Instrukcja switch switch (wyrażenie) { case wart_1 : { instr_1; break; } case wart_2 : { instr_2; break; } … case wart_n : { instr_n; break; } default.

Prezentacja na temat: "Instrukcja switch switch (wyrażenie) { case wart_1 : { instr_1; break; } case wart_2 : { instr_2; break; } … case wart_n : { instr_n; break; } default."— Zapis prezentacji:

1 Instrukcja switch switch (wyrażenie) { case wart_1 : { instr_1; break; } case wart_2 : { instr_2; break; } … case wart_n : { instr_n; break; } default : { instr_(n+1); break; } }

2 Instrukcja for for (ini; wyraz_warunkowe; krok ) {treść_pętli} ini - jest to instrukcja inicjalizująca wykonywanie pętli for; wyraz_warunkowe - jest to wyrażenie obliczane przed każdym obiegiem pętli. Jeśli jest ono różne od zera, to wykonywane zostaną instrukcje będące treścią pętli; krok - jest to instrukcja wykonywana na zakończenie każdego obiegu pętli. Jest to ostatnia instrukcja wykonywana bezpośrednio przed obliczeniem wyrażenia warunkowego wyraz_warunkowe.

3 Instrukcja while while (wyrażenie) {treść_pętli}; najpierw obliczana jest wartość wyrażenia w nawiasach; jeśli wartość ta jest prawdziwa (niezerowa), to następuje wykonywanie instrukcji w pętli tak długo, aż wyrażenie przyjmie wartość zerową ( fałsz); należy zwrócić uwagę, że wartość wyrażenia jest obliczana przed wykonaniem instrukcji.

4 Instrukcja do... while do instrukcja while (wyrażenie); instrukcja jest wykonywana w pętli tak długo póki wyrażenie ma wartość niezerową ( prawda); z chwilą, gdy wyrażenie przyjmie wartość zerową (fałsz), działanie instrukcji zostaje zakończone.

5 Zadanie

6 Generowanie losowe liczby: srand( time( NULL ) ); k=rand()%n //losowanie liczby naturalnej od 0 do n-1 Zadanie Napisać program zgaduj-zgadula który losuje liczbę całkowitą z przedziału a następnie prosi użytkownika o podawanie przez niego liczby do czasu aż zgadnie jaka to Liczba!!!! W trakcie zgadywania po podaniu liczby pomocnie wyświetla się tekst za mało…. za dużo

7 Tablice Tablica jest ciągiem danych złożonym z elementów tego samego typu. Kolejne elementy tablicy zajmują kolejne komórki w pamięci operacyjnej. Elementy tablicy numerowane są od zera (0) !!! Deklaracja typu tablicowego: typ nazwa[liczba_elementow]; Przykłady deklaracji: int liczby[5]; char znaki[10]; float tab[12];

8 Tablice (2) Sama deklaracja tablicy danych nie przyporządkowuje jej żadnych konkretnych wartości, a jedynie rezerwuje odpowiednio wielki obszar pamięci operacyjnej na te dane. Tablice mogą być tworzone z następujących elem. : typów podstawowych (int, float, double, char, itp.), typów wyliczeniowych, wskaźników, innych tablic, klas obiektów,

9 Tablice (3) Tablica zadeklarowana jako: int liczby[5]; składa się z 5 elementów zawierających wartości typu całkowitego tj. int. Do poszczególnych elementów możemy odnieść się przy użyciu indeksów: liczby[0] – pierwszy element tablicy, liczby[1] – drugi element tablicy, liczby[2] – trzeci element tablicy, liczby[3] – czwarty element tablicy, liczby[4] – piąty element tablicy. Jak widzimy, dla tablicy pięcioelementowej, pierwszy element tablicy ma indeks 0, a ostatni indeks 4.

10 Tablice (4) Wartości poszczególnym elementom tablicy możemy nadać poprzez zwykły operator przypisania: liczby[0] = 10; liczby[1] = 13; liczby[2] = 7; liczby[3] = 13; liczby[4] = 2; W szczególności już w czasie deklaracji typu tablicowego możemy dokonać jednoczesnego przypisania danych do tablicy: int liczby[5] = {10, 13, 7, 13, 2}

11 Tablice (5) Operacje tablicowe wykonywane są często z użyciem pętli for. Wynika to z tego, że zazwyczaj znana jest liczba elementów tablicy, a zatem pętla for doskonale nadaje się do tego typu zadań. Przykład wyświetlający 10 elementów tablicy liczbowej: int i, tab[10] = {2,4,6,8,11,13,15,17,19,21}; for (i=0; i<10; i++) ptintf(%d, tab[i]);

12 Tablice (6) Przykład wyświetlający 10 elementów tablicy liczbowej w odwrotnej kolejności: int tab[10] = {2,4,6,8,11,13,15,17,19,21}; for (int i=9 i>=0; i--) ptintf(%d, tab[i]); Przykład wyświetlający co drugi element tablicy liczbowej: int tab[10] = {2,4,6,8,11,13,15,17,19,21}; for (int i=0; i<10; i=i+2) ptintf(%d, tab[i]);

13 Tablice wielowymiarowe (1) Tablice wielowymiarowe w przypadku dwóch wymiarów można porównać do macierzy elementów, które znamy z matematyki albo do współrzędnych dwuwymiarowego układu kartezjańskiego XY. Tablica trójwymiarowa z kolei może być utożsamiona np. z punktem w przestrzeni 3D o współrzędnych (x,y,z). Tablice o więcej niż 3 wymiarach są raczej rzadkością, gdyż korzystanie z nich jest kłopotliwe. Deklaracja tablicy wielowymiarowej ma następującą składnię: typ nazwa[rozmiar_wymiaru_1][rozmiar_wymiaru_2]…[rozmiar_wymiaru_N]; Przykładowo: int tab[2][3] – macierz liczb 2x3, int tab[2][2][2] – trójwymiarowa przestrzeń liczbowa o rozmiarach 2x2x2.

14 Tablice wielowymiarowe (2) Dwuwymiarowa tablica liczb 2x3 (macierz 2x3) x11 x12 x13 x24 x25 x26 Do poszczególnych elementów możemy odwołać się w następujący sposób: tab[0][0] tab[0][1] tab[0][2] tab[1][0] tab[1][1] tab[1][2] Jak widać, pierwszy indeks wskazuje na wiersz w którym znajduje się dany element, a drugi indeks na kolumnę.

15 Tablice wielowymiarowe (3) Przykładowy program będzie wyświetlał zawartość tablicy dwuwymiarowej o rozmiarze 2x3. Wykorzystamy w tym celu zagnieżdżoną pętlę for. Pierwsza z pętli for operująca indeksem i porusza się po wszystkich wierszach (i=0,1). Druga pętla for wykorzystująca indeks j porusza się po wszystkich kolumnach (j=0,1,2). int tab[2][3] = { {1,2,3},{4,5,6} }; for (int i=0; i<2; i++) for (int j=0; j<3; i++) printf(Element [ %d][%d] = %d,i,j, tab[i][j]);

16