Budowa Układu Słonecznego

Prezentacja na temat: "Budowa Układu Słonecznego"— Zapis prezentacji:

1 Budowa Układu Słonecznego
Autor: Mateusz Niemiec Kl. 2 „c” Zespół Szkół nr 2 Gimnazjum nr 2 w Nisku Opiekun: mgr Anna Dybka Przedmowa ►

2 Przedmowa Spis treści ►
Układ Słoneczny jest najlepiej poznanym przez nas obszarem we wszechświecie. Został stworzony przez siły o których nie mamy pojęcia oraz na które, jak na razie nie jesteśmy w stanie oddziaływać w żaden sposób. Obecnie możemy jedynie w pewnym stopniu przewidywać ich skutki . Nasza egzystencja na Ziemi jest wciąż zależna od łaski i niełaski wszechświata bo choć dotychczas szczęście nam dopisywało w każdej chwili może go zabraknąć… Czy człowiek sprosta takim siłom ? Spis treści ►

3 Spis treści: Krótko o powstaniu Układu Słonecznego Słońce Merkury
Wenus Ziemia Księżyc Mars Pas planetoid Jowisz Saturn Uran Pluton (planeta karłowata) Pas Kuipera Bibliografia

4 Powstanie Układu Słonecznego wyjaśnia teoria Wielkiego Wybuchu (Big Bang). Układ Słoneczny powstał około miliardów lat temu z obłoku gazowo - pyłowego, który przyciągał materię ku gęstniejącemu jądru. W środku obłoku gaz kurczył się szybciej niż w zewnętrznych warstwach i powstało Słońce, a pozostała materia utworzyła dysk wokół niego. Ok. 50 milionów lat później zaczęły zachodzić reakcje jądrowe (przekształcenie wodoru w hel), co spowodowało, że Słońce zaczęło świecić. We wcześniej powstałym dysku cząsteczki się ze sobą zderzały i łączyły w pył tworząc większe obiekty. Kolizje różnorodnych obiektów doprowadziły do powstania dużych ciał, z których ostatecznie powstały planety. W pierwszej kolejności utworzyły się 4 planety wewnętrzne czyli: Merkury, Wenus, Ziemia i Mars. Planety zewnętrzne zaś tworzyły głównie gazy, a uformowały się one ze skalno - lodowych brył krążących w dalszej odległości od Słońca. Spis treści ►

5 Słońce Średnica (km): Masa (Ziemia = 1): Gęstość (g/cm³, Woda = 1): 1,41 Okres obrotu: ok. 27 dni Przyśpieszenie grawitacyjne (m/²): 273 Szybkość ucieczki (km/s): 620 Słońce jest naszą najbliższą gwiazdą, która jest centrum naszego Układu i wokół której planety krążą po eliptycznych orbitach. Maksymalna temperatura na Słońcu osiąga +6000°C, minimalna +3870°C, a temperatura jądra wynosi aż +15mln°C. Słońce powstało około 4,6 miliarda lat temu z wirującej chmury gazów i pyłów. We wnętrzu Słońca cały czas zachodzą reakcje jądrowe, których głównym składnikiem jest wodór. Słońce nie spala się tylko produkuje energię cieplną i świetlną. Kiedy dwa atomy wodoru łączą się ze sobą tworząc hel, powstaje mała część materii, która przesuwa się w kierunku powierzchni Słońca i jest tam uwalniana w postaci światła i ciepła. W ten sposób Słońce traci część swojej masy. Słońce ma czasami ciemne plamy na swej powierzchni zwane plamami słonecznymi. Pojawiają się one zwykle w skupiskach i mogą trwać od kilku godzin do kilku miesięcy. Przy kilkudniowej obserwacji widoczne jest przesuwanie się plam na tarczy słonecznej, a dzieje się tak, ponieważ Słońce obraca się wokół swej osi, co trwa miesiąc. Budowa Słońca ►

6 korony słonecznej (którą można oglądać podczas zaćmienia Słońca),
Słońce składa się z czterech warstw: korony słonecznej (którą można oglądać podczas zaćmienia Słońca), chromosfery (w której zachodzą erupcje), fotosfery (będącą właściwą powierzchnią Słońca)  jądra (w którym powstaje światło i ciepło). Spis treści ►

7 Merkury Odległość od Słońca w mln km: 59,9 Okres obiegu wokół Słońca: 87,969 dnia Okres rotacji: 58,65 dni Średnica (km): 4878 Masa (Ziemia = 1): 0,056 Objętość (Ziemia = 1): 0,05 Gęstość (g/cm³): 5,43 Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 47,4 Liczba znanych księżyców: 0 Merkury – najmniejsza i najbliższa Słońcu planeta Układu Słonecznego. Jako planeta wewnętrzna znajduje się dla ziemskiego obserwatora zawsze bardzo blisko Słońca, dlatego jest trudna do obserwacji. Mimo to należy do planet widocznych gołym okiem i była znana już w starożytności. Merkurego dojrzeć można jedynie tuż przed wschodem lub tuż po zachodzie Słońca. Fakturą powierzchni Merkury przypomina Księżyc: są na nim liczne kratery uderzeniowe i praktycznie pozbawiony jest atmosfery. Spis treści ►

8 Wenus Spis treści ► Odległość od Słońca w mln km: 108,2
Okres obiegu wokół Słońca: 224,7 doby Okres rotacji: 243 doby Średnica (km): 12104 Masa (Ziemia = 1): 0,815 Objętość (Ziemia = 1): 0,88 Gęstość (g/cm³): 5,24 Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 35,0 Liczba znanych księżyców: 0 Wenus jest drugą planetą od Słońca i jest ona otoczona obłokami trujących gazów. Jest bardzo jasna ponieważ jej gęste chmury bardzo dobrze odbijają światło. Maksymalna temperatura na Wenus dochodzi do +482°C. Czas obrotu Wenus wokół osi jest najdłuższy w Układzie Słonecznym i wynosi aż 243 doby - mniej niż na okrążenie Słońca, przez co dzień na Wenus jest dłuższy niż rok. Planeta ta wiruje w przeciwną stroną niż porusza się po swojej orbicie, jest to tzw. "obrót wsteczny". Pierwsza sonda, jaka wylądowała na Wenus, po około godzinie została zniszczona przez jej wysoką temperaturę i ciśnienie. W 1978 r. amerykańska sonda kosmiczna "Pioneer - Venus" stała się sztucznym satelitą tej planety. Dzięki niej odkryto na jej powierzchni rozległe płaskie równiny z kraterami, dolinami oraz pasmami górskimi, a także wulkany. Spis treści ►

9 Ziemia Odległość od Słońca w mln km: 149,6 Okres obiegu wokół Słońca: 365 dni 6h Okres rotacji: 23 h 56 min Średnica (km): 12752 Masa (Ziemia = 1): 1,000 Objętość (Ziemia = 1): 1,00 Gęstość (g/cm³): 5,52 Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 29,8 Liczba znanych księżyców: 1 Ziemia (łac. Terra) − trzecia licząc od Słońca, a piąta co do wielkości planeta Układu Słonecznego. Pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu. Ziemia, zamieszkana przez miliony gatunków, wliczając w to człowieka, jest jedynym znanym miejscem we wszechświecie, w którym występuje życie. Planeta uformowała się 4,54 ± 0,05 miliarda lat temu, a życie pojawiło się na jej powierzchni w ciągu pierwszego miliarda lat po uformowaniu. Następnie, biosfera ziemska wpłynęła na atmosferę i inne czynniki abiotyczne planety, umożliwiając rozwój organizmów aerobowych oraz powstanie ozonosfery. Rozwój życia na lądzie umożliwiła powłoka ozonowa, zmniejszająca natężenie promieniowania ultrafioletowego oraz magnetosfera, odbijająca cząstki wiatru słonecznego. Spis treści ►

10 Księżyc Księżyc jest jedynym satelitą naturalnym Ziemi. Jego średnica wynosi 3476 km, a odległość od Ziemi 380 tys. km. Jego przyciąganie grawitacyjne powoduje na Ziemi przypływy i odpływy mórz i oceanów. Księżyc ma różne fazy, gdyż istnieją na nim dni i noce, przez co czasem jego widoczna część znajduje się w cieniu. Księżyc okrąża Ziemię w czasie 27,3 dnia, tyle samo co jego obrót wokół własnej osi. Powoduje to, że zawsze widzimy tylko jedną jego stronę. Na powierzchni naszego naturalnego satelity znajdują się ogromne zagłębienia, które powstawały po upadkach meteorytów. Wypełniła je lawa, a astronomowie nazwali je "morzami". Jedno z nich, Morze Spokoju, ma 1000 km średnicy. To właśnie tutaj w 1969 roku człowiek po raz pierwszy postawił stopę na Księżycu, a był nim Neil Armstrong. Naukowcy nie są pewni co do tego, w jaki sposób powstał Księżyc. Mógł kiedyś stanowić jedność z Ziemią i oderwać się od niej, ale również oba ciała mogły się utworzyć oddzielnie, po czym Księżyc byłby przechwycony przez grawitacyjne przyciąganie Ziemi. Spis treści ►

11 Mars Spis treści ► Odległość od Słońca w mln km: 227,9
Okres obiegu wokół Słońca: 686,738 dnia Okres rotacji: 24 h 37 min Średnica (km): 6788 Masa (Ziemia = 1): 0,107 Objętość (Ziemia = 1): 0,15 Gęstość (g/cm³): 3,04 Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 24,1 Liczba znanych księżyców: 2 Mars jest widoczny na niebie jako czerwony, podobny do gwiazdy punkt. Jest on skalistą planetą, którą pokrywają czerwone pustynie, stąd popularna nazwa - Czerwona Planeta. Atmosfera składa się w większości z dwutlenku węgla, co uniemożliwia oddychanie. Występują tam potężne burze pyłowe, jest tam niezwykle zimno, a powierzchnia planety pokryta jest okruchami skał. Maksymalna temperatura na Marsie dochodzi do +27°C, a minimalna -126°C. Powierzchnia Czerwonej Planety jest urozmaicona - tworzą je kratery, góry, doliny i wulkany. 2 księżyce Marsa są prawdopodobnie fragmentami planetoid, a są to Phobos i Deimos. Spis treści ►

12 Pas planetoid Spis treści ►
Pas planetoid – obszar rozciągający się pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. W obszarze tym znajduje się wiele małych ciał niebieskich – planetoid, z których znane są już dziesiątki tysięcy. 220 planetoid ma średnicę przekraczającą 100 km. Łączna masa wszystkich obiektów w pasie planetoid szacowana jest na 2,3×1021 kg i jest tylko pięć razy mniejsza od masy Plutona. W pasie planetoid występują obszary – tzw. przerwy Kirkwooda. Występowanie takich obszarów spowodowane jest głównie przez grawitację Jowisza i zależy od odpychających rezonansów okresu obiegu asteroid z okresem obiegu Jowisza. Gdy orbita planetoidy jest bliska rezonansu, może zostać zmieniona w stosunkowo krótkiej skali czasowej – przesunięta w obrębie Układu Słonecznego lub (rzadko) zmieniona w otwartą orbitę hiperboliczną, skutkującą bezpowrotnym wyrzuceniem asteroidy z Układu Pas planetoid jest nazywany głównym pasem planetoid, gdyż nie jest jedyny. Odkryto również skupiska planetoid zwane Trojanami i Grekami (na orbicie Jowisza wokół odległości kątowej 60 stopni przed i za planetą), także grupę Centaurów (między Saturnem i Neptunem) oraz Pas Kuipera z obiektami transneptunowymi (znajdującymi się za orbitą Neptuna). Spis treści ►

13 Jowisz Spis treści ► Odległość od Słońca w mln km: 778,3
Okres obiegu wokół Słońca: 11 lat 315 dni Okres rotacji: 9,8 godzin Średnica (km): Masa (Ziemia = 1): 317,9 Objętość (Ziemia = 1): 1316 Gęstość (g/cm³): 1,32 Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 13,1 Liczba znanych księżyców: 63 Jowisz wybrzusza się na równiku i spłaszcza na biegunach z powodu dużych wirowań. Wiatry na nim osiągają prędkość do 500 km/h. Szybki ruch wirowy i ciepło z wnętrza planety powodują powstanie silnych wiatrów, dzielących atmosferę na równoleżnikowe pasy opadających lub wznoszących się gazów. Na tarczy Jowisza widać też cyklon o średnicy dwukrotnie większej od Ziemi, zwany Wielką Czerwoną Plamą. Ten huragan szaleje na Jowiszu od co najmniej 300 lat. Na Jowiszu występuje wodór i hel, z których zbudowane są gwiazdy. Jowisz jest pierwszą z czterech wielkich planet - gazowych gigantów i jednocześnie największą planetą Układu Słonecznego. Jest on gazowa kulą, choć posiada prawdopodobnie jądro z płynnych skał. Obłoki na Jowiszu tworzą jedną warstwę, jednak jej skład nie jest jeszcze zidentyfikowany. Spis treści ►

14 Saturn Spis treści ► Odległość od Słońca w mln km: 1427
Okres obiegu wokół Słońca: 29 lat 167 dni Okres rotacji: 10 h 14 min Średnica (km): Masa (Ziemia = 1): 95,1 Objętość (Ziemia = 1): 755 Gęstość (g/cm³): 0,7 Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 9,6 Liczba znanych księżyców: 60 Saturn jest szóstą planetą od Słońca, drugą co do wielkości (po Jowiszu), planetą naszego Układu. Jest jedną z planet zewnętrznych, gazowych gigantów. Jest bardzo zimny, ponieważ znajduje się bardzo daleko od Słońca i otrzymuje od niego zaledwie 1/10 ilości ciepła i światła co Ziemia. Pierścienie wokół Saturna, odkryte przez Galileusza, czynią go jedną z najpiękniejszych planet Układu Słonecznego. Są ich setki, a rozciągają się one na przestrzeni tysięcy kilometrów. Prawdopodobnie składają się z milionów brył lodu o średnicy od kilku centymetrów do kilkudziesięciu metrów, które są widoczne za pomocą teleskopu. Ich grubość wynosi zaledwie około 10 metrów. Najprawdopodobniej pierścienie tworzy materiał, z którego kiedyś miał się uformować księżyc. 7 spośród pierścieni jest oznaczonych kolejnymi literami alfabetu od A do G. Spis treści ►

15 Uran Spis treści ► Odległość od Słońca w mln km: 2870
Okres obiegu wokół Słońca: 84,014 lat Okres rotacji: 10 h 49 min Średnica (km): 51108 Masa (Ziemia = 1): 14,5 Objętość (Ziemia = 1): 52 Gęstość (g/cm³): 1,27 Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 6,8 Liczba znanych księżyców: 27 Uran jest kolejną spośród planet zewnętrznych, będących gazowymi olbrzymami. Przez to, że nachylenie płaszczyzny równika Urana do płaszczyzny jego orbity wynosi 98°, planeta wiruje wokół własnej osi ruchem wstecznym. Jego pole magnetyczne jest 3 razy silniejsze niż na naszej planecie. Pierścienie Urana, których jest 11, są bardzo niewyraźne i ciężko je zobaczyć z Ziemi. Są jednak mocniejsze od pierścieni Jowisza, a odkryto je w 1977 roku. Uran zielonkawy kolor zawdzięcza chmurom metanu w górnych warstwach atmosfery. Różnice temperatur nie są duże i wynoszą od -208°C do -212°C. Uran wyróżnia się wśród gazowych gigantem tym, że nie ma skalnego jądra. Górna warstwa jego atmosfery składa się głównie z wodoru i helu, a w warstwach niższych tworzą się metanowe chmury. Metan pochłania światło czerwone, dlatego też Uran oglądany z przestrzeni kosmicznej jest zielono - niebieski. Spis treści ►

16 Pluton (planeta karłowata)
Pluton - planeta karłowata, najjaśniejszy obiekt pasa Kuipera. Został odkryty w 1930 roku przez amerykańskiego astronoma Clyde'a Tombaugha. Od odkrycia do 24 sierpnia 2006 r. Pluton był uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego. Tego dnia astronomowie na Zgromadzeniu Ogólnym Międzynarodowej Unii Astronomicznej w Pradze odebrali Plutonowi status planety, co oznacza, że w układzie słonecznym jest teraz tylko 8 planet. Pluton należy do szerszej grupy obiektów transneptunowych. Płaszczyzna po której się porusza jest mocno nachylona do płaszczyzny ekliptyki, z silnie ekscentryczną orbitą, która częściowo przebiega wewnątrz orbity Neptuna. Pluton posiada trzy obiegające go księżyce, z których jeden, Charon, jest tylko o połowę mniejszy od niego. Nazwa została zapożyczona od rzymskiego boga Plutona, zaś jego symbol - złożenie liter P i L - pochodzi od inicjałów Percivala Lowella, amerykańskiego astronoma Spis treści ►

17 Pas Kuipera Spis treści ►
Pas (pierścień) Kuipera - zbiór ciał niebieskich krążących poza orbitą Neptuna w odległości od około 30 do 50 j.a. od Słońca, większości po orbicie o małej inklinacji. Nazwa tego pasa pochodzi od nazwiska Gerarda Kuipera, który przewidział istnienie tych ciał w roku Pierwsza (nie licząc Plutona uważanego do 2006 roku za planetę) należąca do pasa planetoida QB została odkryta w 1992 przez Davida Jewitta i Jane Luu za pomocą teleskopu w obserwatorium na Mauna Kea (Hawaje). W chwili obecnej jest znanych około 800 obiektów znajdujących się w tym obszarze. Ocenia się, że w Pasie Kuipera krąży co najmniej obiektów o średnicy powyżej 100 km. Obejmuje on obszar bezpośrednio poza orbitą Neptuna, sięgając aż do Obłoku Oorta. Z Ziemi widać przypuszczalnie tylko te obiekty, które znajdują się blisko wewnętrznej krawędzi pasa. Odkryto ich dotąd ponad 400, choć żadnego nie widziano z bliska. Prawdopodobnie są to obiekty kometarne, które wędrują w całej przestrzeni za orbitą Neptuna. Spis treści ►

18 Bibliografia: www.astronomia.biz.pl www.wikipedia.org
Grafiki znalezione za pomocą wyszukiwarki grafiki Google Wykorzystane programy: Windows Movie Maker, Paint, PowerPoint 2003. Filmik z gry Starmageddon (project Earth) Muzyka: Gothic 3 Soundtrack – Title theme