Automatyczne wyświetlanie Slides will advance automatically
Widok od strony wschodniej, z neogotycką wieżą
Historia zamku w postaci murowanej sięga pierwszej połowy XV wieku i rodu Górków. Od tego czasu zamek kilkakrotnie zmieniał właścicieli. W drugiej połowie XIX wieku ówczesny właściciel Tytus Działyński nadał mu wygląd w stylu gotyku angielskiego z elementami architektury orientalnej. Przebudowę zamku zakończył Władysław Zamoyski. On to przekazał na własność narodowi polskiemu wszystkie swoje dobra wraz z zamkiem, dziełami sztuki i biblioteką. Zamek otoczony jest fosą, a wokół niego rozciąga się piękny park znany jako Arboretum Kórnickie
Strona południowa, zdominowana przez łuk indyjski
Pokój Władysława Zamoyskiego
Pokój Generałowej
Salon
Salon nazywany przez Władysława Zamoyskiego „pokojem skazańców”, gdyż prawie wszyscy portretowani skazani byli za udział w powstaniach narodowych
Stół obrotowy dekorowany mozaiką z sęków 16 gatunków drzew
Fortepian Klaudyny Potockiej. Grywał na nim Fryderyk Chopin
Sala Herbowa - Jadalnia
Kasetonowy strop w Sali Herbowej mieszczący w 71 skrzyńcach tarcze z herbami rycerstwa polskiego.
Czarna sala
Pokój Marii Zamoyskiej z bogatą orientalną sztukaterią sufitu.
Tytus Działyński w hołdzie dla Turcji, która jako jedyna nie uznała rozbioru Polski umieścił na suficie napis arabski z wyznaniem wiary islamskiej „Nie ma zwycięzcy ponad Boga”
Zakątek myśliwski
Hol i korytarze piętra
Sala Mauretańska z kolekcją dawnego uzbrojenia i pamiątek narodowych
Pokój gościnny
Schody na wieżę
Widok na park
Arboretum w Kórniku założył w początkach XIX wieku Tytus Działyński z synem Janem. Dzisiaj jest ono największe i najstarsze w Polsce. Zajmuje powierzchnię ok. 40 ha, a zgromadzono tu ok. 3 tysięcy gatunków drzew i krzewów. Obecnie Arboretum Kórnickie należy do Instytutu Dendrologii Polskiej Akademii Nauk. Jak głosi legenda nocami po parku i zamkowych komnatach przechadza się Teofila z Działyńskich, zwana „Białą Damą”
Więcej prezentacji na stronie : For more presentations, please visit my website Foto i opracowanie: Tadeusz Łomiński 2011 r. Muzyka: Ernesto Cortazar – fragmenty utworów