Sławne kobiety w historii

Nefretete- ukochana żona faraona Echnatona

Najpotężniejsza kobieta starożytności Pochodzenie Nefrete (również Nefretiti) nie jest do końca jasne. Spekuluje się, że była córką generała armii egipskiej, księżniczką Mittanijską lub Syryjką. Żyła w XIV w. p. n. e. Jej prawdziwe imię brzmiało Taduhepa; dopiero w Egipcie zmieniono je na Nefretete, co oznacza „Ta, która przybyła”. Była żoną faraona Echnatona, miała z nim 6 córek. Nefretete z jego matką zajmowała się polityką, przyjęła również na siebie ciężar wychowania Tutanchamona, syna Echnatona z pierwszego małżeństwa. Wspólnie z mężem wprowadziła reformę religijną; zlikwidowano wielobóstwo, uznano kult boga Atona. Ludowi Egiptu się to nie spodobało, więc faraon i jego żona przenieśli stolicę do Achetatonu, gdzie ich życie i małżeństwo przeżywało swoje najlepsze lata. Żona faraona została mianowana współregentką. Po pewnym czasie Echnaton załamał się jednak pod naciskami ludu, który chciał wrócić do starej religii. Wówczas Nefretete odsunęła się od dworu i wszyscy sądzili, iż zmarła. W całym Achetatonie starano się usunąć jej imię z reliefów i posągów. Jednak w grobowcu najstarszej córki Nefretete znajdują się malowidła ukazujące Nefretete jako prawowitą członkinię rodziny królewskiej.

Popiersie Nefretete w Muzeum Egipskim w Berlinie. Odkryte w 1912 roku przez Ludwiga Borchardta. Zostało wykonane ok roku p. n. e.

Rycheza- pierwsza królowa Polski

Jedna z najbardziej niedocenianych władczyń w historii Córka władców Lotaryngii, urodzona ok. 998r., stanowiła najlepszą partię w ówczesnej Europie; jej matka była siostrą cesarza Ottona III, a babka- córką bizantyjskich cesarzy. Jej rękę dla Mieszka II zaproponował Otton III podczas zjazdu gnieźnieńskiego. W 1013 roku poślubiła Mieszka i zamieszkali na wyspie na Jeziorze Lednickim. W 1016 roku przyszedł na świat ich syn- Kazimierz Odnowiciel, a kilka lat później dwie córki- Rycheza i Gertruda. Po śmierci Bolesława Chrobrego- teścia Rychezy, jej syn Kazimierz został oddany „na nauki” do klasztoru, a do roli króla zaczęto przyuczać Bolesława Zapomnianego- syna Mieszka z nieprawego łoża. Pod koniec 1031 roku bracia jej męża wzniecili bunt, a po śmierci Mieszka II władzę objął Bolesław Zapomniany. Rycheza z synem Kazimierzem udała się na wygnanie. Bolesław zmarł w 1038, a Kazimierz po kilku latach zasiadł na polskim tronie. Po koronacji syna nie wróciła do Polski. Wstąpiła do klasztoru w Niemczech i zmarła w 1063 roku.

Heloiza- najsłynniejszy romans średniowiecza Ty wiesz najlepiej, mój miły, i wszyscy wiedzą, że tracąc Ciebie, stradałam wszystko; że zbrodnia najnikczemniejsza i wszystkim wiadoma wyrwała mi Ciebie, me szczęście burząc na zawsze; że wreszcie nieporównanie boleśniejszy nad stratę był sam rodzaj klęski. Heloiza w liście do Abelarda

Tragiczny koniec wielkiej miłości Heloiza urodziła się we Francji w 1098 roku. Wychowywał ją jej wuj Fulbert, który zadbał o to, by dziewczyna posiadła gruntowne wykształcenie. Było to niespotykane w tamtych czasach i o dziewczynie szybko usłyszeli wszyscy, między innymi Piotr Abelard- wielki uczony. Zaczął on dawać lekcje Heloizie i ich znajomość szybko przerodziła się w miłość. To uczucie szybko zaowocowało dzieckiem. Para pobrała się, jednak fakt ten nie mógł wyjść na jaw, ponieważ Abelard nie mógłby wówczas nauczać na uniwersytecie. Wuj Heloizy zignorował jednak prośbę małżeństwa i wkrótce cały Paryż wiedział o mariażu. Wówczas Abelard zorganizował przeprowadzkę Heloizy do klasztoru Argenteuil; osiągnęła tam godność ksieni. Kiedy Abelard został napadnięty przez ludzi Fulberta, schronił się w opactwie st. Denis i został mnichem. Małżonkowie bardzo się od siebie oddalili; Abelard powrócił do nauczania i dopiero, gdy Heloiza została zmuszona do opuszczenia klasztoru, podarował jej klasztor Parakleta. Pozostawili po sobie obszerny zbiór listów.

Eleonora Akwitańska- najpotężniejsza kobieta średniowiecza Alienor z Akwitanii nieraz nazywana była drugą Messaliną albo też Meluzyną. (…) Miałam sposobność nieco bliżej przyjrzeć się tej postaci: dostrzegłam Alienor zupełnie inną niż myślałam. Kobietę o niezwykłej osobowości, wyrastającą ponad swą epokę. Régine Pernoud, „Alienor z Akwitanii”

Matka króla Anglii- Ryszarda Lwie Serce Eleonora Akwitańska była jedyną kobietą w historii, która była królową Anglii i Francji jednocześnie. Jej pierwszym mężem był Ludwik VII, delfin Francji. Urodziła mu dwie córki. Władcy Francji brali udział w II krucjacie w Ziemi Świętej. W 1152r. uzyskali rozwód i Francja straciła Akwitanię- dziedziczne księstwo Eleonory. Sześć tygodni później Eleonora poślubiła króla Anglii, Henryka II i mieli ośmioro dzieci. Po narodzinach najmłodszego syna Jana Bez Ziemi, Eleonora powróciła do Akwitanii. Skrycie organizowała bunt swoich synów przeciwko ojcu, który został wykryty i królowa była więziona przez swojego męża przez 15 lat. Po jego śmierci jej syn, Ryszard Lwie Serce uwolnił ją i mianował regentką na czas III krucjaty; odebrała przysięgę wierności z rąk angielskich wielmożów w imieniu syna. Po śmierci Ryszarda, w konflikcie Jana Bez Ziemi i króla Francji Filipa II poparła swojego syna. Jan wówczas stracił poparcie wielmożów i Normandię- najpiękniejszą posiadłość Anglików na kontynencie. Wszystkie sojusze zawierane przez akwitańską księżniczkę zerwały się przez jej syna. Po jej śmierci możnowładcy Akwitanii wypowiedzieli posłuszeństwo królowi Janowi.

Izabela Kastylijska- imperiatorka i wizjonerka „Przybyłam do tego kraju i nie zamierzam go opuszczać, uciekać stąd ani stronić od pracy- nie pozwolę, żeby moi wrogowie okryli się chwałą, a moi poddani cierpieli” -Izabela I Kastylijska

Święta czy diablica? Urodziła się w 1451 roku. Jej starszy brat, król Kastylii Henryk nie miał dzieci; jego następczynią została Joanna la Beltraneja- córka z nieprawego łoża jego żony- Joanny Portugalskiej. W 1469 roku Izabela poślubiła Ferdynanda księcia Aragonii, jednocząc tym samym Kastylię i Aragonię. Po śmierci Henryka wybuchła wojna, którą wygrała Izabela- Joanna la Beltraneja pod przymusem wstąpiła do klasztoru. W ciągu jej panowania wielokrotnie wybuchały bunty niezadowolonych z panowania kobiety grandów, jednak każdy z nich zostawał tłumiony. Ważnym wydarzeniem było wprowadzenie inkwizycji w 1481r. Aby „wyplenić” całkowicie Maurów z Hiszpanii w 1491 roku para królewska najechała Granadę, ostatnią „przystań” muzułmanów na półwyspie Iberyjskim. Maurowie mogli pozostać w Hiszpanii i cieszyć się swobodą religijną lub ją opuścić. Wkrótce jednak Izabela złamała dane innowiercom słowo; wedle edyktu z Alhambry wszyscy innowiercy mieli opuścić Hiszpanię. W 1492 roku sfinansowała wyprawę Kolumba do Indii. Zmarła na raka w 1504 roku, w niedługi czas po śmierci swego jedynego syna, Jana z Asturii. Imperium Hiszpanii odziedziczył Karol Habsburg, syn Joanny Szalonej, córki Izabeli.

Katarzyna Medycejska- zbrodniarka i matka królów Jedna z najbardziej niedocenianych i oczernianych władczyń w historii Europy. Urodziła się w 1519 roku we Florencji, w rodzie kupców. Została żoną króla Francji Henryka II. Pełną władzę uzyskała dopiero po jego śmierci w 1559r. Miano krwiożerczej królowej zyskała właśnie wtedy- jako gorliwa katoliczka toczyła wojny z hugenotami. Była inicjatorką nocy św. Bartłomieja- podczas ślubu jej córki Margaret z hugenockim królem Nawarry Henrykiem (po śmierci synów Katarzyny został królem Francji) rozkazała swoim katolickim poddanym zamordować protestantów, którzy zjechali na wesele. Nazywano ją trucicielką i łowczynią okazji; rzekomo zamordowała królową Nawarry Joannę i dwoje najstarszych synów. Powszechnie znana była jako patronka Nostradamusa- miał przewidzieć śmierć jej męża i trzech synów. Była mecenasem sztuki, szczególnie architektury. Zmarła w Blois, w 1589r.

„Szczęście to jedyna rzecz, jakiej my królowe nigdy nie mamy.” Henryk Walezy- syn Katarzyny, król Polski

Emily Dickinson- samotny geniusz „Na zawsze” składa się z wielu „teraz”. -Emily Dickinson

Życie za zamkniętymi drzwiami Emily Dickinson, amerykańska poetka urodziła się w 1830 roku w Amherst w stanie Massachusetts. Wyjąwszy kilka wyjazdów w młodości, nigdy nie opuściła rodzinnego miasta. Wiersze zaczęła pisać około 30. roku życia. Większość z nich ukazała się po śmierci poetki. Przez ostatnie 20 lat życia Emily nie wychodziła z domu, jednak tak naprawdę kwitło wokół niej życie towarzyskie. Ze swoimi przyjaciółmi nieustannie wymieniała się listami, przekazywała swoje wiersze, dopraszała się z ich strony uwagi, co kłóci się z obrazem potulnej, cichej starej panny. Nigdy nie wyszła za mąż, w wieku 47 lat odrzuciła zaręczyny sędziego Otisa Lorda. Zmarła w 1886 roku. Jej wiersze eksplodują znaczeniem, poetka mówi prostym, ale dosadnym językiem. Jej zdania są urywane, wypowiadane szybko i bez tchu, niezakończone kropką czy przecinkiem.

Maria Skłodowska- Curie- najsłynniejsza Polka Urodziła się w 1867 roku w Warszawie. Podczas studiów na Sorbonie w Paryżu, gdzie poznała swojego męża Piotra Curie, jednym z jej wykładowców był sławny uczony, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki Gabriel Lippmann. Dwa razy została nagrodzona Nagrodą Nobla, była pierwszą kobietą w historii, która otrzymała tę nagrodę dwukrotnie. W 1906 roku odniosła kolejny sukces: została pierwszą kobietą- profesorem na Sorbonie- wykładała fizykę. Po otrzymaniu drugiej Nagrody Nobla zainicjowała otwarcie Instytutu Radowego- z jego progów wyszło czterech Noblistów. Po zakończeniu I wojny światowej amerykańska polonia umożliwiła jej zakup grama radu dla Instytutu Radowego. Zmarła w 1934 roku we Francji na skutek anemii i choroby popromiennej.

„Człowiek nigdy nie ogląda się na to, co zrobione, ale na to patrzy, co ma przed sobą do zrobienia.” Z córkami: Irène i Ève

Florence Nightingale- pierwsza pielęgniarka Urodziła się w 1820 roku we Florencji. W 1851r. zaczęła przyuczać się zawodu pielęgniarki w jednym z miast niemieckich. Po dwóch latach wyjechała do Londynu, gdzie przejęła stanowisko przełożonej Zakładu Opieki dla Chorych Dam. W 1853r. wybuchła wojna krymska i dwa lata później pielęgniarka pojechała na front do Albanii. Wszechobecny bród i prymitywizm warunków sanitarnych nie zniechęcał kobiety. Do późna w nocy przechadzała się wśród pacjentów z lampą w dłoni, skąd wziął się jej przydomek. W 1856r. przeprowadziła inspekcję szpitali na płw. Krymskim. Przez następne lata zajmowała się reformą szpitalnictwa, powołała Królewską Komisję do Spraw Zdrowia w Wojsku, pod jej patronatem opracowano „Uwagi o zdrowotności, wydajności i administracji sanitarnej w armii brytyjskiej”. Przez ostatnie lata życia zajmowała się szkoleniem pielęgniarek w swoim Funduszu Nightingale. 2 lata po jej śmierci na Kongresie Pielęgniarek w Kolonii utworzono Międzynarodową Fundację im. Nightingale, która kształciła pielęgniarki.

„Dama z lampą”

Elżbieta II- Ostatnia Królowa Praprawnuczka królowej Wiktorii, najdłużej panująca monarchini Wielkiej Brytanii. Córka króla Wielkiej Brytanii Jerzego VI i Elżbiety Bowes- Lyon. Jest głową 17 państw. Wstępując na tron w wieku 26 lat, obiecała, iż jej życie upłynie na służbie swemu narodowi. W ciągu 64 lat panowania odwiedziła około 120 krajów, odbyła 270 oficjalnych wizyt, „przetrwała” 12 premierów Wielkiej Brytanii. Jest pierwszym monarchą tego kraju, który przyjął papieża- Jan Paweł II odwiedził pałac Buckingham w 1981r. Królowej zarzucało się chłód w stosunku do księżnej Diany, większą miłość do psów, aniżeli do rodziny i niezdolność do wygłaszania przemówień bez kartki, jednak ze wszystkich pomówień Elżbieta zawsze wychodziła obronną ręką. Uosabia ona ideały prawdziwej monarchii, jest spokojna i wyniosła, zachowuje dystans od swoich poddanych.

Uosobienie prawdziwej monarchii

Bibliografia „Niezwykłe kobiety w dziejach”- Andrzej Donimirski „Polska Piastów”- Paweł Jasienica „Przysięga królowej”, „Wyznania Katarzyny Medycejskiej”, „Ostatnia królowa”- Christopher W. Gortner „Kochanki i królowe. Władza kobiet”- Benedetta Craveri „Alienor z Akwitanii”- Regine Pernoud „Ostatnia królowa”- Marc Roche Wikipedia, wolna encyklopedia Obrazy- Google Grafika

Projekt wykonały: Klaudia Stanisz Aleksandra Szarek Michalina Albińska Dominika Tkacz Klasa IIc