Przyjaciel i wymagający nauczyciel

2 Karol Wojtyła „ 18 maja 1920 roku, o dziewiątej rano, nie było mnie jeszcze na świecie. Jak mi później powiedziano, urodziłem się po południu między piątą a szóstą. Mniej więcej w tym samym czasie, po południu między piątą a szóstą, tyle że pięćdziesiąt osiem lat później, zostałem wybrany na papieża.”

3 Karol Wojtyła w gimnazjum „Kiedy byłem w gimnazjum… Adam S. Sapieha, metropolita krakowski, wizytował naszą parafię w Wadowicach … Po moim przemówieniu zapytał katechetę na jaki kierunek studiów wybieram się po maturze … „Idzie na polonistykę”. Na co arcybiskup miał odpowiedzieć : „ Szkoda, że nie na teologię”.”

4 Zawsze kochałem młodzież (1) „Zawsze kochałem młodzież: (…) podczas mojej posługi kapłańskiej, jak również teraz, gdy Pan polecił mi pełnić służbę na czele Kościoła. Już pierwszego dnia mojego pontyfikatu powiedziałem, że młodzież jest nadzieją Kościoła; powtarzam to zawsze i przy każdej okazji.”

5 Zawsze kochałem młodzież (2) „ Jestem przekonany, że Kościół Rzymu, podobnie jak każdy inny Kościół na świecie, musi być budowany wysiłkiem młodych.”

6 Studia i praca w kamieniołomie „Studia zostały przerwane na początku drugiego roku, wkrótce też zacząłem pracować w kamieniołomie … Przydzielono mnie do pracy tzw. Strzałowemu … Nieraz tak się do mnie odzywał : „ Karolu ty tobyście poszli na księdza. Dobrze byście śpiewali, bo macie ładny głos, i byłoby wam dobrze …”

7 Wspaniali ludzie „Spotykałem się na co dzień z ludźmi ciężkiej pracy, poznałem ich środowisko, ich rodziny, ich zainteresowania, ich ludzką wartość i godność. Osobiście doznałem od nich wiele życzliwości. Wiedzieli, że jestem studentem, i wiedzieli, że jeżeli tylko okoliczności pozwolą, wrócę do studiów. Nigdy jednak nie doznałem z tego powodu jakiejś nieżyczliwości. Nie drażniło ich, że do pracy przynosiłem książki.”

8 Duszpasterskie początki „ Muszę przyznać, że nie byłem zbyt wytrwały w przywiązaniu do humanistyki. Skoro już w okresie okupacyjnym przeszedłem na inną drogę powołania i zacząłem na tej innej drodze powołania, to znaczy w kapłaństwie, pracować, to wówczas na nowo otworzył się przede mną świat uniwersytecki, ale już przede wszystkim od strony młodzieży akademickiej. Bardzo szybko zacząłem pracować jako duszpasterz akademicki.”

9 Turystyczne duszpasterstwo (1) „Zacząłem jako kapłan, i to kapłan pracujący naukowo (ta okoliczność jest ważna), uprawiać turystykę dla wypoczynku. Wkrótce jednak zorientowałem się, że wypoczynek ten można wykorzystać jeżeli nie bardziej po kapłańsku, to z pewnością bardziej po duszpastersku.”

10 Turystyczne duszpasterstwo (2) „Oto istnieją młodzi ludzie, którzy nie tylko jeżdżą na nartach, wędrują po górach i szosach (rowery) i pływają kajakami po naszych wspaniałych północnych jeziorach, ale również uczestniczą we Mszy św., i to nie tylko z obowiązku raz w niedzielę, oraz przystępują do Komunii św.”

11 Ksiądz na wycieczce „ Jeżeli kapłan w wycieczce nie przeszkadza, jeżeli jest wręcz poszukiwany, to znak, że mamy do czynienia z możliwością duszpasterstwa indywidualnego, sięgającego do głębi młodej duszy na zasadzie obustronnego zaufania, a przy tym przedmiotem tego duszpasterstwa są właśnie ludzie młodzi, ludzie z rasy zdobywców. Nie można się wówczas cofnąć, kto wie nawet, czy nie wypada poszukać takiej możliwości.”

12 Jestem człowiekiem gór „… ja z rodu jestem człowiekiem gór (…) chociaż moją Ojczyzną jest cała Polska, wszędzie, gdzie jest Polska, i wszystko, co jest polskie – to jednak z tą częścią Ojczyzny (…) byłem szczególnie związany, bo tam się urodziłem, bo tam spędziłem prawie całe moje życie, tam zostałem powołany do kapłaństwa, do biskupstwa – byłem (…) góralskim biskupem, góralskim kardynałem, a na końcu zostałem góralskim papieżem.”

13 Wybór na Stolicę Piotrową „Nie zapomnę słów, które w dniu 16 października 1978…, wypowiedział do mnie Prymas Tysiąclecia w momencie, gdy zbliżała się decyzja konklawe: „Jeśli wybiorą, proszę nie odmawiać”. Bardzo mi wówczas pomógł. Mogłem odpowiedzieć na pytanie zadane mi po wyborze: „Przyjmuję”.”

14 Dostrzec brata (1) „ Trzeba spojrzenia miłości, aby dostrzec obok siebie brata, który wraz z utratą pracy, dachu nad głową, możliwości godnego utrzymania rodziny i wykształcenia dzieci doznaje poczucia opuszczenia, zagubienia i beznadziei”.

15 Dostrzec brata (2) „Potrzeba „wyobraźni miłosierdzia”, aby przyjść z pomocą dziecku zaniedbanemu duchowo czy materialnie; aby nie odwracać się od chłopca czy dziewczyny, którzy zagubili się w świecie różnorakich uzależnień czy przestępstwa…”

16 Modlę się (1) „ O co modli się papież? (…) Gaudium et spes, luctus et angor hominum huius temporis – radość i nadzieja, a zarazem smutek i trwoga ludzi współczesnych (…) są przedmiotem modlitwy papieża.”

17 Modlę się (2) „Oczywiście modlę się za Kościół wciąż, modlę się za różne jego sprawy, modliłem się za nie zawsze, dziś tym bardziej, gdy widzę je lepiej w perspektywie mojej posługi na rzymskiej Stolicy Piotra.”

18 Uczyć miłości „ Młodzi ludzie, tak chłopcy, jak i dziewczęta, wiedzą, że mają żyć dla drugich i z drugimi, wiedzą, że ich życie ma sens, jeśli staje się darem bezinteresownym dla drugich. Stąd pochodzą wszystkie powołania - zarówno powołania kapłańskie czy zakonne, jak też powołania do życia w małżeństwie i w rodzinie. Również małżeństwo jest powołaniem, jest darem od Boga.”

19 Mówię z przekonaniem (1) „ Ja sam miałem udział w cierpieniu i doświadczyłem słabości fizycznej, która pochodzi z niemocy i choroby. Otóż dlatego właśnie, że doświadczyłem cierpienia, mogę mówić z jeszcze większym przekonaniem to, co św. Paweł powiada w drugim czytaniu.”

20 Mówię z przekonaniem (2) „Ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rz 8, 38-39).”

Prezentacja przygotowana na podstawie „Autobiografii” Jana Pawła II pod kierunkiem Jolanty Dynerowicz