Ciekawostki W mitologii Kim była? W świecie Aurory Ciekawostki W mitologii Kim była?

Ciekawostki o Aurorze Aurora (łacińskiego. Aurora, Jutrzenka, ‘zorza’) – w mitologii rzymskiej bogini zorzy porannej, brzasku i świtu (poranku)[2][3][4]. Była utożsamiana z grecką Eos[2][4][5]. W sztuce starożytnego Rzymu najczęściej przedstawiano ją na wzór greckiej Eos, to jest w szacie koloru szafranowego, na rydwanie zaprzężonym w dwa konie. Imieniem bogini nazwano jedną z planetoid – (94) Aurora oraz rosyjski krążownik Floty Bałtyckiej – Aurora (Aurora). "Aurora" pierwszy raz została użyta bojowo w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905. Pod dowództwem kapitana J. Jegoriewa okręt wszedł w skład dywizjonu krążowników II Eskadry Oceanu Spokojnego, złożonej z okrętów Floty Bałtyckiej wysłanych na Daleki Wschód. 27-28 maja 1905, "Aurora" wzięła udział w bitwie pod Cuszimą, w której razem z innymi krążownikami pancerno pokładowymi miała za zadanie ochraniać statki transportowe. W toku bitwy walczyła z japońskimi krążownikami, otrzymując 18 trafień. Zginęło 16 ludzi, w tym dowódca, uszkodzono jedno działo 152 mm i pięć dział 75 mm. "Aurora" przetrwała bitwę i wraz z krążownikami "Oleg" i "Żemczug" zdołała dotrzeć do amerykańskiej bazy w Manili, gdzie została internowana do końca wojny. W 1906 "Aurora" została zwrócona Rosji i powróciła na Bałtyk, gdzie stała się okrętem szkolnym kadetów. W ciągu następnych lat uczestniczyła w wielu zagranicznych rejsach szkoleniowych. Po remoncie w latach 1945-1947 "Aurora" została przekształcona na okręt-muzeum (zwiedzanie jest bezpłatne), jej wygląd przybliżono do historycznego stanu z 1917. Została następnie zakotwiczona i udostępniona do zwiedzania na Newie w Petersburgu. W latach 1984-87 "Aurora" przeszła generalny remont, po którym jej wygląd przybliżono w jeszcze większym stopniu do historycznego, przy czym jednak znaczną część oryginalnej konstrukcji okrętu zastąpiono nową (między innymi dobudowano nową część podwodną).

Aurora w mitologii Zanim pojawi się na niebie złoty wóz Słońca znad brzegów Oceanu wyjeżdża lekkim rydwanie Aurora, różanopalca bogini jutrzenki. Piękne oblicze młodej bogini jaśnieje rumieńcem zorzy porannej, a wśród szarych świtów zakwita jej szata barwy szafranu. W jakieś wiosenne rano ujrzała Aurora z wysokości nieba urodziwego królewicza „ Titonosa ” i zakochała się w nim, i zapragnęła go poślubić. Ale że był człowiekiem, uprosiła wpierw Dzeusa, by mu dał nieśmiertelność. Lata mijały w szczęśliwym pożyciu małżonków, gdy Aurora zauważyła zmianę: oto barki Titonosa pochyliły się, włosy stały się rzadkie i siwe na skroniach, twarz, dawniej cudna pokryła się zmarszczkami. Titonos starzał się z każdym dniem coraz bardziej. Gorzko płakała bogini! Zapomniała bowiem prosić Dzeusa, aby wraz z nieśmiertelnością dał mu wieczną młodość. Nie było już rady. Titonos mając kilkaset lat zgrzybiał zupełnie, zdziecinniał i stał się taki maleńki, że żona kładła go do kołyski i ze wstydu przed bogami chowała za parawanem, skąd dochodziły jego słabe jąki i skomlenia. W końcu Dzeus przemienił go w świerszcza. Nieszczęśliwa w małżeństwie, nie doczekała się Aurora również pociechy ze swego syna „Memnona”. Był on piękny i silny, i mężny, ale spotkał „Achilese” i poległ z jego ręki. Różanopalca bogini z płaczem przypadła do nóg Dzeusa: „Ze wszystkich bogów – mówiła- jestem najniższa, bo nie mam nawet własnych świątyń. Lecz nie przyszłam cię prosić ani o świątynie bogate, ani o dzni świąteczne, ani o ołtarze. Oto syn mój padł z reki Achillesa. Spraw, najwyższy władco bogów, aby miał on jakąś cześć u ludzi, i w ten sposób złagodź cierpienie matki. Wysłuchał Dzeus jej prośby i kiedy złożono ciało Memnona na stosie, spośród dymu i płomieni wyleciały białe ptaki, które podzieliły się na dwa stada, po czym wróciły i stoczyły nad zwłokami Memnona zacięty bój, składając w ten sposób na jego grobie ofiarę z własnej krwi.

Kim była? Aurora była to bogini zorzy porannej, brzasku i świtu (poranku). Była bóstwem związanym z kultem jutrzenki. Utożsamiana z grecką Eos. Jej pochodzenie nie jest jasne. Według Owidiusza mogła być Pallantis, czyli córką albo Pallasa, albo Hyperiona i żony Teji. Miała dwójkę rodzeństwa: brata (Sol, Słońce) oraz siostrę (Luna, Księżyc). Jej pierwszym mężem był tytan - Astrajos. Mieli kilku synów: Fawoniusz (wiatr zachodni), Aquilo (wiatr północny), Auster (wiatr południowy) i Eurus (wiatr wschodni). Inni synowie to: Fosforos (Gwiazda Poranna) oraz Hesperos (Gwiazda Wieczorna). Z czasem piękno Aurory miało zauroczyć Marsa, co nie spodobało się Wenus. Ta bogini spowodowała, że Aurora zakochała się w śmiertelniku. Aurora w związku z wieloma miłosnymi historiami pojawia się często w rzymskiej poezji erotycznej. Rzymianie zaadaptowali mit grecki, w którym to bogini zakochuje się w księciu Troji - Titonosie. Titonos był śmiertelnikiem, więc zgodnie z prawami natury musiał się zestarzeć i umrzeć. Aurora chcąc mieć swoją miłość przy sobie na zawsze, poprosiła Jowisza o nieśmiertelność dla księcia. Jednak bogini zapomniała wspomnieć Jowiszowi o tym, żeby Titonos był wiecznie młody. W związku z tym miał on żyć wiecznie, ale pod postacią starca. Bogini zdecydowała się ostatecznie zamienić go w konika polnego. W sztuce starożytnego Rzymu najczęściej przedstawiano ją na wzór greckiej Eos. Przedstawiana była zwykle jako urodziwa kobieta z wielkimi skrzydłami u ramion, w peplosie szafranowego (intensywnie żółty) koloru, powożąca dwu-konnym rydwanem lub w locie przed wozem Sola, z kwiatami i pochodnią w ręce. Według wierzeń każdego świtu przemierzała niebo na lekkim rydwanie, zaprzężonym w parę białych lub różowych koni - Lamposa (Świecącego, Jasnego) i Faetona (Promiennego, Błyszczącego). Swą wędrówkę rozpoczynała (wynurzała się z fal Okeanosa) na Wschodzie i kończyła (zanurzała się w falach Okeanosa) na Zachodzie, po drugiej stronie widnokręgu. Otwierała "wrota dnia" (bramę nieba) przed wozem Sola. Rozpraszała mroki nocy, zwiastowała światło dnia ludziom i bogom. Jej nadejście zapowiadał Fosforos (Gwiazda Poranna) - "jaśniejący syn Jutrzenki".

Wyjaśnienie imienia Aurora AURORA Pochodzenia łacińskiego, od słowa Aurea, aureola (złota, złocista). ZDROBNIENIA :Aurka. INNE FORMY: Aurelia, Aura. OBCE FORMY: Aurora, Forma męska: Aureli, Aurelian, Aureliusz, Aureus. MITOLOGIA: Aurora, w mitologii rzymskiej bogini Jutrzenki, powożąca po porannym niebie rydwanem zaprzężonym w parę koni, poprzedzana przez gwiazdę zaranną. PATRONKA: Św. Aura w Paryżu sprawowała funkcję ksieni w klasztorze założonym przez św. Eligiusza.

Obraz zorzy porannej

Album zdjąć Stanisław Wyspiański: Jutrzenka, Fosforos, Hesperos, Helios, rysunek ołówkiem do Iliady, Muzeum Narodowe w Warszawie.

Aurora

Aurora . Gérard de Lairesse: Apollo i Aurora, obraz olejny na płótnie, 1671 r., Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

Dziękujemy za obejrzenie prezentacji Mamy nadzieje że się czegoś nauczyliście . Opracowały: Emilia Pospuła Andżelika Zakrzewska Ewelina Tomaszek Natalia Siekirka Jagoda Makarewicz