuchowych (aparatów, implantów, systemów pracujących na falach FM i podczerwonych) w celu maksymalnego wykorzystania resztek słuchowych. Metoda nastawiona na przezwyciężanie niedoborów wynikających z ograniczeń rozwoju języka. Korzystanie z komunikatu miganego zastępuje recepcję słuchową.

Recepcyjne czynności językowe (opanowywanie języka receptywnego) Polski Język Migowy jest językiem naturalnym. Jest to język, który dziecko w drodze naturalnej akwizycji otrzymuje od głuchych rodziców bądź rodzica, lub którego uczy się w kontaktach środowiskowych z innymi głuchymi. Głuche dzieci głuchych rodziców, które „otrzymały” język migowy w dzieciństwie tak, jak ich słyszący rówieśnicy język polski, w późniejszym życiu biegle posługują się polskim w piśmie, a niektórzy także w mowie.

Ekspresyjne czynności językowe (opanowywanie języka ekspresywnego) Osoba niesłysząca komunikuje się wykonując znaki migane. Dziecko wiele znaczeń odkrywa podczas interakcji językowej. Funkcje językowe mają ogromne znaczenie dla rozwoju dziecka. Funkcja ekspresywna –daje możliwość wyrażania swoich uczuć. Ważną rolę w procesie komunikowania się odgrywa mimika dzięki której można odczytać emocje dziecka i rodziców oraz sygnały językowe noszące konkretne znaczenie. Dąży się do opanowania języka migowego w piśmie.

Organizacja rehabilitacji Aby interwencja technologiczna mogła odnieść sukces, niezbędne jest podjęcie rehabilitacji. Nie wystarczy zapewnić dzieciom dostępu do dźwięków. Musimy je nauczyć, jak interpretować to, co słyszą. Język migowy jest powszechnie znany ze względu na to, że jest widoczny. Metoda nastawiona na emancypację osób niesłyszących. Kiedyś rehabilitacja, socjalizacja i kształcenie w segregacji (w szkole specjalnej), obecnie duża część dzieci kończy szkoły integracyjne albo nawet zwykłe ogólnodostępne.

Stygmatyzacja Zakłada się, że osoba niesłysząca funkcjonuje inaczej niż osoby słyszące, inaczej poznaje świat i inaczej komunikuje się z ludźmi. Odmienność uznaje się za właściwość nieuniknioną i pożądaną. Dąży się do opanowania języka narodowego jako wspólnego języka społeczeństwa , w którym żyją osoby niesłyszące. Używanie znaków migowych oraz specyficzne cechy języka wynikające ze struktury systemu mają charakter stygmatyzujący.

Synchroniczność czynności językowych rozmówców: osoby słyszącej i osoby z uszkodzeniem słuchu Prawidłowe (eurytmiczne) zsynchronizowanie czynności językowe rozmówców nie jest możliwe.

Zadania rodziny Wybór sposobu komunikowania się z dzieckiem ma ogromne znaczenie i niezależnie, czy rodzice są słyszący czy nie, koniecznie jest u dziecka tworzenie znaków gestowo-mimicznych. Dziecko powinno mieć kontakt z osobami biegle posługującymi się systemem językowo-migowym, a więc przynajmniej jedno z rodziców powinno opanować ten sposób komunikowania się. W praktyce najczęściej rodziców zastępują zawodowi wychowawcy i nauczyciele. g

Szkolenie rodziców Osoby pragnące komunikować się w języku migowym mogą iść na specjalny kurs prowadzony przez przeszkolonych instruktorów. Kurs języka migowego składa się z 4 stopni. Każdy stopień obejmuje około 500 znaków.