Poeci przeklęci~Poeci wyklęci

Prezentacja na temat: "Poeci przeklęci~Poeci wyklęci"— Zapis prezentacji:

1 Poeci przeklęci~Poeci wyklęci

2 Kim byli? Poeci wyklęci, także poeci przeklęci (z fr. poètes maudits) – termin będący określeniem grupy poetów, którzy stali się udziałem licznych skandali obyczajowych, ich twórczość literacka spotykała się zwykle z odrzuceniem współczesnych, po śmierci autorów stając się przedmiotem kultu. Poeta wyklęty to poeta zbuntowany przeciw społeczeństwu, outsider przekraczający normy obyczajowe. Typowe elementy biografii poety wyklętego to nadużywanie bądź uzależnienie od alkoholu lub narkotyków, obłęd, popadanie w konflikty z prawem, wczesna, często samobójcza śmierć. Za pierwowzór poety wyklętego uznaje się francuskiego średniowiecznego poetę François Villona, który prowadził awanturniczy tryb życia.

3 Historia W literaturze po raz pierwszy termin ten pojawił się w sztuce Alfreda de Vigny'ego Stello (1832). Rozpowszechniony został jednak przez Paula Verlaine'a, który użył go w swojej książce Les poètes maudits (wyd. 1884) do określenia sześciu współczesnych mu poetów (w tym siebie). Według niego poeta przeklęty to: Tristan Corbière, Arthur Rimbaud, Stéphane Mallarmé, Marceline Desbordes-Valmore, Villiers de l'Isle-Adam i Pauvre Lelian (anagram imienia i nazwiska Paula Verlaine'a).

4 Poezja wyklęta na świecie
W literaturze angielskiej - William Blake i John Keats W literaturze amerykańskiej są to-Edgar Allan Poe, Sylvia Plath i Jim Morrison W literaturze rosyjskiej - Aleksandr Błok W literaturze polskiej-Andrzej Bursa, Edward Stachura, Ludwik Stanisław Liciński, Kazimierz Ratoń, Jan Rybowicz, Christian Belwit, Ireneusz Iredyński, Ryszard Milczewski-Bruno, Walek Dzedzej, Stanisław Grochowiak, Rafał Wojaczek, Stanisław Czycz, Marian Ośniałowski, Włodzimierz Szymanowicz, Józef Gielo i Andrzej Babiński. W literaturze francuskiej zaliczamy- Charles'a Baudelaire'a, Arthura Rimbaud, Paula Verlaine'a, czasem również Stéphane'a Mallarmégo, Comte de Lautréamonta i Maxa Jacoba. Poeci-spis treści

5 Andrzej Bursa ▸ Urodzony 21 marca 1932r. w Krakowie.
▸ Doświadczył wojny i okupacji,jego młodość była w latach stalinizmu. Ukrywał swój autentyczny liryzm,wrażliwość i niezgodę na brutalność świata pod maska ironii. ▸ Student dziennikarstwa i literatury. ▸ Autor wierszy,prozaików,utworów literackich,prób dramatycznych oraz powieści Zabicie ciotki. ▸ Współpracował z Piwnicą pod Baranami i Teatrem Cricot 2. ▸ Zmarł 15 listopada 1957 roku w wyniku wrodzonej wady serca. Przez wiele lat błędnie uważano, że znany z buntowniczego zacięcia młody artysta popełnił samobójstwo. ▸ Patron poetów Nowej Fali.

6 Charakterystyka twórczości Andrzeja Bursy
Był poetą,który pisał bez nadziei i radości,dużo opisywał makabry w prozie i poezji. Łączył antyestetyzm i brutalny naturalizm z surrealną wizyjnością. Pisał w kanonie turpistycznym. Poezja Bursy łączyła w sobie awangardowy ascetyzm i klasycystyczną formę. W tradycyjnym stylu utrzymany był poemat „Luiza”, który obnażał zło i brzydotę świata maskowaną przez arkadyjskie mity. Wiersze Bursy miały wyraźnie kontestacyjny charakter – poeta buntował się wobec zastanych, ciasnych norm obyczajowych, ale też wobec estetyki socrealizmu, która niszczyła prawdę i piękno literatury. Bunt poety miał przede wszystkim charakter społeczno-egzystencjalny, w mniejszym zaś stopniu estetyczny. Inne jego ważne teksty poetyckie to np.: „Karnawał”, „Miasteczko”, „Pantofelek” czy „Miłość”.Oprócz wierszy Bursa pozostawił po sobie również powieść „Zabicie ciotki”, a także dramat „Karbunkuł”. W kilku wierszach Bursy możemy zapoznać się z jego poglądami na zjawisko totalitaryzmu i usytuowanie w nim jednostki twórczej. W jego wierszach możemy spotkać się z domową przemocą i okrucieństwem, sadyzmem czy krytyką rozpadu więzi rodzinnych. Otwarcie krytykował i szydził z socrealizmu, nowomowy i propagandy, co również można odnaleźć w jego poezji.

7 Edward Stachura ▸ Urodzony 18 sierpnia 1937r w Charvieu
▸ Studiował romanistykę ▸ Prozaik i poeta ▸ Podróżował po całym świecie od Francji po Bliski Wschód ▸ Był skonfliktowany z ojcem, przez co często uciekał z domu. .Dość szybko przez rodzinę uznany został za odmieńca. Konflikt z ojcem miał wpływ na formowanie się osobowości poety. ▸ W 1979r podjął pierwsza próbe samobójcza rzucając się pod pociąg(utrata prawej reki),trafił do Szpitala dla Psychicznie i Nerwowo Chorych w Drewnicy ▸ Zmarł 24 lipca 1979 r. po nadużyciu leków psychotropowych nieskutecznie próbował podciąć sobie nożem żyły, a następnie powiesił się na sznurze umocowanym do haka w suficie w Warszawie.

8 Charakterystyka twórczości Edwarda Stachury
Stachura wypowiadał się w różnych formach: lirykach, poematach, utworach z pogranicza prozy poetyckiej, refleksyjnej i narracyjnej. Sięgał do stylu ballady i gawędy oraz bezpośredniej wypowiedzi odautorskiej na licznych spotkaniach autorskich, podczas których grał na gitarze i śpiewał własne teksty. Najbardziej znany i doceniany jest jednak przede wszystkim jako poeta. Można tu wymienić takie tomy jak: „Dużo ognia”, „Przystępuję do ciebie”, „Po ogrodzie niech hula szarańcza”, „Missa pagana”. W latach 80. poezja Stachury stała się symbolem młodzieżowej kultury alternatywnej. Jako pierwszy wprowadził do polskiej literatury główne motywy amerykańskiej kultury popularnej, przede wszystkim zaś mit trampa – poety w drodze, który ucieka z wielkiej aglomeracji, buntując się przeciwko społecznym konwencjom i ograniczeniom. Zawarł przejmujące obraz człowieka,który nie pogodził się ze światem,wykorzystywał motyw wędrówki,miłości,choroby psychicznej i samobójstwa i fascynacji buddyzmem. Wolność, miłość, braterstwo, dążenie do prawdy to najważniejsze wartości w tej poezji

9 Rafał Wojaczek ▸ Urodzony 6 grudnia 1945 r w Mikołowie
▸ Rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, przerwał i w 1964 przeprowadził się do Wrocławia. ▸Poeta i prozaik Wojaczek ▸ Pogrążał się w alkoholizmie i depresji, prowokował otoczenie i wszczynał bójki, wielokrotnie podejmował próby samobójcze. Leczył się przez pewien czas w szpitalu psychiatrycznym. ▸ Zmarł w 1971 r. śmiercią samobójczą po przedawkowaniu różnych leków, m.in. diazepamu,osierocił córkę Dagmarę. ▸ W 1999 powstał film w reżyserii Lecha Majewskiego Wojaczek, w roli tytułowej wystąpił poeta Krzysztof Siwczyk.

10 Charakterystyka twórczości Rafała Wojaczka
Główne tematy jego poezji to śmierć, miłość, fascynacja kobiecością i cielesnością (zazwyczaj ujętą w estetyce turpistycznej). Erotyzm i seksualność łączą się częstokroć ze śmiercią. Szczerość,brutalność a czasami wręcz prowokacyjność i turpizm to główne cechy jego twórczości. Znajdziemy również motywy patriotyczne-obrazy posępne,makabryczne umieranie. Wojaczek traktuje siebie samego często jako kogoś trzeciego lub nieistniejącego Jego wiersze mówią najczęściej o bólu, ma poczucie odrębności, buntuje się przeciwko obłudzie świata i społeczeństwa, z drugiej strony uparcie penetruje mroczne zakątki ludzkiej duszy, bada swoje lęki, niepokoje, obsesje. Język jego poezji jest zazwyczaj bardzo naturalistyczny i brutalny, wypełniony somatyzmami i wulgaryzmami. Z drugiej strony pod dosadną warstwą językową często przemycał Wojaczek głęboki liryzm i pragnienie czułości. Rafał Wojaczek wydał za życia dwa tomy wierszy: "Sezon" w roku 1969 oraz "Inna Bajka" rok później. Pośmiertnie zostały wydane jeszcze dwa zbiory poezji - "Nieskończona krucjata" i "Którego nie było".

11 Kazimierz Ratoń ▸ Urodzony 4 marca 1942 r. w Sosnowcu ▸ Poeta
▸ Wiersze, prozy poetyckie, tłumaczenia i recenzje publikował m.in. w "Kulturze", "Poezji", "Kierunkach", "Za i Przeciw", "W drodze", "Literaturze" i w "Więzi". ▸ Chorował na gruźlicę. ▸ Zmarł najprawdopodobniej w styczniu 1983 (Warszawa)w osamotnieniu, skłócony z rodziną i odrzucony przez środowisko literackie. ▸ Twórczość:Pieśni północne,Gdziekolwiek pójdę...,Pieśni ocalone,Poezje ,Dziennik. Proza. Teksty krytyczne