Metody Komunikacji.

Prezentacja na temat: "Metody Komunikacji."— Zapis prezentacji:

1 Metody Komunikacji

2 Komunikowanie Bezpośrenie – interpensonalne Pośrednie - masowe

3 Komunikacja werbalna Najczęściej do komunikacji werbalnej zalicza się komunikację ustną i pisemną . Pierwszy typ komunikacji stanowi najczęstszy sposób przekazywania znaczenia między ludźmi. Popularne formy komunikacji ustnej to: przemówienia, rozmowy indywidualne czy grupowe, nieformalne sieci plotek i pogłosek. Ten rodzaj komunikacji jest szybki oraz wyróżnia się szybkością sprzężenia zwrotnego jest jednak podatny na zniekształcenia, która wzrasta wraz ze zwiększeniem się liczby uczestników komunikowania co wynika z różnic interpretacyjnych. Komunikacja pisemna przybiera postać notatek, listów, telefaksów, i, zawiadomień i inne formy przekazywania słów czy symboli na piśmie. Komunikaty pisemne są materialne, sprawdzalne, istnieje możliwość ich przechowywania przez długi czas co nabiera znaczenie przy złożonych komunikatach. Pismo umożliwia odtwarzanie komunikatów nawet po długim czasie. Komunikacja pisemna wymaga więcej uwagi przez co jest bardziej logiczna i precyzyjna niż ustna ale jest czasochłonna więc przy niedoborze czasu przegrywa z ustną formą komunikowania. Pisemna forma utrudnia sprzężenie zwrotne a tym samym brak pewności że wiadomość dotarła do odbiorcy i została dobrze zinterpretowana.

4 Zalety, wady komunikacji ustnej
sprzyja zwrotnej reakcji  i wymianie poglądów łatwa w użyciu Wady może być niedokładna nie zostawia trwałego zapisu

5 Jak dobrze mówić? trzeba mówić prostym językiem; podsumowywać;
nie mówić zbyt szybko; -mówić wyraźnie; podchodzenie do rozmowy z entuzjazmem.

6 Jak skutecznie komunikować się z ludźmi?
Jest wiele zasad które określają, jak powinien wyglądać przekaz komunikacyjny. Jedną z najważniejszych jest umiejętność słuchania. Zapamiętaj: Masz jedne usta a dwoje uszu. Mów połowę tego, co słuchasz. Podczas słuchania skieruj pełną uwagę na rozmówcę. Patrz się na niego tak, jakby Twoje oczy były słońcem, mającym opalić jego twarz. Pochyl się delikatnie w jego kierunku i potakuj głową. Zanim coś powiesz poczekaj – zrób pauzę, aby rozmówca mógł spokojnie nabrać oddechu i kontynuować swoją wypowiedź. Zadawaj pytania otwarte. Im więcej wykażesz zainteresowania, tym większą zyskasz przychylność. Parafrazuj, upewniając się czy dobrze zrozumiałeś odebrany komunikat.

7 Historia pisma Pismo obrazkowe, inaczej piktograficzne znane jest jako najstarszy system piśmienniczy - pojawiło się ponad 2 połowie IV tys. p. n. e.. Za pomocą schematycznych rysunków symbolizujących osoby, zwierzęta, przedmioty oraz czynności przedstawiano elementy rzeczywistości, którą próbowano oswoić. Prostota rysunków w zrozumiały sposób oddawała znaczenia sytuacji (np. polowań), jednak nie była w stanie oddać wszystkiego, co chciano przekazać. Ograniczała porozumiewanie do podstawowych i prostych znaczeń, dlatego pismo to ulegało modyfikacji. Pismo piktograficzne doczekało się wielu odmian.

8 Do pisma piktograficznego zalicza się pismo hieroglificzne, które jest bardzo rozbudowanym i złożonym systemem znaków. Hieroglify (,,święte znaki”) wg. badań są najwcześniejszym rodzajem pisma starożytnego Egiptu, pochodzącym już sprzed 3000 r. p. n. e. Hieroglify wykształciły się z pierwotnych piktogramów, przekształcając i wzbogacając je o znaki wyrażające konkretne pojęcia, przedmioty (ideogramy). W szczytowym okresie swego rozwoju system ten posiadał około 800 znaków i był w stanie przekazać złożone treści. Znaki zapisywane w rzędach lub kolumnach miały różne funkcje - jedne wyrażały dźwięki mowy, inne przekazywał znaczenie słów.

9 Egipskie pismo hieroglificzne również ewoluowało
Egipskie pismo hieroglificzne również ewoluowało. Jego uproszczona forma to pismo hieratyczne, służące do codziennego użytku. Unikano w nim znaków o skomplikowanej formie. Upraszczanie form zapisu było wynikiem rozpowszechniania go i udostępniania większej liczbie ludzi. (Należy pamiętać, że nie wszyscy posługiwali się pismem, nie dla wszystkich była również dostępna sztuka pisania. Szczególną rolę odgrywało pismo wśród warstw rządzących i kapłańskich. Osoby zajmujące się zapiskami były bardzo szanowane).

10 Na IV tysiąclecie p.n.e. datuje się wynalezienie pisma klinowego, jest to najstarszy na Bliskim Wschodzie rodzaj pisma, które w swym początkowym rozwoju miało również charakter obrazkowy. Z czasem jednak system ten przekształcił się w system pisma ideograficzno-zgłoskowego, a z biegiem czasu i w skutek licznych upraszczających modyfikacji przekształciło się w system zapisu kreskowego i ewoluowało przyjęte przez inne języki.

11 Od mowy do Internetu Komunikacja a cywilizacja
Powstanie cywilizacji nie byłoby możliwe bez opanowania technik komunikacji. Bez umiejętności porozumiewania się, człowiek nie tylko nie byłby w stanie zainicjować postępu technicznego i rozwoju cywilizacji, ale nawet nie mógłby tworzyć jakichkolwiek społeczności. Ale czym jest komunikacja? Komunikacja może oznaczać celową wymianę poglądów w dialogu, ale też przypadkowy sygnał. W 1970 Frank Dance podał 126 stosowanych definicji1 i od tego czasu ich liczba stale rośnie.

12 p.n.e - Mowa Mowa, zbiór wokalnych symboli opartych na logicznej strukturze, umożliwiła przekazywanie informacji i wiedzy kolejnym pokoleniom w doskonalszy sposób. Doświadczenia przekazywane za pomocą języka stawały się coraz bogatsze, a człowiek mógł zmieniać się i przystosowywać się do otoczenia – bądź przystosowywać otoczenie do siebie – znacznie szybciej niż gatunki opierające się na genetycznej ewolucji. Mowa oznaczała możliwość koordynacji i współpracy, postępu technicznego, nauki, inżynierii, powstania pojęć abstrakcyjnych i kultury. Ulokowała człowieka na szczycie łańcucha pokarmowego, umożliwiając homo sapiens walkę i zwycięstwo nad zwierzęcymi drapieżnikami. Pośrednio umożliwiła podróże przez niesprzyjające tereny (morza, pustynie) i ekspansję człowieka we wszystkie rejony Ziemi.

13 p.n.e - Pierwsze symbole Niedoskonałości mowy prowadziły do prób stworzenia lepszego sposobu przekazywania i przechowywania informacji. Rozwijane techniki należy podzielić na dwa rodzaje – te przeznaczone do komunikacji na dalsze odległości (omówione w dalszych rozdziałach) i te przeznaczone do komunikacji w czasie, czyli nadania wiedzy ludzkiej trwałości. Wszystkie te techniki opierały się na wspólnym elemencie – symbolach. Najstarsze znane nam symbole przeznaczone do komunikacji na przestrzeni czasu to malowidła jaskiniowe. Tak jak dla małych dzieci zanim nie nauczą się bardziej skomplikowanych sposobów komunikacji, tak i dla prehistorycznego człowieka obrazki i malowidła były najłatwiejszą do opanowania techniką. Ludzie Cro-Magnon stworzyli pierwszy kalendarz księżycowy 30,000 p.n.e

14 p.n.e – Petroglify Wydaje się, że od malowideł jest tylko krok do pierwszych symboli. Ale to krok ogromny i bardzo długi, zarówno w czasie, jak i rozwoju intelektualnym. Podczas gdy najstarsze malowidła naskalne, rzeźby, narzędzia możemy datować na okres późnego paleolitu (ok. 25 tys. lat p.n.e.), pierwsze symbole, petroglify, pojawiają się dopiero w okresie neolitu (10-9 tys. lat p.n.e)5. Prawdopodobnie używane były liczne mniej trwałe symbole – ułożone stosy kamieni, symbole wyryte w drewnie czy ziemi, jednak nie przetrwały one do dzisiejszych czasów, a ich istnienia możemy się tylko domyślać, obserwując – bliższe nam czasowo – prymitywne kultury z Oceanii czy Afryki.

15 3300 p.n.e. - Pismo Symbole były prekursorem kolejnego wielkiego wynalazku – pisma. Zamknięty zbiór symboli, wyrażających dźwięki fonetyczne bądź pojęcia, umożliwił przechowywanie skomplikowanych, długich wiadomości i stanowił ‘graficzny zapis mowy’6. Pismo było darzone wielkim szacunkiem. Starożytni Egipcjanie uważali za jego twórcę Thota, boga kultury, nauki i magii. Nebo, syn Marduka, był babilońskim bogiem pisma – i ludzkiego przeznaczenia. Według tradycji żydowskiej pismo wynalazł Mojżesz, według mitów greckich – Hermes. Klasa urzędników rządzących imperium chińskim, literati, za jedną z najważniejszych cech wykształconego człowieka uważała zdolność czytania i pisania. Nieco kontrowersyjne jest ustalenie dokładnej daty powstania pisma. Pierwsze piktogramy i ideogramy pojawiły się wkrótce po pierwszych petroglifach, bo juz w okolicach 9000 p.n.e.7, ale pismo powstało nie wcześniej niż w okolicach 5000 p.n.e. Ponieważ staroeuropejske znaki Vinčów8są do tej pory nieodczytane i uważane przez wielu archeologów za motywy zdobnicze, za najstarsze znane nam pismo uważa się sumeryjskie piktogramy z 3400 p.n.e.9 Mniej więcej wy tym samym czasie wynalezione zostały też hieroglify10 i symbole proto-elamickie

16 9000 p.n.e. - Piktogramy i ideogramy
Najstarszym podgatunkiem pisma są piktogramy, czyli pismo obrazkowe, w którym obrazy lub schematyczne rysunki przedmiotów są symbolami tych zjawisk. Symbole te nie przedstawiają dźwięków mowy – jest to alfabet semantyczny (od gr. sema, znak), a nie fonetyczny. Piktogramy są kolejnym krokiem w ewolucji symboli. Tak jak petroglify rozwinęły się z malowideł naściennych, tak z petroglifów powstały piktogramy. Istotna różnica między takimi malowidłami, jak petroglify, a piktogramami polega na tym, że te pierwsze przedstawiają jakieś wydarzenie – podczas gdy piktogramy o tym wydarzeniu opowiadają..

17 3400 p.n.e. - Pisma ideograficzne
O ile najstarsze ideogramy pochodzą z mniej więcej tego samego okresu co najstarsze piktogramy, to pisma czysto ideograficzne (logograficzne), spotykane w różnych kulturach świata, zostały wynalezione stosunkowo późno i są także mniej wygodne od omówionych poniżej wcześniejszych pism analitycznych i analityczno-fontetycznych.

18 3300 p.n.e. - Pisma analityczne
Pisma starożytnych Egipcjan, Kreteńczyków, Hetytów czy mieszkańców Mezopotamii nie były pismami ideograficznymi. Już w swych najstarszych znanych nam formach słowa zbudowane były z symboli, połączonych w różne kombinacje. Tym samym stanowią fazę przejściową pomiędzy pismem czysto ideograficznym, a pismem czysto fonetycznym, gdyż zawierają elementy obu tych rodzajów pisma. Warto jednak podkreślić, że granica między pismami ideograficznymi i analitycznymi jest stosunkowo płynna, i wiele opracowań naukowych nie czyni różnicy między pismami ideograficznymi (logograficznymi) a analitycznymi. Najbardziej znanym przykładem pisma analitycznego są egipskie hieroglify (najstarszy odkryty egipski hieroglif jest datowany na 3300 p.n.e.). Składają się z trzech odrębnych elementów: znaki ideograficzne - np. “krzyż ankh” oznaczał “życie”, a “pióro” oznaczało “prawdę” znaki fonetyczne – hieroglificzne znaki spółgłoskowe, oznaczały od jednej do trzech spółgłosek determinatywy – poprzedzające słowa i określające klasę wyrazów. Np. wszystkie imiona bóstw były poprzedzane znakiem siedzącej figurki boga

19 3000 p.n.e. - Pisma fonetyczne - sylabiczne
Pisma fonetyczne-sylabiczne (sylabariusze) to takie zespoły symboli fonetycznych, w których poszczególne znaki są znakami samogłosek lub sylab, połączonych tak by przekazywały słowo mówione. Sylabariusze istniały w Europie i na Bliskim Wschodzie (m.in. Babiloński z 3000 p.n.e., Minojski Linear B z 1400 p.n.e, aksumicki Ge’ez 500 p.n.e.), w Afryce Zachodniej, w Ameryce Północnej i w Azji. Nawet obecnie używa się ich w niektórych kulturach, np. w Japonii korzysta się aż z dwóch sylabariuszy (katakany i hiragany). System sylabiczny wydaje się bardziej logiczny i prostszy od alfabetu, i dlatego też był częściej stosowany. Jednak pismo sylabiczne musi posiadać znacznie więcej symboli niż alfabet (przy piśmie całkowicie sylabicznym byłaby to liczba samogłosek pomnożona przez liczbę spółgłosek). Dlatego też sylabariusze są o wiele trudniejsze do nauki niż pisma alfabetyczne i stanowią podobnie ślepą uliczkę w ewolucji pisma jak ideogramy.

20

21

22

23