Krwawienie z nosa Katedra i Klinika Otolaryngologii

Prezentacja na temat: "Krwawienie z nosa Katedra i Klinika Otolaryngologii"— Zapis prezentacji:

1 Krwawienie z nosa Katedra i Klinika Otolaryngologii
Akademia Medyczna w Warszawie Kierownik: prof. dr hab. n. med. Kazimierz Niemczyk

2 Unaczynienie jamy nosa
tętnica szyjna zewnętrzna (a. carotis externa) tętnica szczękowa (a. maxillaris) tętnica klinowo-podniebienna (a. sphenopalatina) tętnica podniebienna zstępująca (a. palatina descendens), tętnica twarzowa (a. facialis) tętnica wargowa górna (a.labialis superior) tętnica kątowa (a. angularis) tętnica szyjna wewnętrzna (a. carotis interna) tętnica oczna (a. ophthalmica) tętnica sitowa przednia (a. ethmoidalis anterior) tętnica sitowa tylna (a. ethmoidalis posterior)

3 Unaczynienie bocznej ściany jamy nosa

4 Unaczynienie przegrody nosa

5 Unaczynienie jamy nosa
W obrębie głowy i szyi spotyka się dużą ilość połączeń między tętnicami, które mają bardzo istotne kliniczne znaczenie przy krwawieniach z nosa: liczne anastomozy ułatwiające krążenie oboczne sploty naczyń splot Kiesselbacha położony w przednio-dolnej części przegrody nosa splot nosowo-gardłowy, który znajduje się na bocznej ścianie jamy nosowej przy tylnych końcach małżowiny środkowej i dolnej

6 Unaczynienie żylne jamy nosa
3 podstawowe grupy żył towarzyszących Żyły górne: żyły sitowe przednie i tylne są drogą odpływu krwi z górnej części jamy nosowej do żyły ocznej. Za ich pośrednictwem układ żylny nosa ma połączenia z zatoką jamistą, splotem ocznym znajdującym się w oczodole oraz splotem skrzydłowym. Żyły sitowe posiadają także połączenia z żyłami opony twardej. Żyły przednie odprowadzają krew od przednio-dolnej części jamy nosowej do ż. twarzowej, która ma połączenie z żyłą oczną poprzez ż. nosowo-czołową. Żyła twarzowa zespala się ze splotem skrzydłowym przez ż. głęboką twarzy. Żyły tylne odprowadzają krew z tylnej części jamy nosowej do splotu skrzydłowego, który ma połączenia z zatoką jamistą, ż. twarzową i ż. szyjną wewnętrzną.

7 Przyczyny krwawień z jamy nosa
miejscowe od 10,5% do 27% ogólne od 63% do 80,9%

8 Przyczyny miejscowe krwawień z jamy nosa
Uraz Pourazowe krwawienia z nosa (często współistnieją ze złamaniami kości nosa lub struktur przyległych: części twarzowej czaszki, szczęki, oczodołu, podstawy czaszki) Po różnego typu operacjach nosa, zatok przynosowych, oczodołu Gwałtowne zmiany ciśnienia atmosferycznego (barotrauma). Samouszkodzenia Narażenie na działanie drażniących i toksycznych pyłów i oparów w życiu domowym i na stanowisku pracy, takich jak: farba drukarska, kwas siarkowy, fosfor, amoniak lub benzyna Zasychanie w przebiegu przewlekłego zanikowego nieżytu błony śluzowej nosa. Ubytki w przegrodzie nosa o różnej etiologii. Miejscowe reakcje zapalne towarzyszące ostrym infekcjom górnych dróg oddechowych, a także odczynom alergicznym. Choroby z tworzeniem się specyficznej lub niespecyficznej ziarniny (ziarniniak ciężarnych, kiła, gruźlica, ziarniniakowatość Wegenera i inne). Guzy jam nosa, nosogardła i zatok przynosowych ( naczyniako-włókniak młodzieńczy - angiofibroma juvenile)

9 Przyczyny ogólne krwawień z jamy nosa
Skazy krwotoczne wrodzone i nabyte: osoczowe, płytkowe i naczyniowe. Choroby naczyń: miażdżyca naczyń i choroba nadciśnieniowa, choroba Rendu-Oslera-Webera, przewlekła niewydolność krążenia i inne. Zaburzenia krzepnięcia krwi związane z przyjmowaniem niektórych leków, takich jak: - leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe (heparyna i jej pochodne, pochodne kumaryny, kwas acetylosalicylowy, tiklopidyna) stosowane w profilaktyce i leczeniu zakrzepicy żylnej i tętniczej oraz choroby wieńcowej; - niesteroidowe leki przeciwzapalne; - penicyliny półsyntetyczne przy stosowaniu przewlekłym w wysokich dawkach. Uszkodzenie wątroby o różnej etiologii w tym poalkoholowe. Mocznica i niewydolność nerek. Zaburzenia endokrynne, w tym zastępcze miesięczne krwawienie u kobiet, krwawienia z nosa w ciąży oraz w przebiegu guza chromochłonnego nadnerczy (pheochromocytoma). Choroby krwi i układu krwiotwórczego przebiegające z zaburzeniami krzepnięcia: białaczka, szpiczak i inne.

10 Postępowanie w krwawieniach z nosa
Zależy od: stanu ogólnego chorego obfitości krwawienia miejsca krwawienia przyczyny, która spowodowała krwawienie

11 Postępowanie w krwawieniach z nosa
Postępowanie diagnostyczne składa się z: zebrania wywiadu, w którym staramy się ustalić - po raz który występuje krwawienie, możliwe przyczyny krwawienia (np. współistnienie chorób ogólnoustrojowych); oceny stanu ogólnego: pomiar ciśnienia i tętna, badanie EKG, badanie morfologiczne krwi, jonogram, gazometria, poziom cukru, mocznika, kreatyniny we krwi, koagulogram. lokalizacji miejsca krwawienia - dokładna rynoskopia przednia i tylna, technika optyczna z wykorzystaniem endoskopu, niezbędnych w niektórych przypadkach badań radiologicznych czaszki, zatok przynosowych czy nosa, badanie naczyniowe innych niezbędnych badań i konsultacji (pobranie wycinków, konsultacje innych specjalistów).

12 Postępowanie w krwawieniach z nosa
Przyżeganie chemiczne Tamponada przednia Tamponada tylna Elektrokoagulacja Krioterapia Laserowa fotokoagulacja Nastrzyknięcie dołu skrzydłowo-podniebiennego Leczenie chirurgiczne Chirurgia przegrody nosa Podwiązanie naczyń tętniczych Embolizacja naczyń

13 Postępowanie w krwawieniach z nosa
Przyżeganie chemiczne Może być stosowane przy widocznym miejscu krwawienia, zwykle ze splotu Kiesselbacha, przez "punktowe" dotykanie krwawiącego naczynia. Najczęściej używa się kwasy: chromowy, trójchlorooctowy, i roztwory azotanu srebra. Należy pamiętać, aby nie wykonywać przyżegania chemicznego w obu jamach nosa na tym samym poziomie, ponieważ zwiększa to ryzyko martwicy chrząstki i powstania ubytku w przegrodzie nosa.

14 Postępowanie w krwawieniach z nosa
Tamponada przednia setony gazowe nasycone wazeliną z antybiotykiem, maścią, parafiną, gliceryną, układane warstwowo w jamie nosowej lub w palcu gumowym baloniki pneumatyczne różnego rodzaju gąbki: spongostan, Oxycel, Avitene, Surgicel i inne tampony Merocel, Neticel Rhinorapid Tamponadę przednią zazwyczaj utrzymuje się od 24 do 48 godzin.

15 Postępowanie w krwawieniach z nosa
warstwowa tamponada przednia

16 Postępowanie w krwawieniach z nosa
Tamponada tylna Tamponada tylna jest zabiegiem bolesnym, dlatego przed założeniem powinno się podać środek przeciwbólowy lub premedykację. Wprowadzenie do części nosowej gardła tamponu Bellocqa, który zawsze uzupełnia się tamponadą przednią kateter Foleya

17 Tamponada tylna tamponada tylna Bellocqa

18 Tamponada tylna - zagrożenia
Pacjent po założeniu tamponady tylnej wymaga hospitalizacji. Niedrożność jam nosowych po tamponadzie powoduje wzrost oporów oddechowych i powstanie odruchu nosowo-płucnego. Rezultatem tego jest spadek pO2 i wzrost pCO2. Dlatego należy podać tlen pod kontrolą gazometrii. Dla zapobieżenia zarówno infekcji ogólnej, jak i miejscowej podaje się pacjentowi antybiotyki. Pacjenci z założoną tamponadą mają trudności z przyjmowaniem pokarmów, szczególnie osoby starsze. Dlatego powinna być ustalona dieta i kontrolowana gospodarka wodno-elektrolitowa. Tamponadę tylną zazwyczaj utrzymuje się 2-3 doby lub gdy jest to niemożliwe z powodu utrzymującego się krwawienia, wymienia się tampon. Niektórzy autorzy proponują utrzymanie tamponu pod osłoną antybiotykową do 6 dni i więcej.

19 Wskazania do hospitalizacji w krwawieniach z nosa:
Ciężki stan pacjenta, znaczna anemizacja Krwawienia z nosa nawracające Tamponada tylna Krawienie z nosa wymagające działań chirurgicznych Krwawienie z nosa w przebiegu guzów nosa, nosogardła i zatok przynosowych Późne krwawienia pourazowe

20 Leczenie ogólne krwawień z jamy nosa
Leczenie ogólne w dużej mierze jest uzależnione od stanu ogólnego pacjenta. Określenie ilości utraconej krwi. utrata około 20% objętości krwi krążącej może być z powodzeniem wyrównana wyłącznie dożylnym wlewem płynów krwiozastępczych (np. Dekstran 70) i roztworów elektrolitów Wskazania do przetaczania krwi muszą być ustalane w sposób bardzo rozsądny i ograniczone do przypadków istotnie tego wymagających. W zależności od przyczyny poleca się podanie: preparatów wapna, witaminy K, C, kwasu E- aminokapronowego w niektórych przypadkach, cyclonaminy, preparatów żelaza u chorych z anemią pokrwotoczną i innych.

21