DOJRZAŁOŚĆ Dojrzałość to w pierwszym skojarzeniu posiadanie odpowiednich cech typowych dla organizmu, który zakończył już proces rozwoju. Na przykład owoc lub zwierzę, które po zewnętrznych cechach uznajemy za dojrzały lub niedojrzały.

ALE... W odniesieniu do człowieka, to nie tylko zespół określonych cech fizjologicznych. Dojrzałość człowieka dotyczy wszystkich jego sfer, także jego sfery duchowej, a dokładniej, jego wiary.

Można też być NIE-DOJRZAŁYM chrześcijaninem Porównajmy wiarę dziecka i dorosłej osoby: Dziecko: Jest łatwowierne. Uwierzy we wszystko. Człowiek dorosły: Nie przyjmuje z taką łatwością prawd wiary, konfrontuje je ze swoim rozumem i otaczającym światem. Wiara człowieka wzrasta wraz z zaufaniem do tego, w którego wierzymy, lub który nam pewną prawdę przekazuje.

Co znaczy być dojrzałym chrześcijaninem?.. Czyli słów kilka o naszym wezwaniu do świętości.

CHRZEŚCIJANIN Dla chrześcijanina momentem włączenia w Kościół i obdarzenia wiarą jest chrzest święty. Chrzest jest jak nierozpakowany prezent, który trzeba rozwinąć, aby cieszyć się jego owocami. Komunia święta umacnia nas w więzi z Chrystusem i między sobą. To ważny etap wtajemniczenia. Do kolejnego przygotowujecie się wy. Jest nim bierzmowanie.

Przykład... Bł. Chiara Luce Badano Chrześcijanka z Włoch związana z Ruchem Focorali. Mając 14 lat, pisze : „Odkryłam na nowo Ewangelię, w nowym świetle. Zrozumiałam, że nie byłam autentyczną chrześcijanką, ponieważ nie żyłam Nią do końca. Teraz chcę uczynić tę wspaniałą Księgę moim jedynym celem. Nie chcę i nie mogę pozostać analfabetką tak nadzwyczajnego przesłania. Tak, jak łatwo mi przychodzi nauczyć się alfabetu, tak samo łatwo powinnam nauczyć się żyć Ewangelią”. Mając 17 lat dowiaduje się, że jest chora na raka. Przechodzi dwie bardzo bolesne operacje. Po chemioterapii traci włosy. Przy każdym straconym kosmyku mówi prosto ale treściwie: „Dla Ciebie Jezu”. Rodzice przypominają jej, że za tym wszystkim kryje się tajemniczy plan Boga. Chiara kocha jeszcze goręcej. Koledze, który jedzie do Afryki z misją humanitarną oddaje swoje oszczędności. Mówi: Mi nie są potrzebne. Ja mam wszystko. Przykład...

ŚWIĘTOŚĆ Każdy z nas na mocy chrztu jest powołany do dążenia do świętości. To jest to wezwanie do doskonałości. Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec Wasz w niebie. Świętości, a więc i dojrzałości nie zdobywa się na siłowni duchowej, ale jest łaską. Jednak trzeba z nią współpracować, a to wymaga wysiłku. Modlitwa przede wszystkim – codzienna dawka modlitwy jest obowiązkowa, aby zachować odpowiednią formę i rozwijać w sobie świętość. Konieczna jest modlitwa poranna i wieczorna, poza tym w ciągu dnia, nawet podczas wykonywania innych zajęć. Zaleca się szczególnie różaniec, koronkę, Anioł Pański. Bardzo dobrą praktyką jest codzienna kontrola świętości – tzw. rachunek sumienia, najlepiej na koniec dnia.

Sakramenty to drugi konieczny warunek rozwoju świętości Sakramenty to drugi konieczny warunek rozwoju świętości. Regularne przystępowanie do sakramentów: sakramentu pokuty i Eucharystii. Sakrament pokuty pozwala oczyścić organizm z wszelkich toksyn duchowych, a Eucharystia uzupełnia wszelkie braki organizmu w sferze duchowej. Jej szczególnym skutkiem jest mocne zjednoczenie z Chrystusem. Pismo Święte - jego czytanie pozwala poznać zasady zdrowego życia, by nie zniweczyć dotychczasowej pracy i pozwala zrozumieć cele, jakie stawia przed nami cały trening.