Historia Znaleziska archeologiczne wskazują, że jedwab wytwarzano już w starożytnych Chinach od roku około 2700 lat p.n.e.Chinach Chińskie podanie głosi, że jedwab został odkryty w 1640 r. p.n.e. w ogrodzie cesarza Huang Ti. Według legendy cesarz poprosił swą żonę Xi Lingshi, by sprawdziła jaki szkodnik niszczy drzewa morwowe. Cesarzowa zauważyła, że są to białe larwy, które przędą błyszczące kokony. Przypadkowo jeden kokon wpadł jej do wrzątku i okazało się, że można wyciągnąć z niego delikatną nić, które Xi Lingshi zawinęła na szpulkę. W ten sposób, jak głosi legenda, odkryła tajemnicę produkcji jedwabiu. Chińczycy strzegli tej tajemnicy przez około 2000 lat. Przez ten czas Chiny miały monopol na produkcję jedwabiu, który eksportowały tzw. Jedwabnym Szlakiem.Jedwabnym Szlakiem Każdego, kto zdradziłby tajemnicę jego wyrobu, czekał wyrok śmierci. Dopiero w roku 550 tajemnica jedwabiu została przemycona z Chin do Konstantynopola (dzisiejszy Istambuł) przez dwóch mnichów.KonstantynopolaIstambuł

Cesarstwem wschodniorzymskim (Bizancjum) rządził wówczas Justynian I.BizancjumJustynian I Mieszkańcy Bizancjum kupowali chiński jedwab, który był przywożony Jedwabnym Szlakiem przez kupców. Wędrowali oni przez kilka miesięcy pokonując 4800 km. Kupcy narażali życie podążając terenami, które przecinały terytoria ogarnięte wojną. Po dotarciu do Europy, jedwab wart był majątek.km Stąd nie dziwi fakt, że władcy Bizancjum zależało na produkcji jedwabiu w kraju. Obiecał więc dwóm mnichom, że sowicie ich wynagrodzi jeśli przetransportują jajeczka jedwabników z Chin oraz pokażą Bizantyjczykom jak hodować jedwabniki. Plan się powiódł, mnisi zdobyli w Chinach około 26 tysięcy jajeczek i przetransportowali je do Europy chowając wewnątrz bambusowych kijów, którymi się podpierali. W ten sposób zapoczątkowali produkcję jedwabiu w Europie. Później jedwabnictwo rozpowszechniło się także w Persji i Japonii, a dwa wieki później w Bizancjum, następnie w Grecji, Hiszpanii i Włoszech. W XIII wieku rozpowszechniło się we Francji, a od XVII wieku - w całej Europie.PersjiJaponii BizancjumGrecjiHiszpaniiWłoszechXIII wieku FrancjiXVII wiekuEuropie Jedwabniki wolą jednak Chińską białą morwę, Europa sprowadza więc część surówki jedwabnej z Chin.

Sposób produkcji Produkcję jedwabiu można podzielić na 4 fazy: Zapewnienie karmy dla jedwabników Przy hodowli jedwabników niezbędna jest uprawa drzew, których liście będą dla nich pożywką. Jedwabniki mogą żywić się liśćmi różnych gatunków drzew. Najlepiej jednak gdy jest to morwa lub ewentualnie dąb.dąb Hodowla jedwabników Jedwabniki hoduje się wiosną przez 2 miesiące. Przez pozostały czas jaja przechowuje się w stosunkowo niskiej temperaturze. Wylęg rozpoczyna się gdy tylko pojawią się na morwach pierwsze liście i trwa on ok. 8 dni. Następnie gąsienice przez miesiąc żywią się liśćmi morwy. W ciągu 4 tygodni masa ich ciała zwiększa się razy. Jedwabniki spożywają pokarm bez przerwy nawet na oddychanie, gdyż oddychają przenikającymi całe ciało tchwakami. Po czwartym linieniu po czasie około miesiąca od wylęgu, jedwabniki rozpoczynają owijać się w kokon, co trwa 3 dni. Po tym czasie jedwabniki rozdziela się na te, które przepoczwarzą się w motyla by dać początek kolejnemu cyklowi rozwojowemu, oraz te z których pozyskuje się jedwab. Pozyskanie jedwabnych nici Kokony zanurza się w gorącej wodzie, znajduje koniec każdej nici jedwabnej, a następnie zawija na szpulę. Z jednego kokonu otrzymuje się ok. 1,6 km bardzo cienkiej nici.km Wyrób tkaniny Z nawiniętych na szpule nici wytwarza się odpowiednie tkaniny.

Ze względu na dość żmudny i stosunkowo kosztowny proces uzyskiwania jedwabiu naturalnego, wynaleziono kilka rodzajów sztucznego włókna o podobnych właściwościach, zwanego jedwabiem sztucznym.