„Drogi dziecka ku samodzielności: 2 – Styl wychowania a przekonania rodziców.” „Grupa wsparcia” z cyklu – Wykłady dla rodziców Szklary Górne - 03.03.2017 r.

Szklary Górne - 03.03.2017 r. Pierwsze spotkanie stanowiło wstęp do cyklu wykładów poświęconych dziecku i jego rodzinie. Do materiałów z tej prezentacji zapraszam na strony internetowe Ośrodka, w zakładce „Dla rodziców”. Dzisiejszy temat, to – „Style wychowania, a przekonania rodziców”. O przekonaniach wstępnie mówiłam na poprzednim spotkaniu. Pokrótce wspomnę ten temat.

Szklary Górne - 03.03.2017 r. Ogólnie system przekonań kierowanych na dziecko da się podzielić na dwie grupy: Dziecko, to „biała karta” – wychowanie i nauczanie rozumiane jest jako działania modelujące, kształtujące, to szczegółowe programy działania. To, kim będzie dziecko, zależy od tego, co robią dorośli, czego od niego wymagają, za co je nagradzają bądź karzą. Dziecko, to „istota aktywna od urodzenia” – dziecko aktywnie poznaje świat zgodnie ze swoimi możliwościami, tworzy własny obraz świata tak jak potrafi, buduje własne teorie tak jak rozumie.

Szklary Górne - 03.03.2017 r. Jak widzimy nasze dziecko? - Czy, Jako „białą kartę”? - Czy, Jako „istotę aktywną od urodzenia”?

Szklary Górne - 03.03.2017 r. Teraz powiem Państwu o „otwartym” i „zamkniętym” stylu wychowania: O – „Otwarty styl wychowania” – to jak działalność artysty, podkreślanie i uwypuklanie indywidualności dziecka. To zachęcanie do wyborów (np. co ubioru, jedzenia, zabawy). To wybaczanie słabości swoim dzieciom. Z – „Zamknięty styl wychowania” – to działanie dentysty, który uzupełnia braki i ratującego to, co zepsute. Dorosły jest dominujący, kierujący poczynaniami dziecka, ogranicza jego swobodę wyboru i osiągania celu. Dorosły zawsze wie lepiej, wszystko umie, „wydaje wyroki”.

Działalność artysty. Działalność dentysty, ZASTANÓWMY SIĘ - Szklary Górne - 03.03.2017 r. ZASTANÓWMY SIĘ - Czy nasze postępowanie jako matki, ojca, nauczycielki, nauczyciela raczej przypomina: Działalność dentysty, czy też: Działalność artysty.

6 – Dziecko zaczyna coraz bardziej ufać innym ludziom i czyni postępy. Szklary Górne - 03.03.2017 r. Warto również wspomnieć o - życzliwym kole i - błędnym kole w wychowaniu. Ż) „Życzliwe koło w wychowaniu” - 1 - Dorosłemu udaje się , czasami przypadkowo, zaspokoić jakąś ważną w danym momencie dla dziecka potrzebę. 2 – Dziecko uspokaja się, jest bardzo zadowolone, szczęśliwe, okazuje tę radość, mówi o tym, śmieje się. 3 – Dorosły zauważa to i odwzajemnia te radość, cieszy się razem z dzieckiem, rozmawia z nim. 4 – Dziecko coraz bardziej się otwiera, chętnie podejmuje nowe działania, korzysta z propozycji dorosłego i odnosi sukcesy. 5 – Dziecko coraz rzadziej korzysta z bezpośredniej pomocy dorosłego, staje się coraz bardziej pewne siebie. 6 – Dziecko zaczyna coraz bardziej ufać innym ludziom i czyni postępy. 7 – Dorosły, wzmocniony sukcesem swoim i dziecka, stara się spędzać z nim więcej czasu, szuka do tego okazji. 8 – Dorosły stopniowo zaczyna zaspokajać coraz więcej istotnych dla dziecka potrzeb, i to w sposób coraz mniej przypadkowy. 9 – Dorosły zaczyna być bardziej wrażliwy na rzeczywiste problemy dziecka, rozumie jego intencje 10 – Dorosły coraz lepiej poznaje indywidualność dziecka – odkrywa, iż ono nie chce czegoś wykonać nie dla tego, że nie umie, ale dlatego, że nie jest pewne, czy mu się uda.

B) „Błędne koło w wychowaniu” – Szklary Górne - 03.03.2017 r. B) „Błędne koło w wychowaniu” – 4– Konsekwencją jest nasilanie się problemów dziecka i powstawanie u dorosłego poczucia bezsensowności tego, co robi: brak wiary w celowość własnych poczynań powoduje dalsze obniżanie wrażliwości dorosłego na sygnały płynące od dziecka i … tak się toczy błędne koło w wychowaniu. 3 – U dziecka nasilają się „złe” zachowania, jednocześnie zaczyna się czuć coraz mniej pewnie, traci grunt pod nogami, zamyka się w sobie, wycofuje się z większości kontaktów, staje się więc bardziej „niegrzeczne” i bardziej nieszczęśliwe. 1- Brak wiary w celowość swoich poczynań powoduje u dorosłego osłabienie wrażliwości spostrzegania rzeczywistych problemów dziecka, zaczyna ignorować wiele jego potrzeb, szczególnie emocjonalnych, nie odbiera od dziecka sygnałów, nie rozumie ich lub źle je interpretuje. 2 – dorosły (opiekun), widząc wiecznie nadąsane dziecko, coraz częściej bywa poirytowany, dziecko go drażni, zatem częściej niż kiedyś i częściej niż do innych dzieci jest dla niego surowy, częściej je karze, przestaje być wielkoduszny i trudno przychodzi mu wybaczenie, często podnosi głos, jego wyraz twarzy jest napięty.

Jak wspierać dziecko w procesie rozwoju? Szklary Górne - 03.03.2017 r. Jak wspierać dziecko w procesie rozwoju? Pozwolić na samodzielność i niezależność: niech dziecko samo je mimo, że dookoła robi bałagan; niech samo się ubiera, chociaż odwrotna stroną; niech samo się myje, kapie, bierze prysznic mimo, że zalewa podłogę itp.

Jak wspierać dziecko w procesie rozwoju? Szklary Górne - 03.03.2017 r. Jak wspierać dziecko w procesie rozwoju? Towarzyszyć w zabawach i tworzyć do nich warunki w domu i najbliższym otoczeniu – każda zabawa czegoś uczy.

Szklary Górne - 03.03.2017 r. Jak wspierać dziecko w procesie rozwoju? Czytać baśnie, bajki, opowiadania, jak najczęściej rozmawiać z dzieckiem, także o sprawach domowych, codziennych.

Jak wspierać dziecko w procesie rozwoju? Szklary Górne - 03.03.2017 r. Jak wspierać dziecko w procesie rozwoju? Pracować nad rozwojem kompetencji społecznych.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ          Szklary Górne - 03.03.2017 r. DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ          Zebrała i opracowała: Beata Michałowska-Poleszak Literatura: Brzezińska, A. (2009) Styl wychowania a przekonania rodziców. W: Droga do samodzielności. Jak wspomagać rozwój dzieci i młodzieży z ograniczeniami sprawności. Gdańsk: GWP