Historia przemocy wobec dzieci Anna Łopuska-Sławińska

BICIE DZIECI DO XVIII WIEKU BYŁO POWSZECHNIE ZALECANĄ METODĄ WYCHOWAWCZĄ. DZIECI UŁOMNE BYŁY ZABIJANE JESZCZE W XVI-WIECZNEJ EUROPIE MARCIN LUTER ZALECAŁ TOPIENIE DZIECI NIESPRAWNYCH UMYSŁOWO ( NARZĘDZIA SZATANA)

W CZASACH LUDWIKA XII,W WYŻSZYCH SFERACH UŻYWANO DZIECI DO ZABAWY I SEKSU, ON SAM JAKO DZIECKO UCZESTNICZYŁ W AKTACH SEKSUALNYCH RODZICÓW I ICH ZNAJOMYCH.

ZABAWA ‘’RZUCANIE DZIECKIEM”- DZIECKO OWIJANO MATERIAŁEM I RZUCANO NIM JAK PIŁKĄ PRZEZ DZIEDZINIEC KRÓLEWSKIEGO PAŁACU. ZGINĄŁ TAK BRAT HENRYKA IV.

WYPOŻYCZANIE I SPRZEDAWANIE DZIECI ŻEBRAKOM, CELOWE ICH OKALECZANIE AŻ DO XIX W. DZIECI PRACOWAŁY KATORŻNICZO PO KILKANAŚCIE GODZIN DZIENNIE, BEZPŁATNA SIŁA ROBOCZA, DODATEK DO ZATRUDNIONYCH RODZICÓW.

W WIEKU XIX ŚMIERTELNOŚĆ DZIECI DO 3 ROKU ŻYCIA WYNOSIŁA 80-90%. ZACZĘTO DOSTRZEGAĆ KRZYWDĘ DZIECI I JE CHRONIĆ XIX W. POJAWIAJĄ SIĘ SIEROCIŃCE I DOMY OPIEKUŃCZE NIE Z LITOŚCI, ALE BY ZAPOBIEC PRZESTĘPCZOŚCI. OKRUTNE TRAKTOWANIE DZIECI.

W GAZETACH OPISANO PRZYPADEK „ZAOPIEKOWANIA SIĘ” KRZYWDZONYM DZIECKIEM W LONDYNIE W LATACH MARY ELLEN ODEBRANO JEJ OPIEKUNOM, DZIĘKI DZIAŁACZOM TOWARZYSTWA PRZECIWDZIAŁANIA OKRUCIEŃSTWU WOBEC ZWIERZĄT, DOWODZĄC PRZYNALEŻNOŚCI MARY DO „KRÓLESTWA ZWIERZĄT” POPRZEZ JEJ PRZYNALEŻNOŚĆ DO STADA.

DOPIERO W 1884 R OTWORZONO TOWARZYSTWO OCHRONY DZIECI PRZED OKRUCIEŃSTWEM. RODZICE NIE BYLI KWALIFIKOWANI JAKO SPRAWCY PRZEMOCY, TYLKO OPIEKUNOWIE I PRACODAWCY. NIE INTERWENIOWANO W FORMY WŁADZY RODZICIELSKIEJ.

W POŁOWIE XX WIEKU LEKARZ AMERYKAŃSKI JOHN CAFFEY W 1946 R OPUBLIKOWAŁ ARTYKUŁ ” WSPÓŁISTNIENIE ZŁAMAŃ KOŚCI DŁUGICH I KRWIAKÓW PODOPONOWYCH U DZIECI JAKO FIZYCZNYCH OBJAWÓW MALTRETOWANIA”. W1953 R SILVERMAN WPROWADZA POJĘCIE ZESPOŁU DZIECKA BITEGO OPISUJĄC ZŁAMANIA U NIEMOWLĄT

W 1961 R HENRY KEMPE, PRZEWODNICZĄCY AKADEMII PEDIATRYCZNEJ ZORGANIZOWAŁ KONFERENCJĘ NA TEMAT SYNDROMU DZIECKA MALTRETOWANEGO. W1979 R D. FINKELHOR OPISAŁ KLINICZNY PRZYPADEK SEKSUALNEGO WYKORZYSTANIA DZIECKA (Na podstawie:”O przemocy domowej.Poradnik dla lek.pediatry”.PARPA,1998)

W1974 R KONGRES USA USTAWA O WYKORZYSTYWANIU DZIECI I PROFILAKTYCE. W POLSCE „NIEBIESKA LINIA”1997R OGÓLNOPOLSKIE POGOTOWIE DLA OFIAR PRZEMOCY W RODZINIE, TELEFONY ZAUFANIA.

Od 1993 r Państwowy Instytut Higieny rejestruje zdiagnozowane w polskich szpitalach przypadki zespołu dziecka maltretowanego. Ich liczba to około 200 rocznie.

Przemoc łamie prawa dziecka, które definiuje Konwencja o Prawach Dziecka Dziecko jest człowiekiem (Art. 1-5), Dziecko ma prawo do życia (Art. 6-11), Dziecko ma prawo do wyrażania własnych poglądów (Art ), Dziecko ma prawo do prywatności (Art ), Dziecko należy chronić przed złym traktowaniem (Art ),

Dobro dziecka jest najwyższym celem (Art ), Dziecko ma prawo do ochrony zdrowia (Art ), Dziecko należy chronić przed złym traktowaniem (Art ),

Dziecko ma prawo do godziwych warunków socjalnych (Art ), Dziecko ma prawo do nauki (Art ), Dziecko należy chronić przed wyzyskiem (Art ), Dziecko należy chronić przed nieludzkim traktowaniem i wojną (Art ), Dziecku przysługuje specjalna ochrona w procesie karnym (Art ).

Polska była inicjatorem uchwalenia Konwencji o Prawach Dziecka

W osiemnastu krajach członkowskich Rady Europy (Szwecja, Norwegia, Cypr, Łotwa, Bułgaria, Islandia, Rumunia, Grecja, Portugalia, Finlandia, Austria, Dania, Chorwacja, Niemcy, Ukraina, Węgry, Holandia, Hiszpania) obowiązuje prawny zakaz stosowania kar fizycznych wobec dzieci. W Polsce karcenie fizyczne dzieci w celu wychowawczym oraz w społecznie akceptowanych granicach jest prawnie dozwolone.

35% Polaków uważa, ze nigdy nie powinno się stosować kar fizycznych wobec dzieci. 50% sądzi, że czasami są one usprawiedliwione, a 13%, że rodzicie mogą karać dzieci biciem zawsze, kiedy uznają, że jest to skuteczna metoda wychowawcza (OBOP 2005).

Przeciwnicy stosowania kar fizycznych wobec dzieci chcieliby mieć po swojej stronie prawo. Więcej jest w naszym społeczeństwie zwolenników wprowadzenia sankcji prawnych za stosowanie wobec dzieci kar fizycznych (48%) niż przeciwników (38%).

Prawny zakaz stosowania kar fizycznych znajduje wyższe poparcie wśród kobiet, ludzi młodych, osób posiadających wykształcenie średnie i wyższe oraz osób niewierzących. Istotnie częściej popierają postulat prawnego zakazu kar fizycznych te osoby, które same nie doświadczały ich w dzieciństwie (Fluderska, Sajkowska 2001).

Kary fizyczne są powszechnie stosowaną sankcją w polskich rodzinach – tylko 1/5 dorosłych Polaków nie doświadczyła ich w dzieciństwie. Rodzice stosują różne kary fizyczne wobec swoich dzieci, w tym klapsy (80%), bicie pasem (25%), bicie w twarz (8%). 5% rodziców - poważne pobicie dziecka, konsekwencją uraz fizyczny. (Fluderska, Sajkowska 2001).

Wśród osób, które doświadczyły w dzieciństwie i młodości kar fizycznych, dominuje przekonanie, że były to kary zasłużone (54%). Tylko 5% osób stwierdziło, że źle wpłynęły na ich życie

Dobroczynny wpływ kar fizycznych na kształtowanie się własnego charakteru ("wyszło mi na dobre") dostrzega 40% osób, a 39% osób uznaje, że kary te nie miały żadnego - ani dobrego, ani złego - wpływu na ich życie (Fluderska, Sajkowska 2001).

Surowe karanie dzieci przez matki ma związek z rozwojem zachowań agresywnych dziecka. Związek silny, gdy dzieci są w wieku szkolnym. Dziecko, które postrzega świat jako nieprzychylny i czuje złość z powodu negatywnych zachowań rodziców jest szczególnie podatne na podjęcie agresywnych zachowań w dzieciństwie jako metody samoobrony (Herrenkohl, Russo 2003).

Źródło: Fluderska G., Sajkowska M. (2001), Problem krzywdzenia dzieci. Postawy i doświadczenia dorosłych Polaków. Raport z badań, Fundacja Dzieci Niczyje, Warszawa. Herrenkohl R.C., Russo J. ( 2003), Złe traktowanie dziecka w procesie wychowania a agresja wczesnodziecięca, "Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka" nr 3. OBOP (2005), Polacy o stosowaniu kar cielesnych wobec dzieci - wyniki badania TNS OBOP dla Fundacji Dzieci Niczyje, Warszawa. Materiały Fundacji Dzieci Niczyje

10 powodów by nie bić dziecka Bicie dzieci może doprowadzać do fizycznych urazów, takich jak zasinienia, obrzęki, krwiaki podtwardówkowe, uszkodzenia nerwów i złamania kości. Bicie dziecka niszczy jego ufność i burzy poczucie własnej wartości. Dzieci znacznie chętniej podejmują zachowania nastawione na współpracę, jeśli łączy je z rodzicami silna więź miłości. Bicie dzieci powoduje przekazywanie postawy akceptacji przemocy z pokolenia na pokolenie. Dzieci, które są często bite, uczą się stosowania przemocy. Bicie dzieci uczy je, że "silniejszy ma zawsze rację". Bijąc dziecko za złe zachowanie, opiekun traci cenną szansę nauczenia go właściwego sposobu postępowania. Strach nie jest skuteczną metodą uczenia dzieci pożądanych zachowań. Bite dzieci zwykle zachowują się dobrze tylko wtedy, kiedy stosujący przemoc dorosły znajduje się w pobliżu. Wspomnienia z dzieciństwa osób, które jako dzieci były często bite, są zwykle pełne gniewu i urazy. Fragmenty Pisma Świętego, za pomocą których uzasadnia się stosowanie kar fizycznych wobec dzieci, można by równie dobrze wykorzystać do usprawiedliwienia niewolnictwa, dyskryminacji kobiet, kazirodztwa i dzieciobójstwa. Powoływanie się na Biblię, aby uzasadnić bicie dzieci, jest przykładem wybiórczego wykorzystywania religijnych ksiąg do usprawiedliwienia świeckiego sposobu myślenia. Dzieci są często bite za zachowania, które nie są "złe" czy "niewłaściwe", ale wynikają z ich naturalnej potrzeby badania świata, a także z potrzeb związanych z odżywianiem, snem, ruchem czy chęcią zwrócenia na siebie uwagi. Dzieci najłatwiej uczą się pożądanych zachowań, kiedy dorośli wyjaśniają im, jak powinny postępować, rozmawiają z nimi oraz własnym zachowaniem dają im przykład odpowiedzialności, troski i samodyscypliny. ww.fdn.pl ww.fdn.pl