Programowanie w Logo Projekt Edukacyjny.

Prezentacja na temat: "Programowanie w Logo Projekt Edukacyjny."— Zapis prezentacji:

1 Programowanie w Logo Projekt Edukacyjny

2 Kilka słów na wstępie: Logo jest to język programowania stworzony jako środek do nauczania informatyki i matematyki. Składa się z gotowych elementarnych procedur, które służą do definiowania procedur użytkownika. Został zaprojektowany przez pracującego pod koniec lat 60. na MIT Seymoura Paperta. Jest on oparty o LISP, z zupełnie inną składnią i używa tzw. "grafiki żółwia" (ang. turtle graphics). Po grecku logos znaczy słowo. Język na bazie którego powstał Logo narodził się pod koniec lat 60-tych w laboratorium NASA i miał służyć do obsługi sond marsjańskich Viking.

3 NASA potrzebowało języka o nieskomplikowanej budowie i krótkich komendach co miało zmniejszyć ilość danych do transmisji. Po zawieszeniu programu Viking nienazwany jeszcze zestaw komend został zaadaptowany przez jednego z techników pracujących w NASA do sterowania robotem zwanym ze względu na swój wygląd "żółwiem". Robot ten po wpisaniu komendy FORWARD 50 przemieszczał się po podłodze o pięćdziesiąt kroków albo np. obracał się w prawo o kąt prosty po komendzie RIGHT 90. "Żółw" wyposażony był także w specjalne pióro, za pomocą którego mógł znaczyć trasę swojej wędrówki.

4 Istnieją "narodowe" wersje Logo, w których komendy są w innym niż angielski języku. Wraz z upływem czasu, gdy powstały graficzne terminale komputerów, żółw Logo przeniósł się z podłogi na ekran monitora. "Żółw ekranowy" jest znacznie tańszy w eksploatacji, szybszy oraz posiada znacznie więcej możliwości. Mimo to, "żółwie podłogowe" są nadal interesujące chociażby ze względu na możliwość pomiaru właściwości otoczenia (np. temperatury, rozmieszczenia przeszkód itp.).

5 Oto kilka przykładów możliwości programu MSWLogo:

6 Zacznijmy od drzewa:

7

8 Teraz płatek:

9

10

11 Na koniec trójkąt Sierpińskiego:

12 Przedstawione rysunki są przykładami fraktali, tzn.
Fraktal (łac. fractus – złamany, cząstkowy) w znaczeniu potocznym oznacza zwykle obiekt samo-podobny (tzn. taki, którego części są podobne do całości) albo "nieskończenie subtelny" (ukazujący subtelne detale nawet w wielokrotnym powiększeniu). Dokładniej, fraktalem nazwiemy zbiór, który posiada wszystkie te charakterystyki albo przynajmniej ich większość. Na przykład linia prosta na płaszczyźnie jest formalnie samo-podobna, ale brak jej pozostałych cech i zwyczajowo nie uważa się jej za fraktal.

13 Pojęcie fraktala zostało wprowadzone do matematyki przez francuskiego informatyka i matematyka polskiego pochodzenia Benoîta Mandelbrota w latach siedemdziesiątych XX wieku. Odkryty przez niego zbiór Mandelbrota nie był jednak pierwszym przykładem fraktala. Wcześniej istniała już cała gama zbiorów o niecałkowitym wymiarze Hausdorffa, postrzeganych jednak głównie jako kontrprzykłady pewnych twierdzeń.

14 Bardziej systematycznie fraktalami zajmowała się geometryczna teoria miary, mająca swoje początki w pracach Constantina Carathéodory'ego i Felixa Hausdorffa. "Klasycznymi fraktalami", badanymi (czasem długo) przed powstaniem samego pojęcia fraktal, są m.in.:

15 zbiór Cantora:

16 Krzywe: funkcja Weierstrassa, krzywa Kocha, krzywa Peano, krzywa C Levy'ego,

17 Struktury o budowie fraktalnej są powszechnie spotykane w przyrodzie
Struktury o budowie fraktalnej są powszechnie spotykane w przyrodzie. Przykładem mogą być krystaliczne dendryty (np. płatki śniegu), system naczyń krwionośnych, systemy wodne rzek, błyskawica lub kwiat kalafiora.

18 Koniec

19 Prezentacja: Andrzej Zając, Wojciech Wańczyk, Jakub Michalik,
Jakub Opałek.

20 Rysunki: Szymon Bochniarz, Ignacy Pieniążek, Daniel Kuk,
Patryk Szczypuła, Wojciech Bugno, Przemysław Basiaga, Krzysztof Kosmydel, Michał Tworek, Konrad Poręba, Marcin Szewczyk,