Eugeniusz J. Kucharz Zespół Marfana.

Prezentacja na temat: "Eugeniusz J. Kucharz Zespół Marfana."— Zapis prezentacji:

1 Eugeniusz J. Kucharz Zespół Marfana

2 Zespół Marfana Zespół Marfana (MFS) jest dziedziczną chorobą tkanki łącznej, uwarunkowaną zmianami budowy i czynności fibryliny-1

3 Zespół Marfana MFS został opisany w 1896 r. przez francuskiego pediatrę Antoine Bernarda Jeana Marfana. Gen odpowiedzialny za powstawanie MFS wykrył w 1991 r. Francesco Ramirez.

4 Fibrylina Fibriliny to glikoproteidy tkanki łącznej tworzące mikrofibryle. Mikrofibryle są składową włókien elastycznych czyli sprężystych. Włókna elastyczne m.in. stabilizują połączenie skóry właściwej z naskórkiem,mocują soczewkę do ciałka rzęskowego, uczestniczą w rozwoju ściany naczyniowej i prawdopodobnie regulują rozwój tkanki łącznej.

5

6 Fibrylina Znane są trzy fibryliny będące produktami kodowanymi przez odrębne geny. Najwięcej w ustroju jest fibryliny-1. Fibrylina-2 uczestniczy w rozwoju płodowym. Fibrylina-3 występuje w układzie nerwowym.

7 Fibrylina MFS jest wynikiem zaburzeń strukturalno-czynnościowych fibryliny-1. Jest to białko składające się z 2871 reszt aminokwasowych (postać prekursorowa) o masie cząsteczkowej ok. 350 kDa.

8 Fibrylina Fibrylina-1 posiada złożoną budowę.
Ok. 75% cząsteczki składa się z 46 fragmentów przypominających EGF (nabłonkowy czynnik wzrostu) – może ona przyłączać jony wapniowe. Mały fragment może łączyć się z TGF-β.

9

10 Fibrylina Gen kodujący fibrylinę-1 znajduje się na chromosomie 15 (15q21.1). Oznaczony jest jako FBN1 i liczy ok. 200 kb. Sekwencję kodująca tworzy 65 eksonów.

11 MFS jest stosunkowo częsty
MFS jest stosunkowo częsty. Jego występowanie szacuje się 1-2/5000 żywych urodzeń.

12 Dziedziczy się jako cecha autosomalna dominująca
Dziedziczy się jako cecha autosomalna dominująca. Prawdopodobieństwo zachorowania wynosi 50% jeżeli choruje jeden z rodziców.

13 Objawy kliniczne Wysoki wzrost Długie kończyny Długie palce u rąk i stóp

14

15 Objawy kliniczne

16 Objawy kliniczne

17 Objawy kliniczne Zniekształcenia klatki piersiowej „szewska klatka piersiowa”

18 Objawy kliniczne Niewielka nadruchomość stawów Płaskostopie, Skrzywienia kręgosłupa „Gotyckie podniebienie”

19 Objawy kliniczne Wydłużenie czaszki Zmieniona mowa Występują bóle stawów Wcześnie rozwija się choroba zwyrodnieniowa

20 Objawy kliniczne Zmiany oczne: zwichnięcie soczewki odklejenie siatkówki

21 Podwichnięcie soczewki

22 Podwichnięcie soczewki – ojciec i syn

23 Objawy kliniczne Największym zagrożeniem życia są zmiany tętnicy głównej 80% chorych ma niedomykalnośc zastawki mitralnej Częste jest poszerzenie aorty Pęknięcie tętniaka aorty jest główną przyczyną śmierci

24

25 Rozwarstwienie aorty

26

27

28 Rozpoznanie Duża zmienność fenotypowa
Wiele możliwych mutacji genu fibryliny-1 Kryteria obejmują małe i duże objawy ze strony: Układu kostnego Oka Układu sercowo-naczyniowego

29 Rozpoznanie Rozpoznanie wymaga spełnienia 2 kryteriów dużych w dwóch układach i jednego małego z innego układu

30 Rozpoznanie Nie ma powodu wykonywać badanie wycinka skórno-mięśniowego
Można wykonywać operacje korekcyjne ortopedyczne jeżeli nie ma przeciwwskazań kardiologicznych Gojenie jest prawidłowe

31 Rozpoznanie Badania genetyczne mają ograniczoną przydatność kliniczną ponieważ dokładne określenie mutacji genu fibryliny-1 nie wpływa na sposób leczenia.

32 Rozpoznanie różnicowe
Należy odróżnić MFS od innych zespołów (np. Ehlersa i Danlosa, wrodzonej łamliwości kości) Różnicować z innymi zespołami mafanoidalnymi

33 Rozpoznanie różnicowe
Rzekomy zespół Marfana Zespół Weila i Marchesaniego Wrodzona pająkowatość palców Zespół Lowysa i Dietza (typ1 i typ 2) Rodzinna tętniakowatość aorty piersiowej

34 Leczenie Wielospecjalistyczna opieka lekarska Zmiany w tętnicy głównej ograniczenie dużych wysiłków fizycznych ukg i MRI co rok Jeżeli ujście aorty > 43 mm lub poszerzenie jej światła – wskazanie do leczenia kardiochirurgicznego

35 Leczenie Do leczenia kardiochirurgicznego należy kierować: wywiad rodzinny pęknięcia aorty poszerzenie ujścia aorty więcej niż 10 mm/rok duża niedomykalność zastawki mitralnej planowana ciąża planowany inny duży zabieg chirurgiczny

36 Leczenie U dzieci o ile to możliwe należy odczekać z zabiegiem do ukończenia wzrostu Należy ściśle kontrolować ciśnienie krwi Wskazane stosowanie leków beta-adrenergicznych

37

38 Leczenie Leczenie okulistyczne Profilaktyka pogłębiania się skrzywień kręgosłupa

39 Leczenie Kobiety powinny rozważyć decyzję o ciąży ryzyko urodzenia dziecka z MFS 50% ryzyko pęknięcia tętniaka aorty ryzyko pęknięcia macicy (małe)

40 Rokowanie Przeżycie chorych na MFS istotnie się zwiększa ze względu na postępy kardiochirurgii i lepszą opiekę kardiologiczną. Obecnie chorzy dożywają wieku lat.

41 Na MFS chorowali jak się wydaje
Faraon Echnaton (XIV w. pne)

42 Nicollo Paganini ( )

43 Chorzy w Polsce są skupieni w: