Włoscy artyści w Polsce w XVI i XVII wieku Daria Jagodzińska Id Daria Jagodzińska Id Kinga Izert Id Kinga Izert Id

Bartłomiej Berrecci (ur. ok w Pontassieve koło Florencji, zm w Krakowie) – włoski architekt i rzeźbiarz okresu renesansu, działający na dworze króla polskiego Zygmunta Starego. (ur. ok w Pontassieve koło Florencji, zm w Krakowie) – włoski architekt i rzeźbiarz okresu renesansu, działający na dworze króla polskiego Zygmunta Starego. Epitafium B.Berrecciego w kościele Bożego Ciała w Krakowie

Najważniejszym dziełem Berrecciego w Polsce jest nagrobna kaplica króla Zygmunta Starego w katedrze wawelskiej ( ); stanowi ona jedno z najwybitniejszych dzieł włoskiego Renesansu w Polsce (kilkadziesiąt lat później dodano posąg Zygmunta Augusta i nagrobek Anny Jagiellonki). Najważniejszym dziełem Berrecciego w Polsce jest nagrobna kaplica króla Zygmunta Starego w katedrze wawelskiej ( ); stanowi ona jedno z najwybitniejszych dzieł włoskiego Renesansu w Polsce (kilkadziesiąt lat później dodano posąg Zygmunta Augusta i nagrobek Anny Jagiellonki).

Jan Maria Padovano (ur w Padwie, zm w Krakowie) – włoski rzeźbiarz. (ur w Padwie, zm w Krakowie) – włoski rzeźbiarz. W latach uczył się w warsztatach rzeźbiarskich i złotniczych w Padwie. Zajmował się głównie małą rzeźbą, grupami figuralnymi oraz płaskorzeźbami. Główną pracą, z tego okresu, jest płaskorzeźba marmurowa Cud ze szklanką. W płaskorzeźbie tej widać jeszcze wpływ braci Lombardo, choć artysta zrywa już z izokefalizmem. W latach uczył się w warsztatach rzeźbiarskich i złotniczych w Padwie. Zajmował się głównie małą rzeźbą, grupami figuralnymi oraz płaskorzeźbami. Główną pracą, z tego okresu, jest płaskorzeźba marmurowa Cud ze szklanką. W płaskorzeźbie tej widać jeszcze wpływ braci Lombardo, choć artysta zrywa już z izokefalizmem.

Największy pomnik dłuta Padovano stanął w katedrze tarnowskiej. Nagrobek początkowo przeznaczony był dla hetmana Jana Tarnowskiego. Prace zostały rozpoczęte w 1561 roku. Po przedwczesnej śmierci Jana Krzysztofa Tarnowskiego został w roku 1567 przerobiony na nagrobek piętrowy. Największy pomnik dłuta Padovano stanął w katedrze tarnowskiej. Nagrobek początkowo przeznaczony był dla hetmana Jana Tarnowskiego. Prace zostały rozpoczęte w 1561 roku. Po przedwczesnej śmierci Jana Krzysztofa Tarnowskiego został w roku 1567 przerobiony na nagrobek piętrowy. W latach wykonuje przebudowę nagrobka Zygmunta Starego na podwójny. Dolna nisza zostaje przeznaczona na nagrobek Zygmunta Augusta. W latach wykonuje przebudowę nagrobka Zygmunta Starego na podwójny. Dolna nisza zostaje przeznaczona na nagrobek Zygmunta Augusta. Nagrobek Mikołaja i Piotra Firleja w kościele dominikanów w Lublinie

Santi Gucci (ur. ok we Florencji, zm. ok w Mirowie) – architekt i rzeźbiarz pochodzenia włoskiego działający w Polsce. (ur. ok we Florencji, zm. ok w Mirowie) – architekt i rzeźbiarz pochodzenia włoskiego działający w Polsce. Tworzył w stylu późnego renesansu oraz manieryzmu. Pochodził z florenckiej rodziny artystycznej. Uczył się u swojego ojca Caccia Bandinellego (restauratora florenckiej katedry), artystą był też jego przyrodni brat, Francesco Camilliani. Gucci rozpoczął pracę w swym zawodzie we Włoszech w wieku 17 lat. Na jego styl oddziałały w dużym stopniu tradycje zarówno włoskie, jak i niderlandzkie. Gucci przybył do Polski w latach sześćdziesiątych XVI w. Był nadwornym artystą króla Stefana Batorego i Anny Jagiellonki, Zygmunta Augusta, Henryka Walezego. Wykonywał również prace dla rodów magnackich, Myszkowskich i Firlejów. Tworzył w stylu późnego renesansu oraz manieryzmu. Pochodził z florenckiej rodziny artystycznej. Uczył się u swojego ojca Caccia Bandinellego (restauratora florenckiej katedry), artystą był też jego przyrodni brat, Francesco Camilliani. Gucci rozpoczął pracę w swym zawodzie we Włoszech w wieku 17 lat. Na jego styl oddziałały w dużym stopniu tradycje zarówno włoskie, jak i niderlandzkie. Gucci przybył do Polski w latach sześćdziesiątych XVI w. Był nadwornym artystą króla Stefana Batorego i Anny Jagiellonki, Zygmunta Augusta, Henryka Walezego. Wykonywał również prace dla rodów magnackich, Myszkowskich i Firlejów.

Architektura Dom przy Kanonicznej 21 w Krakowie, , Gucci kamienicę dziedzińcową z krużgankami wewnętrznymi nadaje charakter małego pałacu; budynek cechuje swobodna i urozmaicona kompozycja galerii z jej zmiennymi rytmami: w przyziemiu kolumny z głowicami jońskimi, na piętrze filary oraz repertuar motywów dekoracyjnych; na dziedziniec prowadzi wejście ujęte w portal, architekt zastosował charakterystyczne dla siebie skontrastowanie: prostocie partii górnej przeciwstawił dolną o półkolumnach ujętych klamrami rustykowanych pasów, Dom przy Kanonicznej 21 w Krakowie, , Gucci kamienicę dziedzińcową z krużgankami wewnętrznymi nadaje charakter małego pałacu; budynek cechuje swobodna i urozmaicona kompozycja galerii z jej zmiennymi rytmami: w przyziemiu kolumny z głowicami jońskimi, na piętrze filary oraz repertuar motywów dekoracyjnych; na dziedziniec prowadzi wejście ujęte w portal, architekt zastosował charakterystyczne dla siebie skontrastowanie: prostocie partii górnej przeciwstawił dolną o półkolumnach ujętych klamrami rustykowanych pasów,

Kaplica Myszkowskich przy kościele Dominikańskim Krakowie Kaplica Myszkowskich przy kościele Dominikańskim Krakowie Zamek W Baranowie, Zamek W Baranowie, Kaplica św. Anny w Pińczowie, Kaplica św. Anny w Pińczowie, 1600.

Cechy stylowe Bogata dekoracyjność. Bogata dekoracyjność. Afunkcjonalność struktury architektonicznej. Afunkcjonalność struktury architektonicznej. Płaszczyznowość uzyskiwana przez rozpięcie całej kompozycji na ścianie. Płaszczyznowość uzyskiwana przez rozpięcie całej kompozycji na ścianie. Formy: miękkie, lekkie, fantazyjne, dalekie od ideałów klasycznych dojrzałego renesansu. Formy: miękkie, lekkie, fantazyjne, dalekie od ideałów klasycznych dojrzałego renesansu. W oddaniu postaci z jednej strony stylizacja w oddaniu postaci, w sztucznych pozach i układzie szat, a werystycznie ukazana twarz. W oddaniu postaci z jednej strony stylizacja w oddaniu postaci, w sztucznych pozach i układzie szat, a werystycznie ukazana twarz. Charakterystyczne motywy ornamentalne: rozetki pojedyncze lub w rzędach, wazy płomieniste, gzymsy ozdobione rzędem spłaszczonych liści akantu, guzy „gucciowskie”. Charakterystyczne motywy ornamentalne: rozetki pojedyncze lub w rzędach, wazy płomieniste, gzymsy ozdobione rzędem spłaszczonych liści akantu, guzy „gucciowskie”. Styl Gucciego to połączenie cech włoskich z krakowskimi. Styl Gucciego to połączenie cech włoskich z krakowskimi.

Bernard Moranda (ur. około 1540 w Padwie lub Wenecji, zm. w 1600 w Zamościu) – włoski architekt, od 1569 roku pracujący w Polsce. Twórca projektu i do swojej śmierci wykonawca idealnego miasta twierdzy, Padwy północy, perły renesansu - Zamościa. (ur. około 1540 w Padwie lub Wenecji, zm. w 1600 w Zamościu) – włoski architekt, od 1569 roku pracujący w Polsce. Twórca projektu i do swojej śmierci wykonawca idealnego miasta twierdzy, Padwy północy, perły renesansu - Zamościa.

Ratusz w Zamościu Katedra w Zamościu

Tomasz Dolabella Tomasz Dolabella był Włochem, w młodości malował w Wenecji i Perugii. Do Polski sprowadził go Zygmunt III Waza w 1598 roku. Został malarzem królewskim, później malował dla Władysława IV. W Krakowie ożenił się i spolonizował, w Polsce przeżył ponad 50 lat. Po przeniesieniu w 1609 roku stolicy do Warszawy pozostał w Krakowie, malując głównie na zamówienia kościołów i klasztorów. Wpływ Tomasza Dolabelli na polskie malarstwo był ogromny - przeniósł do Polski doświadczenia malarstwa weneckiego w sferze operowania kolorem i światłem, oddawania ruchu i kompozycji tłumnych scen. W latach późniejszych przystosowywał się coraz bardziej do miejscowych gustów.

Portret Tomasza Dolabella

Kilka obrazów Tomasza Dolabella Śmierć św. Wojciecha Abraham na uczcie u Melchizedecha

Marcin Altemonte Marcin Altomonte, właściwie Martin Altomonte (ur. 8 maja 1657 w Neapolu, zm. 14 września 1745 w Heiligenkreuz w Austrii), malarz pochodzenia włoskiego. Marcin Altomonte pojawił się w Polsce w 1684 r., wkrótce po wiktorii wiedeńskiej, w 1690 został nadwornym malarzem króla Jana III Sobieskiego. Później przeniósł się do Wiednia, gdzie został malarzem dworu cesarskiego. Malował obrazy batalistyczne i religijne. Do bardziej znanych należą: "Bitwa pod Wiedniem", "Bitwa pod Ostrzykomiem", "Ofiara Abrahama" i "Addolorata".Neapolu14 wrześniaAustriiJana III SobieskiegoWiednia

Znani włoscy malarze Giovanni Bellini Giovanni Bellini Giorgione Giorgione Jacopo Bassano Jacopo Bassano Bergognone Bergognone Carlo Crivelli Carlo Crivelli Cosimo Tura Cosimo Tura