Pedagogika szkoły wyższej

Prezentacja na temat: "Pedagogika szkoły wyższej"— Zapis prezentacji:

1 Pedagogika szkoły wyższej

2 Edukacja ustawiczna Założenie, że edukacja człowieka dorosłego może przebiegać wyłącznie w instytucjach oświatowych. Pod koniec XX wieku dostrzega się przesunięcie akcentu z nauczania zachodzącego w instytucjach edukacyjnych na uczące się jednostki.

3 Całożyciowe uczenie się
Uczenie się zachodzi nie tylko w instytucjach edukacyjnych / oświatowych. Na całokształt procesów wchodzących w zakres całożyciowego uczenia się składają się: formalne, nieformalne i pozaformalne procesy uczenia się.

4 Czynniki ograniczenia znaczenia kształcenia formalnego
Egalitaryzm oświatowy Gwałtowny rozwój mediów i Internetu Edukacja jako integralna część konsumpcji, która wypełnia czas wolny człowieka Kryzys państwa opiekuńczego

5 Rozwój - długotrwały proces kierunkowych zmian, w którym można wyróżnić prawidłowo po sobie następujące etapy przemian (fazy rozwojowe) danego obiektu (układu), wykazujące obiektywnie stwierdzalne różnicowanie się tego obiektu (układu) pod określonym względem

6 Proces rozwoju odbywa się „w pewnym powtarzającym się cyklu, w którym fazy budowania nowych struktur przeplatają się z fazami rozpadu czy modyfikowania uprzednich.” (A. Brzezińska i P. Wiliński) Przebieg wcześniejszej fazy życia wpływa na przebieg faz następnych. (Z. Pietrasiński) Rozwój polega zatem na wzbogacaniu lub modyfikowaniu już posiadanego przez jednostkę repertuaru zdolności, talentów i wiedzy.

7 Periodyzacja rozwoju w dorosłości
wczesna dorosłość – od 20. – 23. do 35. – 40. roku życia średnia dorosłość – od 35. – 40. do 55. – 60. roku życia późna dorosłość – od 55. – 60. roku życia i więcej (B. Harwas – Napierała, J. Trempała)

8 Rozwój w dorosłości Zaprzestanie fizycznego dojrzewania organizmu
Przemiany wynikają głównie z aktywności jednostki Związek z pełnieniem ról społecznych Wykorzystanie nie tylko własnego potencjału, ale także możliwości tkwiących w otoczeniu Rozwój ukierunkowany jest na przystosowanie wewnętrzne, podmiotowe (samopoznanie)

9 Uczeń dorosły Uwaga: trwała, radzi sobie z roztargnieniem
Postrzeganie: obiektywne, większa niezależność od uczuć powodujących subiektywizm Wyobraźnia: twórcza, podlega krytycznej ocenie, bliższa rzeczywistości niż u dziecka Pamięć: bardzo dobrze rozwinięta logika; szczytowa forma zapamiętywania – 25 lat Myślenie: abstrakcyjne, duży zasób wiadomości i doświadczeń, krytyczny stosunek Doświadczenie Aktywność Odpowiedzialność Refleksyjność

10 Specyfika ucznia dorosłego
myślenie abstrakcyjne inteligencja skrystalizowana (wynik uczenia się i doświadczenia) szerszy zakres uwagi oraz jej stałość wewnętrzne powody podejmowania edukacji wzrost znaczenia wartości wykształcenia, dojrzalszy stosunek do kształcenia znaczenie czynnika woli odmienność pozycji społecznej (aktywny zawodowo, posiada rodzinę)

11 Uczenie się dorosłych UCZENIE SIĘ PRAKTYKA SPOŁECZNOŚĆ TOŻSAMOŚĆ
Uczenie się jako działanie SPOŁECZNOŚĆ Uczenie się jako przynależność TOŻSAMOŚĆ Uczenie się jako stawanie się ZNACZENIA Uczenie się jako doświadczanie UCZENIE SIĘ

12 Edukacja dorosłych - czynne „modyfikowanie warunków rozwoju psychofizycznego jednostki młodocianej i dorosłej, wspomaganie tego rozwoju przez wyzwalanie jej własnych sił rozwojowych, ukazywanie nie zawsze przez nią uświadomionych jej własnych możliwości, rozwijanie w bezpośrednim środowisku warunków wielostronnej, korzystnej aktywności edukacyjnej.” (D. Jankowski)

13 Modele edukacji dorosłych
Technologiczny Humanistyczny Krytyczny

14 Stawanie się studentem Teoria B. Cocklina
Cel badań: wskazanie z codziennych doświadczeń edukacyjnych słuchaczy czynników konstytuujących stawanie się dorosłym studentem Dwa procesy stawania się studentem: Wprowadzanie w kulturę uczelni, przystosowanie do oficjalnie określonej roli studenta Budowanie odrębnej subkultury szkolnej

15 Stawanie się studentem Teoria B. Cocklina
Czynniki wpływające na proces stawania się studentem: Pochodzenie społeczne, doświadczenie, sytuacja rodzinna, zawodowa, społeczna, finansowa, habitus pierwotny biograficzne Interakcje w grupie studenckiej i poza nią interakcyjne Polityka szkolna, praktyki edukacyjne, struktura organizacyjna, środowisko szkolne, habitus wtórny kontekstualne

16 Model Łańcucha Interakcji Teoria P. Cross
Orientacja na istotne cele i subiektywne przeświadczenie, że kształcenie może prowadzić do ich osiągnięcia kształtuje się jako wypadkowa samooceny dokonywanej w relacji do zadań edukacyjnych i przyjmowanych wobec niej postaw.

17 Model Łańcucha Interakcji Teoria P. Cross
Własna samoocena uczącego się Stosunek uczącego się do edukacji Motywacja do uczenia się Zmiany życiowe Możliwości i przeszkody Informacje o możliwościach w edukacji Decyzja o uczestnictwie

18 Model Łańcucha Interakcji Teoria P. Cross
Motywacja dorosłego do podjęcia kształcenia zależy od: doświadczeń edukacyjnych jednostki ważności celów, jakie można osiągnąć poprzez edukację sytuacji życiowej i warunków zewnętrznych (niezależnych) zachodzących okresów przejściowych

19 Motywowanie Piramida A. Maslowa

20 Motywowanie Teoria Herzberga
Dwie grupy czynników motywacji: zewnętrzne (zwane czynnikami higieny lub niezadowolenia) wewnętrzne (zwane motywatorami lub czynnikami zadowolenia)

21 Pragnienia ludzi według Lindemana
Luzie pragną: inteligencji siły i władzy możliwości „wyżycia się” wypowiedzenia się wolności tworzenia uznania przyjemności przyjaźni rozrywek

22 Co ludzie pragną zyskać lub mieć? (według Lorge’a)
1. zdrowie 2. czas 3. pieniądze 4. popularność 5. lepszy wygląd 6. bezpieczeństwo na stare lata 7. pochwałę innych ludzi 8. wygody, komfort 9. wolny czas 10. osiągnięcia

23 Bibliografia Malewski M. (2001), Modele pracy edukacyjnej z ludźmi dorosłymi, [w:] Andragogiczne wątki, poszukiwania, fascynacje, red. E. Przybylska, Toruń. Malewski M. (1998), Teorie andragogiczne. Metodologia teoretyczności dyscypliny naukowej, Wydaw. Uniw. Wrocławskiego, Wrocław. Okoń W. (1995), Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, PWN, Warszawa. Pietrasiński Z. (1990), Rozwój człowieka dorosłego, Warszawa. Przetacznik – Gierowska M. (2000), Tyszkowa M., Psychologia rozwoju człowieka, Warszawa.