...wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. (Jk 2,17)
prawdziwe chrześcijaństwo nie polega na słownych deklaracjach, ale na konkretnych czynach. Dotyczy to zarówno wyznawanej wiary, jak też miłości bliźniego.
sam Pan Jezus, który swoimi czynami, a przede wszystkim męką i śmiercią, potwierdził prawdziwość głoszonej przez siebie nauki.
nie tylko głosić Ewangelię, którą poznajemy i w którą wierzymy, lecz przede wszystkim wypełniać ją swoim życiem.
inni ludzie, którzy na nas patrzą, przypominali sobie o Bogu.
czytelnym świadectwem wiary, czyli realizacją wskazań Pana. Pierwszym z nich jest przykazanie wzajemnej miłości.
ten obowiązek. Na ich pełne miłości i wzajemnego szacunku życie nawet poganie patrzyli z podziwem. Świat pogański nie był przyzwyczajony do tak bezinteresownej miłości. Zobaczcie jak oni się miłują! Takie zdanie możemy wyczytać w słynnym piśmie Tertuliana Apologetyk.
sposobu życia wspólnot chrześcijan. Często ten właśnie przykład życia wierzących w Chrystusa stawał się dla pogan początkiem nawrócenia. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. (Jk 1,22)
dawania świadectwa miłości wobec wszystkich, a zwłaszcza wobec potrzebujących. Czyni to poprzez działalność charytatywną instytucji kościelnych, zajmujących się troską o ubogich, chorych i cierpiących oraz tych wszystkich, którzy potrzebują pomocy.
Wiele zgromadzeń zakonnych prowadzi domy opieki dla osób nieuleczalnie chorych, upośledzonych i starszych. Siostry świadczą pomoc samotnym matkom, prowadzą kuchnie dla bezdomnych, świetlice dla dzieci, okna życia, pomagają chorym i samotnym w domach.
zajmują się różnorodną działalnością na rzecz ubogich. Gdziekolwiek ludzie znajdą się w potrzebie, Kościół spieszy im z bezinteresowną pomocą.
Świadectwo ewangelicznej miłości dają też na co dzień nasi dziadkowie i rodzice, którzy każdego dnia poświęcają siły, zdrowie i swój czas nam – swoim dzieciom.
Przez posłuszeństwo rodzicom, życzliwość dla niemiłego kolegi, dobry przykład dany rodzeństwu lub rówieśnikom oraz przez upomnienie kogoś, kto czyni zło, wypełniamy zadanie głoszenia życiem Ewangelii.
możemy nazywać się prawdziwymi uczniami Pana Jezusa.