Jan Długosz.

Prezentacja na temat: "Jan Długosz."— Zapis prezentacji:

1 Jan Długosz

2 Jan Długosz -ur. 1 grudnia 1415 w Brzeźnicy, zm
Jan Długosz -ur. 1 grudnia 1415 w Brzeźnicy, zm. 19 maja 1480 w Krakowie) – kronikarz, polski historyk, twórca jednego z najwybitniejszych dzieł średniowiecznej historiografii europejskiej, duchowny, geograf, dyplomata; wychowawca synów Kazimierza Jagiellończyka.

3 Ważniejsze utwory Banderia Prutenorum (Sztandary wojsk krzyżackich z Prus), powst. 1448, wydane pt. „Banderia Prutenorum oder die Fahnen des deutschen Ordens und seiner Verbundeten, welche in Schlachten und Gefechten des 15 Jhr. eine Beute der Polen wurden”, wyd. F. A. Vossberg Märkische Forschungen, t. 4, 1850 (opis chorągwi krzyżackich zdobytych pod Grunwaldem) Mowa przy oddaniu kapelusza kardynalskiego Z. Oleśnickiemu 1 października 1449, ogł. J. Szujski Codex epistolaris saeculi XV, t. 1, cz. 2 (1876), Monumenta Medii Aevi Historica, t. 2, s. 82 Vita S. Stanislai, powst. 1460–1465, wydane pt. Vitae beatissimi Stanislai Cracoviensis episcopi („Życie św. Stanisława biskupa krakowskiego”)[3], Kraków 1511, drukarnia J. Haller (wyd. następne Kraków: 1511, 1566 – 2 edycje); przekł. polski: Mikołaj z Wilkowiecka pt. Historia o św. Stanisławie, biskupie krakowskim, patronie polskim, Kraków 1578, drukarnia M. Szarffenberg (wyd. następne: Kraków 1585, Kraków 1865, Londyn 1944); przekł. niemiecki: M. B. Laubich pt. Historia von dem heiligen Stanislao, Gratz 1595, drukarnia Widmanstetter Vita S. Cunegundis, powst. 1471–1474, wyd. I. Polkowski i Ż. Pauli, zobacz wyd. zbiorowe, przekł. polski: P. Mojecki pt. Żywot ś. Kunegundy zakonu świętej Klary, księżnej polskiej, Kraków 1617, drukarnia F. Cezary Katalogi biskupów polskich: całość (6 ksiąg) pt. Vitae episcoporum Poloniae, ed. ad exemplar voluminis I separatim expressa, wyd. A. Przezdziecki, Kraków 1887

4 Tablica upamiętniająca Jana Długosza na Symbolicznym Cmentarzu Ofiar Tatr pod Osterwą

5 Do jego najwybitniejszych osiągnięć tatrzańskich należą: pierwsze wejście lewą stroną północno-wschodniej ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej (19–21 lipca 1955 r., z Czesławem Momatiukiem) i pierwsze wejście środkiem wschodniej ściany Mnicha (12–13 października 1955 r., tzw. Wariantem R, z Andrzejem Pietschem).

6