Budowa Serca.

Prezentacja na temat: "Budowa Serca."— Zapis prezentacji:

1 Budowa Serca

2 SERCE Serce to pompa ssąco-tłocząca, położona w klatce piersiowej. Z zewnątrz otoczone jest workiem zwanym osierdziem. Serce jest mięśniem o specyficznej, właściwej tylko dla niego budowie. Serce jest podzielone na cztery części: dwie górne nazywane są przedsionkami, a dwie dolne komorami. Od wewnątrz jamy serca wyściełane są warstwy tkanki łącznej zwanej wsierdziem. Pojemność wszystkich jam serca wynosi między ml.

3 Budowa Serca-schemat

4 Budowa Ogólna serca Serce człowieka jest narządem czterokomorowym, składa się z 2 przedsionków i 2 komór. Przedsionek prawy (łac. atrium dexter) - zbiera krew z całego organizmu oprócz płuc. Uchodzą do niego: żyła główna górna (łac. vena cava superior) - zasadniczo zbiera krew z nadprzeponowej części ciała żyła główna dolna (łac. vena cava inferior) – zbiera krew z podprzeponowej części ciała zatoka wieńcowa (łac. sinus coronarius) - uchodzą do niej żyły duże i średnie serca.

5 Przedsionek prawy c.d Rozwojowo przedsionek prawy powstaje z dwóch części: końcowego odcinka embrionalnej zatoki żylnej - do niej uchodzą obie żyły główne i zatoka wieńcowa - jej ściany są gładkie właściwego przedsionka prawego, którego powierzchnia wewnętrzna pokryta jest przez równoległe beleczki mięśniowe - mięśnie grzebieniaste (łac. musculi pectinati). Szczególnie silne beleczkowanie zaznaczone jest w wypustce przedsionka prawego, uszku prawym (łac. auricula dextra). Obie części rozwojowe rozdziela grzebień graniczny (łac. crista terminalis).

6 Sześć ścian przedsionka prawego
przednia - uwypuklająca się w uszko prawe górna - tu znajduje się ujście żyły głównej górnej (łac. ostium veanae cavae superioris) tylna - znajdujemy tu dwa otwory: ujście żyły głównej dolnej (łac. ostium venae cavae inferioris), otoczone przez szczątkową zastawkę żyły głównej dolnej (łac. valvula venae cavae inferioris syn. valvula Eustachii). Stopień jej rozwoju jest bardzo zmienny, od w pełni wykształconej zastawki do zupełnego jej braku (najczęściej w kształcie sierpa). Ma ona znaczenie u płodu, gdyż przekierowuje strumień krew ku otworowi owalnemu. Po urodzeniu narząd szczątkowy. W tej ścianie znajduje się również ujście zatoki wieńcowej (łac. ostium sinus coronarii), zamkniętej również szczątkową zastawką (łac. valvula sinus coronarii syn. valvula Thebesii). przyśrodkowa - stanowi ją przegroda międzyprzedsionkowa, w której znajduje się zagłębienie - dół owalny (łac. fossa ovalis), którego dno stanowi zarośnięta zastawka dołu owalnego (łac. valvula foraminis ovalis) - pozostałość pierwotnej przegrody międzyprzedsionkowej (łac. septum primum) boczna - zwykle znajdują się tu drobne ujścia niewielkich żył przednich serca (łac. venae cordis anterior) oraz żył najmniejszych (łac. venae cordis minimae). Poza tym przebiega tu grzebień graniczny. dolna - stanowi ją ujście przedsionkowo-komorowe prawe (ujście żylne prawe) (łac. ostium atrioventriculare dextrum)

7 Komora Prawa Komora prawa (łac. ventriculus dexter) - z przedsionka prawego przez zastawkę trójdzielną krew przepływa do komory prawej, a stąd przez pień płucny (łac. truncus pulmonalis) do obu płuc tworzą krążenie czynnościowe płuc. W położeniu opisowym komora prawa ma kształt trójściennego ostrosłupa skierowanego podstawą ku górze. Komora ta pompuje krew pod znacznie niższym ciśnieniem niż komora lewa. Z tego powodu ściana komory prawej jest znacznie cieńsza (ok. 5 mm), co wywołuje sierpowaty kształt komory na przekroju poprzecznym. Wierzchołek komory leży ok. 10 mm od wierzchołka serca. Odpowiada to najniższym odcinkom bruzd międzykomorowych przedniej i tylnej. W położeniu prawidłowym podstawa komory skierowana jest ku górze, tyłowi i w prawo. Znajdują się w niej dwa otwory zamknięte zastawkami: ujście przedsionkowo-komorowe prawe i ujście pnia płucnego. Oddziela je mięśniowy wał - grzebień nadkomorowy (łac. crista supraventricularis). Oddziela on drogę dopływną od odpływnej (stożek tętniczy prawy łac. conus arteriosus dexter). Powierzchnia stożka tętniczego jest gładka, zaś właściwa komora wysłana jest licznymi beleczkami mięśniowymi (łac. taberculae carneae). Ujście przedsionkowo-komorowe prawe zamyka zastawka trójdzielna (łac. valva tricuspidalis). Tworzą ją trzy płatki: przedni, tylny i przyśrodkowy (syn. przegrodowy) (łac. cuspis anterior, posterior et medialis vel septalis).

8 Przedsionek Lewy Przedsionek lewy (łac. atrium sinister) - z płuc krew zbierają cztery żyły uchodzące do przedsionka lewego: żyła płucna górna lewa (łac. vena pulmonalis superior sinister) żyła płucna górna prawa (łac. vena pulmonalis superior dexter) żyła płucna dolna lewa (łac. vena pulmonalis inferior sinister) żyła płucna dolna prawa (łac. vena pulmonalis inferior dexter) Podobnie jak w przedsionku prawym wywodzi się z dwóch rozwojowo odrębnych części: o gładkich ścianach, powstałej ze zlania się końcowych odcinków żył płucnych oraz pokrytego licznymi mięśniami grzebieniastymi właściwego przedsionka, ograniczonego właściwie do uszka lewego (łac. auricula sinistra). W porównaniu z uszkiem prawym jest ono dłuższe, węższe i nieco załamane, gdyż zachodzi na pień płucny. Na ścianie przyśrodkowej widać niekiedy pozostałość zastawki otworu owalnego. Można zauważyć również na ścianie przedsionka ujścia żył najmniejszych serca. Na ścianie tylnej zaznacza się wycisk przełyku, a na przedniej wyciski aorty i pnia płucnego. Dolną ścianę stanowi ujście przedsionkowo-komorowe lewe.

9 Komora Lewa Komora lewa (łac. ventriculus sinister) - z przedsionka lewego przez zastawkę dwudzielną (mitralną) krew przepływa do komory lewej, a stąd do tętnicy głównej (łac. aorta). Krew z aorty zaopatruje odżywczo cały organizm człowieka. Grubość ściany wynosi średnio 15 mm. Ma kształt stożka i jest bardziej wysmukła i dłuższa niż prawa. Jej wierzchołek jest tożsamy z koniuszkiem serca. Ujście przedsionkowo-komorowe lewe zamyka zastawka dwudzielna (mitralna) (łac. valva mitralis) utworzona przez płatki przedni i tylny, które za pomocą strun ścięgnistych łączą się z mięśniami brodawkowatymi przednim i tylnym. Między głównymi płatkami zastawki często występują drobne płatki pośrednie.

10 Serce człowieka www.google.pl

11 Schemat układu krążenia

12 Czynność elektryczna serca

13 Schemat budowy serca

14 Opis budowy serca Serce człowieka, jak wszystkich ssaków, jest sercem czterodziałowym, umieszczone jest w worku osierdziowym, wypełnionym niewielką ilością płynu. Ściana serca pokryta jest cienką błoną, na której leżą naczynia wieńcowe, tworzące sercowy układ krążenia. Układ wieńcowy odpowiedzialny jest za doprowadzanie i odprowadzanie różnych substancji do tkanki mięśniowej. Pod błoną nasierdzia znajduje się śródsierdzie zbudowane z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej. Włókna tej tkanki charakteryzują się silnym rozgałęzieniem. Wnętrze komór i przedsionków wysłane jest błoną zbudowaną z tkanki łącznej pokrytej warstwą nabłonka płaskiego. Pomiędzy przedsionkami i komorami znajdują się zastawki. Pomiędzy prawym przedsionkiem i prawą komorą znajduje się zastawka trójdzielna, pomiędzy lewym przedsionkiem i lewą komorą - zastawka dwudzielna. Serce działa na zasadzie pompy i unerwione jest przez układ nerwowy autonomiczny, jednocześnie serce posiada specjalny układ przewodzący odpowiedzialny za jego automatyczną pracę. Układ przewodzący składa się z włókien mięśniowych tworzących tzw. tkankę węzłową. Głównym rozrusznikiem serca jest węzeł zatokowo-przedsionkowy, który znajduje się u ujścia żyły głównej do prawego przedsionka.

15 Anatomia serca Serce (cor s. cardia) jest narządem ośrodkowym układu naczyniowego określanym przez anatomów jako mięsień wydrążony, odgrywający rolę pompy.Serce pobiera krew krążącą w organiźmie z obu żył głównych, górnej i dolnej (vena cava superior et inferior), oraz z żył płucnych.Krew z komór serca tłoczona jest do aorty (największa tetnica człowieka) i pnia płucnego (łac.truncus pulmonalis). Serce podzielone jest na dwie podobne do siebie połowy: serce prawe, w którym krąży krew żylna, oraz serce lewe, w którym krąży krew tętnicza.Serce prawe tłoczy krew do małego (płucnego) krążenia, lewe do wielkiego, przy czym obie połowy kurczą się stale równocześnie i wypychają tę samą ilość krwi.Każda z wymienionych wcześniej połów dzieli się z kolei na dwie części :a.) mniejszą, górną, o cienkich ścianach, zwaną przedsionkiem (atrium), do którego krew dopływa z zewnątrz;b.) większą, dolną, o ścianach grubszych i bardziej odpornych, zwaną komorą (ventriculus), która wypycha krew z serca. Każdy z  przedsionków, łączy się z odpowiednią komorą obszernym otworem nazywanym ujściem przedsionkowo-komorowym (ostium atrioventriculare), a każda komora - z początkiem wielkich tętnic: komora prawa ujściem pnia płucnego (ostium trunci pulmonalis) z pniem płucnym, komora lewa ujściem aorty (ostium aortae) z tętnicą główną (aortą). Obie połowy serca, prawa i lewa, całkowicie przedzielone są przegrodą mięśnia sercowego (septum cordis ), która na poziomie przedsionków ma nazwę przegrody międzyprzedsionkowej (septum interatriale).

16 Serce jako pompa mięśniowa
Dla większości ludzi serce stanowi symbol miłości i uczucia. Lecz czy rzeczywiście wygląda ono tak, jak często przedstawiane jest na rysunkach czy wycinane na drzewach i ławkach czy też malowane na murach? Jedną z możliwych odpowiedzi jest stwierdzenie, że serce jest pompą ssąco-tłoczącą, przepompowującą krew do wszystkich narządów i dzięki temu utrzymującą cały organizm przy życiu. Aby w przybliżeniu wyobrazić sobie kształt serca, trzeba spojrzeć na własną prawą pięść. to co się zobaczy, odpowiada właśnie zarysowi serca. Jego waga wynosi około g u mężczyzn i  g u kobiet. Kolejną rozbieżnością między popularnie przyjętymi poglądami, a rzeczywistym obrazem, jest położenie serca w klatce piersiowej. Większość z zapytanych osób wskazałaby, jako jego lokalizację, lewą stronę ciała, co nie odpowiada prawdzie. Serce znajduje się bowiem prawie dokładnie pośrodku klatki piersiowej, częściowo za mostkiem, w okolicy zwanej śródpiersiem, pomiędzy płucami, ze szczytem pochylonym ku prawej stronie ciała, a koniuszkiem ku lewej. Serce utworzone jest głównie z mięśnia zwanego mięśniem sercowym. Mięsień ten otoczony jest od zewnątrz i wewnątrz przez dwie cienkie, zabezpieczające blaszki, z których zewnętrzna nosi nazwą nasierdzia (epicardium), a wewnętrzna wsierdzia (endocardium).

17 Pracę wykonali uczniowie z kl. II ‘’c’’ Damian Pałasz i Michał Woźniak.
DZIĘKUJEMY!!!!!!!!!!