Błogosławiony Edmund Bojanowski 14 listopada 1814 r. - 7 sierpnia 1871 r czerwca 1999 r.

Dom rodzinny Rodzina Bojanowskich odznaczała się głęboką religijnością, która silnie oddziaływała na psychikę jej młodszego syna, przelewając w nią ze swej duchowej głębi delikatność, miłość bliźniego, a nade wszystko niezwykłą, choć trzeźwą pobożność wraz z nabożeństwem do Matki Bożej Świętogórskiej. Rodzina Bojanowskich odznaczała się głęboką religijnością, która silnie oddziaływała na psychikę jej młodszego syna, przelewając w nią ze swej duchowej głębi delikatność, miłość bliźniego, a nade wszystko niezwykłą, choć trzeźwą pobożność wraz z nabożeństwem do Matki Bożej Świętogórskiej. Błogosławiony Edmund Bojanowski urodził się w Grabonogu pod Gostyniem 14 listopada 1814 r. Błogosławiony Edmund Bojanowski urodził się w Grabonogu pod Gostyniem 14 listopada 1814 r. Rodzinę Bojanowskiego cechował patriotyzm. Ojciec Edmunda - Walenty, przypłacił swój udział w powstaniu listopadowym konfiskatą ojcowizny. Matka - z domu Umińska, z pierwszego małżeństwa Wilkońska, była siostrą generała Jana Nepomucena Umińskiego, bohatera wojen napoleońskich, a później powstania listopadowego z 1831 roku. Rodzinę Bojanowskiego cechował patriotyzm. Ojciec Edmunda - Walenty, przypłacił swój udział w powstaniu listopadowym konfiskatą ojcowizny. Matka - Teresa z domu Umińska, z pierwszego małżeństwa Wilkońska, była siostrą generała Jana Nepomucena Umińskiego, bohatera wojen napoleońskich, a później powstania listopadowego z 1831 roku.

W wieku czterech lat Edmund ciężko zachorował. Dzięki wierze i modlitwie swojej matki przed Pietą Świętogórską został cudownie uzdrowiony. O fakcie tym świadczy po dzień dzisiejszy podarowane wówczas w podzięce przez matkę srebrne wotum - Oko Opatrzności Bożej. Znajduje się ono w kościele na Świętej Górze w Gostyniu. Jest również opis tego uzdrowienia własnoręcznie złożony przez Edmunda. W wieku czterech lat Edmund ciężko zachorował. Dzięki wierze i modlitwie swojej matki przed Pietą Świętogórską został cudownie uzdrowiony. O fakcie tym świadczy po dzień dzisiejszy podarowane wówczas w podzięce przez matkę srebrne wotum - Oko Opatrzności Bożej. Znajduje się ono w kościele na Świętej Górze w Gostyniu. Jest również opis tego uzdrowienia własnoręcznie złożony przez Edmunda. Około 1826 roku rodzina Bojanowskich przeniosła się do Płaczkowa. Ze względu na słabe zdrowie początkowe nauki pobierał Edmund w domu przy pomocy prywatnych nauczycieli. Główny kierunek jego nauce nadał ks. Jan Siwicki, gorliwy kapłan i gorący patriota, który odkrył uzdolnienia chłopca i zachęcał do systematycznej nauki. Około 1826 roku rodzina Bojanowskich przeniosła się do Płaczkowa. Ze względu na słabe zdrowie początkowe nauki pobierał Edmund w domu przy pomocy prywatnych nauczycieli. Główny kierunek jego nauce nadał ks. Jan Siwicki, gorliwy kapłan i gorący patriota, który odkrył uzdolnienia chłopca i zachęcał do systematycznej nauki. Szczególne zdolności wykazywał w przedmiotach humanistycznych. W sferze jego zainteresowań znajdowały się również etnografia i folklor. Z pasją poznawał publikacje przedstawiające dzieje Ojczyzny oraz książki biograficzne prezentujące życiorysy i dokonania sławnych Polaków. Szczególne zdolności wykazywał w przedmiotach humanistycznych. W sferze jego zainteresowań znajdowały się również etnografia i folklor. Z pasją poznawał publikacje przedstawiające dzieje Ojczyzny oraz książki biograficzne prezentujące życiorysy i dokonania sławnych Polaków. Łaska uzdrowienia – Święta Góra

Studia uniwersyteckie – Wrocław, Berlin W 1832 roku Edmund wraz z matką wyjechał do Wrocławia, gdzie uzupełnił wykształcenie średnie, i wkrótce rozpoczął studia na tamtejszym uniwersytecie, na Wydziale Nauk Filozoficznych. W 1832 roku Edmund wraz z matką wyjechał do Wrocławia, gdzie uzupełnił wykształcenie średnie, i wkrótce rozpoczął studia na tamtejszym uniwersytecie, na Wydziale Nauk Filozoficznych. W czasie pobytu na wrocławskiej uczelni 20-letni Edmund przetłumaczył i opublikował zbiór pieśni serbskich i poezje Byrona. Bardzo ciężko przeżył w tym czasie śmierć rodziców. Najpierw 30 sierpnia 1834 roku zmarła jego matka, a 23 marca 1836 ojciec. W czasie pobytu na wrocławskiej uczelni 20-letni Edmund przetłumaczył i opublikował zbiór pieśni serbskich i poezje Byrona. Bardzo ciężko przeżył w tym czasie śmierć rodziców. Najpierw 30 sierpnia 1834 roku zmarła jego matka, a 23 marca 1836 ojciec. Po czteroletnich studiach we Wrocławiu Edmund przeniósł się w 1836 r. na uniwersytet w Berlinie, gdzie kontynuował studia, słuchając wykładów z filozofii, historii sztuki, psychologii i logiki. Studiował również poezje Goethego i Schillera oraz historię muzyki. Po czteroletnich studiach we Wrocławiu Edmund przeniósł się w 1836 r. na uniwersytet w Berlinie, gdzie kontynuował studia, słuchając wykładów z filozofii, historii sztuki, psychologii i logiki. Studiował również poezje Goethego i Schillera oraz historię muzyki.

Zaraz po powrocie do Grabonoga, włączył się czynnie w społeczne życie środowiska, oddając się literaturze, prowadząc świątobliwe życie, włączając się w działalność Kasyna Gostyńskiego – organizacji mającej na celu przede wszystkim obronę polskości. Zaraz po powrocie do Grabonoga, włączył się czynnie w społeczne życie środowiska, oddając się literaturze, prowadząc świątobliwe życie, włączając się w działalność Kasyna Gostyńskiego – organizacji mającej na celu przede wszystkim obronę polskości. To z inicjatywy Edmunda Bojanowskiego wydział literacki Kasyna założył w okolicach Gostynia kilkanaście bibliotek i czytelni wiejskich, walcząc w ten sposób z wtórnym analfabetyzmem u ludu. To z inicjatywy Edmunda Bojanowskiego wydział literacki Kasyna założył w okolicach Gostynia kilkanaście bibliotek i czytelni wiejskich, walcząc w ten sposób z wtórnym analfabetyzmem u ludu. Działalność społeczna Troszczył się również o dokładny przegląd podręczników szkolnych, o ich cenę, właściwe (w duchu polskim) redagowanie i wydawanie po niskiej cenie. Przez dziesięć lat od 1852 roku redagował "Pokłosie" oraz "Zbierankę Literacką", w latach wydawał "Rok Wiejski". Aktywnie, jako członek, uczestniczył w pracach Towarzystwa Pomocy Naukowej, w 1857 roku został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Pomocy Naukowej. Przez dziesięć lat od 1852 roku redagował "Pokłosie" oraz "Zbierankę Literacką", w latach wydawał "Rok Wiejski". Aktywnie, jako członek, uczestniczył w pracach Towarzystwa Pomocy Naukowej, w 1857 roku został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Pomocy Naukowej.

Równocześnie prowadził akcję oświatowo- wychowawczą, polegającą na przeszczepianiu na ziemię Wielkiego Księstwa Poznańskiego instytucji miejskich ochron, znanych dotąd tylko w Królestwie Polskim. Równocześnie prowadził akcję oświatowo- wychowawczą, polegającą na przeszczepianiu na ziemię Wielkiego Księstwa Poznańskiego instytucji miejskich ochron, znanych dotąd tylko w Królestwie Polskim. Pierwszą ochronę założył w styczniu 1844 roku w Poznaniu. Następnie z inicjatywy Bojanowskiego powstawały ochrony w Gostyniu, Śremie i Psarach. Pierwszą ochronę założył w styczniu 1844 roku w Poznaniu. Następnie z inicjatywy Bojanowskiego powstawały ochrony w Gostyniu, Śremie i Psarach. Działalność społeczna – pomoc chorym W roku 1849, podczas epidemii cholery panującej w Wielkopolsce, Edmund swoje siły i czas poświęcił pielęgnowaniu chorych. W swoim mieszkaniu w Grabonogu przygotowywał leki dla najuboższych, które sam im zanosił. W roku 1849, podczas epidemii cholery panującej w Wielkopolsce, Edmund swoje siły i czas poświęcił pielęgnowaniu chorych. W swoim mieszkaniu w Grabonogu przygotowywał leki dla najuboższych, które sam im zanosił. W Gostyniu założył Instytut - w gmachu po rozwiązanym przez władze kasynie. Była to ochronka - przytułek dla sierot po zmarłych na epidemię cholery rodzicach. On sam starał się zorganizować sierotom jak najlepsze warunki życia. Jego pasją stało się wychowywanie dzieci i niesienie im pomocy. W Gostyniu założył Instytut - w gmachu po rozwiązanym przez władze kasynie. Była to ochronka - przytułek dla sierot po zmarłych na epidemię cholery rodzicach. On sam starał się zorganizować sierotom jak najlepsze warunki życia. Jego pasją stało się wychowywanie dzieci i niesienie im pomocy.

Działalność literacka i wydawnicza Działalność literacką jako poeta i tłumacz (m.in. poety angielskiego Byrona), Bojanowski rozpoczął podczas studiów uniwersyteckich. Współpracował z wieloma pismami literackimi. Zbierał pieśni i podania ludowe, których gromadzeniem zajmował się w ciągu całego życia. Działalność literacką jako poeta i tłumacz (m.in. poety angielskiego Byrona), Bojanowski rozpoczął podczas studiów uniwersyteckich. Współpracował z wieloma pismami literackimi. Zbierał pieśni i podania ludowe, których gromadzeniem zajmował się w ciągu całego życia. Przez dziesięć lat od 1852 roku redagował „Pokłosie" oraz „Zbierankę Literacką", w latach wydawał „Rok Wiejski". Był autorem „Piosenek wiejskich dla ochronek", a także rozprawek na tematy religijne i wychowawcze, którymi posługiwano się przy nauce w założonych przez niego ochronkach. Opracował i wydał „Starodawne przysłowia dla ochronek". Ułożył też tekst Godzinek. W latach pisał „Dziennik”. Przez dziesięć lat od 1852 roku redagował „Pokłosie" oraz „Zbierankę Literacką", w latach wydawał „Rok Wiejski". Był autorem „Piosenek wiejskich dla ochronek", a także rozprawek na tematy religijne i wychowawcze, którymi posługiwano się przy nauce w założonych przez niego ochronkach. Opracował i wydał „Starodawne przysłowia dla ochronek". Ułożył też tekst Godzinek. W latach pisał „Dziennik”.

Już w 1849 r. zgodził się na propozycję wieśniaczki Franciszki Przewoźnej z Podrzecza pod Gostyniem, by urządzić w jej domu ochronkę wiejską na wzór ochronki istniejącej już w Gostyniu. Znalazłszy potem kilka dziewcząt chętnych do tej pracy, 3 maja 1850 r. otworzył uroczyście tę ochronkę i założył Bractwo Ochroniarek, dając tym początek Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek NMP. Już w 1849 r. zgodził się na propozycję wieśniaczki Franciszki Przewoźnej z Podrzecza pod Gostyniem, by urządzić w jej domu ochronkę wiejską na wzór ochronki istniejącej już w Gostyniu. Znalazłszy potem kilka dziewcząt chętnych do tej pracy, 3 maja 1850 r. otworzył uroczyście tę ochronkę i założył Bractwo Ochroniarek, dając tym początek Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek NMP. Założyciel Zgromadzenia Regułę zgromadzenia opracował przy pomocy doradcy i przyjaciela Jana Koźmiana oraz ks. H. Kajsiewicza i ks. P. Semenenki. W r arcybiskup poznański L. Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej przestrzeganie. Regułę zgromadzenia opracował przy pomocy doradcy i przyjaciela Jana Koźmiana oraz ks. H. Kajsiewicza i ks. P. Semenenki. W r arcybiskup poznański L. Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej przestrzeganie. Do zgromadzenia zgłaszało się coraz więcej kandydatek i wzrastało zapotrzebowanie na ochroniarki. Równocześnie mnożyły się też różnego rodzaju trudności. Do zgromadzenia zgłaszało się coraz więcej kandydatek i wzrastało zapotrzebowanie na ochroniarki. Równocześnie mnożyły się też różnego rodzaju trudności. W r abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 r. zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W r abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 r. zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W dniu 26 sierpnia 1856 r. odbyło się z jego udziałem otwarcie pierwszego domu nowicjatu i domu generalnego Sióstr Służebniczek Maryi w Jaszkowie k. Śremu. W dniu 26 sierpnia 1856 r. odbyło się z jego udziałem otwarcie pierwszego domu nowicjatu i domu generalnego Sióstr Służebniczek Maryi w Jaszkowie k. Śremu. Nadal gromadził dobrowolnie zgłaszające się dziewczęta wiejskie, przygotowując je i włączając do realizacji zamierzonego dzieła. Nadal gromadził dobrowolnie zgłaszające się dziewczęta wiejskie, przygotowując je i włączając do realizacji zamierzonego dzieła.

W 1868 roku przyrodni brat Edmunda, u którego ów mieszkał, zmuszony został sprzedać majątek. Bojanowski zamieszkał wtedy u przyjaciela, księdza Jana Koźmiana w Gnieźnie, gdzie pragnął, po ukończeniu, rozpoczętych w roku 1869 studiów w Seminarium Duchownym, zostać księdzem. W 1868 roku przyrodni brat Edmunda, u którego ów mieszkał, zmuszony został sprzedać majątek. Bojanowski zamieszkał wtedy u przyjaciela, księdza Jana Koźmiana w Gnieźnie, gdzie pragnął, po ukończeniu, rozpoczętych w roku 1869 studiów w Seminarium Duchownym, zostać księdzem. Studiów tych nie ukończył jednak ze względu na zły stan zdrowia i w maju 1870 roku seminarium opuścił. Zamieszkał u ks. Stanisława Gieburowskiego, proboszcza w Górce Duchownej. Studiów tych nie ukończył jednak ze względu na zły stan zdrowia i w maju 1870 roku seminarium opuścił. Zamieszkał u ks. Stanisława Gieburowskiego, proboszcza w Górce Duchownej. Ostatnie lata życia Swoje pełne poświęcenia życie zakończył jako człowiek świecki 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej i został pochowany w Jaszkowie koło Śremu. Swoje pełne poświęcenia życie zakończył jako człowiek świecki 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej i został pochowany w Jaszkowie koło Śremu. W 1930 roku szczątki Edmunda Bojanowskiego przeniesiono do Lubonia koło Poznania, gdzie spoczywają do dzisiaj. W 1930 roku szczątki Edmunda Bojanowskiego przeniesiono do Lubonia koło Poznania, gdzie spoczywają do dzisiaj.

Od 1948 roku Zgromadzenie Sióstr służebniczek rozpoczęło proces beatyfikacyjny. Ważnym momentem w tej drodze na ołtarze był dzień 5 września 1972 r. kiedy to cały Episkopat Polski pod przewodnictwem Kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski, zebrał się na wspólną modlitwę przy grobie Edmunda w Od 1948 roku Zgromadzenie Sióstr służebniczek rozpoczęło proces beatyfikacyjny. Ważnym momentem w tej drodze na ołtarze był dzień 5 września 1972 r. kiedy to cały Episkopat Polski pod przewodnictwem Kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski, zebrał się na wspólną modlitwę przy grobie Edmunda w Luboniu- Żabikowie. Mszy świętej, przy licznym udziale wiernych, przewodniczył Kardynał Karol Wojtyła, a kazanie wygłosił Kardynał Stefan Wyszyński Prymas Polski. Mszy świętej, przy licznym udziale wiernych, przewodniczył Kardynał Karol Wojtyła, a kazanie wygłosił Kardynał Stefan Wyszyński Prymas Polski. Beatyfikacja Proces beatyfikacyjny został uwieńczony 13 czerwca 1999 r. w podczas pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II, który podczas Mszy Świętej beatyfikacyjnej m.in. powiedział: „Apostolstwo miłosierdzia wypełniło jego życie. We wszelkich działaniach kierował się pragnieniem, by wszyscy ludzie stali się uczestnikami odkupienia. Proces beatyfikacyjny został uwieńczony 13 czerwca 1999 r. w Warszawie podczas pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II, który podczas Mszy Świętej beatyfikacyjnej m.in. powiedział: „Apostolstwo miłosierdzia wypełniło jego życie. We wszelkich działaniach kierował się pragnieniem, by wszyscy ludzie stali się uczestnikami odkupienia. Zapisał się w pamięci ludzkiej jako serdecznie dobry człowiek, który z miłości do Boga i do człowieka umiał skutecznie jednoczyć różne środowiska wokół dobra… Zapisał się w pamięci ludzkiej jako serdecznie dobry człowiek, który z miłości do Boga i do człowieka umiał skutecznie jednoczyć różne środowiska wokół dobra… Dał wyjątkowy przykład ofiarnej i mądrej pracy dla człowieka, Ojczyzny i Kościoła.” Dał wyjątkowy przykład ofiarnej i mądrej pracy dla człowieka, Ojczyzny i Kościoła.” Dzieło błogosławionego Edmunda Bojanowskiego kontynuują Siostry Służebniczki, które z całego serca pozdrawiam i dziękuję im za cichą i ofiarną służbę dla człowieka i Kościoła.” Dzieło błogosławionego Edmunda Bojanowskiego kontynuują Siostry Służebniczki, które z całego serca pozdrawiam i dziękuję im za cichą i ofiarną służbę dla człowieka i Kościoła.”

Przed śmiercią Bojanowskiego Zgromadzenie liczyło w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy 198 sióstr. Oprócz tego Zgromadzenie zaczęło rozwijać się także w innych częściach okupowanej Polski. Najpierw w Galicji (od 1861 r.), gdzie wkrótce centrum stała się Stara Wieś. Przed śmiercią Bojanowskiego Zgromadzenie liczyło w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy 198 sióstr. Oprócz tego Zgromadzenie zaczęło rozwijać się także w innych częściach okupowanej Polski. Najpierw w Galicji (od 1861 r.), gdzie wkrótce centrum stała się Stara Wieś. Także pod zaborem rosyjskim siostry otworzyły domy, lecz ich działalność napotkała na przeszkody ze strony władz carskich i krótko po śmierci Założyciela musiały opuścić te tereny. Za życia Bojanowskiego Siostry Służebniczki otwarły też cztery domy na Śląsku ( pierwszy w 1866 r.) oraz czyniły próby przeszczepienia Zgromadzenia do Anglii i Kanady. Także pod zaborem rosyjskim siostry otworzyły domy, lecz ich działalność napotkała na przeszkody ze strony władz carskich i krótko po śmierci Założyciela musiały opuścić te tereny. Za życia Bojanowskiego Siostry Służebniczki otwarły też cztery domy na Śląsku ( pierwszy w 1866 r.) oraz czyniły próby przeszczepienia Zgromadzenia do Anglii i Kanady. Kulturkampf i warunki rozbiorowe, oprócz wspomnianego utworzenia niezależnego odłamu w Starej Wsi, doprowadziły do dalszego podziału, mianowicie do zatwierdzenia przez rząd austriacki w Galicji nowego niezależnego domu macierzystego Sióstr Służebniczek w Dębicy oraz do podziału sióstr Śląska i Wielkopolski. Kulturkampf i warunki rozbiorowe, oprócz wspomnianego utworzenia niezależnego odłamu w Starej Wsi, doprowadziły do dalszego podziału, mianowicie do zatwierdzenia przez rząd austriacki w Galicji nowego niezależnego domu macierzystego Sióstr Służebniczek w Dębicy oraz do podziału sióstr Śląska i Wielkopolski. Rozwój Zgromadzenia W ten sposób istnieją dzisiaj cztery odrębne gałęzie Sióstr Służebniczek zatwierdzone przez Stolicę Apostolską i zrzeszone w Federację: Wielkopolskie (dom generalny w Luboniu pod Poznaniem), Śląskie (dom generalny we Wrocławiu), Starowiejskie (dom generalny w Starej Wsi, diec. przemyska) i Dębickie (dom generalny w Dębicy, diec. tarnowska). W ten sposób istnieją dzisiaj cztery odrębne gałęzie Sióstr Służebniczek zatwierdzone przez Stolicę Apostolską i zrzeszone w Federację: Wielkopolskie (dom generalny w Luboniu pod Poznaniem), Śląskie (dom generalny we Wrocławiu), Starowiejskie (dom generalny w Starej Wsi, diec. przemyska) i Dębickie (dom generalny w Dębicy, diec. tarnowska). Ponadto, według idei Bojanowskiego, powstało w Anglii Zgromadzenie Ubogich Służebnic Matki Boga (The Poor Servants of the Mother of God) założone przez M. Taylor. Ponadto, według idei Bojanowskiego, powstało w Anglii Zgromadzenie Ubogich Służebnic Matki Boga (The Poor Servants of the Mother of God) założone przez M. Taylor. Siostry Służebniczki otaczają opieką i miłością dzieci, ubogich i biednych w szpitalach, domach opieki, domach dziecka i zakładach opiekuńczych. Prowadzą katechezę i cały proces wychowawczo-dydaktyczny w szkołach, przedszkolach i ochronkach, tak w Polsce jak i w wielu innych krajach: Afryce, Ameryce, Austrii, Niemczech, Danii, Włoszech, Hiszpanii, Mołdawii, Ukrainie, Białorusi, Rosji i dalekiej Syberii. Siostry Służebniczki otaczają opieką i miłością dzieci, ubogich i biednych w szpitalach, domach opieki, domach dziecka i zakładach opiekuńczych. Prowadzą katechezę i cały proces wychowawczo-dydaktyczny w szkołach, przedszkolach i ochronkach, tak w Polsce jak i w wielu innych krajach: Afryce, Ameryce, Austrii, Niemczech, Danii, Włoszech, Hiszpanii, Mołdawii, Ukrainie, Białorusi, Rosji i dalekiej Syberii.