Szybsze rozpoznanie, lepsze rokowanie

W tym roku zwracamy szczególną uwagę na nowotwory układu limfatycznego, tzw CHŁONIAKI. Chłoniak jest nowotworem układu chłonnego. Chłoniak, podobnie jak inne nowotwory, jest chorobą komórek organizmu. Komórki w różnych częściach ciała działają w różny sposób, ale wszystkie naprawiają się i rozmnażają w ten sam sposób. Normalnie, komórki dzielą się w organizmie w sposób uporządkowany i kontrolowany. Jeśli jednak z jakiegoś powodu proces wymyka się spod kontroli komórki kontynuują dzielenie. W chłoniaku, masa lub guz formują się w jedną lub więcej grup węzłów chłonnych.

Limfocyty są komórkami odpornościowymi w naszym organizmie. Gdy limfocyty zaczynają się rozrastać i rozmnażać bez opamiętania, powstają nowotwory układu chłonnego. Limfocyty są komórkami odpornościowymi w naszym organizmie. Wiodącą rolę w procesie oczyszczania pełnią limfocyty T i B i to od nich pochodzi nazwa całego układu limfatycznego. Limfocyty T rodzą się w szpiku kostnym, dojrzewają w grasicy, po czym zasiedlają śledzionę i obrzeża narządów limfatycznych. I siedzą tam sobie, a na znak, że wróg się zbliża, namnażają się błyskawicznie. Limfocyty B rodzą się i dojrzewają w szpiku, a zasiedlają obrzeża węzłów chłonnych i w razie zagrożenia produkują przeciwciała.

Układ limfatyczny

Klasyfikacja chłoniaków Klasyfikacja chłoniaków opiera się na zidentyfikowaniu komórki początkowej, z której rozwija się populacja komórek patologicznych. Jest kilkadziesiąt jednostek chorobowych w tej grupie chorób, ale najczęściej występuje kilkanaście z nich. Jeśli chodzi o rodzaje chłoniaków, wyróżniamy postacie agresywne oraz przewlekłe.

Chłoniaki przewlekłe rozwijają się bardzo wolno i nie wymagają leczenia przez miesiące, a nawet lata i nie da się ich trwale wyleczyć. Jednak często można osiągnąć stan remisji choroby, który może utrzymywać się długo i czas życia chorych może być podobny do osób zdrowych w tym samym wieku.

Chłoniaki agresywne z kolei rozwijają się szybciej, zazwyczaj dają także objawy i wymagają natychmiastowego leczenia. Przeżycie chorych bez leczenia wynosi od kilku do kilkunastu miesięcy. W przypadku chłoniaków agresywnych istnieje możliwość trwałego wyleczenia. Odsetek uzyskiwanych całkowitych remisji przekracza 60%, natomiast wyleczeń około 40-50%. Najczęściej spotykanym chłoniakiem agresywnym jest chłoniak rozlany z dużych komórek B.

Chłoniaki nieziarnicze mogą różnie przebiegać – zarówno powoli i nieznacznie ograniczać komfort życia pacjentów, jak i szybko i w krótkim czasie doprowadzać do zgonu. Występują w każdym wieku, także w okresie dzieciństwa, lecz rzadko przed 3 rokiem życia. Pierwszym objawem jest znaczny wzrost limfocytów (rodzaj białych krwinek gromadzący się w węzłach chłonnych).

Chłoniaki ziarnicze to rodzaj chłoniaka, który charakteryzuje się obecnością specyficznych komórek nowotworowych w węzłach chłonnych lub w niektórych innych tkankach limfatycznych. Ziarnica złośliwa może rozwijać się podstępnie i mieć nietypowe objawy, które mogą być przypisywane innym schorzeniom. Najczęściej powiększeniu ulegają węzły chłonne (u 95% chorych) w górnej części ciała. Węzły są niebolesne i w odróżnieniu od chłoniaków nieziarniczych ich powiększenie się nie cofa. Chłoniak ten najczęściej rozwija się w węzłach powyżej przepony, czyli w górnej części ciała. Przeważnie są to węzły szyjne (60-80%), pachowe lub śródpiersiowe.. W zaawansowanej postaci choroba może obejmować śledzionę, wątrobę, szpik, tkanki mózgowe. Jeśli rak obejmuje węzły chłonne w centrum klatki piersiowej, ciśnienie wywołane przez nie może powodować obrzęk, niewyjaśniony kaszel, duszność, problemy w przepływie krwi do i od serca.

Przyczyny chłoniaków zaburzenia regulacji immunologicznej (biorcy alloprzeszczepów szpiku, zespoły niedoborów immunologicznych, schorzenia z autoimmnoagresji, infekcje wirusem HIV), czynniki rodzinne (podłoże genetyczne), infekcje wirusowe (EBV, HTLV-1, mononukleoza zakaźna), powikłania późne w postaci wyindukowania chłoniaków po uprzedniej intensywnej i toksycznej chemio-radioterapii jakichkolwiek nowotworów, promieniowanie jonizujące (Hiroschima), przyjmowanie leków immunosupresyjnych, ekspozycja na środki chemiczne owado- i grzybobójcze (pestycydy, herbicydy), rozpuszczalniki chemiczne farb, karcinogeny zawarte w dymie tytoniowym, infekcje bakteryjne (helicobacter pylori, chlamydia), dieta bogata w tłuszcze i związki azotowe.

Objawy:

Diagnostyka i badania Węzły chłonne szyjne , pachowe i pachwinowe powiększają się. Podejrzenie chłoniaka jest możliwe w momencie jednoczesnego powiększenia śledziony i występowania takich objawów ogólnych, jak uczucie zmęczenia, dreszcze, nocne poty. Badania laboratoryjne krwi i moczu uzupełniają obraz kliniczny choroby, jednak całkowite rozpoznanie możliwe jest dopiero po wykonaniu biopsji powiększonych węzłów chłonnych lub samego tylko nacieku skórnego.

Zachorowania i śmiertelność Według ostatnich danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), co roku wzrasta o około 4-5% liczba zachorowań na chłoniaki, które stanowią 5-6 przyczynę zgonów pośród wszystkich chorób nowotworowych. W Polsce szacuje się, że co roku zachorowuje ponad 6000 osób na chłoniaki, w tym około 1000 na chłoniaka Hodgkina Ryzyko zachorowania na chłoniaki nieziarnicze według danych epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów wzrasta wraz z wiekiem i dotyczy najczęściej osób po 55. roku życia. Chłoniak Hodgkina występuje w 5-10% wszystkich przypadków. W tym typie występują charakterystyczne komórki Reed-Sternberga. Typ ten występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet i jest najczęściej diagnozowany u osób poniżej 35 roku życia Wśród najczęściej występujących nowotworów w Polsce chłoniaki zajmowały 6. pozycję u mężczyzn i 7. u kobiet Udział chłoniaka Hodgkina w zachorowaniach na nowotwory w Polsce wynosi 0,5%. W 2010 roku zanotowano ponad 700 zachorowań na to schorzenie W 2010 roku w Polsce częstość zachorowań na chłoniaka Hodgkina była niższa niż średnia dla krajów Unii Europejskiej (dane z 2009 roku): o około 40% u mężczyzn i prawie 20% u kobiet

Miej haka na chłoniaka… lepiej zapobiegać niż leczyć Prowadź aktywny tryb życia Jedz zdrowo i urozmaicaj dietę Znajduj czas na odpoczynek Wykonuj coroczne badania kontrolne Zwracaj uwagę na zmiany w swoim ciele , a w razie nieprawidłowości udaj się do lekarza Dbaj o swój organizm, życia nie oddaj za nic!

Choroby nowotworowe stanowią jeden z największych problemów współczesnej medycyny. Diagnoza nowotworu jest zazwyczaj odbierana jako wyrok, z tą tylko różnicą, że pacjent nie zna daty jego wykonania. Szansa na wygranie walki z chorobą zależy od wielu czynników – przede wszystkim od stadium i rodzaju guza – i nie zawsze musi być niewielka.

NIE DAJ SIĘ ROZSYPAĆ WALCZ O SWOJE ŻYCIE !!!!!

Prezentacje wykonał zespół Geodetek : Karolina Kołodziejczyk Patrycja Kubicka Agata Majda Dominika Ciba