ks. Jan Twardowski - życie i twórczość

Wspaniały człowiek, świętej pamięci ksiądz rzymskokatolicki i wybitny poeta jest dla nas przedstawicielem współczesnej liryki religijnej i najpopularniejszym polskim poetą... W swoim życiu był również prałatem honorowym Jego Świątobliwości, żołnierzem AK, powstańcem, katechetą, opiekunem chorych dzieci, redaktorem... Największe nakłady książek mają nie nobliści, Miłosz czy Szymborska, ale właśnie on... Jest poetą największym, najmędrszym, najprostszym, kochanym przez wszystkich, także przez sceptyków i ludzi bez wiary...

ŻYCIE

DZIECIŃSTWO, MŁODOŚĆ Przyszedł na świat 1 czerwca 1915 r. w Warszawie. Jego ojciec, również Jan, był absolwentem Szkoły Technicznej, pracował jako rachmistrz i mechanik na kolei, potem zawiadowca warsztatów parowozowych Warszawa Główna, w końcu radca w Ministerstwie Komunikacji. Natomiast matka Twardowskiego, Aniela z Komderskich, poświęciła się prowadzeniu domu i wychowywaniu czwórki dzieci, oprócz Jana, były jeszcze trzy jego siostry Maria, Halina oraz Lucyna. W 1922 roku rozpoczął naukę w szkole podstawowej, a od 1927 uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie do klasy matematyczno-przyrodniczej. W 1935r. zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył dopiero po wojnie w 1947 r. Swoje pierwsze prace zaczął publikować już w 1933r., a w 1937r. ukazał się pierwszy tomik jego wierszy. Wskutek tego, co przeżył w czasie II wojny światowej, kiedy zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki i zniszczono mu dom rodzinny, w 1943 r. postanowił zostać księdzem....

„Uśmiech jest najprawdziwszym, kiedy jednocześnie uśmiechają się oczy

KAPŁAŃSTWO Po dwóch latach od powzięcia decyzji o zostaniu kapłanem, w trakcie wojny w marcu 1945r. zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Naukę tę kontynuował z przerwami do 1948r. 4 lipca 1948r. przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie koło Pruszkowa, gdzie był wikarym przez trzy lata. Zajmował się nauczaniem religii w szkole specjalnej. W 1952 powrócił do Warszawy, gdzie obejął katechezę w Gimnazjum im. A. Sowińskiego na Woli (uczył tam do 1956). Od 1956 roku pracował w Pruszkowie, ponownie w szkole dla dzieci upośledzonych. Był wikarym w następujących kościołach: Św. Stanisława Kotki na Żoliborzu, Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie, Wszystkich Świętych przy ul. Grzybowskiej. Od 1960 r. aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci...

„Wiara jest zaufaniem Bogu nawet w cierpieniach...”

„Śpieszmy się kochać ludzi, ŚMIERĆ, POGRZEB Odszedł 18 stycznia 2006r. Zmarł w środę koło godziny 19. w szpitalu przy ul. Banacha w Warszawie. Miał 90 lat. Pochowano go 3 lutego w krypcie dla zasłużonych Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, a wbrew ostatniej woli księdza Twardowskiego, który chciał być pochowany na warszawskich Powązkach... Wyszedł na spotkanie z Bogiem zostawiając ludziom wspomnienie dobrego, kochanego człowieka. Poeta ponadczasowy... Będzie pomiędzy nami już zawsze... „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą...”

„Nie wiem czy życie jest silniejsze od śmierci... ...ale miłość była silniejsza od obu...”

TWÓRCZOŚĆ

Dziękuję za uwagę