Lekcja 10 na 4 czerwca, 2016

1.Przepowiedziane przyjście. Zachariasz 9:9; Aggeusz 2:6-9  Przepowiedziane przyjście. Zechariah 9:9; Aggeusz 2:6-9  Pragnienie wszystkich narodów. Mateusz 21: Momenty decyzji  Owocowanie albo pozorowanie owocowania. Mateusz 21:18-22  Upadek na kamień albo zmiażdżenie przez kamień. Mateusz 21:33-46  Założenie szaty weselnej lub swojej własnej. Mateusz 22:1-15 W dniach poprzedzających ukrzyżowanie Jezus objawił swoją misję, spełniając kilka mesjanistycznych proroctw. Jego ostatnie przesłania zawierały wyraźnie wezwanie do zaprzestania formalizmu i podjęcia decyzji dotyczących życia wiecznego.

„Wesel się bardzo, córko syjońska! Wykrzykuj, córko jeruzalemska! Oto twój król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy on i zwycięski, łagodny i jedzie na ośle, na oślęciu, źrebięciu oślicy” (Zachariasz 9:9) „Poruszę wszystkie narody tak, że napłyną kosztowności wszystkich narodów i napełnię ten dom chwałą - mówi Pan Zastępów” (Aggeusz 2:7) Gdy ludzie wrócili z Babilonu i zaczęli budować nową świątynię, wielu z nich płakało, ponieważ porównali ją ze świątynią Salomona (Ezdrasz 3:11-13). Bóg głosem proroków - Aggeusza i Zachariasza - zapowiedział przybycie w chwale Mesjasza do jego miasta i świątyni. Jezus miał napełnić to miejsce chwałą. Celem świątyni było nauczanie, że zbawienie przyjdzie przez Jezusa. Teraz Zbawiciel w rzeczywistości wkraczał w jej przedsionki.

„Rzesze zaś mówiły: To jest prorok Jezus, ten z Nazaretu Galilejskiego” (Mateusz 21:11)

„Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie, widząc cuda, które czynił, i dzieci, które wołały w świątyni i mówiły: Hosanna Synowi Dawidowemu, oburzyli się” (Mateusz 21:15) Jezus przepędził handlarzy, którzy uprawiali haniebny proceder w świątyni. Następnie dokonał wspaniałych rzeczy, nauczając i uzdrawiając chorych. Jego chwała wypełniła świątynię — tym samym spełniło się proroctwo Aggeusza. Kapłani byli odpowiedzialni za nauczanie ludu na temat prawdziwego znaczenia rytuałów świątynnych. Wielu z nich obawiało się utraty swojej pozycji jako gospodarzy przybytku, dlatego faktycznie stracili oni z oczu prawdziwe znaczenie obrzędów świątynnych – zbawienie w Jezusie. Kapłani powinni być tymi, którzy najbardziej cieszą się z powodu przyjścia i służby Jezusa. Oni jednak „byli oburzeni”.

„I ujrzawszy przy drodze jedno drzewo figowe zbliżył się do niego, ale nie znalazł na nim nic oprócz samych liści. I rzecze do niego: Niechaj się już nigdy z ciebie owoc nie rodzi na wieki. I uschło zaraz figowe drzewo” (Mateusz 21:19) Pokryte liśćmi drzewo figowe powinno mieć duże owoce, aczkolwiek mogły one być jeszcze niedojrzałe. Z drugiej strony, inne drzewa w ogrodzie, które nie miały liści, nie wywoływały fałszywych oczekiwań. Było jasne, że nie mają owoców, zatem nie mogły nikogo rozczarować. (na podstawie SDA Bible Commentary, Marek 11:13). Drzewo figowe symbolizowało kapłanów. Uczynili oni służbę w świątyni bezowocną. Jezus pragnął obudzić sumienia przywódców poprzez tę i inne przypowieści. Jednak tylko niektórzy z nich odpowiedzieli na to wezwanie (Dzieje Ap. 6:7).

„I kto by upadł na ten kamień, roztrzaska się, a na kogo by on upadł, zmiażdży go” (Mateusz 21:44) Jezus powiedział przypowieść o winnicy [Izrael], właścicielu winnicy [Bóg] i dzierżawcach winnicy [przywódcy]. Zabili oni sługi, którzy przyszli po zbiory [prorocy] i zabili także jego syna [Jezus]. „A gdy arcykapłani i faryzeusze wysłuchali jego podobieństw, zrozumieli, że o nich mówi” (Mateusz 21:45). Jezus użył starej historii powiązanej z budową świątyni, aby przedstawić siebie jako „kamień, który odrzucili budowniczowie” (Mateusz 21:42). Następnie zachęcił On ich do rozbicia swojej dumy na Nim, tak by nie byli zniszczeni przy Jego przyjściu.

„Podobne jest Królestwo Niebios do pewnego króla, który sprawił wesele swemu synowi” (Mateusz 22:2) Bóg zapewnił zbawienie każdemu przez ofiarę Jezusa, tak jak uczynił król w przypowieści. Możemy nauczyć się z przypowieści, że zbawienie jest za darmo zaoferowane każdemu. Jednakże ci, którzy pierwsi usłyszeli wiadomość, nie chcieli jej przyjąć. Bóg nie zmusi nikogo, by żył wiecznie, jeśli on tego nie chce. Tylko ci, którzy są chętni ubrać „szatę weselną” (sprawiedliwość Chrystusa), będą się cieszyć życiem wiecznym.

„Pan Bóg przez Chrystusa wyciąga swoją dłoń, przez cały dzień zapraszając potrzebujących. On przyjmie każdego i wszyscy są mile widziani. On nikogo nie odrzuca. Jest jego chwałą przebaczyć największemu grzesznikowi. On odbierze łup mocarzowi, wyzwoli pojmanych, wyrwie głownię z płonącego ogniska. Bóg zniży złoty łańcuch swojej łaski do największych głębin ludzkiego upadku i podniesie poniżoną duszę zanieczyszczoną grzechem. Jednakże człowiek musi być chętny, aby przyjść i współpracować w pracy zbawienia swojej duszy przez skorzystanie z możliwości danych przez Boga. Pan nikogo nie zmusza. Nieskalana szata weselna sprawiedliwości Chrystusa jest przygotowana, by przykryć grzesznika, lecz jeśli odmówi, będzie musiał zginąć”. E.G.W., Abym mógł go poznać (That I may know Him), 17 sierpnia