Futbol Club Barcelona Podstawowa "11".

Prezentacja na temat: "Futbol Club Barcelona Podstawowa "11"."— Zapis prezentacji:

1 Futbol Club Barcelona Podstawowa "11"

2 Víctor Valdés Víctor Valdés Arribas (ur. 14 stycznia 1982 w L'Hospitalet de Llobregat, Hiszpania), piłkarz hiszpański narodowości katalońskiej, bramkarz. Victor przyszedł na świat jako drugie z trójki dzieci Jose Manuela Valdesa i Aguedy Arribas. Wychowywał się razem ze braćmi, starszym Ricardem i młodszym Alvaro. Víctor Valdés związany jest z FC Barcelona od 1992 roku. Szybko udowodnił swoją wartość na treningach oraz w meczach drużyny juniorskiej oraz rezerw, FC Barcelona B. Od sezonu 2002/2003 klubowi trenerzy zadecydowali o przesunięciu Valdésa do pierwszej drużyny. Sezon rozpoczynał jako rezerwa dla Argentyńczyka Roberto Bonano, ale nowy trener Radomir Antić uczynił z niego pierwszego bramkarza zespołu. W sezonie 2003/2004 potwierdził swoje wysokie umiejętności pomagając Barcelonie w wywalczeniu drugiego miejsca w lidze. W następnym sezonie dzięki znakomitej grze całego zespołu zdobył Mistrzostwo kraju, a niedługo potem Superpuchar Hiszpanii. Pomimo młodego wieku jest już doświadczonym bramkarzem. Skromne, jak na bramkarza 183 cm wzrostu nie przeszkadzają mu w wygrywaniu walki o górne piłki. W swej grze stara się naśladować swój bramkarski wzór, niemieckiego bramkarza Olivera Kahna. Dobra dyspozycja w klubie spowodowała, że zaczęto mówić o powołaniu go do kadry na Mistrzostwa Europy w Portugalii jako bramkarza numer trzy (nr 1 – Iker Casillas, nr 2 – Santiago Cañizares). Jednak ostatecznie trener kadry wybrał na trzeciego bramkarza, gracza Athleticu Bilbao Daniela Aranzubię.

3 Daniel Alves Daniel Alves da Silva, znany bardziej jako Daniel Alves (ur. 6 maja 1983 r. w Juazeiro) - brazylijski piłkarz grający na pozycji prawego obrońcy w zespole FC Barcelona. Warunki fizyczne - mierzy 173 cm, waży 64 kg. Posiada także obywatelstwo hiszpańskie. Daniel Alves do sezonu grał w drużynie Bahia Salvador z rodzimej Brazylii. Od sezonu grał w hiszpańskiej Sevilli. W lato 2008 roku zmienił barwy klubowe i od sezonu 2008/09 reprezentować będzie zespół FC Barcelona. Kwota transferu wyniosła 29,5 mln euro plus ewentualne premie za wyniki (maksymalnie może osiągnąć 35,5 mln). Tym samym stał się najdroższym obrońcą zakupionym przez klub z Primera División. Daniel Alves mimo stosunkowo młodego wieku osiągnął już sporo sukcesów. W barwach Sevilli dwukrotnie zdobył Puchar UEFA (2005/2006 i 2006/2007), Superpuchar Europy UEFA (2005/2006) oraz Puchar Hiszpanii (2007) i Superpuchar Hiszpanii (2007). W ostatnim finale o Puchar UEFA Brazylijczyk nie wykorzystał swojej okazji w serii rzutów karnych i przestrzelił jedenastkę, jednak dzięki fantastycznej postawie bramkarza drużyny - Andrésa Palopa, Sevilla wygrała pojedynek z Espanyolem Barcelona. Wcześniej, w 2003 roku, Alves wraz z reprezentacją Brazylii U-20 zdobył Mistrzostwo Świata w tej kategorii wiekowej.

4 Gerard Piqué Gerard Piqué Bernabeu (ur. 2 lutego 1987 w Barcelonie) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy. Od sezonu 2008/2009 zawodnik FC Barcelony. Karierę zaczynał w młodzieżówce FC Barcelona, skąd w lutym 2004 roku trafił do Manchesteru United. Od początku uznawany był za bardzo utalentowanego obrońcę, który w przyszłości miał zostać podstawowym piłkarzem Czerwonych Diabłów. Swój debiut w barwach ekipy z Old Trafford zaliczył w październiku 2004 roku w wygranym 3:1 meczu z Sunderlandem, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych. Po raz pierwszy w wyjściowym składzie wyszedł 29 marca 2006 roku przeciwko West Hamowi United, rozpoczynając mecz na prawej obronie, gdzie zastępował Gary'ego Neville'a. Jednak na początku sezonu 2006/2007 Sir Alex Ferguson zdecydował się go wypożyczyć do klubu z jego ojczyzny, Realu Saragossa, aby umożliwić mu częstsze występy w podstawowej jedenastce. Hiszpan był obok braci (Gabriela i Diego) Milito jednym z lepszych piłkarzy swojej ekipy, która zajęła w tabeli Primera División 6. miejsce, premiowane startem w Pucharze UEFA w kolejnym sezonie.

5 Carles Puyol Carles Puyol Saforcada (ur. 13 kwietnia 1978 w Pobla de Segur, Hiszpania), piłkarz hiszpański, reprezentant Hiszpanii, wychowanek i kapitan klubu FC Barcelona grający na pozycji środkowego lub bocznego obrońcy. Carles już jako mały chłopiec trenował grę w piłkę nożną. Jego pierwszy klub znajdował się w rodzinnej miejscowości. Potencjał w nim drzemiący zauważyli poszukiwacze młodych talentów z katalońskiego klubu FC Barcelona. W sezonie 1995/1996 jako 17-letniego chłopca przeniesiono do szkółki piłkarskiej Barcelony. Jego talent faktycznie okazał się ogromny. W krótkim czasie stał się podporą drużyny rezerw FC Barcelona B, a 2 października 1999 zadebiutował w pierwszej drużynie prowadzonej przez Louisa van Gaala w meczu przeciwko Valladolid wygranym 2:0. Od tego momentu Holender stawiał na Puyola w każdym meczu. U następców van Gaala miał już niepodważalną pozycję w linii obrony. Grając w obronie Puyol nie czuje respektu przed żadnym przeciwnikiem. Gra z pełnym poświęceniem, często interweniując w beznadziejnych sytuacjach za co kibice zgromadzeni na Camp Nou nagradzają go zasłużonymi brawami. Potrafi nie tylko samemu pełnić swoje zadania na boisku, ale pomaga często partnerom z defensywy. Pomimo tylko 178 cm wzrostu, doświadczeniem i siłą wygrywa pojedynki w powietrzu. Na boisku zawsze zrównoważony i kulturalny wobec przeciwników. W chwili obecnej nosi opaskę kapitańską w klubie, a dzięki zaangażowaniu w grę ma przydomek Lwie Serce.

6 Éric Abidal Éric-Sylvain Abidal (ur. 11 lipca 1979 w Lyonie), francuski piłkarz, lewy obrońca. Obecnie gracz FC Barcelona. Srebrny medalista MŚ 2006. Abidal jest lewym obrońcą, jednak może występować na środku obrony. Często włącza się w ofensywne akcje drużyny i jest dobrze wyszkolony technicznie. Jest wychowankiem małego klubu z rodzinnego miasta, Lyon-la-Duchère. W Ligue 1 debiutował 16 września 2000 w barwach AS Monaco. W 2002 odszedł do Lille OSC, a po kolejnych dwóch latach został zawodnikiem najmocniejszego zespołu we Francji – Olympique Lyon. Z OL był mistrzem kraju w latach 2005, 2006 i Latem 2007 podpisał czteroletni kontrakt z Barceloną. Na konto Olympique wpłynęło ok. 15 mln euro. W katalońskim klubie gra z 22 numerem na koszulce. W reprezentacji debiutował 18 sierpnia 2004 w meczu z Bośnią i Hercegowiną. Powołanie na MŚ 06 otrzymał mimo nękających go w sezonie kontuzji i był podstawowym lewym obrońcą Francji na tym turnieju. Podczas MŚ 2006 zagrał w sześciu meczach. Łącznie zgromadził na swoim koncie 37 występów w kadrze. Jego żona jest Algierką, a on sam przeszedł na islam i przyjął imię Bilal.

7 Xavier Hernandéz Creus
Xavi, właśc. Xavier Hernandéz Creus (ur. 25 stycznia 1980 w Terrassie), hiszpański piłkarz, pomocnik reprezentacji Hiszpanii i FC Barcelona. Zadebiutował w Primera División 18 sierpnia 1998 przeciwko RCD Mallorca. Xavi urodził się w Terrasie w Katalonii. Swoją karierę piłkarską rozpoczął w wieku 11 lat w drużynie juniorów klubu FC Barcelona. W sezonie 1997/98 został włączony do drużyny rezerw, FC Barcelony B. W tym sezonie wraz z drużyną awansował do Segunda División, hiszpańskiej drugiej ligi. . Gdy Xavi wrócił z Mistrzostw Świata U-18, ówczesny trener FC Barcelony, Louis Van Gaal zaczął go regularnie wystawiać w pierwszym zespole. W pierwszej drużynie zadebiutował 18 sierpnia 1998 roku w meczu o Superpuchar Hiszpanii przeciwko RCD Mallorce, strzelając także bramkę. Pełnił ważną rolę w drużynie która w sezonie 1998/99 zdobyła Mistrzostwo Hiszpanii. W następnych rozgrywkach stał się pierwszym rozgrywającym drużyny przez większą część sezonu, zastępując kontuzjowanego Josepa Guardiolę. Kiedy Guardiola odszedł, władze klubu uznały, że nie ma potrzeby sprowadzać nowego zawodnika i na pozycji środkowego pomocnika na stałe zagościł 21-letni wówczas wychowanek. W 2003 roku swoją prezydenturę zakończył Joan Gaspart i zadłużony klub przejął nowy zarząd z Joanem Laportą na czele. Xavi, mimo wielu ofert z innych klubów, postanowił kontynuować swoją karierę na Camp Nou.

8 Gnégnéri Yaya Touré Gnégnéri "Yaya" Touré (13 maja 1983) – piłkarz z Wybrzeża Kości Słoniowej, grający na pozycji pomocnika. Od sezonu 2007/2008 występuje w barwach FC Barcelony. Jego dwaj bracia, Kolo Touré i Ibrahim Touré, również są piłkarzami. Swoje pierwsze piłkarskie kroki Yaya stawiał w zespole ASEC Abidżan. Młodego, utalentowanego zawodnika, który dysponuje świetnymi warunkami fizycznymi, szybko dostrzeżono na Starym Kontynencie i już po roku gry w rodzimym klubie po piłkarza zgłosili się działacze belgijskiego KSK Beveren. 18-letni wówczas Yaya występował w belgijskim klubie trzy sezony, po czym przeniósł się na Ukrainę. Toure zasilił skład Metalurga Donieck i występował w nim przez 2 lata. Właśnie wtedy po raz pierwszy został powołany do reprezentacji kraju, w której wystąpił już 27 razy i zdobył trzy bramki. Kolejnym przystankiem na piłkarskiej drodze Toure była Grecja. Broniąc barw Olympiakosu Pireus Yaya zadebiutował w Lidze Mistrzów. Wtedy też o graczu z Wybrzeża Kości Słoniowej po raz pierwszy zrobiło się głośno w Europie. Dobre występy w zmaganiach o tytuł najlepszej drużyny Starego Kontynentu zaowocowały ofertami z kilku zagranicznych klubów, między innymi AS Monaco, do którego piłkarz przeniósł się w następnym sezonie. Jednak i we Francji Toure nie pozostał zbyt długo.

9 Andrés Iniesta Luján Andrés Iniesta Luján (ur. 11 maja 1984 w Fuentealbilla, Hiszpania), piłkarz hiszpański grający na pozycji ofensywnego pomocnika. Andrés dołączył do klubu w 1996 r. jako 12-latek. Został wypatrzony przez klubowych wyszukiwaczy talentów na turnieju w Brunette, gdzie reprezentował barwy Albacete Balompié. W drużynach juniorskich Barcelony prezentował nieprzeciętny talent i szybko przechodził przez kolejne szczeble drużyn młodzieżowych. W sezonie 2000/2001 został włączony do kadry FC Barcelona B i niemal natychmiast stał się rozgrywającym drużyny. W pierwszej drużynie Barcy zadebiutował 29 października 2002 w meczu Ligi Mistrzów przeciwko belgijskiemu Club Brugge. Barcelona wygrała tamto spotkanie, a trener Louis van Gaal bardzo chwalił występ debiutującego Andrésa. Od sezonu 2003/2004 Iniesta jest pewnym zawodnikiem pierwszego zespołu FC Barcelony. W tym też sezonie strzelił pierwszego gola dla dorosłej drużyny. W sezonie 2004/2005 rozegrał 37 na 38 możliwych ligowych meczów, najwięcej z całej drużyny. Przeważnie nie grał jednak od pierwszych minut, tylko wchodził z ławki rezerwowych za Xaviego. W następnym sezonie Xavi doznał kontuzji, co stworzyło szansę Andrésowi na grę w pierwszym składzie Dumy Katalonii. Iniesta jest szybkim piłkarzem, potrafiącym minąć kilku przeciwników, a następnie podać piłkę lepiej ustawionym partnerom lub samemu oddać mocny strzał na bramkę. Przyczynił się do tego, że Rijkaard ma mniej siwych włosów na głowie, kiedy z gry wypadali mu Deco i Xavi, gdyż był ich w stanie godnie zastąpić.

10 Lionel Andrés Messi Lionel Andrés Messi (ur. 24 czerwca 1987 w Rosario) – argentyński piłkarz występujący na pozycji napastnika w FC Barcelona. Nosi przydomek Atomowa pchła. W wieku 5 lat Argentyńczyk rozpoczął treningi w drużynie Gandol (prowadzonej przez jego ojca). W roku 1995 przeniósł się do Newell's Old Boys. Młodym piłkarzem zainteresował się Club Atlético River Plate. Jednak badania medyczne zawodnika wykazały, że w jego organizmie brakuje pewnych hormonów co uniemożliwia prawidłowy rozwój piłkarza. Jedynym ratunkiem była droga kuracja hormonem wzrostu, na którą rodzice Messiego nie mieli pieniędzy, a River Plate ostatecznie odrzucił młodego zawodnika i nie chciał mu pomóc. Wtedy na pomoc przyszła mu FC Barcelona. Messiego do Barcelony sprowadził dyrektor techniczny tego klubu Carles Rexach. Na testach w nowym klubie Messi potwierdził, że posiada nieprzeciętne umiejętności piłkarskie (w pierwszym meczu w katalońskim klubie strzelił 5 goli) i Barcelona od razu rozpoczęła leczenie zawodnika. Po powrocie do zdrowia Messi odwdzięczył się swojemu klubowi, strzelając w pierwszym sezonie w drużynie młodzików 37 goli. Messi zadebiutował w pierwszym składzie Barçy w sezonie 2003/2004 w meczu z FC Porto na otwarcie ich nowego stadionu. W następnym sezonie został włączony do pierwszej drużyny Blaugrany i zaczął coraz częściej pojawiać się na boiskach Primera Division. Jego debiut miał miejsce 8 października 2004 roku w meczu derbowym z Espanyol Barcelona (1:0 dla Barcelony).

11 Samuel Eto'o Fils Samuel Eto'o Fils (ur. 10 marca 1981 w Duali, Kamerun) – piłkarz kameruński, reprezentant kraju, grający na pozycji napastnika. Do Europy sprowadził go Real Madryt. Jest znany z występów w hiszpańskich: RCD Mallorca oraz FC Barcelona. Trzykrotnie wybierany Piłkarzem Roku Afryki (2003, 2004, 2005). W przeciwieństwie do innych największych gwiazd futbolu, Eto’o rozpoczął karierę klubową dopiero w wieku piętnastu lat, gdy do jego rodzinnego miasta zawitał poszukiwacz talentów wysłany do Afryki przez Real Madryt. Jednak w Madrycie nie poznano się na talencie Eto’o. Mimo że zawodnik miał podpisany sześcioletni kontrakt, już w sezonie 1997/98 został on wypożyczony do grającego wówczas w drugiej lidze hiszpańskiej CD Leganés. Po zakończeniu wypożyczenia klub po raz kolejny zdecydował się przekazać na pewien czas Samuela pod opiekę działaczy Espanyolu Barcelona. Skłócony z trenerem katalońskiej drużyny Eto’o rzadko znajdował miejsce w podstawowej jedenastce. Sytuacja Kameruńczyka nie uległa także poprawie po Mistrzostwach Świata z Eto’o był najmłodszym uczestnikiem turnieju, licząc wtedy 17 lat i trzy miesiące. Niechciany w Madrycie został po raz kolejny wypożyczony - tym razem do Mallorki - gdzie grał aż do wygaśnięcia kontraktu z Realem.

12 Thierry Daniel Henry Thierry Daniel Henry (ur. 17 sierpnia 1977 w Les Ulis) –francuski piłkarz występujący na pozycji napastnika. Reprezentant Francji, wraz z którą był mistrzem (1998) i wicemistrzem świata (2006) oraz mistrzem Europy (2000), zawodnik FC Barcelona. Został zaliczony przez Pelé do tzw. FIFA 100. 17 października 2007 pobił rekord Michela Platiniego w liczbie strzelonych dla reprezentacji Francji bramek (Platini strzelił 41 goli) i pozostaje jej najskuteczniejszym piłkarzem w historii francuski piłkarz występujący na pozycji napastnika. Henry dorastał w Les Ulis, gdzie mieszka wielu emigrantów z byłych francuskich kolonii. Jego ojciec, Antoine, pochodzi z Gwadelupy i sam próbował zrobić karierę piłkarską, ale wszyscy trenerzy, z jakimi się zetknął, za jego jedyny atut uznawali szybkość i nie byli zainteresowani zatrzymaniem go w swoich klubach. Z tego powodu musiał zarabiać na życie jako ochroniarz. Thierry Henry jest wychowankiem słynnej szkółki piłkarskiej Centre Technique National Fernand Sastre w Clairefontaine-en-Yvelines. Grając w lidze juniorów, od początku występował jako napastnik. Był niezwykle skuteczny, potrafił w ciągu sezonu strzelić ponad 100 goli. W meczu, w którym został zauważony przez łowcę talentów AS Monaco, zdobył siedem bramek.