W JAKI SPOSÓB OSIĄGNĄĆ SUKCES PEDAGOGICZNY?

Prezentacja na temat: "W JAKI SPOSÓB OSIĄGNĄĆ SUKCES PEDAGOGICZNY?"— Zapis prezentacji:

1 W JAKI SPOSÓB OSIĄGNĄĆ SUKCES PEDAGOGICZNY?
mgr Małgorzata Kielar SP 3 SANOK

2 Jan Władysław Dawid „O duszy nauczycielstwa”
"Jest to miłość, bo człowiek wychodzi poza siebie, troszczy się, bezinteresownie czyni coś dla drugiego; jest to miłość dusz, bo przedmiotem jej jest wewnętrzna duchowa treść człowieka, jego dobro moralne, jego oświecenie i udoskonalenie jako istoty duchowej. Dla nauczyciela z takim powołaniem każdy nowy uczeń to jakby rozszerzenie i przyrost własnej jego jaźni, to nowe zadanie do spełnienia w zakresie jego własnego osobistego życia”.

3 DOBRY PEDAGOG Ten, kto prowadzi jest przewodnikiem.
Ten, kto jest wzorem to przede wszystkim autorytet. Ten, kto współdziała - bywa partnerem. Ten, kto uczy skutecznie - jest po prostu mistrzem. Kto "kocha, lubi, szanuje" - to przede wszystkim prawdziwy, normalny człowiek. Właśnie człowiek, a więc: przewodnik, autorytet, partner, mistrz. Przy czym człowiek cały, niepodzielny.

4 TAKT PEDAGOGICZNY To taki sposób bycia, który nie obraża drugiego człowieka, bez względu na to, czy jest on przedszkolakiem, studentem czy podwładnym w pracy. Szacunek, to przywilej należny każdej osobie ludzkiej, zwłaszcza dziecku (wg Janusza Korczaka)

5 POCZUCIE HUMORU Umiejętność zachowywania dystansu wobec innych
i wobec siebie. Nie obojętność, nie ignorancja, ale dystans. Odróżnianie rzeczy błahych (wartych śmiechu) od poważnych (wartych zastanowienia). Nauczyciel obdarzony tą cechą nie traci czasu na drobnostki i nie rozstrzyga pozornych problemów. Ma poczucie proporcji.

6 TOLERANCJA Gotowość do zgody, ale tylko na odmienność w ramach przyjętych w naszym kręgu cywilizacyjnym norm społecznych, moralnych, obyczajowych, zdrowotnych, ekologicznych, prawnych itp. A więc: tolerancja ograniczona? Tak, ale mądrze i w naszym wspólnym ludzkim interesie. Takim, jak go uczciwie rozumiemy i uznajemy.

7 SPRAWIEDLIWOŚĆ Intuicja ale i wiedza o dziecku.
Czy można traktować uczniów według tych samych kryteriów, czyli jednakowo? Jak i co oceniać: wyniki czy wysiłek? Według intuicji, sumienia to nie zawsze wystarczy. Intuicja ale i wiedza o dziecku. Sumienie i wrażliwość ale i wymagania programowe. Szkolna technologia oceniania i promocji. Może to wszystko razem? Jeżeli nawet nie zapewni to pełnej sprawiedliwości, to przynajmniej poważnie zredukuje niesprawiedliwość.

8 ODWAGA CYWILNA Nauczyciel, który potrafi przyznać się (wobec ucznia) do błędu, nie traci autorytetu. Nawet go niespodziewanie zyskuje. Trzeba jednak zadbać o to, żeby być w oczach młodzieży mistrzem. Nie muszę udawać wobec moich uczniów osoby bez skazy i wszechwiedzącego encyklopedysty, bo nie tylko się ze mnie uśmieją, ale natychmiast przestaną mi wierzyć. Żeby więc nie kusić losu, lepiej się rzetelnie przygotować do każdego spotkania z wychowankami...

9 SPOLEGLIWOŚĆ Spolegliwy - zasługujący na zaufanie
SPOLEGLIWOŚĆ Spolegliwy - zasługujący na zaufanie. Stojący zawsze za naszymi plecami. Na którego możemy liczyć, zwłaszcza w sytuacjach opresyjnych. Mamy go przy sobie: podpowie, doradzi, obroni, wyręczy. My dorośli, też chcemy mieć zawsze kogoś takiego! A co dopiero dziecko. Można dużo rozprawiać o skutecznej opiece, lecz nie wolno pomijać sprawy spolegliwości opiekuna. *

10 Jaki "powinien być" nauczyciel jako wychowawca ?
Zapytajmy siebie samych, czy jesteśmy : taktowni, obdarzeni poczuciem humoru, tolerancyjni, sprawiedliwi, czy mamy cywilną odwagę czy uczniowie odbierają nas jako ludzi spolegliwych. Jaki jest nasz wymiar - jako ludzi, a dopiero potem - jako profesjonalistów. Każdemu z nas przyda się taki autorytet, nie tylko jako nauczycielowi, ale jako rodzicowi, zwierzchnikowi, działaczowi społecznemu, sąsiadowi - jako człowiekowi.

11 CHARAKTER PRACY NAUCZYCIELA
Ideałem współczesnego nauczyciela jest osoba twórcza , która zna języki obce i systematycznie doskonali się wszechstronnie

12 Charakter pracy eksponuje potrzebą nieustannego dialogu, jako szansy wzajemnego porozumiewania się nauczyciela z uczniem. Pogłębianie własnych kompetencji zawodowych jest nieustającym procesem „stawania się” pedagogiem. Nauczyciel, aby to osiągnąć musi dokształcać się, nie powinno być to wymuszane, ani narzucane. Dokształcanie musi być podjęte świadomie według własnych predyspozycji, poglądów i potrzeb.

13 Szkoła straciła monopol na przekazywanie wiedzy o otaczającym świecie.
Nauczyciela powinna cechować skłonność do samokształcenia, które objawia się między innymi aktywnym stosunkiem do mediów. Szkoła straciła monopol na przekazywanie wiedzy o otaczającym świecie. Media czynią to atrakcyjniej, szybciej przekazują najnowsze wiadomości i osiągnięcia nauki. Znacznie bogatsza jest dzisiaj niż kiedykolwiek oferta nauk pedagogicznych. Zmusza ona nauczyciela do dokonywania wyborów, do innowacyjnych poszukiwań, eksperymentów i wdrażania nowych rozwiązań.

14 Zastanów się nad stanem własnego, indywidualnego stylu:
Czy jakość wykonywanej przeze mnie profesji nauczycielskiej, niezależnie od uzyskanego stopnia awansu zawodowego, może pretendować do miana stylu wychowawczego?

15 Styl wychowawczy to najpewniejszy klucz do czynienia siebie i swych uczniów lepszymi.
Styl jest godny podziwu u naśladowania. Styl budzi szacunek, respekt i wskazuje prawdziwy kunszt wychowawczy. Styl wychowawczy i jego właściciela pamięta się po latach. Ideałem współczesnego nauczyciela jest osoba twórcza , która zna języki obce i systematycznie doskonali się wszechstronnie Szata zdobi człowieka, a styl – do człowieka przekonuje.

16 INTERAKCJE DYDAKTYCZNE
Sposób prowadzenia lekcji decyduje o jej atrakcyjności. Nauczyciel jest w swej pracy wzorcotwórczy. Pamiętając o tym, powinien ciągle mieć na uwadze szacunek dla tych, którzy pragną go naśladować. Niezależnie od zadań i sytuacji jakie spotkać może w swojej pracy, powinien prezentować wysoki poziom kultury osobistej i umiejętność współdziałania z ludźmi. Aby pozyskać dzieci i młodzież, należy przede wszystkim zjednać sobie ich przychylność, zaufanie i sympatię.

17 Nauczyciel powinien być opanowany, zdecydowany, sprawiedliwy, nie ulegający przejściowym nastrojom, a w każdym razie nie demonstrujący prywatnych przeżyć czy trosk uczniom. Nie powinien również w pracy swojej faworyzować wybranych uczniów, tylko wszystkich traktować z jednakowym zainteresowaniem. Nauczyciel powinien uświadomić uczniom, że to co robią na lekcji to fragment pracy nad sobą, która musi trwać. Uczeń powinien zdawać sobie sprawę z tego, że działanie rozpoczęte na lekcji musi być przedłużone na czas poza nią i poza szkołą, a także po jej ukończeniu.

18 Zaufanie nauczyciela do ucznia wzbudza w uczniu zaufanie do nauczyciela
Pamiętajmy, że przez długie lata wspomnień z domu rodzinnego zachowuje się wspomnienia ze szkoły. Przyjemnie jest tym, których wspomnienia są radosne, dźwięczące sukcesami. Przykro jest natomiast tym, którym myśl o latach szkolnych przynosi obraz lęku przed złymi stopniami i dreszcz obawy przed jawiącymi się w wyobraźni sylwetkami dawnych nauczycieli.

19 Jestem nauczycielem Jesteś nauczycielem;
Jesteś nauczycielem, to wybór nieustannej dyscypliny; Bóg dał ci wyjątkową szansę – możesz doskonalić człowieka; Ćwicz nieustannie swoje ciało i umysł, a szczególnie cierpliwość, łagodność i życzliwość do ludzi; Nauczaj z radością; Pouczaj tylko samego siebie;

20 Poszukuj i nie zniechęcaj się;
Jeśli nie wiesz – powiedz nie wiem i dowiedz się; Trudności twego wychowanka są twoimi trudnościami; O swoich uczniach mów zawsze z szacunkiem, mówisz bowiem o sobie; Mądrość twych uczniów przyjmuj jako jedyną zapłatę za twój trud.

21 Każdy nauczyciel powinien pamiętać, że:
1. Jeśli dziecko zaprzecza lub sprzeciwia się Tobie – zatrzymaj się pomyśl, może to nie Ty, lecz Ono ma rację. 2. Dziecko spontanicznie odrzuca przemoc i sztuczność – niech Jego bunt i słowa krytyki będą dla Ciebie wskazówką, iż idziesz błędną drogą. 3. Nie ponaglaj dziecka - Ono spełni każdą swoją powinność i każdą Twoją prośbę, bez pośpiechu i bez nerwowości.

22 4. Nie myl spokoju z lenistwem i opieszałością; urodą każdego dziecka jest spokój i umiłowanie wolności i one to - nie opieszałość i lenistwo -najlepiej charakteryzują Jego działania. 5. Uważnie słuchaj refleksji, odczuć i spostrzeżeń dziecka, znajdziesz tam tyle świeżości, prawdy i uroku młodości. Nawet, jeśli się z nim nie zgadzasz, uszanuj Jego zdanie. 6. Spostrzeżenia i intuicje dziecka na temat ludzi są zadziwiająco trafne i na tyle głębokie, iż spokojnie możesz im zaufać. 7. W chwilach słabości i zwątpienia dziecko potrzebuje Twojej serdeczności; nie okazuj Mu niezadowolenia zwłaszcza wtedy, kiedy wydaje się niemile i niesympatyczne w swoich zachowaniach - Ono też ma powody do zmartwień.

23 8. Nie lekceważ rozterek duchowych i dylematów dziecka – u ich podstaw tkwi, bowiem silne u Niego poczucie winy za wszelkie zło w rodzinie. Szukaj w rodzicach sprzymierzeńców i bądź bardzo powściągliwy i ostrożny w swoich sądach na ich temat. 9. Jeśli zranisz dziecko ostrym słowem, małostkowością lub zdenerwowaniem - miej przynajmniej odwagę przyznać się do tego przed samym sobą. 10. Wspomagaj dziecko miłością i dobrym słowem, nie naginaj Go i nie krytykuj - Ono i tak pójdzie własną drogą, drogą tworzenia. "

24 „Szczęśliwe dziecko – to szczęśliwy dorosły.
Ufające innym dziecko – to odpowiedzialny dorosły. Obdarzone zaufaniem w działaniu dziecko – to szanujący inny dorosły. Wybawione dziecko – to kompetentny, kreatywny dorosły”