Umowa sprzedaży, rękojmia i gwarancja Zakład Prawa Cywilnego i Prawa Międzynarodowego Prywatnego mgr Wojciech Lamik Przedmiot: Umowy w obrocie gospodarczym Studia zaoczne ekonomii

Wprowadzenie Umowa sprzedaży to najpowszechniej zawierana umowa zarówno w obrocie profesjonalnym, jak i w obrocie z udziałem konsumenta, z zasady z udziałem każdego podmiotu prawa cywilnego, bez względu na jego przymioty. Przejście własności przedmiotu umowy ze sprzedawcy na kupującego, o jakiej w tej umowie mowa, dokonuje się za pośrednictwem pieniądza - art. 535 KC.

Odpowiednie stosowanie przepisów Stosowania kodeksowych przepisów umowy sprzedaży do uregulowanych w kodeksie cywilnym umów: zamiany (art. 604), dostawy (art. 612), kontraktacji (art. 612), o dzieło (art. 638), o roboty budowlane (art. 658), leasingu (art. 70917), komisu (art. 769 § 2), spółki (art. 862).

Essentialia negotii Sprzedaż jest umową dwustronnie zobowiązującą. Skutkiem zawarcia umowy sprzedaży jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego (plus wydanie tej rzeczy) oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny (oraz odebrania tej rzeczy). Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. Umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej, w odniesieniu do której znajdą zastosowanie ogólne przepisy dotyczące zobowiązań wzajemnych (art. 487 i n. KC).

Umowa sprzedaży ma charakter umowy konsensualnej. Ważność umowy zależy wyłącznie od zgodnych oświadczeń woli stron, a wydanie rzeczy czy też zapłata ceny są zdarzeniami będącymi wyłącznie przejawami jej wykonania (np. zakup nieruchomości). Umowa sprzedaży przyjmuje charakter realny, jeżeli przedmiotem sprzedaży są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku oraz rzeczy przyszłe. Umowa sprzedaży ze swej istoty jest umową o charakterze odpłatnym. Umowa sprzedaży ma charakter kauzalny, tak więc ważność tej czynności prawnej zależy od istnienia przyczyny prawnej jej dokonania.

Strony umowy Stroną umowy sprzedaży może być zasadniczo każdy podmiot prawa cywilnego – osoba fizyczna lub prawna, a także jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której ustawa, przyznała zdolność prawną (art. 331 § 1 KC). Po stronie sprzedawcy lub kupującego może występować więcej niż jedna osoba. Nie dochodzi do powstania umowy sprzedaży, gdy brak jest jednej ze stron, bo mamy wtedy do czynienia jedynie z pozorem umowy.

Przedmiot umowy sprzedaży rzeczy (także zwierzęta); energie: elektryczna, wysokich ciśnień, gazowa, wodna, cieplna; prawa majątkowe zbywalne, zarówno bezwzględne, jak i względne; rzeczy przyszłe; ekspektatywy; przedsiębiorstwo; gospodarstwo rolne.

Rzecz lub też prawo będące przedmiotem sprzedaży nie musi stanowić własności sprzedawcy, może on bowiem sprzedać cudze rzeczy lub prawa, jeśli jest do tego upoważniony przez uprawnionego, bądź też liczy na uzyskanie w przyszłości praw, które zobowiązuje się przenieść na kupującego.

Wyłączenia Przedmiotem sprzedaży nie mogą być rzeczy wyłączone z obrotu, jak np.: materiały z państwowego zasobu archiwalnego oraz z ewidencjonowanego niepaństwowego zasobu archiwalnego; pobrane od człowieka-dawcy albo z ludzkich zwłok narządy, komórki i tkanki; takie, których sprzedaż podlega prawnym ograniczeniom lub zależy od dopełnienia szczególnych wymagań (np. sprzedaż składników majątku państwowego stanowiących środki trwałe będące w dyspozycji państwowych osób prawnych). Sprzedaż przedmiotów wyłączonych z obrotu nie wywołuje oczekiwanego przez strony skutku prawnego i stosownie do treści art. 387 § 1 KC należy taką umowę traktować jako umowę o świadczenie niemożliwe.

Obowiązki kupującego Obowiązkiem kupującego jest zapłacenie ceny, tj. ustalonej sumy pieniężnej określonej w stosunkach krajowych (art. 358 § 1 KC), której wysokość ma odpowiadać wartości przedmiotu sprzedaży (cena). Cena musi być zatem wyrażona w pieniądzu, lecz jej zapłata może nie mieć formy pieniężnej, sprzedawca może przyjąć na poczet ceny inne świadczenie. Cena jest ekwiwalentem rzeczy lub prawa, nabytych w drodze umowy sprzedaży. Jeżeli w umowie sprzedaży następuje brak określenia ceny, to czynność prawna jest nieważna (wyrok SN z 5 lutego 2002 r., II CKN 726/00, LEX nr 53153).

Termin zapłaty w stosunkach między przedsiębiorcami Ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Jeżeli w umowie objętej jej postanowieniami strony przewidziały termin zapłaty dłuższy niż 30 dni (art. 5), wierzyciel może żądać odsetek ustawowych po upływie 30 dni, liczonych od dnia spełnienia swojego świadczenia i doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, do dnia zapłaty, ale nie dłużej niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego. Jeżeli termin zapłaty ceny nie został określony w umowie (art. 6), wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, po upływie 30 dni liczonych od dnia spełnienia przez niego świadczenia, do dnia zapłaty.

Roszczenia przewidziane w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych nie mogą zostać skutecznie wyłączone lub ograniczone w drodze umowy (ani tym bardziej przez jakieś jednostronne zastrzeżenia ze strony którejkolwiek ze stron), czego jednoznacznie dowodzi art. 11 tejże ustawy.

Inne obowiązku kupującego Istotnym obowiązkiem kupującego jest również obowiązek odbioru rzeczy będących przedmiotem sprzedaży. Wykonanie tego obowiązku polega na objęciu rzeczy we władanie, w sposób odpowiadający właściwościom przedmiotu i postanowieniom umowy. W przypadku gdy kupujący uchybia temu obowiązkowi, znajdują wobec kupującego zastosowanie przepisy o zwłoce wierzyciela, a w pewnych sytuacjach i zwłoce dłużnika. Odbiór towaru jest czynnością faktyczną, która pozwala kupującemu na sprawdzenie rzeczy.

Obowiązki sprzedającego Podstawowym obowiązkiem sprzedającego jest przeniesienie na kupującego własności rzeczy lub przeniesienie prawa majątkowego stanowiącego przedmiot zbycia. Nie zawsze wymaga on jakiegoś osobnego aktu wykonania. Sprzedaż w zasadzie nie tylko zobowiązuje sprzedawcę do przeniesienia prawa własności lub innego prawa majątkowego na nabywcę, ale też z mocy samej ustawy prawo to przenosi.

Zasady dotyczące wydania rzeczy stosuje się odpowiednio do udostępnienia przez sprzedawcę korzystania z praw majątkowych zbytych kupującemu (art. 555 KC). Na sprzedawcy ciąży wreszcie obowiązek udzielenia kupującemu niezbędnych wyjaśnień o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących przedmiotu sprzedaży, wydania stosownych dokumentów, instrukcji opisujących sposób korzystania z rzeczy itd. (art. 546 KC)

Zawarcie i forma umowy sprzedaży Przepisy KC odnoszące się do sprzedaży w zasadzie nie zawierają szczególnych unormowań w zakresie zawarcia i formy umowy sprzedaży. Podlegają one ogólnym regułom prawa cywilnego, których podstawą jest reguła dowolności w zakresie dochodzenia do porozumienia co do umowy oraz formy czynności prawnej. Formę umowy sprzedaży KC reguluje w kilku przepisach ze względu na przedmiot umowy oraz na szczególne ukształtowanie uprawnień stron.

Przykładowo można wskazać wymóg zachowania formy szczególnej w odniesieniu do: sprzedaży przedsiębiorstwa (art. 55 1 KC); wymagana jest forma pisemna z podpisami stron poświadczonymi notarialnie (art. 751 § 1 KC); jest to forma szczególna ad solemnitatem; sprzedaży nieruchomości (także wchodzącej w skład przedsiębiorstwa), użytkowania wieczystego lub spadku; wymagana jest forma aktu notarialnego ad solemnitatem (art. 158 i 237 w zw. z art. 751 § 4 oraz art. 1052 § 3 KC); sprzedaży, w której zastrzeżono prawo własności rzeczy sprzedanej, a rzecz wydano kupującemu; to zastrzeżenie powinno być stwierdzone pismem (art. 590 KC); sprzedaży na raty – zastrzeżenie natychmiastowej wymagalności ceny może być dokonane tylko na piśmie przy zawarciu umowy (art. 586 § 1 KC); jeżeli umowa sprzedaży wymagała szczególnej formy, a sprzedawca wykonuje zastrzeżone w niej prawo odkupu, musi zachować tę samą formę (art. 593 § 2 KC).

Stosownie do uregulowań zawartych w art Stosownie do uregulowań zawartych w art. 74 § 3 KC do czynności prawnych w stosunkach między przedsiębiorcami nie stosuje się przepisów o formie pisemnej ad probationem. W stosunkach zaś między konsumentem a przedsiębiorcą konsument ma prawo żądać - w razie niezachowania formy pisemnej ad probationem - ażeby sąd dopuścił w sporze dowody ze świadków lub z przesłuchania stron na okoliczność zawarcia umowy (art. 74 § 2 KC). W pozostałych przypadkach pisemne potwierdzenie powinno nastąpić jedynie na żądanie kupującego i tylko w zakresie informacji niezbędnych do dochodzenia ewentualnych roszczeń.

Umowa przedwstępna Ukształtowanie treści umowy w taki sposób, że jedna ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy i wydać jej rzecz, a druga strona zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić cenę, wyczerpuje znamiona umowy sprzedaży przewidzianej w art. 535 KC, a nie umowy przedwstępnej unormowanej w art. 389 KC.

Roszczenia z umowy sprzedaży Roszczenie o zapłatę ceny staje się wymagalne z chwilą spełnienia przez sprzedającego świadczenia niepieniężnego, chyba że strony oznaczyły w umowie sprzedaży inny termin jej uiszczenia (art. 455 i 376 § 1 w zw. z art. 488 § 1 KC). Z uwagi na wzajemny w rozumieniu art. 487 § 2 KC charakter umowy sprzedaży, świadczenia wynikające z umów sprzedaży powinny być spełnione jednocześnie (art. 488 § 1 KC). Reguła ta ulega wyłączeniu tylko w okolicznościach w tym przepisie wymienionych albo gdy w umowie stron termin ten nie został odrębnie oznaczony.

Ciężar dowodu Stosownie do ogólnych reguł dowodowych (art. 6 KC), przy umowie sprzedaży, sprzedawcę obciąża dowód wydania rzeczy, a nabywcę – dowód zapłacenia ceny. Zapłacenie ceny przy równoczesnym i niewątpliwym fakcie odebrania towaru oznacza bowiem wywiązanie się przez kupującego z jego obowiązku umownego (art. 535 KC), a więc jest faktem, z którego nabywca wywodzi skutki prawne.

Rękojmia Rękojmia to podstawa jednej z dwóch możliwych dróg składania reklamacji przez kupującego (obok gwarancji). Jest to tryb dochodzenia odpowiedzialności od przedsiębiorcy w związku z ujawnioną wadą fizyczną (niezgodnością z umową) lub prawną kupionego towaru konsumpcyjnego. Jeżeli kupujący składa reklamację na podstawie rękojmi, podmiotem odpowiedzialnym za powstałe wady jest sprzedawca – i to do niego należy skierować pismo reklamacyjne.

Art. 558 KC § 1. Strony mogą odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć. Jeżeli kupującym jest konsument, ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi jest dopuszczalne tylko w przypadkach określonych w przepisach szczególnych. § 2. Wyłączenie lub ograniczenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi jest bezskuteczne, jeżeli sprzedawca zataił podstępnie wadę przed kupującym.

Wady fizyczne Art. 5561 KC - wada fizyczna to niezgodność produktu z umową. Dochodzi do niej w szczególności wtedy, gdy rzecz: nie ma właściwości, które produkt tego rodzaju powinien mieć; nie ma właściwości, o których kupujący został zapewniony przez sprzedawcę lub reklamę; nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę; została wydana kupującemu w stanie niezupełnym.

Wada prawna Art. 5561 KC - wada prawna może polegać na tym, że kupiony przez konsumenta towar: jest własnością osoby trzeciej; jest obciążony prawem osoby trzeciej; cechuje się ograniczeniami w korzystaniu lub rozporządzaniu nim w wyniku decyzji lub orzeczenia właściwego organu.

Roszczenia i uprawnienia W sytuacji wystąpienia wady konsument może złożyć do sprzedawcy reklamację z tytułu rękojmi i zażądać jednego z dwóch działań: wymiany towaru na nowy; naprawy towaru; lub jednego z dwóch uprawnień konstytutywnych: obniżenia ceny; odstąpienia od umowy – o ile wada jest istotna.

Wymiana lub naprawienie towaru Jeśli konsument żąda wymiany rzeczy lub jej naprawy, przedsiębiorca może odmówić spełnienia tego żądania pod warunkiem, że opcja wskazana przez konsumenta: byłaby niemożliwa do zrealizowania dla sprzedawcy – np. ze względu na zaprzestanie produkcji określonych części zamiennych lub całego towaru albo w porównaniu z drugim z możliwych żądań wymagałaby nadmiernych kosztów – np. żądanie wymiany całego urządzenia na nowe, jeśli uszkodzenie dotyczy jednego elementu o niskiej wartości.

Sprzedawca musi wymienić towar lub usunąć wadę w rozsądnym czasie (nie ma tu określonego terminu) i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego. Jeśli tego nie czyni, kupujący może wyznaczyć mu czas na spełnienie żądania. W przypadku dalszej bezczynności przedsiębiorcy i upływu wyznaczonego terminu klientowi wolno odstąpić od umowy lub żądać obniżenia ceny.

Obniżenie ceny lub odstąpienie od umowy Kupujący reklamujący rzecz u sprzedawcy w ramach rękojmi ma również prawo złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy lub obniżeniu ceny. Kupujący może złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy tylko wtedy, gdy wada ma charakter istotny – np. poważne uszkodzenie silnika w samochodzie; Przy oświadczeniu o obniżeniu ceny powinno towarzyszyć określenie kwoty, o którą cena ma być obniżona (z uwzględnieniem wartości towaru z wadą i towaru pełnowartościowego).

Jeżeli jest to pierwsze oświadczenie złożone w ramach reklamacji dotyczącej danego towaru, sprzedawca może zaproponować kupującemu niezwłoczną wymianę lub naprawę – niewiążącą się z nadmiernymi niedogodnościami. Nie może jednak zrobić tego bez powiadomienia o tym kupującego, ma on bowiem prawo do zmiany propozycji przedsiębiorcy (z wymiany na naprawę lub odwrotnie).

Zmiana propozycji sprzedawcy nie będzie możliwa, jeśli to, czego chce kupujący, jest: niemożliwe do spełnienia dla sprzedawcy  albo w porównaniu z drugim z możliwych żądań wymaga nadmiernych kosztów sprzedawcy.

Sprzedawca nie ma prawa odmówić kupującemu obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy, jeżeli nie wywiązał się ze swych obowiązków przy pierwszym żądaniu złożonym przez kupującego w ramach pierwszej reklamacji bądź jest to druga lub kolejna reklamacja danego towaru.  Nie ma tu znaczenia, czy chodzi o tę samą, czy też inną wadę lub usterkę.

Okres rękojmi Sprzedawca odpowiada wobec kupującego za sprzedany towar, jeżeli wada zostanie stwierdzona w okresie 2 lat od momentu jego wydania (5 lat w przypadku nieruchomości) - art. 568 § 1 KC. Terminu tego nie można skrócić, z wyjątkiem towarów używanych, przy których sprzedawca może ograniczyć okres swojej odpowiedzialności maksymalnie do roku. Przez rok trwania odpowiedzialności sprzedawcy istnieje domniemanie, że stwierdzona wada lub jej przyczyna istniała już w momencie sprzedaży.

Jeżeli sprzedawca podstępnie zataił wady towaru, kupującemu przysługuje uprawnienie do złożenia reklamacji z tytułu rękojmi bez względu na okres, jaki upłynął od stwierdzenia wady. Oznacza to, że przedsiębiorca odpowiada za produkt, nawet jeżeli wada zostanie przez kupującego zauważona po upływie 2 lat od wydania rzeczy - art. 568 § 6 KC.

Forma złożenia reklamacji Reklamację można złożyć w dowolnej formie. Paragon fiskalny nie jest konieczny do zareklamowania produktu. Paragon to jeden z wielu dowodów nabycia rzeczy w danym sklepie i w danej cenie. Inne to: świadkowie, wydruki z karty płatniczej czy kredytowej, e-maile. Sprzedawca nie może uzależniać przyjęcia reklamacji od dostarczenia paragonu fiskalnego - art. 558 § 1.

Termin na złożenie reklamacji Kupujący musi złożyć sprzedawcy żądanie wynikające z rękojmi w ciągu roku od dnia zauważenia wady. nie skraca to okresu odpowiedzialności sprzedawcy, który wynosi 2 lata od dnia wydania rzeczy.

Art. 563 KC § 1. Przy sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi, jeżeli nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o wadzie, a w przypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej stwierdzeniu. § 2. Do zachowania powyższego terminu wystarczy wysłanie przed jego upływem zawiadomienia o wadzie.

Termin rozpatrzenia reklamacji Jeżeli żądanie złożone przez kupującego przy reklamacji dotyczy: naprawy towaru, wymiany towaru na nowy, obniżenia ceny towaru, to na sprzedawcy spoczywa obowiązek rozpatrzenia reklamacji w terminie 14 dni kalendarzowych od dnia jej złożenia. W przypadku niedotrzymania tego terminu uznaje się, że reklamacja jest zasadna. Sprzedawca nie może po jego upływie odmówić spełnienia żądania kupującego, nawet jeżeli wada powstała z jego winy.

Przez rozpatrzenie reklamacji należy rozumieć możliwość zapoznania się kupującego ze stanowiskiem przedsiębiorcy. Nie jest więc wystarczające wysłanie przez sprzedawcę odpowiedzi na reklamację przed upływem 14 dni, jeżeli dojdzie ona do kupującego po upływie tego terminu.

Koszty reklamacji Kupujący składający reklamację powinien na koszt sprzedawcy dostarczyć wadliwą rzecz do miejsca wskazanego w umowie (jeżeli tego miejsca nie określono, tam gdzie została mu wydana). Jeżeli ze względu na rodzaj rzeczy lub sposób jej zamontowania dostarczenie do sprzedawcy będzie nadmierne utrudnione, kupujący musi udostępnić mu towar w miejscu, w którym się znajduje.

Koszty wymiany lub naprawy ponosi sprzedawca Koszty wymiany lub naprawy ponosi sprzedawca. W szczególności obejmuje to koszty demontażu i dostarczenia rzeczy, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia. Jeżeli koszt demontażu i ponownego montażu przewyższa cenę kupionego towaru, to kupujący jest zobowiązany ponieść koszty przewyższające wartość zakupionego towaru lub ma prawo żądać od sprzedawcy pokrycia kosztów montażu i ponownego zamontowania – do wysokości ceny kupionego towaru.

Jeżeli w wyniku złożonej w ramach rękojmi reklamacji doszło do naprawienia rzeczy, wymiany, obniżenia ceny albo odstąpienia od umowy, kupujący ma prawo żądać od sprzedawcy naprawienia szkody, którą poniósł z powodu nabycia wadliwego produktu. Jako szkodę w szczególności można potraktować koszt m.in. odebrania rzeczy (np. osobiste koszty związane z wizytą w sklepie), odesłania rzeczy w związku z reklamacją, jej przewozu oraz ubezpieczenia (jeżeli była przesyłana).

Reklamacja montażu Odpowiedzialność sprzedawcy za wadliwy towar dotyczy również nieprawidłowego montażu, jeżeli został on wykonany przez sprzedawcę lub osoby trzecie, za które ponosi on odpowiedzialność, a także jeżeli kupujący samodzielnie dokonał montażu, postępując według instrukcji przekazanej przez sprzedawcę.

W takiej sytuacji kupujący ma prawo żądać demontażu i ponownego zamontowania po wymianie towaru lub usunięciu wady. Jeżeli sprzedawca uchyla się od tego obowiązku, kupujący może wynająć innych wykonawców – na koszt sprzedawcy. Jeżeli koszt demontażu i ponownego montażu przewyższa cenę kupionego towaru, to kupujący: jest zobowiązany ponieść koszty przewyższające wartość zakupionego towaru lub ma prawo żądać od sprzedawcy pokrycia kosztów montażu i ponownego zamontowania – do wysokości ceny kupionego towaru.

Gwarancja Gwarancja to – obok rękojmi – podstawa złożenia reklamacji. Jest to dobrowolne oświadczenie dotyczące jakości towaru złożone przez przedsiębiorcę, czyli gwaranta. Treść gwarancji powinna być sformułowana w sposób jasny i zrozumiały, w języku polskim.

Gwarancja wskazuje obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy sprzedany towar nie ma właściwości określonych w oświadczeniu gwarancyjnym. W szczególności powinna zawierać takie informacje, jak: nazwa i adres gwaranta lub jego przedstawiciela w Polsce; czas trwania i zasięg terytorialny ochrony gwarancyjnej; uprawnienia przysługujące w razie stwierdzenia wady; stwierdzenie „Gwarancja nie wyłącza, nie ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z przepisów o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej”. Warto pamiętać, że obietnice złożone w reklamie są traktowane na równi z tymi zawartymi w oświadczeniu gwarancyjnym

Gwarant Gwarantem może być producent, importer, dystrybutor lub sprzedawca. Sprzedawca może, ale nie musi być gwarantem. Powinno to być określone w oświadczeniu gwarancyjnym. Jeżeli nie jest, można uznać, że gwarancji udzielił przedsiębiorca, który złożył oświadczenie.

Okres ochrony gwarancyjnej Czas gwarancji zależy od woli gwaranta, może więc ona trwać np. rok lub 5 lat bądź zostać udzielona dożywotnio. Jeżeli w oświadczeniu gwarancyjnym nie określono okresu ochrony, przyjmuje się, że wynosi on 2 lata – licząc od dnia, w którym wydano towar kupującemu.

Art. 581 KC Jeżeli gwarant wymienił wadliwy produkt na nowy lub dokonał istotnych napraw, termin gwarancji biegnie od nowa od momentu dostarczenia kupującemu wymienionej lub naprawionej rzeczy. W przypadku wymiany pojedynczej części należącej do reklamowanego towaru czas gwarancji biegnie od nowa w odniesieniu do tej części – np. wymiana karty graficznej w komputerze.

Obowiązki gwaranta Zakres odpowiedzialności gwaranta jest określony w oświadczeniu gwarancyjnym. Może obejmować przede wszystkim zwrot zapłaconej kwoty, wymianę bądź naprawę rzeczy lub zapewnienie innych usług (np. bezpłatne holowanie samochodu w przypadku awarii). Gwarant dobrowolnie i samodzielnie określa swoje obowiązki. Może zatem przewidzieć różne wyłączenia, w zakresie których kupującemu nie będzie przysługiwało żadne uprawnienie.

Forma gwarancji Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego w dowolnej formie, w tym również w reklamie. Brak dokumentu gwarancyjnego w żaden sposób nie uszczupla uprawnień kupującego wynikających z gwarancji. Dokument gwarancyjny powinien zostać wydany wraz z towarem.

Dostarczenie i udostępnienie towaru Kupujący składający reklamację z tytułu gwarancji jest zobowiązany dostarczyć wadliwy przedmiot na koszt gwaranta do miejsca wskazanego w gwarancji lub miejsca wydania towaru. Jeżeli jednak z okoliczności (np. duże rozmiary rzeczy lub skomplikowany sposób montażu) wynika, że wada powinna zostać usunięta na miejscu, kupujący jest zobowiązany udostępnić towar gwarantowi (np. pralka w domu).

Termin wykonania obowiązków gwarancyjnych Gwarant musi wykonać swoje obowiązki (np. naprawić lub wymienić towar) w terminie wskazanym w oświadczeniu gwarancyjnym. Jeżeli nie określono tego czasu, powinien uczynić to niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia dostarczenia mu rzeczy przez kupującego.

Gwarancja a rękojmia Uprawnienia przyznane z tytułu gwarancji są niezależne od uprawnień wskazanych w rękojmi. W przypadku nieuwzględnienia żądań kupującego w ramach jednej ze wskazanych podstaw ma on prawo do dochodzenia roszczeń na podstawie drugiej dostępnej podstawy. Jeśli kupujący korzysta z uprawnień wynikających z gwarancji, zawieszeniu podlega bieg terminu na wykonanie uprawnień z tytułu rękojmi, polegający na konieczności złożenia konkretnych żądań w ciągu roku od zauważenia wady.

Dziękuję za uwagę

Literatura Zbigniew Radwański, Janina Panowicz-Lipska, Zobowiązania – część szczegółowa, Witold Czachórski, Adam Brzozowski, Marek Safjan, Elżbieta Skowrońska-Bocian, Zobowiązania. Zarys wykładu.